*** Mini Encyklopedia ***

Tybolon

tibolone
hormonum sive analogum

G03DC

Działanie:
Syntetyczny steroid, pochodna 19-nortestosteronu, łączący słabe działanie estrogenne, progestagenne i androgenne. Usuwa objawy klimakteryczne, korzystnie wpływa na nastrój i libido, hamuje wydzielanie gonadotropin, hamuje rozwój zmian zanikowych pochwy, nie powoduje rozrostu błony śluzowej macicy (nie wymaga cyklicznego uzupełniania progestagenami), zapobiega rozwojowi osteoporozy. Tybolon nasila aktywność fibrynolityczną, zmniejsza stężenie fibrynogenu, zwiększa stężenia antytrombiny III i plazminogenu. Nie wpływa istotnie na stężenie cholesterolu całkowitego, zmniejsza stężenie triglicerydów, HDL. Łatwo i szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Jest metabolizowany w wątrobie. Wydalany jest w postaci metabolitów głównie z moczem, częściowo także z kałem.

Wskazania:
Lek przeznaczony do stosowania w okresie przekwitania, w leczeniu zaburzeń okresu okołomenopauzalnego, zmniejsza objawy naczynioruchowe, zapobiega osteoporozie pomenopauzalnej.

Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, nowotwory złośliwe macicy i sutka, krwawienia z dróg rodnych o niewyjaśnionej etiologii, ostre lub przewlekłe czynne choroby wątroby, choroby zakrzepowo-zatorowe w wywiadzie, zakrzepowe zapalenie żył, niedobór antytrombiny III, nowotwory wątroby, żółtaczka cholestatyczna, wrodzone hiperbilirubinemie, endometrioza, niedokrwistość sierpowatokrwinkowa. Należy zachować ostrożność w przypadku zaburzenia czynności nerek, padaczki, migreny, zaburzenia gospodarki tłuszczowej i węglowodanowej.

Interakcje:
Barbiturany, ryfampicyna, pochodne hydantoiny, karbamazepina, fenytoina, fenylbutazon nasilają metabolizm tybolonu; tybolon zwiększa zapotrzebowanie na insulinę i doustne leki przeciwcukrzycowe; nasilając aktywność fibrynolityczną, tybolon zwiększa wrażliwość na działanie leków przeciwzakrzepowych.

Działanie niepożądane:
Bolesność i powiększenie sutków, nudności, wymioty, bóle i zawroty głowy, osutka, obrzęki, zwiększenie masy ciała, łojotokowe zapalenie skóry, hirsutyzm, upośledzenie tolerancji glukozy, żółtaczka cholestatyczna, zatorowość płucna, zakrzepowe zapalenie żył, migrena, zaburzenia widzenia, wzrost ciśnienia tętniczego.

Ciąża i laktacja:
Kategoria X. W celu wykluczenia możliwości podania leku we wczesnej ciąży wskazane jest wykonywanie testów ciążowych przed jego podaniem. W trakcie przyjmowania leku należy stosować środki antykoncepcyjne. Nie stosować w okresie karmienia piersią.

Dawkowanie:
P.o. 2,5 mg/d o tej samej porze dnia przez 3 mies. lub dłużej. Dawka może być następnie zmniejszona. Nie powinno się stosować tybolonu w okresie przedmenopauzalnym i w pierwszych latach menopauzy, z uwagi na możliwość występowania nieregularnych krwawień z macicy. Jeśli lek będzie podawany w tym okresie, zaleca się leczenie progestagenem przez 12 dni przed rozpoczęciem 28-dniowego leczenia tybolonem. W celu zmniejszenia częstości występowania i obfitości krwawień z macicy u kobiet, które wcześniej były leczone estrogenami, proponuje się 50 mg/d octanu cyproteronu przez pierwsze 2 mies. stosowania tybolonu.

Uwagi:
Przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest badanie ogólne, ginekologiczne lub konsultacje lekarzy innych specjalności w celu wykluczenia przeciwwskazań oraz wyjaśnienie pacjentce zasad prowadzenia leczenia hormonalnego. Należy wykonać mammografię, przezpochwowe badanie USG, oznaczyć stężenie cholesterolu. W trakcie terapii konieczne są dokładne badanie lekarskie, badanie ginekologiczne, mammografia, przezpochwowe badanie USG, oznaczanie stężenia cholesterolu.

Preparaty
tibolone

Carbidopa/levodopa
Lek przeciw parkinsonizmowi
DZIAŁANIE
Lewodopa jest prekursorem dopaminy - substancji przekaźnikowej układu dopaminergicznego w mózgu, którego sprawność w chorobie Parkinsona i parkinsonizmie ulega obniżeniu.
Działanie karbidopy, która nie przechodzi przez barierę krew-mózg, polega na unieczynnianiu tylko pozamózgowej dekarboksylacji lewodopy. Dzięki temu więcej lewodopy przedostaje się do mózgu, podlegając tam przemianie do dopaminy.
Stwierdzono, że dopiero 70-150 mg karbidopy na dobę staje się wystarczającą ilością do zahamowania dekarboksylacji lewodopy na obwodzie.
Dawka karbidopy poniżej 75 mg na dobę nie obniża częstości występowania działań niepożądanych w następstwie stosowania terapeutycznych dawek lewodopy. Niektórzy chorzy tolerują jedynie dawki lewodopy nie przekraczające 750 mg. Taką możliwość stwarza im stosowanie preparatu NAKOM® MITE.
WSKAZANIA
Wskazaniem do leczenia preparatem NAKOM® jest choroba i zespół Parkinsona. NAKOM® usuwa szereg objawów choroby Parkinsona i parkinsonizmu, a zwłaszcza sztywność i spowolnienie ruchowe. Często pomaga w zwalczaniu drżenia, zaburzeń poruszania się i zaburzeń równowagi towarzyszącym chorobie i zespołowi Parkinsona.
NAKOM® stosowany zgodnie z zaleceniami lekarza daje lepsze wyniki lecznicze niż sama lewodopa.
NAKOM® wskazany jest w przypadkach zespołu i choroby Parkinsona u chorych leczonych jednocześnie preparatami witaminowymi zawierającymi pirydoksynę.
PRZECIWWSKAZANIA BEZWZGLĘDNE
Bezwzględnie nie należy podawać preparatu karbidopy i lewodopy jednocześnie z inhibitorami monoamino-oksydazy (powinny one być odstawione na dwa tygodnie przed rozpoczęciem leczenia preparatem NAKOM®). Preparatu karbidopy i lewodopy nie należy stosować u pacjentów ze znaną nadwrażliwością na ten lek bądź na leki sympatykomimetyczne. Nie powinien być stosowany u pacjentów obciążonych lub podejrzanych o czerniaka. Preparatu karbidopy i lewodopy nie należy podawać chorym z jaskrą z wąskim kątem przesączania. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania tego preparatu u chorych poniżej 18 roku życia. Leku nie wolno podawać kobietom w ciąży i w okresie laktacji.
PRZECIWWSKAZANIA WZGLĘDNE
Preparat karbidopy i lewodopy można podawać pacjentom uprzednio leczonym lewodopą, jednak podawanie lewodopy powinno być przerwane co najmniej 12 godzin przed rozpoczęciem podawania preparatu NAKOM®. Równoważna dawka preparatu NAKOM® wynosi około 20% uprzednio podawanej dawki lewodopy.
Nie poleca się leczenia polekowych reakcji ze strony układu pozapiramidowego preparatem karbidopy i lewodopy.
U chorych z parkinsonizmem leczonych równocześnie okulistycznie (przewlekła jaskra o szerokim kącie przesączania z wyrównanym ciśnieniem wewnątrzgałkowym), internistycznie (choroby serca i naczyń, choroba nadciśnieniowa, choroby wątroby, nerek, gruczołów wydzielania wewnętrznego, układu krwiotwórczego) i psychiatrycznie, stosowanie preparatu karbidopy i lewodopy wymaga dużej ostrożności i ścisłej kontroli neurologa.
DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
Najczęstsze objawy niepożądane występujące w czasie leczenia preparatem karbidopy i lewodopy wynikają z farmakologicznego wpływu dopaminy na centralny układ nerwowy. Zmniejszenie dawki zazwyczaj łagodzi te objawy.

Objawy niepożądane dotyczą głównie:
układu nerwowego: głównie w postaci mimowolnych ruchów twarzy, języka, zaciskania powiek, choreotetotycznych lub dystonicznych ruchów rąk. Objawy te świadczą zwykle o uzyskaniu pełnej dawki leczniczej i wymagają jej zmniejszenia. Niekiedy obserwuje się zespół włączenia-wyłączenia ("on-off"), który łączy się z nagłym ustąpieniem objawów parkinsonizmu, nawet na kilkadziesiąt minut, i z równie nagłym powrotem do ich zwykłej intensywności. Efekty takie występują w różnym czasie po podaniu leku, niekiedy bezpośrednio (onset "on-off").

układu sercowo-naczyniowego: zaburzenia rytmu lub napadowe bicie serca, okresowa hipotonia ortostatyczna, zwykle w krótkim czasie po podaniu leku. Należy zachować szczególną ostrożność u chorych z zawałem serca w wywiadzie.

przewodu pokarmowego: obniżenie łaknienia, nudności, rzadko wymioty, zaparcia lub biegunki, bóle brzucha, odbijanie, ślinotok, przykre wrażenia smakowe, suchość ust oraz możliwość krwawienia u chorych z wrzodem żołądka.


Innymi spotykanymi podczas stosowania preparatu karbidopy i lewodopy objawami niepożądanymi są:
psychiatryczne: pobudzenie lub przeciwnie apatia, oszołomienie, bezsenność, koszmarne sny.

skórne: świąd skóry, obrzęki, wypadanie włosów, wysypka czerwono-plamista, przykry zapach potu.

moczowo-płciowe: zatrzymanie lub nietrzymanie moczu, krwiomocz, oddawanie ciemnego moczu, priapizm.


Nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych: opisane są następujące przejściowe zmiany wyników testów laboratoryjnych, jednak bez klinicznych objawów choroby: podwyższenie poziomu mocznika, AlAT, AspAT, LDH, bilirubiny i fosfatazy alkalicznej w surowicy krwi. Niekiedy pozytywny test Coombsa bez cech anemii hemolitycznej.
Wystąpienie innych objawów niepożądanych wymaga zgłoszenia ich lekarzowi podczas najbliższej wizyty.
DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA
Uwagi ogólne
NAKOM® wymaga indywidualnego doboru dawki przez lekarza. Zapisując choremu preparat NAKOM®, należy zaznaczyć, którą z postaci zalecono: NAKOM® czy NAKOM® MITE.
Pacjenci powinni ściśle stosować się do schematu dawkowania zaleconego przez lekarza. Pod żadnym pozorem nie wolno samemu zmieniać dawki!

Pacjenci nieleczeni lewodopą
Dla pacjentów nieleczonych uprzednio lewodopą przeciętna początkowa dawka wynosi 1/2 tabletki 1-2 razy dziennie preparatu NAKOM® lub 3 razy dziennie po 1 tabletce preparatu NAKOM® MITE. Dawkę tę zwiększa się następnie, w przypadku preparatu NAKOM® o pół tabletki codziennie lub co drugi dzień, natomiast w przypadku preparatu NAKOM® MITE o 1 tabletkę codziennie lub co drugi dzień, do osiągnięcia najlepszego wyniku leczenia. Efekt leczniczy może wystąpić już w pierwszym dniu leczenia, a niekiedy nawet po pierwszej dawce leku. Optymalne dawki zazwyczaj można ustalić po 7 dniach. Większość pacjentów wymaga stosowania 3-6 tabletek preparatu NAKOM® lub NAKOM® MITE. Dobowa maksymalna dawka nie może przekroczyć 8 tabletek preparatu NAKOM® lub NAKOM® MITE.

Pacjenci uprzednio leczeni lewodopą
Podawanie lewodopy należy przerwać co najmniej na 12 godzin (lub na 24 godziny w przypadku preparatów, z których uwalnianie lewodopy jest przedłużone) przed rozpoczęciem leczenia preparatem NAKOM® lub NAKOM® MITE.
Dawka preparatu NAKOM® musi być tak dobrana, aby zawierała w przybliżeniu 20%, lub mniej, poprzednio podawanej ilości lewodopy (np. choremu otrzymującemu poprzednio lewodopę w dawce 4 g dziennie nie powinno się stosować więcej niż 3 tabletki preparatu NAKOM® na dobę).
Chorzy otrzymujący lewodopę w połączeniu z innymi inhibitorami dekarboksylazy lewodopy wymagają odstawienia tych leków przynajmniej na 12 godzin przed rozpoczęciem leczenia preparatem NAKOM®. Początkowa dawka preparatu NAKOM® powinna zawierać taką samą ilość lewodopy jaka była w innym leku składającym się z lewodopy i inhibitora dekarboksylazy lewodopy. Dalej dawki i postać preparatu NAKOM® ustala się indywidualnie dla każdego pacjenta, przy czym większość pacjentów wymaga stosowania od 3 do 6 tabletek preparatu NAKOM®. Należy pamiętać, że zwiększenie dawki preparatu NAKOM® ponad 8 tabletek preparatu NAKOM® nie poprawia wyników leczenia.
POSTAĆ I OPAKOWANIA
NAKOM® MITE tabl. 25 mg/100 mg: 100 szt.
Pozwolenie Nr - R/1752 MZiOS
NAKOM® tabl. 25 mg/250mg: 100 szt.
Pozwolenie Nr - R/1753 MZiOS

Czemu jeszcze nikt nie podwiesił?

Bromokryptyna

bromocriptine
antilactagogum, antiparkinsonicum, antiprolactinicum
G02CB, N04BC

Działanie:
Półsyntetyczna pochodna ergokryptyny pobudzająca receptory dopaminergiczne w podwzgórzu. Oddziałuje na komórki przysadki poprzez wytwarzanie dopaminy (czynnika hamującego). Hamuje wytwarzanie i wydzielanie prolaktyny z przedniego płata przysadki. W akromegalii zmniejsza wydzielanie hormonu wzrostu. Nie zmienia wydzielania innych hormonów przysadki. Hamuje wzrost gruczolaków przysadki (prolactinoma). W hiperprolaktynemii zmniejsza stężenie prolaktyny. Wykazuje działanie przeciwdepresyjne. W parkinsonizmie działa na receptory dopaminergiczne w istocie czarnej, prążkowiu i układzie limbicznym, zmniejszając drżenia i akinezję. Dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego, maksymalne stężenie w osoczu osiąga po 1-3 h. W 96% wiąże się z białkami osocza. t1/2 wynosi ok. 15 h. Wydalana całkowicie z żółcią i kałem (częściowo w postaci metabolitów), w niewielkim odsetku z moczem.

Wskazania:
Hiperprolaktynemia u kobiet i mężczyzn, czynnościowa lub wynikająca z obecności gruczolaka przysadki, hamowanie laktacji. Hipogonadyzm u mężczyzn na podłożu hiperprolaktynemii. Akromegalia. W początkowej fazie choroby Parkinsona lub w cięższych postaciach w skojarzeniu z innymi lekami. Niezłośliwa choroba sutka.

Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na alkaloidy sporyszu. Niekontrolowane nadciśnienie tętnicze, nadciśnienie ciążowe. Nie powinno się stosować równolegle z hormonalnymi środkami antykoncepcyjnymi.

Interakcje:
Erytromycyna lub josamycyna mogą zwiększyć stężenie bromokryptyny w osoczu. Gryzeofulwina i inne induktory enzymów mogą zmniejszać stężenie bromokryptyny. Bromokryptyna może nasilać działanie leków obniżających ciśnienie.

Działanie niepożądane:
Hipotonia ortostatyczna, przekrwienie błony śluzowej nosa, nudności, wymioty, senność. Rzadko zaparcia, dyspepsja, erytromialgia (czerwienica bolesna kończyn), niepokój psychiczny, stany psychotyczne (paranoidalne i maniakalne, omamy, dezorientacja), zaburzenia mikcji, silne skurcze naczyń w kończynach. Rzadko może wystąpić zwłóknienie pozaotrzewnowe.

Ciąża i laktacja:

Kategoria C. Nie wykazano szkodliwego wpływu na rozwój dziecka. Nie stosować w okresie karmienia piersią (z wyjątkiem celowego zahamowania laktacji).

Dawkowanie:
P.o. w czasie posiłku. W celu przerwania laktacji 2 razy na dobę 2,5 mg przez 2 tyg., następnie ewentualnie raz na dobę. W zaburzeniach przedmiesiączkowych początkowo 1,25 mg/d przez 2 tyg., następnie stopniowo zwiększa się dawki aż do 5 mg/d. W hipogonadyzmie męskim 5-10 mg/d. W akromegalii 2,5 mg/d, zwiększając co tydz. o 2,5 mg do 10-20 mg/d. W guzach przysadki mózgowej 5-10 mg/d, w razie potrzeby do 60 mg/d. W chorobie Parkinsona 2,5 mg 2 razy na dobę przez tydzień, następnie w zależności od potrzeby zwiększać co kilka dni aż do 50 mg/d i więcej.

Uwagi:
W trakcie stosowania leku mogą wystąpić epizody nagłej senności lub snu (w ciągu dnia), co może znacznie ograniczać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych w ruchu lub uniemożliwiać ją.

Preparaty
bromocriptine

Sog, Leon za Prace A Znacie jakies tabletki ziolowe ( ale dzialajace ) na Uspokojenie?

a proszę bardzo.

Apatinac
Deprim
Hyperiforce
Perhip
Superoptim

Methyltestosterone*
Metylotestosteron
Androgen, Hormonum sive analogum
ATC: G 03 BA, G 03 EK
(17β)-17-Hydroksy-17-metyloandrost-4-en-3-on
CAS: 58-18-4, NSC 9701
Synonimy
Metiltestosterone
Działanie. Związek steroidowy o działaniu i zastosowaniu testosteronu. Dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego. Przenika do mleka matki. Podany doustnie ma 1/2-1/4 aktywności androgennej propionianu testosteronu wstrzykniętego domięśniowo. Podany podjęzykowo działa skuteczniej niż podany doustnie. Jest wydalany z moczem w postaci metabolitów.
Wskazania. Metylotestosteron jest stosowany u mężczyzn w hipogonadyzmie, zespole Klinefeltera, obniżonej płodności, ginekomastii; u kobiet w bolesnym miesiączkowaniu, mastalgii, endometriozie, nadmiernej laktacji, raku sutka z przerzutami po menopauzie; u mężczyzn i u kobiet w wyniszczeniu, osteoporozie (działa anabolicznie).
Interakcje. zob. Testosterone.
Przeciwwskazania/Ostrzeżenia specjalne. zob. Testosterone.
Działania niepożądane. zob. Testosterone. Przeciwwskazany jest też w ciężkich chorobach wątroby. Podczas długotrwałego leczenia może wystąpić żółtaczka.
Dawkowanie.Doustnie 30-100 mg dz. Podjęzykowo mężczyznom 15-50 mg dz. w dawkach podziel., kobietom 5-20 mg dz.
Preparaty proste
Testred® (ICN, USA): kaps. 10 mg.
Preparaty złożone
Estratest®, ~ H.S. (Solvay, USA): kaps. zawierające 1,25 mg skoniugowanych estrogenów i 2,5 mg metylotestosteronu; kaps. (~ H.S.) zwierające 0,625 mg skoniugowanych estrogenów i 1,25 mg metylotestosteronu.

Androstanolone*
Androstanolon
Anabolicum, Androgen, Hormonum sive analogum
ATC: A 14 AA, G 03 BB
17β-Hydroksy-5α-androstan-3-on
CAS: 521-18-6, LG 152
Synonimy
Stanolone, Dihydrotestosterone
Działanie. Syntetyczny hormon o właściwościach anabolicznych, działający androgennie silniej i dłużej niż testosteron.
Wskazania. Androstanolon jest stosowany miejscowo u mężczyzn w idiopatycznej ginekomastii, liszaju białym żołędzi prącia i napletka, niedoborze testosteronu, w czynnościowej niewydolności płciowej, m.in. po urazach, oparzeniach, u kobiet w liszaju białym sromu.
Przeciwwskazania/Ostrzeżenia specjalne. Rak gruczołu krokowego.
Działania niepożądane. Niekiedy może wystąpić łojotok, trądzik, objawy wirylizacji u kobiet, pobudzenie i zwiększenie masy ciała u mężczyzn.
Dawkowanie.Miejscowo. U mężczyzn na ogół 5-10 g żelu dz. na dużą powierzchnię skóry (pleców, ramion, piersi, brzucha), pozostawiając go do wyschnięcia przed ubraniem się. W ginekomastii 5 g dz., smarując żelem sutki przez 3 mies. W liszaju białym 2,5 g co drugi dz. przez 3 mies. U kobiet w liszaju białym sromu 2,5 g żelu rozsmarować na skórze, unikając smarowania błony śluzowej.
Preparaty proste
Andractim® (Besins International, F): tuby 80 g - 2,5% żel do stosowania miejscowego (1 g zawiera 25 mg).

Gonadoreline*
Gonadorelina
Hormon podwzgórza lub jego pochodna, Hormonum sive analogum
ATC: H 01 CA, V 04 CM
5-Okso-L-prolilo-L-histydylo-L-tryptofilo-L-serylo-L-tyrozyloglicylo-L-leucylo-L-arginylo-L-proliloglicynamid
Stimu-LH, MO-1208, LH-RF, LH-RH, GnRH, ICI 88262, CAS: 33515-09-2, RU 19847, Hoe 471
Synonimy
Luliberin, Luteinising hormone-realising factor, Gonadoliberin, Gonadotrophin-realising hormone
Pochodne
Chlorowodorek gonadoreliny ;CAS: 51952-41-1AY 24031
Dioctan gonadoreliny ;CAS: 52699-48-6 (tetrawodzian)CAS: 34973-08-5
Działanie. Syntetyczny analog gonadoliberyny - naturalnego hormonu podwzgórzowego uwalniającego gonadotropiny (GnRH). Pobudza syntezę i wydzielanie obu gonadotropin przysadkowych, zwł. lutropiny. Wydzielanie lutropiny (LH) i folitropiny (FSH) zależy od dawki gonadoreliny, przy czym wzrost stężenia FSH jest zawsze mniejszy niż LH. Gonadorelina jest szybko metabolizowana w nerkach i wątrobie. Jest wydalana w postaci metabolitów. Podawana jest w sposób pulsacyjny, naśladujący naturalny rytm wydzielania GnRH.
Wskazania. Gonadorelina jest stosowana w zaburzeniach miesiączkowania pochodzenia podwzgórzowego, hipogonadyzmie hipogonadotropowym, opóźnionym dojrzewaniu, w celu podtrzymania czynności ciałka żółtego po owulacji i implantacji, w diagnostyce zaburzeń osi podwzgórze-przysadka-gonady, zwł. w diagnostyce przedwczesnego dojrzewania. Jako test diagnostyczny w różnicowaniu nadmiaru androgenów pochodzenia jajnikowego (m.in. w zespole policystycznych jajników), obecnie zastąpiony testem z octanem leuprolidu.
Przeciwwskazania/Ostrzeżenia specjalne. Ciąża (kat. B). Stosować jedynie w wypadku zdecydowanej konieczności.
Działania niepożądane. Nudności, bóle głowy, brzucha i zwiększone krwawienie miesiączkowe. Może wystąpić reakcja nadwrażliwości, ze wstrząsem anafilaktycznym włącznie. Podanie leku może wywołać owulację.
Dawkowanie.Leczenie. Za pomocą mikropompy, która co 90 min (u kobiet) i co 120 min (u mężczyzn) wstrzykuje dożylnie lub podskórnie 5-20 µg w ciągu 1 min. Leczenie prowadzi się aż do uzyskania pożądanego działania leczniczego (np. spermatogeneza, owulacja). Diagnostyka: test generacji gonadotropin (test z luliberyną) 100 µg/m2 pc., nie więcej niż 100 µg na dawkę.
[R.A.]
Preparaty proste
Factrel® (Baxter Anesthesia, USA): fiol. 100 µg i 500 µg chlorowodorku gonadoreliny + amp. rozpuszczalnika.
Kryptocur® (Aventis Pharma, D): fl. 10 g zawierający 20 mg syntetycznej gonadoreliny - roztwór do rozpylania do nosa. W. Jedno- lub obustronne wnętrostwo. D. Jedną dawkę 3 razy dz. do każdego otworu nosowego.
LHRH Ferring (Ferring Arzneimittel, D): amp. 0,1 mg octanu gonadoreliny (= 0,091 mg gonadoreliny) - subst. sucha.
Lutrelef (Ferring, F): fiol. 0,8 mg lub 3,2 mg octanu gonadoreliny - subst. liofiliz. + fl. z rozpuszczalnikiem (10 mL).
Relefact® LH-RH (Aventis Pharma, D): amp. 0,1 mg w 1 mL.
Stimu-LH® (Ferring, F): amp. 0,05 mg w 1 mL.

Glucagon*
Glukagon
Antidotum, Diagnosticum, Hormon trzustki, Hormonum sive analogum, Inny środek diagnostyczny
ATC: H 04 AA
Polipeptyd o m.cz. 3485
HG Factor, HGF, CAS: 9007-92-5, CAS: 16941-32-5
Działanie. Hormon peptydowy wytwarzany przez komórki α wysp trzustkowych, składający się z 29 reszt aminokwasowych. Sekwencja aminokwasów w cząsteczce glukagonu u wszystkich dotąd zbadanych ssaków jest podobna. Glukagon ma wydatne i szybkie działanie hiperglikemizujące. Wynika ono gł. z pobudzenia glikogenolizy w wątrobie, ale także ze zwiększenia glukoneogenezy. Pobudzający wpływ glukagonu na glikogenolizę w wątrobie trwa krótko - ok. 20-30 min. Działa także lipolitycznie, powodując zwiększone uwalnianie kwasów tłuszczowych i ich utlenianie, bierze udział w regulacji ketogenezy. Zwiększa wydzielanie insuliny, somatostatyny, kalcytoniny, amin katecholowych i somatotropiny (hormonu wzrostu). Na mięsień sercowy działa dodatnio inotropowo, chronotropowo i batmotropowo. Zwiększa diurezę i salurezę, hamuje motorykę przewodu pokarmowego. Okres półtrwania glukagonu wstrzykniętego dożylnie wynosi 4-6 min. Jest metabolizowany gł. w nerkach, a także w wątrobie.
Wskazania. Glukagon jest stosowany do leczenia ciężkiej hipoglikemii poinsulinowej, do przerwania "wstrząsów insulinowych" stosowanych leczniczo u chorych psychicznie oraz w przypadkach przedawkowania leków blokujących receptory β-adrenergiczne. Opis zob. też rozdz. Środki diagnostyczne → Glucagon.
Interakcje. Nasila przeciwzakrzepowe działanie pochodnych kumaryny.
Przeciwwskazania/Ostrzeżenia specjalne. Phaeochromocytoma, insulinoma, glucagonoma. W hipoglikemii wywołanej pochodnymi sulfonylomocznika, etanolem, nowotworem złośliwym nie powoduje zwiększenia stężenia glukozy w krwi. Ciąża (kat. B). Stosować jedynie w wypadku zdecydowanej konieczności.
Działania niepożądane. Niekiedy mogą wystąpić nudności, wymioty oraz odczyny alergiczne.
Dawkowanie.W hipoglikemii podskórnie, domięśniowo lub dożylnie - po uprzednim rozpuszczeniu ex tempore liofiliz. subst. w dołączonym rozpuszczalniku - dorosłym 1 mg, dzieciom 10-20 µg/kg mc. Zwiększenie glikemii następuje w ciągu 8-10 min i trwa 20-30 min. Jeśli brak wyraźnej reakcji, dawkę można powtórzyć po 10-15 min. W zatruciu β-adrenolitykami: dorosłym - 5-10 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym, a następnie w dożylnym wlewie kropl. 2-10 mg/h; dzieciom - początkowo 50-150 µg/kg mc., następnie we wlewie 1-5 mg/h. Dawka leku podawanego we wlewie dożylnym może być zmniejszana w miarę poprawy stanu pacjenta.
Preparaty proste
•GlucaGen® HypoKit (Novo Nordisk, DK): Preparat zawiera glukagon otrzymywany metodą rekombinacji genetycznej. GlucaGen® HypoKit - fiol. 1 mg (subst. liofiliz., chlorowodorek) + strzykawka z rozpuszczalnikiem.
Glucagon [zestaw natychmiastowej pomocy] (Lilly Pharma, USA): fiol. 1 mg (subst. liofiliz.) + strzykawka z rozpuszczalnikiem.

Oxymetholone*
Oksymetolon
Anabolicum
ATC: A 14 AA
(5α,17β)-17-Hydroksy-2-(hydroksymetyleno)-17-metyloandrostan-3-on
CAS: 434-07-1
Działanie. Syntetyczny steroid działający anabolicznie i androgennie podobnie jak metandienon. Poprawia bilans azotowy. Pobudza erytropoezę w niedokrwistościach wywołanych niedostatecznym wytwarzaniem erytrocytów, zwiększa wytwarzanie erytropoetyny i jej wydalanie z moczem. Hamuje czynność gonadotropową przysadki, może też wywierać bezpośredni wpływ na jądra.
Wskazania. Oksymetolon jest stosowany po zabiegach chirurgicznych, po rozległych oparzeniach, w stanach zdrowienia, jako lek wspomagający w leczeniu pewnych postaci osteoporozy starczej; w dużych dawkach w niedokrwistości aplastycznej i niedokrwistościach opornych na inne leczenie, m.in. w niedokrwistości idiopatycznej i wrodzonej. Uwaga. Stosowanie oksymetolonu nie zastępuje innych metod leczenia niedokrwistości aplastycznych, jak przetoczenia krwi, uzupełnianie niedoboru żelaza, kwasu foliowego, wit. B12 itp.
Interakcje. Może wzmagać działanie leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny, insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz kortykosteroidów.
Przeciwwskazania/Ostrzeżenia specjalne. zob. Testosterone.
Działania niepożądane. zob. Testosterone.
Dawkowanie.Doustnie dorosłym 5-10 mg dz. w 2 dawkach przed posiłkami; dzieciom do 12. rż. 2,5-5 mg dz. W niedokrwistości aplastycznej podaje się dorosłym 2-5 mg/kg mc. dz., a młodzieży 2-4 mg/kg mc. dz. w dawkach podziel. przez 3-6 mies.; następnie stosuje się dawki podtrzymujące. Jako środek uzupełniający leczenie cytostatykami lub radioterapię podaje się do 150 mg dz.
Uwagi. Podczas leczenia należy kontrolować okresowo czynność wątroby, a u młodzieży powyżej 15. rż. wzrost kości.
Preparaty proste
Anadrol® (Unimed, USA): tabl. 50 mg.


Zmieniony przez - Krzabr w dniu 2005-10-09 12:55:23