naczytali sie
LICZ DO 100 I ROŚNIJ
Kulturystyka ma jedynie styczny związek z liczbami. Chociaż trzykrotny zdobywca tytułu Mr. OLympia, Frank Zane, byt nauczycielem matematyki, większość klubowej arytmetyki opiera się na liczeniu do 12, bądź 15 bez używania liczydet. Kalorie tak jak i ilości gramów tłuszczu oraz białka mogą być policzone na domowym komputerze. I chociaż nie chcemy w tej lekcji o treningowych liczbach wychodzić zbytnio poza podstawy Ulicy Sezamkowej, to ciągle może się to jawić niczym nowa matematyka. Ci z was, którzy nie wykonywali dwucyfrowych powtórzeń na żadną z grup mięśniowych, za wyjątkiem łydek (a i tak większość robi góra po 15 ruchów) mogą zechcieć spraktykować liczenie do 50, 100, albo więcej. Trening składający się z serii o dużej liczbie powtórzeń to nic nowego. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych czołowi kulturyści tacy jak Sergio Oliva i Serge Nubret byli znani z tego, że wykonywali grubo więcej niż 10 powtórzeń w seriach. W latach osiemdziesiątych Diana Dennis i John DeFendis byli tymi, którzy czasami dochodzili do setki. Tom Platz byt jeszcze jednym mistrzem, który poszedł znacznie dalej, aby w pełni wypróbować mięśnie, nawet jeśli oznaczało to wykonywanie stu kolejnych powtórzeń głębokich przysiadów ze sztangą ważącą 100 kilogramów w celu dalszego rozwinięcia swych legendarnych ud.
Czemu tak niepopularne?
Bardzo długie serie to raczej rzadki widok w większości siłowni. Są cztery zasadnicze tego powody.
Po pierwsze, kulturyści są stworzeniami lubiącymi przyzwyczajenia. Wielu z nich opracowuje sobie cykl treningowy, przy którym wygodnie trwa całymi latami, bez względu na to, czy daje on zamierzone efekty, czy nie. Stosowanie długich serii w radykalnym stopniu różni się od wykonywania 10 powtórzeń i wielu się obawia takiej zmiany. Dla większości z nas znacznie łatwiej jest robić to, co robi każdy inny.
Po drugie, używane w długich seriach obciążenie musi być wyraźnie mniejsze niż przy zwykłym treningu. Jeśli po latach doszedłeś w przysiadzie do maksimum wynoszącego 180kg, możesz mieć problemy, wrzeszcząc przy ostatnim powtórzeniu, z ciężarem zaledwie 85kg.
Po trzecie, długie serie są bolesne. Podczas wytrzymałościowej pracy kwas mlekowy wydziela się w mięśniach wytwarzając przy tym piekący ból. Ponadto, w odróżnieniu od tego, kiedy wykonujesz ciężką serię twoje mięśnie mogą być fizycznie zdolne do zrobienia wielu dodatkowych lżejszych powtórzeń zanim ból zacznie narastać. Staje się to wtedy próbą zapanowania umysłem nad mięśniami, aby pokonywać ból z powtórzenia na powtórzenie aż do fizycznego wyczerpania.
Po czwarte, bardzo duża liczba powtórzeń może zahamować wzrost rozmiarów mięśni, albo nawet zmniejszyć masę mięśniową. Trening wytrzymałościowy rozwija małe mięśnie. Oczywiście, to okropna propozycja dla czytelników FLEXA. Niektórzy zajmują się kulturystyką, aby wyglądać jak maratończyk a prawda jest taka, że gdybyś przez rok lub więcej ćwiczył systemem serii o stu powtórzeniach prawdopodobnie straciłbyś masę mięśniową.
Pierwsze trzy preteksty mogą być łatwo oddalone. Różnorodność (powód pierwszy) i ból (powód trzeci) mogą spowodować większy wzrost i to jest najistotniejsza rzecz, bez względu na to jaki okaże się trening długoseryjny (powód drugi) w stosunku do innych treningów.
Jednakże możliwość utraty masy mięśniowej to sprawa odmienna. To najczerwieńsza ze wszystkich czerwonych flag w kulturystyce, dlatego też długie serie należy stosować w ograniczony sposób.
Nierutynowe układy
Określenie słowne powstało w latach osiemdziesiątych jako „setki" treningowe oznaczające system kilku serii (do 5 na grupę mięśniową) po 100 powtórzeń. Większość ludzi ćwicząc tą metodą miesiąc po miesiącu, rok po roku nie zwiększy swoich mięśni. Jednakże kiedy zastosować tego rodzaju trening w określonym czasie, np. od trzech do sześciu tygodni można uzyskać trzy pozytywne efekty.
Pierwszym jest przyśpieszony wzrost. Duża liczba powtórzeń to niezwykły stres dla większości ćwiczonych ciężarami mięśni. Przez pierwszy tydzień możesz doświadczyć bólu i jedocześnie wzrostu mięśni. Mięśnie mają później tendencję do gromadzenia energii, do wytrzymałościowej pracy, a nie zwiększania obwodów. W tym momencie możesz tracić rozmiary. Jednakże kiedy wrócisz do swojego starego treningu możesz doświadczyć pewnego okresu wzrostu masy mięśni z jakim byś się zetknął, gdybyś dopiero rozpoczynał trening siłowy i każde ćwiczenie było nowym.
Druga korzyść płynąca z serii o bardzo dużej liczbie powtórzeń to coś bardziej subiektywnego. Mięśnie wydają się większe, kształtniejsze i bardziej wypracowane (obojętnie, czy rozmiary ich zwiększyły się zauważalnie, czy nie). Ten efekt może być wynikiem tego, że duża liczba powtórzeń wywiera większy nacisk na wolnokurczliwe włókna mięśniowe (wytrzymałościowe). Ultradługie serie mogą pozwolić ci także na dłuższy czas koncentracji na napinanie mięśni i większą współpracę umysłowo-mięśniową. Poparciem dla tej ostatniej przesłanki jest to, że zwolennicy bardzo długich serii często w trakcie jak i po miesięcznym ich stosowaniu obserwują zjawisko lepszego pompowania mięśni.
Ostatecznie, trening ultradługich serii może być sposobem na powstrzymanie kontuzji mięśni i ścięgien bez stosowania prawdziwego odpoczynku. Na przykład, przednie partie barków, które bolą podczas ciężkich, czy nawet umiarkowanych ruchów wyciskania mogą nie być źródłem bólu jeśli obciążenie będzie lekkie a liczba powtórzeń ponad 50. Rzeczywiście, niektórym kontuzjom można zapobiec przez zwiększenie przepływu krwi i utrzymanie napięcia mięśniowego.
Ultraserie nie są łatwe Mimo że wytrzymałościowy trening siłowy jest czymś całkowicie nieznanym dla większości z was, wystarczy kilka treningów, aby wytworzyć krążeniowy i mięśniowy hart ducha niezbędny do wykonywania serii o stu powtórzeniach. Powinniście zacząć od 20-30 powtórzeń w serii na każdą grupę mięśniową. Wykonać to należy na przynajmniej jednym treningu. Za następnym razem zwiększamy ilość ruchów do co najmniej 50-60. Jeśli nie macie z tym problemów w kolejnym treningu możecie osiągnąć 100 powtórzeń.
Trening bardzo długimi seriami nie jest wymówką do stosowania lekkich ciężarów i łatwych serii a wręcz czymś przeciwnym. Dobierz tak obciążenie, aby w połowie drogi (serii) wywoływało już w mięśniach uczucie bólu oraz sprawiało wrażenie, że prawie niemożliwe jest ukończenie postawionej sobie za cel liczby ruchów. Następnie pracuj z nim aż do wyczerpania. Pod koniec może cię kusić, żeby oszukiwać, ale zachowuj cały czas prawidłową formę ruchu. Przed wykonywaniem ultraserii powinieneś dobrze się rozciągnąć, natomiast sama rozgrzewka może być ograniczona, lub nawet pominięta. Kiedy podczas wykonywania długich serii (jeszcze przed tymi o stu powtórzeniach) trafimy na stan wyczerpania, można na parę sekund zatrzymać ruch w pozycji startowej, aby uzupełnić energię potrzebną do ukończenia serii. W zależności od wykonywanych ćwiczeń pauzowanie takie może być kłopotliwe (wyciskanie sztangi) lub zupełnie łatwe (prostowanie nóg na maszynie). Zawsze, gdy zachodzi taka potrzeba pomaga to złapać nam w wielu przypadkach drugi i kolejny oddech.
Według numerologów nie ma nic magicznego w liczbach 50 i 100. Serie składające się z 25-50 ruchów mogą powodować takie same rezultaty jeśli są wykonywane aż do uzyskania stanu wyczerpania mięśni. Również uważa się, że nieco niebezpiecznie jest zaczynać program ultrseryjny, jednakże najbardziej trzeba uważać kiedy wraca się do normalnego treningu. Organizm będzie wymagał czasu, aby ponownie przyzwyczaić się do dużych ciężarów. Trzeba wtedy dobrze się rozgrzewać i być ostrożnym przy zwiększaniu obciążenia do jego poprzedniego pułapu. Jeśli nie jesteś zdecydowany na rozpoczęcie treningów z ultradługimi seriami, to wiedz o tym, że nawet ograniczone zastosowanie bardzo dużej liczby powtórzeń może pobudzić wstrząsowe zastałe mięśnie do wzrostu. Seria stu przysiadów a potem sto ruchów wyciskania nogami na maszynie prawie gwarantuje, że następnego dnia całe uda będą obolałe. Nogi łatwo przyzwyczaić do 100 kolejnych ruchów, 300, 500, czy nawet 1000 przysiadów bez obciążenia.
Podobnie wszystkie inne grupy mięśniowe można pobudzać okazjonalnym stosowaniem ultradtugich serii. Taką technikę można serwować całym partiom umięśnienia lub rezerwować dla szczególnie opornych mięśni. Oczywiście, dla większości śmiertelników niemożliwością jest wykonywanie ponad 20 powtórzeń w pewnych ćwiczeniach jak chociażby
podciąganie na drążku, czy uginania na poręczach, bez pomocnej dłoni. Również należy uważać na te ruchy, w których ciężar trzymany jest w niebezpiecznej pozycji bez asysty. Dotyczy to przysiadów i wyciskania na ławce. Ty możesz chcieć „iść na upadłego", a „mały" ciężar może być tak samo niebezpieczny jak ten duży, kiedy mięśnie skapitulują. Ostatecznie tylko rachunek kulturystyczny dowodzi, że „wyczerpujące ćwiczenie + prawidłowe odżywianie = wzrost. „Może nie wygląda to na podstawy szkolne, jednakże, czy stosowane są przez kilka tygodni, czy tylko jako okazjonalna technika wstrząsowa, ultradługie serie z pewnością pomogą ci w wyczerpującej części równania".
Yarekbboy
Fuckmaster
ja koło 40-50 czułem ze juz nie moge ale siadałem dalej i wstawałem, taki hardcore i walka z siłą woli raczej
miskarb
.
XP
Kiromax
