Buttwink po raz kolejny.

Witam wszystkich,

Przeglądając internet w poszukiwaniu informacji nt. buttwinka, natrafiłem na ciekawą publikację w której badano różnice pomiędzy kobietą, a mężczyzną, sposobem rozstawienia nóg oraz ciężarem na sztandze w przysiadzie tylnym.

Źródło: http://www.researchgate.net/publication/47156847_The_Lumbar_and_Sacrum_Movement_Pattern_During_the_Back_Squat_Exercise


W podsumowaniu czytamy.
"Punkt w którym trenujący traci łuk w odcinku lędźwiowym nie może być użyty jako punkt w którym osoba powinna zaprzestać schodzenia w dół podczas przysiadu. Sugerujemy, iż kifoza kręgosłupa jest naturalną częścią ruchu w przysiadzie głębokim gdy używamy 50% ciężaru ciała. Trenerzy nie powinni wstrzymywać "doświadczonych siadaczy" przed tym zjawiskiem w małym zakresie (jak wykazano w badaniu)."
"Praca nad rozciągnięciem i mobilnością, może pomóc, ale nie koniecznie rozwiąże problemu, w zależności od budowy ciała"
"Przysiad z unikaniem lekkiego buttwinka, może powodować negatywne efekty jeśli zakres ruchu jest niewłaściwy".
"Jeśli osoba jest w stanie zrobić pełny przysiad z trzymaniem sztangi nad głową, to jest wielce prawdopodobnie, że buttwink nie jest problem"


Czy najbardziej doświadczeni mogliby się odnieść do tych rewelacji?
Odkąd pamiętam, staram się rozciągać i skracać ruch tak by nie zawijać tyłka.
Moja małżonka przez lata zawijała tyłek, dźwigała swój ciężar i nigdy nie narzekała ból pleców, problem z dyskiem czy jakiekolwiek inne negatywne następstwa.

Ja się zgadzam z tym co wrzuciłeś jako podsumowanie. Napisać jednak trzeba, że problemy zaczynają się na ekstremalnych ciężarach oraz w przypadku występowania dysproporcji długości kończyn - a takie 1-2 centymetrowe to dziś bardzo powszechna sytuacja. Ćwicząc z umiarkowanymi ciężarami nawet zawijając lekko ogon nie spowoduje się jakichś dewastacji w kręgosłupie.

Tak czy inaczej warto jednak dążyć do ideału i rozciągać się po prostu warto.

No tak ale dysproporcje w długości kończyn eliminujemy poprzez podstawki pod piętami.
Natomiast nawet to, może nie wykluczyć zawijania tyłka, zwłaszcza jeżeli ktoś ma głębokie osadzenie panewki w miednicy.

Jest tak jak piszesz - czasem można stanąć na uszach i się nie da poprawić tego mankamentu. Wtedy po prostu trzeba uważać na ciężary.

To jeszcze jedno:
Kiedy zaprzestać progresjii ciężarowej, jeśli nie czuje negatywnych efektów lekkiego buttwinka?
W tej chwili robię BillStarem od zera, po przekroczeniu stówy, zacząłem odczuwać zakwasy w okolicach kości ogonowej (raczej nie kręgosłup, a miesnie). Jeśli nie mam żadnych innych dolegliwości to kontynuować progresję, czy na pewnym etapie odpuścić ?

Martwie się, że wszystko będzie OK, aż nagle powyżej jakiegoś ciężaru zrobię sobie krzywdę.

A to trudne pytanie i pewnie nie da się na nie odpowiedzieć jednoznacznie. W każdym razie dwukrotność ciężaru ciała na grzbiecie może być już problematyczna dla kręgosłupa. Ale może się okazać że wcześniej już zacznie być nieciekawie, bo ten ruch kręgosłupa mocno obciąża dyski i nabawienie się jakichś wypuklin jest dość prawdopodobne niestety.

Czy w takim razie na wyższych ciężarach zatrzymanie się kilka centymetrów wcześniej, rozwiąże problem?

No raczej tak bo nie będzie pływał kręgosłup przód-tył.

Ok, dziękuję.

taj, ogólne wnioski są słuszne, jak i te wszystkie uwagi... określenie momentu szkodliwego jest faktycznie trudne, jednakże pomoc może też po prostu obserwacja tego jak się robi, jak się zachowuje, czuje ciało...czasami jakiś mało uświadamiany dyskomfort może już coś niejako zaczynać mówić, że jest coś nie tak...

Istotne jest również to, jak duży jest zakres tego buttwinka.Generalnie twierdzi się, że dopóki plecy są proste (czy inaczej: płaskie), to nic złego z kręgosłupem się nie dzieje.

Z drugiej jednak strony nikt nie będzie z czystym sumieniem patrzył, jak podopieczny balansuje na granicy ryzyka