Sylwek w Zakopcu

Samuraj, jak się już bawisz w fizyka-to rób to z sensem. Rozumowanie które przedstawiłeś dowodzi tylko jednego-jeśli bryła sztywna o nazwie "człowiek" obdarzona masą 80 kg leciałby w próżni z prędkością 3 m/s w kierunku dodatnim osi X, to nie wystarczyłoby wystrzelenie pocisku z broni palnej wzdłuż osi X w kierunku ujemnym, by człowiek zatrzymał się w miejscu(przyjmijmy obserwatora znajdującego się nad płaszczyzną wyznaczoną przez osie X i Y)-bo pęd pocisku nie byłby wystarczający, by zrównoważyć jego pęd. Tu można przyznać Ci rację-ale przykład ma się nijak do strzelania z broni palnej do biegnącego człowieka.
"Dajcie mi punkt podparcia a poruszę Ziemię"-słyszałeś o tym? Proces chodzenia, jak już nadmieniłem, jest BARDZO trudny do opisania z punktu widzenia fizyki. Naukowcy mówią wręcz, że człowiek przemieszcza się na sposób serii "kontrolowanych upadków"! Każdy krok jaki stawiamy to z punktu widzenia biomechaniki cud!

Gdyby trafienie z broni palnej było czymś w guście zderzenia niesprężystego (np pocisk z masy plastycznej, przy trafieniu przyklejający się do celu i przekazujący swoją energię) to i tak wytrącenie człowieka z równowagi czymś o takim pędzie jest bardzo łatwe. Trafiasz niestabilny cel, poruszający się w Twoją stronę (niefachowo mówiąc-"impety" człowieka i kuli się dodają) powyżej środka ciężkości(bo w korpus)...

Jeśli natomiast dodatkowo uwzględnimy fakt, że pocisk przebija tkanki i robi trafionemu tatara z organów wewnętrznych... wnioski wysnujcie sobie sami.

-Cavior
Samozwańczy Naczelny Fizyk Tradycyjnych oraz Combat/Samoobrony

Cavior!

Jako fizyk powinienes wiedziec ze dzialanie obalajace
byloby najwieksze wlasnie w przypadku,
ktory analizowalem czyli zderzenie dwoch idealnie sztywnych cial.
Jezeli odchodzimy od tej idealizacji to dzialanie obalajace
jest jeszcze mniejsze.

Jakies pitolenie o "serii kontrolowanych upadkow"
ma sie nijak do naszego tematu przewodniego
czyli zatrzymanie ciala A przez cialo B

ktory analizowalem czyli zderzenie dwoch idealnie sztywnych cial.
Jezeli odchodzimy od tej idealizacji to dzialanie obalajace
jest jeszcze mniejsze.



Idealizacja ma ułatwiać opisanie procesu-a nie zmieniać jego treść! Jakiekolwiek rozpatrywanie "sztywnego", sprężystego zderzenia w balistyce jest bez sensu. Nie dość, że posługujesz się wzorami na poziomie podstawówki, które do tak skomplikowanego procesu mają się nijak-to jeszcze wyciągasz mylne wnioski. Człowieka, by go przewrócić, nie trzeba "zatrzymać"-wystarczy go wytrącić z równowagi! To jak "zasada ustępowania" w Judo. Mała siła, dobrze przyłożona, może osiągnąć efekt, którego większa, ale gorzej przyłożona siła nie osiągnie.

Porównanie trochę z innej dziedziny, ale daje pojęcie: widziałeś kiedyś program o kontrolowanych wyburzeniach budynków? Seria malutkich, dobrze rozmieszczonych ładunków, odpalonych w odpowiedniej kolejności, rozwala kontrukcję-i budynek się składa jak domek z kart. Gdybyś te wszystkie ładunki pozbierał do kupy, i wykorzystał do wystrzelenia w taki budynek kuli z działa-zrobiłbyś może dziurę w ścianie-ale nic więcej.

Pisałem o zderzeniu niesprężystym, by wskazać, że nawet gdyby kula "przyklejała się" do ciała-to i tak trafiony człowiek mógłby się przewrócić. Jeśli natomiast uwzględnimy, że kula wbija się w ciało-jak pisałem, wnioski dość łatwo wyciągnąć.

Ponownie proszę-nie baw się w fizyka, bo piszesz bzdury.

Zmieniony przez - Cavior w dniu 2007-01-09 12:01:04

Cavior:

Ja akurat jestem fizykiem, mam doktorat.
W tym akurat przypadku nie potrzeba stosowac
bardziej skomplkowanych wzorow.

Jezeli ktos pisze bzdury to ty.

Wzór p=mv świetnie się sprawdza w przypadku prostych, najlepiej symetrycznych ciał (zderzające się kulki, prostopadłościenne bloczki itd). Jako "doktor" powinieneś wiedzieć, że jakakolwiek asymetria ciała potrafi drastycznie zmienić jego właściwości aerodynamiczne. Spróbuj takim wzorem opisać zderzenie dwóch metalowych "jajek"(zderzających się bokiem) i wysnuć wnioski na temat kierunków, w jakich się oddalą po zderzeniu. Życzę szczęścia.

Tak więc, skoro taki wzór nie nadaje się nawet dla bardziej skomplikowanej bryły sztywnej-do zderzenia kuli z ciałem ma się nijak "panie doktorze".

Zmieniony przez - Cavior w dniu 2007-01-09 12:21:54

Fizykiem nie jestem ale musialem ją dobrze umiec przed egzaminem na akademie medyczną i co nieco pamietam. Musze tutaj trzymac strone Caviora bo ma racje.

A ty samuraj mowisz ze masz doktora z fizyki i jestes fizykiem a w profilu masz ze jestes informatykiem? 5 lat trwa informa i 5 lat fizyka czyli 10 lat studiowales? To chyba jeden z tych kierunków nie studiowales dziennie bo nie da sie dwoch tak studiowac. Czyli chyba masz fizyke masz wieczorowo albo zaocznie tylko czy po takich mozna doktorat pisac.....

Cavior!

Czasem nie potrzeba stosowac super-precyzyjnego aparatu matematycznego,
aby wskazac cechy jakosciowe danego ukladu.
Przyklad z Twoimi jajkami tez uda sie rozwiazac
o ile bedzie znane wektory predkosci i punkt stycznosci jajek.
Do rownania wynikajacego z zasady zachowania pedow trzeba bedzie dodac rownanie na zachowanie momentu pedu i wszystko.

Nie wiem czy masz jakis problem w zwiazku z tym ze mam doktorat???
Zaloze sie, ze gdybys takie wyjasnienia jak do tej pory
sprzedal na egzaminie z mechaniki klasycznej
to profesor wywalil by cie za drzwi.
Jezeli potrafisz zaproponowac lepsze wyjasnienie
modelu postrzalu czlowieka i upadku w wyniku tego to prosze.

Dam Ci jeszcze jeden przyklad "sily obalajacej" pocisku
Pilka do kosza ma wage 600 gram.
Uderzenie pocisku to jak uderzenie takiej pilki poruszajacej sie z predkoscia 5 m/s. Chyba bardziej pogladowego doswiadczenia nie potrzeba ...

Jezeli masz jeszcze jakies pytania to chetnie zapraszam do dyskusji ...

Bahamut!

Pracuje jako informatyk.
Te dwa kierunki studiowalem rownolegle ...
Chyba slyszales o takiej mozliwosci ...
Po studiach rozpoczalem doktorat z fizyki teoretycznej ...

Jezeli mi zarzucacie pisanie bzdur,
to prosze o jakies sensowne wyliczenia ...

Ja juz sie nie wtrącam bo nie lubie fizyki innej niz kwantowej i teorytycznej a liczyc nienawidze. Bijcie sie sami

o ile bedzie znane wektory predkosci i punkt stycznosci jajek.

Gdyby jajka były "idealne" (niezniszczalne, nieodkształcalne, o idealnie równomiernej gestości, o skorupkach dających się łatwo opisać matematycznie-np dolna część jajka to półkula, górna to paraboloida)-owszem, możnaby próbować, choć zabawy byłoby sporo. A teraz zamiast metalowych, spręzystych jajek weź jajka, które mają na tyle twardą skorupkę, że przy zderzeniu się nie rozbiją-ale w środku mają jednorodny płyn(ważne-nie są całkowicie pełne!) i powietrze. Przy zderzeniu ich płynna zawartość zachowując pęd poleci "do przodu" (w kierunku punktu styczności), naprze na ścianki-i jajka oddalając się od siebie wpadną w ruch wirowy-zagadnienie jakby się skomplikowało, prawda? Teraz weźmy dwa zwykłe jajka (posmarowane pastą blendamed, żeby miały twardą skorupkę i się nie rozbiły ) i powtórzmy doświadczenie. Jajka będą podobne-ale jednak różne, niedoskonałe, ich zawartość przy zderzeniu też zachowuje się w sposób trudny do opisania(białko, żółtko, te wszystkie białkowe farfocle w środku...).

A teraz weź ludzkie ciało-kości, mięśnie, płyny, zmienna gęstość, brak symetrii, "dziwaczny" (skokowy) sposób poruszania się, mający się nijak do ruchu jednostajnie zmiennego... dalej do opisu użyjesz prostego p=mv? Bo ja mam pewne wątpliwości... Kula nie zatrzyma w powietrzu lecącego człowieka-ale też zastopować go nie musi! To nie konkurs "kto kogo przepchnie"-liczenie różnicy pędu mija się z celem!

Nie potknąłeś się nigdy o kota? Na lodowisku nie wpadło na Ciebie dziecko? Nie dostałeś nigdy piłką w pełnym biegu? Różnica pędu znacząca (prawda, że mniejsza niż człowiek-pocisk, ale jednak znaczna) a efekty wiadome. Zderzenie niesprężyste, wektory prędkości nie idealnie w jednym kierunku-matematyczny koszmar.

Dodatkowo: różnica między np kotem a pociskiem (nawet, jeśli ten kot leci, rzucony w Ciebie ) jest taka, że kula skupia ogromną energię kinetyczną na bardzo małej powierzchni a czas zderzenia jest wielokrotnie mniejszy(czasu bycia drapanym przez kota nie uwzględniamy ) . To daje sporą różnicę mocy-i w efekcie-znaczącą róznicę efektu.