Remi-Thor
Style Aikido
"Aikido nie ma końca - jest po prostu początkiem i dalszym rozwojem" - O'Sensei Morihei Ueshiba
Aikido nie ma podziału na odmiany. Jest ono jak tort. Możesz pociąć go w trójkąty lub kwadraty lub po prostu możesz dłubać w nim widelcem ale on zawsze będzie smakował jak tort! Aikido w oryginale rozwinięte zostało przez jednego człowieka - O Sensei. Wielu uczniów, których trenował O Sensei zdecydowało się dzielić swoją wiedzą na temat Aikido otwierając swoje własne dojo. W zależności od wielu czynników dynamicznej natury Aikido, różni studenci O Sensei interpretowali Aikido na swój własny sposób. W ten sposób narodziło się wiele styli Aikido. Najbardziej powszechne z nich są wymienione tutaj wraz z krótkim wyjaśnieniem na temat różnicy po między nimi. Każdy styl ma swe silne i słabe strony ale wszystkie są silne ukorzenione w podstawowych zasadach co czyni Aikido tak unikalną sztuką jaką jest. Nikt nie powinien rozważać czy dany styl jest lepszy czy gorszy niż inny. Każdy powinien raczej znaleźć swój własny styl, który najbardziej mu pasuje. Czynniki zewnętrzne jak np. położenie geograficzne mogą oczywiście ograniczać możliwości wyboru. Nie ma znaczenia, który styl wybierzesz. Tak na prawdę to nie ma znaczenia jaki styl wybierzesz. Tak czy inaczej polecenia instruktora będziesz interpretował indywidualnie i w ten sposób rozwiniesz swój własny, indywidualny styl Aikido. Można więc powiedzieć, że jest tyle styli w Aikido ilu jest jego uczniów. Chociaż bez wysiłku widać, że poniższa lista jest wystarczająco prowokująca, my będziemy ograniczali naszą definicję Aikido do podążania prostą drogą O Sensei Ueshiby. Klasyfikacja na kategorie jest na prawdę bardzo dowolna.
"Stare szkoły"
(które wywodzą się z technik przedwojennych)
Aiki-Budo - Jest to nazwa nadana sztuce O Sensei, która nauczana była w początkowym okresie rozwoju Aikido. Jest ona bardzo bliska poprzednio istniejącym formom Jutsu, takim jak Daito-ryu Aiki-jutsu. Jest ona zaliczna do najcięższych form Aikido. Wielu wczesnych studentów O Sensei zaczynało w tym właśnie okresie. Wym właśnie stylu naukę zaczynano również w wielu szkołach zamorskich (zagranicznych) np. Abbe-sensei nauczający w UK w latach 50-tych.
Yoseikan - forma ta rozwinięta została przez Minoru Mochizuki, który był wczesnym studentem O Sensei i Kano sensei w Kodokan. Styl ten zawiera elementy Aiki-Budo połączone z elementami Karate, Judo i innymi sztukami.
Yoshinkan - styl ten nauczany był przez starszego Gozo Shioda'e Shioda-sensei uczył się razem z O Sensei od połowy lat 30-tych. Po wojnie został zaproszony do rozpoczęcia nauczania i założył organizację znaną jako the Yoshinkan. W odróżnieniu od późniejszych organizacji, Yoshinkan zawsze utrzymywał przyjacielskie stosunki z Aikikai zarówno przed jak i po śmierci O Sensei. Yosihinkan jest najtrudniejszym stylem Aikido, bazującym głównie na skutecznej praktyce i fizycznych, siłowych technikach. Jest nauczany w wielu szkołach Japońskiej Policji. Międzynarodowa organizacja zrzeszająca szkoły Yoshinkan znana jest pod nazwą Yoshinkai i posiada aktywnie działające oddziały w różnych częściach świata. W ostatnich latach pojawiło się wiele odmian tego stylu, głównie rozwijanych z powodów politycznych.
"Tradycyjne szkoły"
Aikikai
Aikikai jest wspólną nazwą styli nauczanych przez Kisshomaru Ueshibe, syna O Sensei, który uczył pod auspicjami Międzynarodowej Federacji Aikido. Większość postrzega tę szkołę jako główną linę w rozwoju Aikido. W rzeczywistości, sytl ten jest raczej jak "parasol" niż jakiś specyficzny styl ponieważwydaje się, że wielu idywidualistów w organizacji naucza go w całkiem różny sposób. Aikido nauczane prze Ueshibę-sensei jest generalnie bardzo szerokie i płynne z naciskiem na standardowy program kursu z małym lub z brakiem nacisku na trening z bronią. Inni nauczyciele z auspicjami Aikikai (jak np. Saito sensei) kładą większy nacisk na praktykę z bronią.
Iwama-ryu
Styl nauczany przez Morihiro Saito, bazujący na dojo Iwama, jest przeważnie traktowany jako znacząco stylistycznie różniący się od Aikikai. Dlatego też wymieniony jest osobno chociaż jest ciągle częścią Aikikai. Sito seinsie był przez długi czas uchi-deshi O Sensei, zaczynając w 1946r. i pozostając z nim do śmierci. Wielu uważa, że Sito sensei był uczniem, który spędzał najwięcej czasu na nauce u O Sensei. Saito sensei twierdzi, że próbuje on uczyć sztuki Aikido dokładnie tak jak uczył go Fundator. Technicznie, Iwama-ryu nawiązuje do stylu, którego uczył O Sensei we wczesnych latach 50-tych w dojo Iwama. Repertuar techniczny jest szerszy niż w większości innych styli a największy nacisk położony jest na trening z bronią.
Szkoły "Ki" - Shin-shin Toitsu Aikido
Jeden z najbardziej znaczących podziałów w świecie Aikido przydarzył się w 1974 roku kiedy Koichi Tohei, Główny Instruktor Aikikai zrezygnował z tejże organizacji i założył Ko no Kenkyukai aby uczyć Akido z silnym kładąc silny nacisk na aspekty Ki. Od tego czasu utworzyła się mała interacja pomiędzy szkołami tradycyjnymi a szkołami Ki.Wszystkie te sztuki określają się jako Ki Aikido chociaż występuje pomiędzy nimi tylko mały kontakt.
Styl założony przez Koichi Toheia - Aikido z jednolitym Ciałem i Umysłem. Tohei-sensei kładzie wielkinacisk na zrozumienie koncepcji Ki i rozwój tego akceptu niezależnie od treningu Aikido dla zachowania ogólnego zdrowia w życiu codziennym. Jest to jeden z najłagodniejszych styli Aikido i chrakteryzuje sią łagodnymi ruchami, które często przeplatane są skokami i przeskokami. Większość szkół nie jest zorientowana na praktykowanie techniki, traktując ćwiczenia fizyczne jako drogę do dalszego rozwoju Ki. W ostatnich latach. Tohei-sensei zaczął odchodzić coraz dalej od Aikido i poświęcił się prawie wyłącznie treningowi Ki. Ostatnie wiadomości donoszą, że Ki no Kenkyuka wystąpił z inicjatywą potraktowania Shin-shin Toitsu Aikid jako międzynarodowej dyscypliny sportowej.
Kokusai Aikido Kenshukai Kobayashi Hirokazu Ha
O'Sensei Ueshiba pod koniec swego życia wprowadził do Aikido techniki meguri, czyli okrężne ruchy nadgarstka. Dzięki temu w techniki można wkładać jeszcze mniej własnej siły fizycznej i jeszcze lepiej wykorzystać siłę przeciwnika. Po śmierci O'Sensei jego uczeń sensei Hirokazu Kobayashi zaczął propagować ten styl i tak powstała szkoła "Kokusai Aikido Kenshukai Kobayashi Hirokazu Ha", której przewodniczy w tej chwili Sensei Andre Cognard. W ramach tej szkoły działa wiele organizacji, także w Polsce. Zmian tych nie zaakceptowali sensei w Hombu Dojo dlatego nie przyjęły się w szkole Aikikai.
"Nowoczesne szkoły"
Zawiera się w nich większość nauczanych dzisiaj technik. Wiele z tych odmian nauczanych jest dziś przez starszych uczniów O Sensei z rozbieżnościami, które wykształciły się po śmierci Fundatora. Wszystkie zarzekają się, że nauczają sztuki O Sensei chociaż często mają ze sobą na prawdę bardzo niewiele wspólnego.
Łącząc je z notorycznie niejasnym stylem nauczania O Sensei oraz z historią o słoniu i ślepym człowieku możemy wyobrazić sobie o co na prawdę w tym chodzi
(org.: "Taken together with O Sensei's notorious obscurity in teaching style, the story of the elephant and the blind men may give us some clue as to how this could have come about . " - przetłumaczenie tego sprawia mi problem, jeżeli ktoś może pomoc proszę o kontakt.
Wielu z nas ma swe uprzedzenia i preferencje wśród tak wielu styli ale każdy z nich ma swe silne i słabe strony i wszyscy powinniśmy nauczyć się czegoś z każdego z nich.
"Sportowe szkoły"
Kolejnym z wielu wielkich odłamów w historii Aikido przydarzył się za życia O Sensei kiedy Kenji Tomiki zaproponował zracjonalizowanie treningu Aikido poprzez wprowadzenie Kata oraz konkursów. Od tego czasu poimiędzy szkołami Tomiki a szkołami preferującymi klasyczne Aikido pozostało niewiele wspólnego. W ostatnich latach jednak powstało wiele odłamów Tomiki-ryu, które porzuciły ideę konkursów.
Tomiki-ryu
Założona przez Kenji Tomiki i wczesnego studenta O Sensei, założyciela Judo Jigoro Kano. tomiki-sensei wierzył, że usprawnianie treningu Aikido elementami wprowadzanymi przez Kano z Judo sprawią naukę Aikido łatwiejszą, szczególnie w japońskich uniwersytetach. W dodatku miał nadzieję, że wprowadzenie elementów konkursowych spowoduje, że Aikido nie będzie już nigdy testowane podczas prawdziwych walk. Ten powyżej wymieniony przypadek był powodem podziału z O Sensei, który silnie wierzył, że w nauce Aikido nie ma miejsca na rozgrywanie zawodów. Tomiki-ryu charakteryzuje się używaniem w nauce technik Kata (wstępnie zaaranżowanych form) oraz przeprowadzaniem zawodów, zarówno gołymi rękoma jak i z użyciem gumowego noża.
"Aikido nie ma końca - jest po prostu początkiem i dalszym rozwojem" - O'Sensei Morihei Ueshiba
Aikido nie ma podziału na odmiany. Jest ono jak tort. Możesz pociąć go w trójkąty lub kwadraty lub po prostu możesz dłubać w nim widelcem ale on zawsze będzie smakował jak tort! Aikido w oryginale rozwinięte zostało przez jednego człowieka - O Sensei. Wielu uczniów, których trenował O Sensei zdecydowało się dzielić swoją wiedzą na temat Aikido otwierając swoje własne dojo. W zależności od wielu czynników dynamicznej natury Aikido, różni studenci O Sensei interpretowali Aikido na swój własny sposób. W ten sposób narodziło się wiele styli Aikido. Najbardziej powszechne z nich są wymienione tutaj wraz z krótkim wyjaśnieniem na temat różnicy po między nimi. Każdy styl ma swe silne i słabe strony ale wszystkie są silne ukorzenione w podstawowych zasadach co czyni Aikido tak unikalną sztuką jaką jest. Nikt nie powinien rozważać czy dany styl jest lepszy czy gorszy niż inny. Każdy powinien raczej znaleźć swój własny styl, który najbardziej mu pasuje. Czynniki zewnętrzne jak np. położenie geograficzne mogą oczywiście ograniczać możliwości wyboru. Nie ma znaczenia, który styl wybierzesz. Tak na prawdę to nie ma znaczenia jaki styl wybierzesz. Tak czy inaczej polecenia instruktora będziesz interpretował indywidualnie i w ten sposób rozwiniesz swój własny, indywidualny styl Aikido. Można więc powiedzieć, że jest tyle styli w Aikido ilu jest jego uczniów. Chociaż bez wysiłku widać, że poniższa lista jest wystarczająco prowokująca, my będziemy ograniczali naszą definicję Aikido do podążania prostą drogą O Sensei Ueshiby. Klasyfikacja na kategorie jest na prawdę bardzo dowolna.
"Stare szkoły"
(które wywodzą się z technik przedwojennych)
Aiki-Budo - Jest to nazwa nadana sztuce O Sensei, która nauczana była w początkowym okresie rozwoju Aikido. Jest ona bardzo bliska poprzednio istniejącym formom Jutsu, takim jak Daito-ryu Aiki-jutsu. Jest ona zaliczna do najcięższych form Aikido. Wielu wczesnych studentów O Sensei zaczynało w tym właśnie okresie. Wym właśnie stylu naukę zaczynano również w wielu szkołach zamorskich (zagranicznych) np. Abbe-sensei nauczający w UK w latach 50-tych.
Yoseikan - forma ta rozwinięta została przez Minoru Mochizuki, który był wczesnym studentem O Sensei i Kano sensei w Kodokan. Styl ten zawiera elementy Aiki-Budo połączone z elementami Karate, Judo i innymi sztukami.
Yoshinkan - styl ten nauczany był przez starszego Gozo Shioda'e Shioda-sensei uczył się razem z O Sensei od połowy lat 30-tych. Po wojnie został zaproszony do rozpoczęcia nauczania i założył organizację znaną jako the Yoshinkan. W odróżnieniu od późniejszych organizacji, Yoshinkan zawsze utrzymywał przyjacielskie stosunki z Aikikai zarówno przed jak i po śmierci O Sensei. Yosihinkan jest najtrudniejszym stylem Aikido, bazującym głównie na skutecznej praktyce i fizycznych, siłowych technikach. Jest nauczany w wielu szkołach Japońskiej Policji. Międzynarodowa organizacja zrzeszająca szkoły Yoshinkan znana jest pod nazwą Yoshinkai i posiada aktywnie działające oddziały w różnych częściach świata. W ostatnich latach pojawiło się wiele odmian tego stylu, głównie rozwijanych z powodów politycznych.
"Tradycyjne szkoły"
Aikikai
Aikikai jest wspólną nazwą styli nauczanych przez Kisshomaru Ueshibe, syna O Sensei, który uczył pod auspicjami Międzynarodowej Federacji Aikido. Większość postrzega tę szkołę jako główną linę w rozwoju Aikido. W rzeczywistości, sytl ten jest raczej jak "parasol" niż jakiś specyficzny styl ponieważwydaje się, że wielu idywidualistów w organizacji naucza go w całkiem różny sposób. Aikido nauczane prze Ueshibę-sensei jest generalnie bardzo szerokie i płynne z naciskiem na standardowy program kursu z małym lub z brakiem nacisku na trening z bronią. Inni nauczyciele z auspicjami Aikikai (jak np. Saito sensei) kładą większy nacisk na praktykę z bronią.
Iwama-ryu
Styl nauczany przez Morihiro Saito, bazujący na dojo Iwama, jest przeważnie traktowany jako znacząco stylistycznie różniący się od Aikikai. Dlatego też wymieniony jest osobno chociaż jest ciągle częścią Aikikai. Sito seinsie był przez długi czas uchi-deshi O Sensei, zaczynając w 1946r. i pozostając z nim do śmierci. Wielu uważa, że Sito sensei był uczniem, który spędzał najwięcej czasu na nauce u O Sensei. Saito sensei twierdzi, że próbuje on uczyć sztuki Aikido dokładnie tak jak uczył go Fundator. Technicznie, Iwama-ryu nawiązuje do stylu, którego uczył O Sensei we wczesnych latach 50-tych w dojo Iwama. Repertuar techniczny jest szerszy niż w większości innych styli a największy nacisk położony jest na trening z bronią.
Szkoły "Ki" - Shin-shin Toitsu Aikido
Jeden z najbardziej znaczących podziałów w świecie Aikido przydarzył się w 1974 roku kiedy Koichi Tohei, Główny Instruktor Aikikai zrezygnował z tejże organizacji i założył Ko no Kenkyukai aby uczyć Akido z silnym kładąc silny nacisk na aspekty Ki. Od tego czasu utworzyła się mała interacja pomiędzy szkołami tradycyjnymi a szkołami Ki.Wszystkie te sztuki określają się jako Ki Aikido chociaż występuje pomiędzy nimi tylko mały kontakt.
Styl założony przez Koichi Toheia - Aikido z jednolitym Ciałem i Umysłem. Tohei-sensei kładzie wielkinacisk na zrozumienie koncepcji Ki i rozwój tego akceptu niezależnie od treningu Aikido dla zachowania ogólnego zdrowia w życiu codziennym. Jest to jeden z najłagodniejszych styli Aikido i chrakteryzuje sią łagodnymi ruchami, które często przeplatane są skokami i przeskokami. Większość szkół nie jest zorientowana na praktykowanie techniki, traktując ćwiczenia fizyczne jako drogę do dalszego rozwoju Ki. W ostatnich latach. Tohei-sensei zaczął odchodzić coraz dalej od Aikido i poświęcił się prawie wyłącznie treningowi Ki. Ostatnie wiadomości donoszą, że Ki no Kenkyuka wystąpił z inicjatywą potraktowania Shin-shin Toitsu Aikid jako międzynarodowej dyscypliny sportowej.
Kokusai Aikido Kenshukai Kobayashi Hirokazu Ha
O'Sensei Ueshiba pod koniec swego życia wprowadził do Aikido techniki meguri, czyli okrężne ruchy nadgarstka. Dzięki temu w techniki można wkładać jeszcze mniej własnej siły fizycznej i jeszcze lepiej wykorzystać siłę przeciwnika. Po śmierci O'Sensei jego uczeń sensei Hirokazu Kobayashi zaczął propagować ten styl i tak powstała szkoła "Kokusai Aikido Kenshukai Kobayashi Hirokazu Ha", której przewodniczy w tej chwili Sensei Andre Cognard. W ramach tej szkoły działa wiele organizacji, także w Polsce. Zmian tych nie zaakceptowali sensei w Hombu Dojo dlatego nie przyjęły się w szkole Aikikai.
"Nowoczesne szkoły"
Zawiera się w nich większość nauczanych dzisiaj technik. Wiele z tych odmian nauczanych jest dziś przez starszych uczniów O Sensei z rozbieżnościami, które wykształciły się po śmierci Fundatora. Wszystkie zarzekają się, że nauczają sztuki O Sensei chociaż często mają ze sobą na prawdę bardzo niewiele wspólnego.
Łącząc je z notorycznie niejasnym stylem nauczania O Sensei oraz z historią o słoniu i ślepym człowieku możemy wyobrazić sobie o co na prawdę w tym chodzi
(org.: "Taken together with O Sensei's notorious obscurity in teaching style, the story of the elephant and the blind men may give us some clue as to how this could have come about . " - przetłumaczenie tego sprawia mi problem, jeżeli ktoś może pomoc proszę o kontakt.
Wielu z nas ma swe uprzedzenia i preferencje wśród tak wielu styli ale każdy z nich ma swe silne i słabe strony i wszyscy powinniśmy nauczyć się czegoś z każdego z nich.
"Sportowe szkoły"
Kolejnym z wielu wielkich odłamów w historii Aikido przydarzył się za życia O Sensei kiedy Kenji Tomiki zaproponował zracjonalizowanie treningu Aikido poprzez wprowadzenie Kata oraz konkursów. Od tego czasu poimiędzy szkołami Tomiki a szkołami preferującymi klasyczne Aikido pozostało niewiele wspólnego. W ostatnich latach jednak powstało wiele odłamów Tomiki-ryu, które porzuciły ideę konkursów.
Tomiki-ryu
Założona przez Kenji Tomiki i wczesnego studenta O Sensei, założyciela Judo Jigoro Kano. tomiki-sensei wierzył, że usprawnianie treningu Aikido elementami wprowadzanymi przez Kano z Judo sprawią naukę Aikido łatwiejszą, szczególnie w japońskich uniwersytetach. W dodatku miał nadzieję, że wprowadzenie elementów konkursowych spowoduje, że Aikido nie będzie już nigdy testowane podczas prawdziwych walk. Ten powyżej wymieniony przypadek był powodem podziału z O Sensei, który silnie wierzył, że w nauce Aikido nie ma miejsca na rozgrywanie zawodów. Tomiki-ryu charakteryzuje się używaniem w nauce technik Kata (wstępnie zaaranżowanych form) oraz przeprowadzaniem zawodów, zarówno gołymi rękoma jak i z użyciem gumowego noża.
Remigius.pl - IT, e-commerce, e-marketing | Centrum-evolution.pl - centrum treningowo-dietetyczne we Wrocławiu | Serwispomp.eu - dystrybutor narzędzi Graco & Festool
Jodan
OloKK
Dalbym soga, gdybym mial abonament... 
Kofek
PITTT
