witam serdecznie.. W tym wprowadzającym tekście chciałbym przedstawić skrótową informację o sposobach wyrabiania twardości, jej wykorzystywaniu i służących do tego celu specyficznych przyrządach posiadających swój rodowód na Okinawie.
Bez dużej siły nasze ciosy mogą dochodzić do celu, ale będą mało destruktywne, a Goju-Ryu dąży między innymi do tego, aby jedna niszcząca technika kończyła starcie. Uderzająca ręka lub noga powinna przekazać na atakowany punkt ciała tak dużą energię, żeby spowodowała ona wyeliminowanie agresora lub zniechęciła go do dalszych ataków. Przypomina mi się tu znakomite powiedzenie Feliksa Stamma, że nie ma boksera niepokonanego, jest tylko bokser źle uderzony. Ataki na punkty witalne, które za kilkoma wyjątkami, są dobrze chronione przez warstwę mięśni lub kości, również mogą być skuteczne tylko wtedy, jeśli nasze palce będą w stanie tak mocno uderzyć lub ścisnąć napięte mięśnie przeciwnika (fizjologia reakcji organizmu na stany stresowe), żeby się przez nie przedrzeć i zaatakować któryś z kanałów energetycznych. A przy tym wszystkim nasze ciało musi być przygotowane do tego, że atakując z dużą siłą i szybkością nie wyrządzić krzywdy samemu sobie. Jest to możliwe tylko po odpowiednim utwardzeniu ciała, któremu służą między innymi ćwiczenia hojo-undo. Polegają one na wzajemnym uderzaniu się w różne partie ciała (przedramiona; uda, łydki, brzuch); co powoduje z jednej strony uzyskanie właściwej struktury wewnętrznej mięśni, z drugiej zaś wykształcenie prawidłowych odruchów mięśniowych, bezwiednego stanu ochronnego napięcia i właściwego podświadomego ustawiania ciała stosownie do rodzaju' i kierunku ataku.
Karate Goju-Ryu posługuje się także wieloma przyrządami służącymi do utwardzania i wyrabiania siły fizycznej. Jednym z nich jest chishi - rodzaj „maczugi”, która pomaga w ćwiczeniu mocnego uchwytu, wyrabianiu silnych nadgarstków, zdecydowanie poprawia techniki np. tsuki, uto uke, nagashi e i hiki uke. Znakomitymi przyrządami są iri-game, dzbany napełniane piaskiem lub wodą. Chwytane z góry palcami za specjalnie wyprofilowaną szyjkę wyrabiają u ćwiczącego bardzo silny uchwyt palców, wykorzystywany później np. w technice tora-guchi („paszcza tygrysa"). Ogromne obciążenie fizyczne przy ćwiczeniu ż nigiri-game powoduje także rozwój współpracujących partii mięśni i zawsze poprawną reakcję całego ciała przy wykonywaniu tego rodzaju technik. Substytutem ćwiczeń z nigir-game jest zaciskanie w dłoniach piłek tenisowych lub małych kamieni albo ćwiczenie z przyciętymi rurami stalowymi, Nieocenionym narzędziem jest makiwara, na której można ćwiczyć właściwie wszystkie techniki uderzeń i kopnięć. Innym ciekawym przyrządem jest ishisashi - rodzaj żelaznej kłódki. Trzymana w każdej ręce wzmacnia siłę przedramion, nadgarstków i moc wykonywanych bloków lub uderzeń. Podobnie zresztą jak i tan rodzaj drewnianego pręta z żelaznymi końcówkami w kształcie kół. Jego ciężar wynosi od 20 do 30 kg. Podrzucany np. na przedramionach świetnie wzmacnia ich siłę i wytrzymałość.Bardzo efektywną (ale też i trudną) techniką jest uderzenie nukite. Odpowiednie zahartowanie czubków palców i zapewnienie odpowiedniej wytrzymałości samych palców możliwe jest dzięki ćwiczeniom z tou (wiązka prętów bambusowych) lub jari bako (naczynie wypełnione piaskiem, ziarnami np. grochu hub fasoli). Kilkaset uderzeń każdą ręką codziennie w tou lub jari linko sprawi, że atak techniką nukite będzie niszczącą odpowiedzią na każdą agresję przeciwnika. Bardziej może znane są tetsu geta - żelazne buty, wyrabiające siłę i wytrzymałość nóg, mięśni podbrzusza i grzbietu oraz siłę kopnięć. Charakterystycznym przyrządem karate tradycyjnego jest kongoken - owalna rura stalowa o wadze od 30 do 40 kg, służąca do ćwiczeń indywidualnych lub z, partnerem. Kongoken wspaniale rozwija siłę fizyczną ciała i mocne techniki uchwytów:
Ćwiczenia z przyrządami mają w Goju-Ryu swoją ściśle określoną choreografię. Ich zadaniem jest między innymi także osiągnięcie tego, co mieszkańcy Okinawy nazywają chiru no chan chan – mięśni twardych jak stal, ale jednocześnie elastycznych i sprężystych. Jest to szczególnie przydatne w bliskim zwarciu, kiedy nie mamy możliwości oglądu całego przeciwnika i tylko poprzez dotyk jego ciała musimy zdać się na prawidłowe instynktowne przewidywanie jego ruchu i właściwą reakcję naszego organizmu i jego układu mięśniowego. A umiejętność ta możliwa jest tylko po latach treningu z przyrządami, które budują właściwą koordynację reakcji mięśni na określone bodźce i zachowania karateki.
Podkreślić należy, że ćwiczenia z przyrządami dozwolone są tylko dla zaawansowanych karateków. Wymagają one bowiem odpowiedniej dyscypliny, hartu ducha i ciała oraz surowego przestrzegania rygorów natury zdrowotnej. Bardziej ceni się tutaj cierpliwość i czas niż usiłowanie robienia czegokolwiek na siłę. Karate tradycyjne stawia sobie przecież za cel rozwój ciała i ducha, a nie szkodzenie sobie zbytnią niecierpliwością i próbowaniem „przeskoczenia" praw natury. Droga jest długa, ale też efekt przekracza często najśmielsze oczekiwania
do góry
OloKK
www.olokk.pl
_Knife_
Moderator
i bardzo dobrze bo ide w
saxum
Anonim
