Chaczyk
Parkour jest pochodzącą z Francji sztuką przemieszczania. Jej główną ideą jest pokonywanie przeszkód stojących na drodze w jak najszybszy, najefektywniejszy sposób przy wykorzystaniu swojego ciała i jego możliwości oraz tego wszystkiego co nas otacza, obojętnie czy jest to aglomeracja miejska czy też łono natury jak np. las, góry. W "filozofii" Parkour zawiera się również dążenie do doskonalenia własnej osoby i wzmacniania siebie zarówno fizycznie jak i psychicznie.
Korzenie Parkour.
Za twórcę Parkour uznaje się Davida Belle'a. Wszystkie informacje na temat powstania Parkour które znajdują się w Internecie rozpoczynają się od tego zdania. Aby zrozumieć głębie Parkour należałoby jednak spojrzeć wstecz do życia Raymonda Belle. Miał on tragiczne dzieciństwo. Zamordowano mu ojca, a matkę odseparowano podczas zamieszek w Wietnamie w 1954. Francuska Armia stała się dla niego domem, został zwerbowany do Dalat, gdzie dostał wojskową edukację, która ukształtowała mu charakter na całe życie.
Po przeniesieniu się do Francji, gdzie urodził się David i jego brat Jean Francais (aktualnie strażak), zakończył swoją wojskową edukację w 1958. Raymond odniósł wiele sukcesów zarówno jako żołnierz jak i strażak. Otrzymał wiele odznaczeń, dokonał wielkich czynów. Wszystko to dzięki ciągłej walce z samym sobą, ciągłemu doskonaleniu tego co posiadał - siebie.
Raymond Belle zmarł w grudniu 1999 roku. Pamięć o nim nigdy nie zginie.
Patrząc na to pod jakim okiem wychował się David Belle nabieramy nowego spojrzenia na Parkour. Nie jest to zabawa kto skoczy dalej, nie jest to sprawdzenie czy jak skoczę to się nie zabiję. Parkour, który narodził się w Davidzie to przetrwanie, to użyteczność. To wielki duch, wielka odwaga, wielka rozwaga. David Belle swoim zachowaniem daje nam do zrozumienia iż to co robimy, robimy dla siebie, dla swoich bliskich - nie dla pokazu, nie dla pieniędzy (będąc na kontrakcie w LA/NYC odmówił wykonania jakiegoś skoku, gdyż jak twierdził skoczyłby, gdyby widział w tym jakiś cel, gdyby było w tym coś więcej niż uśmiechnięte twarze fotografów, którzy będą mu robić zdjęcia, gdy będzie leciał, coś więcej niż zadowoleni widzowie stacji telewizyjnych, które to pokażą... Powiedział, że gdyby ktoś tam z drugiej strony tego gap, który miał przeskoczyć potrzebował jego pomocy zrobiłby to bez wahania.. i nawet gdyby sobie coś zrobił to było by warto.. a tak, w imię czego ma ryzykować te lata treningów ? Myślę, że to powinno dać wielu ludziom do myślenia..)
Po przeprowadzce do Lisses, David poznał parę osób o podobnych zainteresowaniach. Po jakimś bliżej nieokreślonym czasie twórcy Parkour (David oraz Sebastien Foucan) założyli grupę Yamakasi (wg niektórych źródeł słowo pochodzi z języka Lingala jakim posługują się ludzie w Kongo i oznacza ono twardego ducha, twardą wolę, twardego człowieka) do dziś słynącą z filmu o tytule składającym się z nazwy tejże grupy. Członkami w tamtym czasie byli: David Belle, Sebastien Foucan, Yann Hinautra, Williams Belle, Guylain N`Guba Boyeke, Chau Bell Dinh, Charles Perierre oraz Malik Diouf. Z powodu nieporozumienia na tle filmu Yamakasi i roli jaką mieli w niej odgrywać członkowie grupy zarówno David Belle jak i Sebastien Foucan odeszli z grupy. Rozeszli się w różne kierunki, gdyż jak twierdzą mieli inne spojrzenie.. Widzieli inne ścieżki..
Podstawowe elementy ruchowe w PK.
Biegnąc przed siebie napotykamy różne przeszkody. Niskie, wysokie, szerokie, wąskie przeszkody stojące, szczeliny między pod i nad nimi, odległości między nimi. By biec ciągle przed siebie musisz potrafić pokonac wszystkie te przeszkody, nic nie moze Cię powstrzymać poza zdrowym rozsądkiem (pamiętaj, nie warto tracić zdrowia dla jednego bezmyślnego skoku).
Techniki pokonywania przeszkód przy użyciu rąk (oparciem się o nie itp. itd.) nazywa się passement. Wszystkich technik wymienić zapewne się nie da, bo jak wiadomo każdy wnosi do nich coś od siebie, a czasem nadaje im nowe nazwy. Nie ma możliwości sprawdzić kto teraz nadaje nazwy, kto tworzy nowe "techniki" (o ile można o takowych mówić, odkrycie Mount Everest nie zrobiło z tej góry "najwyższą" .. prawda ?). Wiadomo jednak, że Roulade, Saut de chat, Saut de precision, Saut de Bras, Passe Muraille, Reverse, Demi-Tour to nazwy i techniki które wniosło powstające społeczeństwo Parkour w Lisse.
Trenujcie trenujcie i jeszcze raz trenujcie, tylko tak do czegoś dojdziecie a internet wykorzystujcie by podzielić się swoją wiedzą..
Rozprzestrzenianie się Parkour na świecie
Film Luca Besona "Yamakasi"(chyba każdy go oglądał) był swoistym zapalnikiem w rozprzestrzenianiu Parkour na świecie. Reakcja łańcuchowa obeszła dosłownie cały świat co jesteśmy w stanie dziś zaobserwować patrząc na strony internetowe grup uprawiających pk ze wszystkich krańców świata. Bardzo duży wpływ na boom związany z pk miała Anglia. Powstały tam dwa dokumenty "Jump London" i zaraz po nim "Jump Britain" które miały przedstawiać Parkour. Niestety popularność Parkour wiązała się nie odłącznie z ludźmi którzy chcieli ją wykorzystać. W międzynarodowej społeczności pojawiły się spory, oskarżenia o komercję i o ogólne zatracenie głównych wartości które niesie ze sobą filozofia Parkour (odsyłam do sytuacji Belle'a w LA).
Złe użycie słowa Parkour
Jeden z najsłynniejszych fotografów specjalizujących się w fotografowaniu traceurów Andy "Kiell" Day w swojej pracy z maja 2003 roku napisał iż w swoich początkach ludzie stronili od nadawania nazwy temu czym się zajmowali. Z jednej strony mogła być to oznaka buntu z drugiej jednak mogli nie chcieć nadawać nazwy bo nadając nazwę tworzymy definicję, tworząc definicję zamykamy się w czymś , a jak sam Foucan twierdzi nigdzie nie istnieje zamknięta definicja Parkour. Każdy może mieć swój własny PK, ale wszyscy opieramy je na tych samych podstawach. Parkour ? Freerun ? Dwa słowa mimo iż wg Foucan PK znaczą to samo, dla wielu nadal są prowokacją do dyskusji na temat definicji. Ludzie z natury leniwi gdy nie mają przed sobą zamkniętej definicji zaczynają się gubić w tym co robią, zaczynają robić coś zupełnie innego, błędnie nazywając to Parkour ( przykład - szczerzące się grupy, które za Parkour uważają robienie salt na ulicy - czyli tzw. streetstunts ).
Ostatnie wydarzenia rzucają jednak trochę nadziei na przyszłość. Ważni i szanowani ludzie zaczynają zabierać głos w tych sporach i wyjaśniają wiele rzeczy.
A moje motto to:
Parkour to droga do samodoskonalenia.
Traceur czy Tracer ?
Człowiek*********ący parkour to 'traceur' (rodzaj męski), [czyt. 'traser'] lub 'traceuse' (rodzaj żeński), [czyt. 'trasez']. Słowo pochodzi z języka francuskiego, jest rzeczownikiem i oznacza osobę, która wyznacza (nowe) szlaki (wg słownika fr-fr, 'Le Petit Robert'). Rzeczownik 'traceur' wywodzi się od czasownika 'tracer' [czyt. 'trase'], który po francusku oznacza: 1. podążać szlakiem; 2. wytyczać drogę, wskazywać drogę, dawać przykład; 3. naznaczyć, nanieść linię na papierze lub terenie; 4. podążać szybko, biec;
Słowo 'tracer' [czyt. 'treiser'] istnieje także w języku angielskim, jest to: 1. kula lub rodzaj bomby, która zostawia za sobą linię dymu lub ognia; 2. radioaktywna substancja, którą można zaobserwować w ludzkim ciele, używana w celu wykrycia, co dzieje się wewnątrz organizmu (tracer= 1. a bullet or SHELL (= a kind of bomb) that leaves a line of smoke or flame behind it 2. (technical) a RADIOACTIVE substance that can be seen in the human body and is used to find our what is happening inside the body; Oxford ADVANCED LEARNER'S Dictionary, 7th edition).
Writed by Arvind Junejo (p3-team.pl)
Korzenie Parkour.
Za twórcę Parkour uznaje się Davida Belle'a. Wszystkie informacje na temat powstania Parkour które znajdują się w Internecie rozpoczynają się od tego zdania. Aby zrozumieć głębie Parkour należałoby jednak spojrzeć wstecz do życia Raymonda Belle. Miał on tragiczne dzieciństwo. Zamordowano mu ojca, a matkę odseparowano podczas zamieszek w Wietnamie w 1954. Francuska Armia stała się dla niego domem, został zwerbowany do Dalat, gdzie dostał wojskową edukację, która ukształtowała mu charakter na całe życie.
Po przeniesieniu się do Francji, gdzie urodził się David i jego brat Jean Francais (aktualnie strażak), zakończył swoją wojskową edukację w 1958. Raymond odniósł wiele sukcesów zarówno jako żołnierz jak i strażak. Otrzymał wiele odznaczeń, dokonał wielkich czynów. Wszystko to dzięki ciągłej walce z samym sobą, ciągłemu doskonaleniu tego co posiadał - siebie.
Raymond Belle zmarł w grudniu 1999 roku. Pamięć o nim nigdy nie zginie.
Patrząc na to pod jakim okiem wychował się David Belle nabieramy nowego spojrzenia na Parkour. Nie jest to zabawa kto skoczy dalej, nie jest to sprawdzenie czy jak skoczę to się nie zabiję. Parkour, który narodził się w Davidzie to przetrwanie, to użyteczność. To wielki duch, wielka odwaga, wielka rozwaga. David Belle swoim zachowaniem daje nam do zrozumienia iż to co robimy, robimy dla siebie, dla swoich bliskich - nie dla pokazu, nie dla pieniędzy (będąc na kontrakcie w LA/NYC odmówił wykonania jakiegoś skoku, gdyż jak twierdził skoczyłby, gdyby widział w tym jakiś cel, gdyby było w tym coś więcej niż uśmiechnięte twarze fotografów, którzy będą mu robić zdjęcia, gdy będzie leciał, coś więcej niż zadowoleni widzowie stacji telewizyjnych, które to pokażą... Powiedział, że gdyby ktoś tam z drugiej strony tego gap, który miał przeskoczyć potrzebował jego pomocy zrobiłby to bez wahania.. i nawet gdyby sobie coś zrobił to było by warto.. a tak, w imię czego ma ryzykować te lata treningów ? Myślę, że to powinno dać wielu ludziom do myślenia..)
Po przeprowadzce do Lisses, David poznał parę osób o podobnych zainteresowaniach. Po jakimś bliżej nieokreślonym czasie twórcy Parkour (David oraz Sebastien Foucan) założyli grupę Yamakasi (wg niektórych źródeł słowo pochodzi z języka Lingala jakim posługują się ludzie w Kongo i oznacza ono twardego ducha, twardą wolę, twardego człowieka) do dziś słynącą z filmu o tytule składającym się z nazwy tejże grupy. Członkami w tamtym czasie byli: David Belle, Sebastien Foucan, Yann Hinautra, Williams Belle, Guylain N`Guba Boyeke, Chau Bell Dinh, Charles Perierre oraz Malik Diouf. Z powodu nieporozumienia na tle filmu Yamakasi i roli jaką mieli w niej odgrywać członkowie grupy zarówno David Belle jak i Sebastien Foucan odeszli z grupy. Rozeszli się w różne kierunki, gdyż jak twierdzą mieli inne spojrzenie.. Widzieli inne ścieżki..
Podstawowe elementy ruchowe w PK.
Biegnąc przed siebie napotykamy różne przeszkody. Niskie, wysokie, szerokie, wąskie przeszkody stojące, szczeliny między pod i nad nimi, odległości między nimi. By biec ciągle przed siebie musisz potrafić pokonac wszystkie te przeszkody, nic nie moze Cię powstrzymać poza zdrowym rozsądkiem (pamiętaj, nie warto tracić zdrowia dla jednego bezmyślnego skoku).
Techniki pokonywania przeszkód przy użyciu rąk (oparciem się o nie itp. itd.) nazywa się passement. Wszystkich technik wymienić zapewne się nie da, bo jak wiadomo każdy wnosi do nich coś od siebie, a czasem nadaje im nowe nazwy. Nie ma możliwości sprawdzić kto teraz nadaje nazwy, kto tworzy nowe "techniki" (o ile można o takowych mówić, odkrycie Mount Everest nie zrobiło z tej góry "najwyższą" .. prawda ?). Wiadomo jednak, że Roulade, Saut de chat, Saut de precision, Saut de Bras, Passe Muraille, Reverse, Demi-Tour to nazwy i techniki które wniosło powstające społeczeństwo Parkour w Lisse.
Trenujcie trenujcie i jeszcze raz trenujcie, tylko tak do czegoś dojdziecie a internet wykorzystujcie by podzielić się swoją wiedzą..
Rozprzestrzenianie się Parkour na świecie
Film Luca Besona "Yamakasi"(chyba każdy go oglądał) był swoistym zapalnikiem w rozprzestrzenianiu Parkour na świecie. Reakcja łańcuchowa obeszła dosłownie cały świat co jesteśmy w stanie dziś zaobserwować patrząc na strony internetowe grup uprawiających pk ze wszystkich krańców świata. Bardzo duży wpływ na boom związany z pk miała Anglia. Powstały tam dwa dokumenty "Jump London" i zaraz po nim "Jump Britain" które miały przedstawiać Parkour. Niestety popularność Parkour wiązała się nie odłącznie z ludźmi którzy chcieli ją wykorzystać. W międzynarodowej społeczności pojawiły się spory, oskarżenia o komercję i o ogólne zatracenie głównych wartości które niesie ze sobą filozofia Parkour (odsyłam do sytuacji Belle'a w LA).
Złe użycie słowa Parkour
Jeden z najsłynniejszych fotografów specjalizujących się w fotografowaniu traceurów Andy "Kiell" Day w swojej pracy z maja 2003 roku napisał iż w swoich początkach ludzie stronili od nadawania nazwy temu czym się zajmowali. Z jednej strony mogła być to oznaka buntu z drugiej jednak mogli nie chcieć nadawać nazwy bo nadając nazwę tworzymy definicję, tworząc definicję zamykamy się w czymś , a jak sam Foucan twierdzi nigdzie nie istnieje zamknięta definicja Parkour. Każdy może mieć swój własny PK, ale wszyscy opieramy je na tych samych podstawach. Parkour ? Freerun ? Dwa słowa mimo iż wg Foucan PK znaczą to samo, dla wielu nadal są prowokacją do dyskusji na temat definicji. Ludzie z natury leniwi gdy nie mają przed sobą zamkniętej definicji zaczynają się gubić w tym co robią, zaczynają robić coś zupełnie innego, błędnie nazywając to Parkour ( przykład - szczerzące się grupy, które za Parkour uważają robienie salt na ulicy - czyli tzw. streetstunts ).
Ostatnie wydarzenia rzucają jednak trochę nadziei na przyszłość. Ważni i szanowani ludzie zaczynają zabierać głos w tych sporach i wyjaśniają wiele rzeczy.
A moje motto to:
Parkour to droga do samodoskonalenia.
Traceur czy Tracer ?
Człowiek*********ący parkour to 'traceur' (rodzaj męski), [czyt. 'traser'] lub 'traceuse' (rodzaj żeński), [czyt. 'trasez']. Słowo pochodzi z języka francuskiego, jest rzeczownikiem i oznacza osobę, która wyznacza (nowe) szlaki (wg słownika fr-fr, 'Le Petit Robert'). Rzeczownik 'traceur' wywodzi się od czasownika 'tracer' [czyt. 'trase'], który po francusku oznacza: 1. podążać szlakiem; 2. wytyczać drogę, wskazywać drogę, dawać przykład; 3. naznaczyć, nanieść linię na papierze lub terenie; 4. podążać szybko, biec;
Słowo 'tracer' [czyt. 'treiser'] istnieje także w języku angielskim, jest to: 1. kula lub rodzaj bomby, która zostawia za sobą linię dymu lub ognia; 2. radioaktywna substancja, którą można zaobserwować w ludzkim ciele, używana w celu wykrycia, co dzieje się wewnątrz organizmu (tracer= 1. a bullet or SHELL (= a kind of bomb) that leaves a line of smoke or flame behind it 2. (technical) a RADIOACTIVE substance that can be seen in the human body and is used to find our what is happening inside the body; Oxford ADVANCED LEARNER'S Dictionary, 7th edition).
Writed by Arvind Junejo (p3-team.pl)
Krzysztof Piekarz
Rychu__
wikt
maluda82
Foucan
