Rosyjskie JS

"Tak Kiciuś, chodzi mi o twoje "rozpędzenia" się związane z BARDZO ważnymi szczegulami akcji w Somalii, cel akcji, ilość rannych i zabitych."

Bez kitu nie kumam. Do błędu o Aididzie się przyznałem. A straty takie podają Amerykanie. Jeżeli chodzi ci o to, że nie są to tylko straty Delty to nigdzie tak nie napisałem. I nawet zaniżyłem bo zginął jeszcze jeden Malezyjczyk.

Według Ciebie to była udana operacja, według Amerykanów niekoniecznie.
Bo niby czemu powstał taki artykuł:

Day, Clifford E. Critical Analysis on the Defeat of Task Force Ranger. Maxwell AFB, AL, Air Command and Staff College, 1997

Zwróć uwagę na to jaka instytucja go firmuje, autor jest majorem.

A jeżeli chodzi o link o ćwiczeniach to miał on być dowodem na to, że każdy popełnia błędy - a podane przez Ciebie zdanie jest wyrwane z kontekstu. A jedyny komentarz którego mogę udzielić do tego zdania to:

"I całe szczęście, że to były tylko ćwiczenia. Bo przybliżone straty oceniono na 70%"

Jest tam też zdanie:

Both the Russian and the American main attacks were defeated, and the units were combat ineffective within four hours of first entering the urban area

I na nim bym się skupił. Bo ono wg. mnie wszystko tłumaczy.

Pozdrawiam




Rudy kot w Combat/Samoobrona
Жил я с матерью и батей
На Арбате — здесь бы так!
А теперь я в медсанбате —
На кровати, весь в бинтах.

Kicius - zdanie ktore zacytowalem, tlumaczy ze cale to cwiczenie nie jest w zaden sposob porownywalne do prawdziwej operacji wojskowej. Jak mozna powiedziec ze takie zdanie jest wyrwane z kontekstu?!!! Tym bardziej ze sam wklejasz zdanie wyrwane z kontekstu, co za ironia.

"GLownym celem operacji na Dubrovce bylo : niedopuscic do wybuchu glownych ladunkow i straty ponad 1000 osob"

Kaspar - tak szczerze, na prawde uwazasz ze rosjanie powstrzymali czeczenow przed wysadzeniem ladunkow wybuchowych. Na wszelki wypadek napisze, tak wiem ladunki nie wybuchly, tylko czy byla to zasluga rosjan.

Tak, byla to ich zasluga, mysle ze z czasem zostanie odsloniete wiecej szczegolow tej operacji, zdziwisz sie kolego...powaznie. VAN, "A" nie miala antidotum rowniez inne grupy ( WYmpiel i Witjaz ) nie dostaly go, maski zdjeli z innych powodow...pozdrawiam

Kaspar Hauser

W teatrze rowniez nie mozna bylo udzielac pomocy medycznej...uzbrojone ladunki !!! VAN, jezeli jestes w sluzbie to zwroc sie do MK o TEATR, wie o tym prawie wszystko ( nagradzali go za to przeciez ) Pozdrawiam

Kaspar Hauser

Ja w każdym razie się poddaję.
Moja anielska cierpliwość uległa wyczerpaniu.

Rudy kot w Combat/Samoobrona
Жил я с матерью и батей
На Арбате — здесь бы так!
А теперь я в медсанбате —
На кровати, весь в бинтах.

"Tak, byla to ich zasluga, mysle ze z czasem zostanie odsloniete wiecej szczegolow tej operacji, zdziwisz sie kolego...powaznie."

Mam nadzieje ze cos wiecej powiedza na ten temat, bo jak na razie, nie wysadzenie ladunkow moge przypisac tylko dobrej woli czeczenow.

Pozdrawiam

o kufa no nie teraz to przegiales w takim razie po co wogole sa jednostki specjalne i at skoro terrorysci sa tacy humanitarni i maja tyle dobrej woli moze powinno sie powiedziec na 3 wyjdzcie i jedzicie do domu 1.. 2... 3....................

prawda jest taka ze gdyby czeczency w pore zorientowali sie co sie dzieje to na 100% by sie wysadzili bo i tak bylo wiadome co sie stanie z nimi jak wejda rosjanie

https://bundles.sfd.pl/../../buziaki/29.gif[/img]SFD FIGHT CLUBSFD FIGHT CLUBSFD FIGHT CLUB[img]../../buziaki/29.gif" alt="" />

https://www.sfd.pl/topic.asp?whichpage=37&topic_id=91981 -strona klubowa (przylacz sie)

A Czeczeni jak pokazuje historia są narodem miłującym pokój, żyjącym z wypasu owiec, znanym z przestrzegania zadsad wiary, mającym wysoką kulturę bycia oraz szczególnie przywiązanym do zasad przestrzegania praw człowieka, wszelakich konwencji i dobrych obyczajów.

I jako taki naród, Czeczeni zuełnie przypadkiem zgromadzili w teatrze materiały wybuchowe potrzebne im zapewne do zamiany stromych zbocz górskich w pastwiska.



Rudy kot w Combat/Samoobrona
Жил я с матерью и батей
На Арбате — здесь бы так!
А теперь я в медсанбате —
На кровати, весь в бинтах.

Czeczenia
"Trzydziestu ośmiu snajperów"

Hazman Umarowej nie powinno już byc na świecie. To specjalnie dla niej Borys Jelcyn odprawił do Pierwomajskoje trzydziestu ośmiu snajperów. Dzielni chłopcy z rosyjskich brygad zabójców "Alfa", "Wympiel" i "Witiaz" mieli wystrzelać po kolei wszystkich 285 bojowników z komanda Salmana Radujewa, okrążonych w malej awarskiej wioseczce na pograniczu Czeczenii i Dagestanu. Wśród nich była Hazman, dziennikarka czeczeńskiej telewizji "Prezidentskij kanał". Jej programy emitowano z ruchomego wozu transmisyjnego, na który Rosjanie bezskutecznie polowali przez dwa lata.

Hazman przyszła do Pierwomajskoje z terytorium Czeczenii, razem z inna dziennikarka prezydenckiej telewizji, Tamara Kalajewa. Ja byłem w wiosce z bojownikami Radujewa. Rosjanie dopiero okrążali cala okolice. Na polach wokół wsi wysadzili desant śmigłowcowy, podciągali czołgi i pojazdy pancerne. Bitwa miała się dopiero rozpocząć.
- Hazman, wyjdź ze mną z wioski - prosiłem dziewczynę. - Tutaj wszyscy zgina.
- Nie, zostanę z chłopcami.
Szturm wioski trwał bez przerwy ponad osiemdziesiąt godzin. Na domki z gliny zrzucono dziesiątki ton bomb, wystrzelono tysiące rakiet i pocisków artyleryjskich. Po tygodniu oblężenia bojownicy przebili się przez potrójny pierścień rosyjskich wojsk i powrócili do Czeczenii. Z siedmiu dziewcząt, które byly wtedy z brygada Salmana Radujewa, przeżyły dwie. Hazman była jedna z nich. Do dzisiaj cos mnie ściska w gardle, kiedy wspominam jej opowieść o cudownym ocaleniu.

Wychodziliśmy około drugiej w nocy. Od razu zaczął się bój. Zaraz za wioska był głęboki kanał i już tam natknęłam się na pierwszych rannych. Tu tylu rannych, a mogłyśmy zabrać tylko jednego. Nam było gorąco, ale ranni mokrzy, umierali na tym mrozie. Okryłam kogoś swoja kurtka dżinsowa... Oni nic nie mówili, patrzyli tylko za nami. Odchodziłam z nadzieja, ze zdążymy odnieść jednych i wrócimy. Najciężej rannych zabieraliśmy, pozostałych bandażowaliśmy. Ja niosłam jeszcze dwie kamery, swoja i Radujewa, któryś ranny oddal mi automat, żeby nie zostawiać, bo wokół Ruscy. Rzuciłam to wszystko, biegałam, zakładałam opatrunki, zmuszałam ludzi, by zabierali rannych. Zostałam z tylu. Widzę leży trzech - rosyjski omonowiec i dwóch naszych, jednemu oko wyciekło, drugi miał strzaskana rękę. Spytałam, kto ma bandaż. Omonowiec mówi - siestrionka, u mienia. Chłopcy zabrali naszych. Popatrzyłam na omonowca, był ranny w wielu miejscach, już dochodził.
- Siestrionka, idi, a to ostanieszsa.Płakałam: - Jak cię mogę zostawić! Zostaliśmy sami.
- Idi! - Gdzie cię trafiono? Podniósł kurtkę. Miał wielka ranę na boku, przy kręgosłupie. Omonowcy, którzy tu byli przed nami, zabrali rannych zakładników, ale jego zostawili, widać zrozumieli.
- Idi... Umarł. Siedziałam przy nim z pół godziny, wpadłam w jakiś dziwny nastrój, jakbym była na spacerze... Potem ktoś krzyczy, to byli nasi. Postawili mnie na nogi. - Z kim ty siedzisz, przecież to omonowiec?! Oni tez zbłądzili, mieli rannych. Wzięłam jednego z nich, Szamila, miał obie nogi przestrzelone. Byli tez z nami młodzi chłopcy, ciągle wpadali w panikę, nakrzyczałam na nich: - Jak wam nie wstyd! Potem przyszli do siebie. Ranny Szamil, napompowany narkotykami, ciągle pouczał mnie, jak umykać od kul snajperów. Zebrało się kilka grup i dołączyliśmy do kolumny...
Trafiliśmy na rurociąg, przechodzący nad kanałem. Grupa z dziewczynami i Arabami wyszła na wioskę Azamas-jurt i tam zginęła w okrążeniu. Wystrzelali ich wszystkich snajperzy, kiedy zrozumieli, ze nie wezmą żywcem. Był już świt. Pod rura położyliśmy rannych. Przewodnicy poganiali: - Szybko, szybko, wrócimy po nich. Ja poszłam pierwsza, potem Szamil i Radujew, na brzuchu po tej rurze. Myślałam, ze nie przejdę, ze jestem za słaba, ale przypomniałam sobie Ajdamira. Od pierwszego pola za wioska niósł na plecach Mielchazi. Niósł i płakał. Okryłam ja swoim swetrem, chociaż wiedziałam, ze jest martwa. Zaniósł ja na ciężarówkę, do samego końca. - Ja sam, ja sam - chociaż chcieli mu pomoc... Po drugiej stronie byli nasi. Zobaczyli mnie, ucieszyli się, był tam Lioma, brat Hunkar-paszy. Ledwo wyciągnęłam do nich ręce, kiedy przyleciały śmigłowce. Ostrzelały podstawione pojazdy - motocykle, ciężarówkę, autobus. Wszyscy się rozbiegli. Ajub, przy którym stałam, został na środku drogi. Ajub, w Pierwomajsku, kula utkwiła mu w szczęce. Dal mi dwa magazynki do automatu: - Nie bój się! - Nie boje się!
Śmigłowiec zawisł nad naszymi głowami, a on strzelał do niego, podawałam mu magazynki. Spadały na nas kule, odbite od maszyny. Śmigłowiec podstawiał pancerz, manewrował, nie mogli nas namierzyć z karabinów, a kiedy Ajub zobaczył, ze użyją rakiety, rzucił mnie do rowu, w śnieg, i przykrył sobą.
Śmigłowce odleciały. Poszliśmy we dwójkę w stronę Szolkowskiej. Zaczęłam zamarzać, byłam tylko w koszuli. Jeszcze raz ostrzelały nas śmigłowce. Ajub musiał mnie już ciągnąc za sobą. Doszliśmy o dwunastej w południe. Wszyscy byli już u ludzi w domach. Prawie wszyscy ranni. - Gdzie są dziewczęta? - miotał się ranny Lioma. Zmarł po pół godzinie. Hunkar-pasza był ciężko ranny. Kiedy mu powiedzieli o śmierci brata, przełknął łzy. - No cóż, wszyscy jesteście moimi braćmi. Zaczęliśmy liczyć, ilu nas zostało... Rachunek był straszny. Trzech poległo w Kizlarze. Siedemnastu w czasie oblężenia. Dwudziestu dwóch, kiedy przebijaliśmy się przez rosyjskie pozycje. Czterdziestu zabiły śmigłowce. Razem - osiemdziesięciu dwóch".

http://www.republika.pl/dzochar12/new_page_88.htm

Van, bez obrazy ale podawaj źródła tekstów bo czasem autorzy piszą do moderatorów maile z pretensjami.

A co do pana Kuleby (czyli autora) to do jego tekstów mam "ostrożny" stosunek.

Polecam - na necie za darmochę można znaleźć całą powieść- Wiaczesława Mironowa "Byłem na tej wojnie" Po angielsku i po rosyjsku - jest niesamowita - szczególnie w oryginale.

Rudy kot w Combat/Samoobrona
Жил я с матерью и батей
На Арбате — здесь бы так!
А теперь я в медсанбате —
На кровати, весь в бинтах.