ciekawostki

Odkryto enzym kluczowy w produkcji witaminy D w organizmie



Enzym, który odgrywa kluczową rolę w produkcji witaminy D w naszym organizmie, zidentyfikowali naukowcy z USA. Enzym jest niezbędny na drugim etapie syntezy witaminy D, który zachodzi w wątrobie. Jego poszukiwania trwały około 30 lat.

Głównym źródłem witaminy D w organizmie człowieka są komórki naskórka, w których pod wpływem promieni UV zachodzi produkcja witaminy D3 z prekursora. Jest ona następnie transportowana do wątroby. Tam poddawana jest modyfikacji chemicznej, która polega na dodawaniu tzw. grupy hydroksylowej (-OH) do jednego z atomów węgla. Dzięki temu powstaje pośrednia forma witaminy D3 o nazwie 25-hydroksywitamina D. W tej postaci witamina D przechodzi do nerek, gdzie ulega przekształceniu w aktywną postać.

Te etapy syntezy witaminy D są badaczom znane od około 30 lat, jednak do tej pory nie udało się sprecyzować, jaki enzym kieruje reakcją przyłączania grupy hydroksylowej w wątrobie. Zespół Davida Russella z Uniwersytetu Stanu Teksas w Dallas wykazał, że jest to enzym o skrótowej nazwie CYP2R1, należący do grupy tzw. hydroksylaz.

W jego identyfikacji pomógł pacjent z klasycznymi objawami niedoboru witaminy D - nieprawidłowościami w budowie szkieletu. Był to młody Nigeryjczyk z bardzo niskim poziomem 25- hydroksywitaminy D we krwi.

Badania genetyczne ujawniły, że pacjent posiada niewielką mutację w genie kodującym enzym CYP2R1. Dalsze badania wykazały, że z powodu mutacji enzym nie mógł brać udziału w produkcji 25- hydroksywitaminy D w wątrobie.

Zdaniem autorów, ich wyniki wskazują, że CYP2R1 jest od dawna poszukiwanym enzymem niezbędnym do produkcji aktywnej formy witaminy D w organizmie. Jak podkreślają, ich praca dostarcza też nowych danych na temat genetycznego podłoża niedoborów witaminy D u ludzi.

Witamina D bierze udział m.in. w prawidłowym rozwoju tkanki kostnej, regulacji pracy nerek i jelita cienkiego. Wydajność jej produkcji w skórze zależy od wielu czynników, m.in. od pigmentacji skóry, wieku, długości ekspozycji na promienie słoneczne oraz szerokości geograficznej, pory roku i dnia. W Polsce synteza witaminy D w skórze zachodzi głównie od kwietnia do września. W innych miesiącach proces ten praktycznie ustaje. Wtedy organizm musi polegać na zasobach witaminy D dostarczanych wraz z pokarmem lub z preparatami witaminowymi.

Najbogatszym źródłem witaminy D jest tran (tłuszcz uzyskiwany z wątroby ryb morskich), tłuste ryby - makrela, śledź i łosoś, masło, wątroba, jaja i mleko.

Dokładne wyniki publikuje pismo "Proceedings of the National Academy of Sciences".

Zablokowanie genu może zapobiec cukrzycy typu I



Zablokowanie jednego genu może skutecznie zapobiegać rozwojowi cukrzycy typu I - zaobserwowali naukowcy z USA w badaniach na myszach. Wyniki publikuje pismo "The Journal of Autoimmunity".

Cukrzyca typu I rozwija się w wyniku autoagresji komórek odporności na komórki trzustki, które produkują insulinę - hormon regulujący poziom glukozy we krwi. Stopniowo produkcja insuliny ustaje, a pacjent, aby przeżyć, musi regularnie wstrzykiwać sobie ten hormon. Ten typ cukrzycy dotyka przede wszystkim dzieci lub młodzieży.

W swoich najnowszych badaniach na mysim modelu cukrzycy I zespół z University of Virginia Health System zaobserwował, że aby całkowicie zapobiec rozwojowi choroby, wystarczy zablokować funkcje genu o nazwie Stat-4. Dzięki temu zahamowana zostaje aktywność komórek odporności, które biorą udział w rozwoju schorzenia.

Jak komentują autorzy, ich wyniki wskazują, że Stat-4 bierze udział w rozwoju cukrzycy I. Jest to gen, który aktywuje produkcję białek kodowanych przez wiele innych genów, w odpowiedzi na sygnały przekazywane przez hormony, czynniki wzrostu i cytokiny (białka produkowane przez komórki odporności).

Zablokowanie genu Stat-4 powoduje m.in., zahamowanie funkcji interleukiny 12 (IL-12) w wielu komórkach odporności. Oprócz pobudzania tych komórek do obrony przeciw infekcjom, IL-12 jest podejrzewana o aktywny udział w rozwoju cukrzycy typu I.

Zdaniem prowadzącego badania prof. Zandonga Yanga, praca jego zespołu otwiera drogę do opracowania metod zapobiegających zniszczeniu komórek trzustki u osób narażonych na rozwój cukrzycy I.

"U ludzi nie możemy jednak zupełnie eliminować funkcji genu Stat- 4, gdyż pełni on ważną rolę w regulacji odpowiedzi naszego organizmu na infekcje" - wyjaśnia badacz. Jego zdaniem, możliwe jest jednak opracowanie leków ograniczających funkcje białka kodowanego przez ten gen do minimum.

Kurkuma pomaga leczyć mukowiscydozę



Kurkuma, składnik orientalnej przyprawy curry, może dawać dobre efekty w leczeniu mukowiscydozy - wskazują wyniki badań na myszach.

Aby zweryfikować skuteczność aktywnego związku z kurkumy u ludzi chorych na mukowiscydozę, trzeba przeprowadzić dalsze testy - zastrzegają autorzy odkrycia. Jeśli ich rezultaty okażą się pozytywne, to można go będzie szybko wykorzystać do łagodzenia objawów choroby, zwłaszcza że ludzie mogą bezpiecznie spożywać duże ilości kurkumy. Jest to o tyle istotne, że stale brak skutecznych metod leczenia mukowiscydozy.

Mukowiscydoza jest ciężką, przewlekłą chorobą o podłożu genetycznym. Powodują ją mutacje w genie CTFR, kodującym białko kluczowe w transporcie jonów chloru przez błonę komórek nabłonka wydzielniczego m.in. w płucach, oskrzelach, jelitach, wątrobie i trzustce, narządach rozrodczych.

Wynikiem mutacji genetycznych jest wytwarzanie bardzo gęstego i lepkiego śluzu, który łatwo się gromadzi i zatyka oskrzela oraz przewody trzustkowe, transportujące enzymy trawienne do jelit. Prowadzi to do m.in. trudności z oddychaniem oraz zaburzeń w trawieniu pokarmu, głównie tłuszczów i w ich przyswajaniu. U 98 proc. mężczyzn mutacja w obydwu kopiach genu CTFR powoduje też bezpłodność.

Najbardziej rozpowszechniona mutacja w genie CTFR nazywa się DeltaF508. W rezultacie powstaje wadliwe białko, które jest natychmiast rozpoznawane przez komórkowy system kontroli i wyłapywane. Nie dociera więc do błony komórkowej, gdzie powinno pełnić swoją prawidłową funkcję.

Naukowcy amerykańscy i kanadyjscy pod kierunkiem Marie Egan z Uniwersytetu Yale w New Haven prowadzili doświadczenia na myszach z mutacją DeltaF508.

Zaobserwowali, że doustne podawanie zwierzętom głównego aktywnego składnika kurkumy - tzw. kurkuminy, pomagało zmienionemu białku CTFR "uciec" systemowi kontrolnemu. Dzięki temu wadliwe białko docierało do błony komórek nabłonka wydzielniczego m.in. w nosie i odbycie, gdzie podejmowało pracę z wydajnością zbliżoną do białka prawidłowego.

Dodatkową zaletą terapii był fakt, że kurkumina łagodziła towarzyszące mukowiscydozie dolegliwości układu pokarmowego.

Dokładne wynik publikuje tygodnik "Science".

wysokie spożycie białka prowadzi do większych strat wapnia,

warzywa zawierają dużo wody, w konsekwencji zajmują dużo miejsca w przewodzie pokarmowym. Przy relatywnie niskiej zawartości białka nie są znaczącym źródłem aminokwasów,

niska zawartość białka w diecie prowadzi do niedożywienia; stanu, które hamuje proces rozwoju organizmu, wzrostu mięśni, gromadzenia rezerw energii, zaburzenia w pracy jelit (upośledzenie wchłaniania) oraz wzrost ryzyka chorób infekcyjnych i niekiedy alergii,

zboża są relatywnie ubogie w białko (8-14%) w porównaniu do innych produktów z naszej diety. Są bogate w bardzo cenne aminokwasy siarkowe (w których skład wchodzi siarka), ale za to ubogie w lizynę - aminokwas niezbędny do prawidłowego wzrostu i rozwoju niemowląt i dzieci. Jednak, z uwagi na wysoki poziom konsumpcji produktów zbożowych, ich udział w zalecanym spożyciu białka jest bardzo ważny,

połączenie produktów zbożowych ze strączkowymi lub produktami mlecznymi jednym posiłku, może pokryć zapotrzebowanie na niezbędne aminokwasy. Jest to bardzo ważne, ponieważ takie połączenia produktów są zalecane jako wzór w krajach rozwiniętych (np. płatki zbożowe + mleko) i w krajach rozwijających się (soja + ryż, soja + kukurydza, fasola + pszenica),

gdy organizm człowieka straci więcej niż 14% całkowitej ilości białka w organizmie, prowadzi to do poważnych schorzeń, co uświadamia nam wagę tego składnika w diecie. Tylko woda jest bardziej istotna dla naszego życia od białka (już strata 8% wody może okazać się fatalna w skutkach). Przeciwieństwem takich strat i konsekwencji dla zdrowia człowieka jest tłuszcz, albowiem utrata nawet do 90% tkanki tłuszczowej może mieć tylko nieznaczny wpływ na nasze zdrowie,

źródła białka zwierzęcego występują w produktach zawsze w połączeniu z tłuszczem zwierzęcym (np. mięsa, sery) i z tego powodu, ten rodzaj białka pokarmowego ma tendencje do podnoszenia we krwi poziomu cholesterolu i wzrost produkcji cholesterolu przez organizm. Przyczyną tego stanu są tłuszcze bogate w nasycone kwasy tłuszczowe, które odpowiedzialne są m.in. za produkcję złego cholesterolu,

produkty bogate w białko zwierzęce często są nośnikami różnych składników mineralnych np. a wapnia w mleku, żelaza i cynku w czerwonym mięsie,

nasiona roślin strączkowych są bogate w białko (25-40%), ale jego skład aminokwasowy nie jest tak dobry jak w białku zwierzęcym (zawierają mało aminokwasów tzw. siarkowych). Wyjątek stanowi soja. Jednakże połączenie nasion roślin strączkowych i zbożowych w diecie może dostarczyć odpowiedniej ilości wszystkich aminokwasów niezbędnych do prawidłowego wzrostu organizmu i utrzymania zdrowia,

orzechy zawierają dużo białka, są spożywane w zbyt małych ilościach i dlatego nie są postrzegane jako jego ważne źródło.

1.Odrzucenie (ograniczenie) mleka krowiego.

Mleko krowie jak wskazuje sama nazwa jest pokarmem dla cielaków, (potrzebnym min. do wzrostu kopyt i rogów), a nie dla ludzi. Mleko krowie jest mlekiem typu kazeinowego. Aby trawić kazeinę jest nam potrzebny enzym podpuszczka, którego organizm dorosłego człowieka nie produkuje, w związku z tym mleko jest produktem ciężkostrawnym, co powoduje w następstwie zaburzenia w funkcjonowaniu układu pokarmowego. Ponadto mleko krowie jest alergizujące (najbardziej alergizuje frakcja β-laktoglobulina), zawiera tłuszcze zwierzęce, powodujące zwiększenie ilości cholesterolu i wypłukiwanie wapnia z organizmu. Przyswajalność wapnia z mleka jest gorsza niż np. z warzyw lub orzechów, ze względu na gorszą proporcję z innymi związkami potrzebnymi do wchłaniania wapnia.
Jeżeli chodzi o produkty mleczne fermentowane (jogurt naturalne, kefiry, twarogi, zsiadłe mleko, a nawet sery żółte) są one polecane, gdyż bakterie zawarte w tych produktach wykonały "robotę" za nasz układ trawienny i produkty te jeszcze przed spożyciem zostały nadtrawione. Ponadto produkty te zawierają przyjazne dla naszej flory bakteryjnej "mikroby", polecane szczególnie po kuracjach antybiotykowych.



2. Odrzucenie (ograniczenie) białej mąki.

Biała mąka jest produktem rafinowanym i w związku z tym jest pozbawiona witamin i soli mineralnych (zawiera śladowe ilości takich związków, bądź też jest sztucznie wzbogacana). W skład ziarna zbóż wchodzi skrobia i otoczka, która jest usuwana w przypadku białej mąki. Witaminy i sole mineralne znajdujące się w otoczce umożliwiają rozkład i przyswojenie przez nas skrobi. Tak więc biała mąka i wyroby z niej otrzymywane (pieczywo białe, ciastka, herbatniki) są źródłem praktycznie tylko kalorii (cukrów) i wysokiego indeksu glikemicznego. W dalszej konsekwencji organizm potrzebuje witamin i soli mineralnych do rozkładu i przyswojenia, czerpiąc je z zapasów naszego organizmu.
Najlepszym rozwiązaniem jest spożywanie produktów otrzymywanych z mąki nieoczyszczonej, czyli z mąki razowej, graham bądź też z mąki grubo mielonej. Wskazane jest też spożywanie produktów otrzymanych bez użycia drożdży.



3. Odrzucenie (ograniczenie) cukru i aspartamu.

Cukier podobnie jak mąka jest produktem rafinowanym otrzymywanym w naszym kraju z buraków. W przeciwieństwie do buraków cukier jest kompletnie pozbawiony substancji biologicznie czynnych - witamin, soli mineralnych, hormonów roślinnych i fermentów. Cukier otrzymywany z buraków jest dokładnie oczyszczany, filtrowany i krystalizowany. Często stosowanym w produkcji cukru zabiegiem jest wybielanie przy pomocy chlorku wapnia, a więc trucizny. Czysty cukier spożywczy to sacharoza - źródło kalorii i wysokiego indeksu glikemicznego. Podobnie jak w przypadku białej mąki w dalszej konsekwencji organizm potrzebuje witamin i soli mineralnych do rozkładu i przyswojenia, czerpiąc je z zapasów naszego organizmu. Cukier w związku z dużym spożyciem jest jednym z głównych winowajców cukrzycy (co pokazują statystyki zachorowalności w krajach wysoko rozwiniętych). Należy pamiętać, że źródłem cukru jest nie tylko cukier spożywczy, ale również (a może przede wszystkim) ciastka, cukierki, napoje i herbatniki.
Aspartam, główny składnik powszechnie stosowanych słodzików jest jednym z najniebezpieczniejszych związków chemicznych dodawanych do żywności. W skład aspartamu wchodzą trzy związki: kwas asparaginowy, fenyloalanina i metanol (który jest substancją pomocniczą w otrzymywaniu aspartamu). Najbardziej szkodliwy jest ten ostatni (jego pozostałości nie do końca są usuwane w aspartamie), gdyż rozkłada się w organizmie na kwas mrówkowy i formaldehyd - silnie toksyczną neurotoksynę. Źródła aspartamu w żywności to: multiwitaminy, guma do żucia bez cukru, rozpuszczalne kakao, leki, drinki, słodziki, napoje z herbatą, polewy, jogurt, galaretki, napoje owocowe i mleczne, napoje dietetyczne, rozpuszczalna kawa i herbata, środki przeczyszczające, mrożone desery, napoje kawowe, miętowe, odświeżacze oddechu.
W zastępstwie cukru (sacharozy) i aspartamu polecałbym używanie fruktozy, dostępnej w każdym sklepie ze zdrową żywnością i w dużych marketach. Fruktoza jest cukrem słodszym od sacharozy, w związku z tym używa się jej mniej, a ponadto ma bardzo niski indeks glikemiczny. Uważam też za korzystne (pomimo wysokiego indeksu glikemicznego i dużej kaloryczności) spożywanie w umiarkowanych ilościach naturalnego miodu, który w swym składzie posiada wiele cennych substancji biologicznie czynnych.



4. Odrzucenie (ograniczenie) soli i glutaminianu sodu.

Ograniczenie spożycia soli (chlorku sodu) i glutaminianu sodu zmniejsza zagrożenie nadciśnieniem tętniczym. Sód podnosi ciśnienie krwi u wielu ludzi. Ograniczać spożycie soli powinni w szczególności ludzie z nadciśnieniem oraz osoby z rodzin, w których występuje nadciśnienie. Poza tym sód sprzyja otyłości, powoduje niektóre choroby serca, nerek, skóry, powoduje zatrzymywanie wody w organizmie, co obciąża układ krążenia. Dzienne spożycie soli nie powinno przekraczać 6g. Aktualne spożycie w Polsce jest znacznie wyższe. Należy więc rezygnować z dosalania potraw przed spożyciem i ograniczać dodawanie soli w czasie gotowania. Glutaminian sodu jest substancją dodawaną do żywności jako tzw. wzmacniacz smaku i zapachu. Substancja ta jest silnie alergizująca, ponadto może być przyczyną bólów głowy, napadów duszności, zaczerwienienia twarzy. Należy także pamiętać, że dużo soli, a zwłaszcza glutaminianu sodu znajduje się w takich produktach jak: wędliny, zupy w proszku, mieszanki przyprawowe.



5. Picie płynów przed posiłkiem albo 2 godziny po posiłku.

Picie płynów w czasie posiłku powoduje rozcieńczanie soków żołądkowych i powoduje zaburzenie procesów trawiennych. Nawyk picia płynów w czasie posiłku prowadzi do powstawania gazów, wzdęć i zaparć. Aby przyzwyczaić się do braku płynów w czasie posiłku (gdy odczuwamy suchość w ustach) należy w trakcie posiłku przepłukiwać usta. Unikanie picia płynów w czasie posiłku ma dobrą stronę dla osób z nadwagą. Podczas "suchego" jedzenia zjemy mniej posiłku, a przez to dostarczymy organizmowi mniej kalorii.



6. Dokładne gryzienie i przeżuwanie spożywanego pokarmu

Pierwsze trawienie odbywa się w jamie ustnej. Dokładne gryzienie i przeżuwanie i wymieszanie ze śliną spożywanego pokarmu umożliwia w dalszej kolejności sokom żołądkowym dokładniejsze i szybsze trawienie, przez co pokarm "wpadający" do żołądka szybciej "wypada" z żołądka.



7. Spożywanie produktów z niskim indeksem glikemicznym.

Wysoki poziom insuliny sprzyja tyciu. Ów wysoki poziom związany jest zaś z konsumpcją pewnej grupy węglowodanów, które w sposób gwałtowny i znaczny podnoszą chwilowy poziom glukozy w surowicy krwi, czyli innymi słowy, mają tzw. wysoki indeks glikemiczny (wyższy lub równy 60). Natomiast spożycie produktu o niskim indeksie glikemicznym powoduje powolny i relatywnie niewielki wzrost poziomu cukru i co za tym idzie - niewielki wyrzut insuliny. Produkty takie nie są więc sprzymierzeńcem tycia. Warto pamiętać, że przetwarzanie produktów żywnościowych (obróbka termiczna, czas obróbki termicznej) podwyższa ich indeks glikemiczny.



8. Zażywanie dużej ilości ruchu na świeżym powietrzu.

"Nic tak nie niszczy organizmu, jak długotrwała fizyczna bezczynność" - powiedział grecki filozof Arystoteles. Ruch jest źródłem zdrowia, natomiast ruch na świeżym powietrzu źródłem dobrej kondycji i zdrowego serca. Sporty najbardziej "przyjazne" dla naszego organizmu to: pływanie, wioślarstwo i bieganie.


9. Unikanie nadmiernej ilości cholesterolu.

Tłuszcze zwierzęce podnoszą poziom cholesterolu w surowicy i zwiększają krzepliwość krwi. Produkty obfitujące w cholesterol również podnoszą stężenie cholesterolu. Oleje roślinne nie wykazują takiego działania. Zastępując tłuszcze zwierzęce olejami roślinnymi (szczególnie polecana jest oliwa z oliwek tłoczona na zimno), należy pamiętać, że ogólne spożycie tłuszczu powinno być mniejsze, niż to wynika ze zwyczajów żywieniowych. Duża zawartość tłuszczu niekorzystnego dla zdrowia znajduje się także w tłustym mięsie, tłustych wędlinach, lodach, ciastach, kremach, chipsach. Przygotowując mięso do spożycia, zalecane jest oddzielenie widocznego tłuszczu. Spośród różnych technik kulinarnych godne polecenia jest gotowanie i pieczenie bez tłuszczu (na ruszcie). Smarując pieczywo masłem, smaruj cienką warstwą.


10. Spożywanie produktów nieprzetworzonych zawierających naturalne witaminy, sole mineralne, błonnik, Niezbędne Nienasycone Kwasy Tłuszczowe.


Świeże i nieprzetworzone warzywa i owoce są najlepszym i niezastąpionym przez żadne preparaty źródłem witamin, soli mineralnych, błonnika jak również mniej poznanych związków takich jak: bioflawonoidy, substancji witaminopodobnych i nie wchodzących w skład witamin i minerałów antyoksydantów. Ze względu na dużą zawartość błonnika pokarmowego, wody oraz minimalną zawartość tłuszczu (z wyjątkiem kokosa i awokado) wartość kaloryczna nieprzetworzonych warzyw i owoców jest niższa w porównaniu do innych produktów. Nieprzetworzone warzywa i owoce powinny stanowić dodatek do każdego posiłku. Godnym polecenia jest stosowanie w naszym menu mrożonek owocowych i warzywnych (szczególnie w okresie zimowo-wiosennym) i warzyw kiszonych. Najlepszym źródłem Niezbędnych Nienasyconych Kwasów Tłuszczowych (tzw. witamina F) jest żywność pochodzenia morskiego (ryby morskie) i oliwa z oliwek tłoczona na zimno, ze względu na zawartość odznaczającą się największą wartością i aktywnością biologiczną kwasów tłuszczowych należących do rodziny omega-3.



11. Unikanie roślin zbieranych poza okresem wegetacyjnym (nowalijek).

Wszystkie rośliny zbierane poza ich okresem wegetacyjnym mają inny skład (np. sałata, pomidor, kapusta pekińska). Zamiast cukrów, białek zawierają półprodukty - np. azotany, które w wyniku przemian biochemicznych zamieniają się w ciągu kilku godzin na azotyny, które w jamie ustnej tworzą rakotwórcze nitrozoaminy.



12. Używanie masła zamiast margaryny.

Margaryna w przeciwieństwie do masła jest produktem syntetycznym, otrzymywanym w wyniku uwodornienia tłuszczów roślinnych, w wyniku czego powstają izomery trans, znane ze "zdolności" rakotwórczych i podwyższania poziomu złego cholesterolu we krwi (poprzez specyficzne zdolności - powodowanie nieprzepuszczalności błon komórkowych). Ponadto margaryny wzbogacane są syntetyczne witaminy A, D, E, i K, które w przeciwieństwie do naturalnych witamin zawartych w maśle wchłaniają się z olbrzymim trudem. Nie powinniśmy jednak przesadzać również z masłem, ze względu na zawartość złego cholesterolu.



13. Spożywanie 4-5 posiłków dziennie, bez "podjadania" między posiłkami.


Zalecane są co najmniej 3 posiłki dziennie lecz wskazane 4-5 posiłki, oparte o niskokaloryczne produkty. Ważne są też regularne pory posiłków. Głodzenie na zmianę z jedzeniem 1-2 obfitych posiłków powoduje "rozregulowanie" przemian metabolicznych w organizmie. Nie należy najadać się do syta, a tylko zaspakajać głód. Jeśli przerwy między posiłkami są zbyt długie, można zjeść coś niskokalorycznego np.: jabłko, jogurt naturalny lub wypić wodę. Podjadanie między posiłkami to dodatkowe, niepotrzebne kalorie.



14. Spożywanie ostatniego posiłku najpóźniej na 2 godziny przed pójściem spać.

Ostatni posiłek powinien być spożyty co najmniej 2 godziny przed snem. Zapobiegnie się w ten sposób trudnościom z zasypianiem spowodowanym intensywną pracą przewodu pokarmowego.



15. Spożywanie minimum 1 litr dziennie wody niegazowanej z dodatkiem cytryny.

Woda niesie ze sobą wiele korzyści dla organizmu, pod warunkiem odpowiedniej jej jakości i czystości. Woda jest napojem zupełnie pozbawionym kalorii, w związku z tym diecie niskokalorycznej zalecana jest większa ilość płynów niż tylko 1 l. Nie powinniśmy przesadzać z wodą mineralną. Jeśli pijemy wodę mineralną to powinna to być woda mineralna niegazowana, ponieważ napoje gazowane pobudzają apetyt. Dodatek cytryny ze skórką niesie ze sobą naturalną witaminę C, mikroelementy i hormony roślinne. Pijąc powinniśmy pamiętać o piciu wody przed posiłkiem albo 2 godziny po posiłku.



16. Ograniczenie ilości spożywanej kawy i zwykłej herbaty.

Kawa i herbata są korzystne dla zdrowia tylko wtedy, gdy spożywane są w ilości nie większej niż 2 szklanki dziennie i bez dodatku cukru. W takiej ilości mają pozytywny wpływ na układ krążenia i mózg. Godna polecenia jest zielona herbata, która zawiera w swym składzie wiele niezbędnych dla naszego organizmu elementów. Zielona herbata oczyszcza krew, wzmacnia zęby, posiada właściwości bakteriobójcze, działa przeciwko kamieniom w wątrobie, nerkach i pęcherzu moczowym. Czarne herbaty ze względu na zawartość garbników są mniej zalecane. Powinniśmy również pamiętać, aby unikać picia herbaty i kawy, które stoją kilka godzin, ze względu na tworzące się w niej substancje szkodliwe.



17. Ograniczenie spożywania żywności z dodatkami sztucznych barwników, konserwantów i innych syntetycznych dodatków.

Syntetyczne dodatki do żywności dodawane są masowo od kilkunastu lat, wzbudzają wiele kontrowersji. Wiele z nich wycofano z użytku, inne uznano za niebezpieczne, inne wreszcie za podejrzane np. o działanie rakotwórcze, o działanie alergenne, co oznacza, że przy ich stosowaniu należy zachować szczególną ostrożność, gdyż mogą być niebezpieczne dla zdrowia. Chemiczne dodatki do żywności mogą poprawić jej wygląd, smak, zmienić kolor, konsystencję, zapach, przedłużyć trwałość, czyli oszukiwać nasze zmysły: smak, węch i wzrok. Do najbardziej "podejrzanych" zaliczają się: E 127 Erytrozyna, E 131 Błękit patentowy, E 142 Zieleń S, E 211 Benzoesan sodu, E 221 Siarczyn sodu, E 250 - E 252 Azotyny i azotany sodu i potasu, E 310 Galusan propylu, E 320 Butylohydroksyanizol (BHE), E 321 Butylohydroksytoluen (BHT), E 330 Kwas cytrynowy, E 338 Kwas fosforowy, E 621 Glutaminian sodu, E 951 Aspartam, E954 Sacharyna.



18. Unikanie palenia papierosów i wdychania dymu papierosowego oraz unikanie nadmiernej ilości alkoholu.

Palenie papierosów zarówno "czynne" jak i "bierne" niszczy witaminę C. Dym z jednego wypalonego papierosa niszczy w organizmie około 25 mg witaminy C. Papierosy są również jednym z największych "sprzymierzeńców" chorób nowotworowych. Alkohol jest bogatym źródłem energii, nie zawiera żadnych niezbędnych składników pokarmowych, a u osób z podwyższonym stężeniem trójglicerydów sprzyja jego dalszemu wzrostowi. Podnosi także ciśnienie krwi. Częste spożywanie umiarkowanych nawet ilości może prowadzić do uzależnienia. Ludzie pijący częściej chorują na marskość wątroby, zwyrodnienie mięśnia serca, nowotwory i inne choroby. Jeśli chcemy pić alkohol to powinno to być wino (w szczególności czerwone wino z dzikiej róży, które jest zalecane), ewentualnie niewielkie ilości piwa

Kawa - składnik zdrowej diety



Kawa zawiera duże ilości przeciwutleniaczy, którym przypisuje się zdolność zapobiegania chorobom serca i nowotworom - po raz pierwszy zaobserwowali badacze brytyjscy. Wydaje się ponadto, że są one dobrze przyswajalne przez organizm.



Zdaniem autorów badań, kawa może być z powodzeniem uważana za składnik zdrowej diety, pod warunkiem, że pije się ją z umiarem.

Zespół prof. Alana Croziera z Uniwersytetu w Glasgow doszedł do takich wniosków w trakcie badań, które polegały na mierzeniu zawartości przeciwutleniaczy w ponad 70 różnych gatunkach owoców, warzyw i napojów.

Następnie w grupie ochotników analizowano, w jaki sposób różne przeciwutleniacze są przyswajane w organizmie po strawieniu pokarmu.

Jedną z ciekawszych obserwacji był fakt, że kawa zawiera spore ilości tych związków. Przeciwutleniacze to broń przeciw wolnym rodnikom, cząsteczkom, które silnie uszkadzają komórki i tkanki i którym przypisuje się udział w rozwoju nowotworów, chorób serca i w procesach starzenia. Do tej pory, doniesienia naukowe pomijały kawę jako źródło przeciwutleniaczy, a skupiały się raczej na herbacie, i to głównie zielonej.

Co ciekawe, badacze zaobserwowali również, że niektóre z przeciwutleniaczy są wchłanianie w jelicie cienkim do krwiobiegu, podczas gdy inne wędrują do jelita grubego, gdzie mogą chronić przed rozwojem raka tego narządu.

Zdaniem prowadzącego badania, prof. Alana Croziera, wyniki jego zespołu wskazują, że lepiej dostarczać organizmowi przeciwutleniaczy wraz z różnymi składnikami diety, takimi jak owoce, warzywa i napoje, niż przyjmować specjalne preparaty.

"Jeśli stosuje się preparaty, to wraz z jedną tabletką można na raz przyjąć ilość przeciwutleniaczy odpowiadającą ich zawartości w 2 kilogramach czosnku. Nie jest to więc zbyt naturalna metoda" - konkluduje badacz.

Naukowcy zaprezentowali swoje wyniki na dorocznym spotkaniu Towarzystwa Biologii Eksperymentalnej w Edynburgu.

Nowy sposób na tkankę tłuszczową



Naukowcy opracowali nowy sposób redukcji tkanki tłuszczowej - donosi najnowszy numer "Nature Medicine".

Tkanka tłuszczowa, tak jak każda tkanka organizmu, musi być odżywiana przez krew. Drobne naczynia krwionośnie obecne są w całej tkance tłuszczowej doprowadzając tlen i substancje odżywce do komórek tłuszczowych i odprowadzając niepotrzebne związki.

Grupa naukowców z Uniwersytetu w Teksasie pod kierunkiem Wadiha Arapa odkryła związek, który może spowodować zniszczenie naczyń krwionośnych odżywiających tkankę tłuszczową, a przez to także niszczenie komórek tłuszczowych.

Naukowcy najpierw zidentyfikowali białko, które jest specyficzne dla naczyń krwionośnych tkanki tłuszczowej - prohibitynę. Następnie opracowali krótki peptyd, składający się z dziewięciu aminokwasów (cysteina-lizyna-glicyna-glicyna-arginina-alanina- lizyna-kwas apraginowy-cysteina, w skrócie CKGGRAKDC), który może wiązać się z prohibityną.

Co więcej, do peptydu CKGGRAKDC dołączone białko stymulujące śmierć komórki. Tak więc, po przyłączeniu się peptydu CKGGRAKDC do prohibityny na powierzchni komórek naczyń krwionośnych, komórki te obumierały, co powodowało zniszczenie całej sieci naczyń krwionośnych w tkance tłuszczowej, a w konsekwencji zmniejszenie się objętości tej tkanki.

Myszy, którym przez 4 tygodnie podawano zmodyfikowany peptyd CKGGRAKDC, straciły na wadze nawet do 30 proc. Miały też przyspieszony metabolizm, co dodatkowo pomagało w spalaniu tkanki tłuszczowej.

Nie wiadomo, kiedy podobne peptydy będzie można zastosować u ludzi, ale istnieje szansa, że za kilka bądź kilkanaście lat zamiast karkołomnych ćwiczeń i drakońskich diet wystarczy będzie łyknąć tabletkę z CKGGRAKDC i wrócić do ulubionego posiłku.

Witaminy i selen obniżają ryzyko astmy u dzieci



Witamina C i A oraz selen mogą obniżać ryzyko zachorowania na astmę u dzieci - zaobserwowali naukowcy z USA.

Naukowcy z Uniwersytetu Cornella przebadali ponad 7 tys. 500 dzieci między 4. a 16. rokiem życia. W surowicy krwi pacjentów oznaczono poziom trzech witamin - E, C i beta-karotenu, a którego w organizmie powstaje witamina A oraz poziom selenu.

Wszystkie te związki są zaliczane do przeciwutleniaczy, które neutralizują w komórkach bardzo aktywne cząsteczki o nazwie wolne rodniki. Powstają one jako uboczny produkt przemiany materii, a ich nagromadzenie grozi zniszczeniem cennych składników komórek i uszkodzeniem tkanek.

Badacze zaobserwowali, że dzieci, które miały wyższy poziom witaminy C i beta-karotenu w surowicy, czyli spożywały więcej tych witamin, miały o 10 proc. niższe ryzyko zachorowania na astmę w przyszłości, niż reszta uczestników badań. Spożywanie wyższych dawek selenu było z kolei związane z 20 proc. spadkiem ryzyka astmy. Podobnej zależności nie zaobserwowano jednak dla witaminy E.

Co ważne, przeciwutleniacze najsilniej chroniły te dzieci, które były narażone na bierne palenie w domu - znany czynnik ryzyka astmy. Wyższy poziom beta-karotenu obniżał ryzyko astmy o 40 proc., a selenu o 50 proc.

Dokładne wyniki publikuje pismo "American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine".

ja pije herbate czerwoną witax, ale chyba jest robiona na efedrynie, bo nie moge spac i serce bije jak opętane.
pozatym powstrzymuje głód na pare godzin.

Jak pić kawę, by skutecznie uniknąć senności



Osoby, które często przyjmują niewielkie dawki kofeiny (na przykład zawartej w kawie), unikają senności, są sprawne umysłowo i nie mają kłopotów z zaśnięciem - informuje pismo "SLEEP".

Naukowcy z Rush University Medical Center, Brigham and Women's Hospital oraz Harvard Medical School odkryli, że kofeina oddziałuje na jeden ze współpracujących systemów fizjologicznych, które regulują cykl snu i czuwania. Jeden system to rytm dobowy - wewnętrzny zegar uwalniający hormony. Drugi - to system homeostatyczny, który tym bardziej zmusza do snu, im dłużej czuwamy. Działając na receptor dla adenozyny, kofeina blokuje drugi system.

Z badań wypływają praktyczne wnioski dla osób pracujących na zmiany, lekarzy-rezydentów, kierowców ciężarówek, wojskowych i innych osób, które nie mogą spać i muszą wykazywać się sprawnością umysłu.

Zwykle amatorzy kawy wypijają jej sporą ilość rano. Z czasem poziom tej substancji w mózgu spada. Ale proces fizjologiczny, na który ma oddziaływać kofeina, uaktywnia się później. Sprawia to, że najintensywniejsze działanie używki przypada na tę część dnia, kiedy nie jest to potrzebne.

Badania przeprowadzono na 16 mężczyznach, którzy żyli w sztucznym, 43-godzinnym "rytmie dobowym". Okazało się, że ci, którym podawano stosunkowo małe, ale częste dawki kofeiny, funkcjonowali lepiej. Jednocześnie nie mieli problemów z zaśnięciem, gdy był po temu czas.