Zapanowanie nad strachem, adrenaliną

Witam,
Temat może wydać się niektórym głupi, ale jestem ciekaw czy ktokolwiek z forumowiczów musiał nauczyć się kontrolować swój strach w prawdziwej walce. Tzn. w moim przypadku jest tak, że od zawsze (od pierwszych tzw. gówniarskich solówek w podstawówce) podczas prawdziwej potyczki z przeciwnikiem atakował mnie przypływ paniki i adrenaliny - tzn. typowe objawy: nogi z waty, przyspieszone tętno, brak kontroli nad czymkolwiek. Czasami nie potrafiłem nawet zapamiętać co się właściwie stało. Było to dla mnie straszną przeszkodą, dlatego zapisałem się na KM. Treningi są świetne, bardzo pomagają w zdobyciu kondycji i pewności siebie, do tego moja przeszłość sportowa (bieganie, pływanie) pozwala mi być jednym z lepszych z grupy początkujących. Jednakże wyczuwam w sobie, że w sytuacji zagrożenia, pomimo zdobytych umiejętności, taki przypływ paniki mógłby mnie zbić z nóg i byle kto z doświadczeniem z podwórka mógłby mi porządnie naklepać (choć oczywiście "ciało pamięta", więc pewnie jakoś bym się obronił). Takich odczuć nie mam na samych sparingach (których mamy bardzo dużo), ale wiadomo jak to jest na treningu - nie jest to sytuacja zagrażająca.
Pytanie czy ktoś z Was tak kiedyś miał i czy są jakieś sposoby by radzić sobie z takim atakiem paniki. Wiem że to jest efekt nagłego przypływu adrenaliny, jednak zamiast to obracać na swoją korzyć, to chyba tylko mi szkodzi. A nie chciałbym jak jakiś pseudo-kozak zaczepiać kolesi na ulicy i zdobywać doświadczenie.

Odwaga to panowanie nad strachem, a nie jego brak.

Wiem o tym, brak strachu == głupota. Rzecz w tym, że nie wiem, jak go kontrolować, tak by wynieść z tego korzyści. Czasami nawet jak się porządnie zamyślę i wyobrażę sobie jakąś sytuację to zauważam u siebie podwyższone tętno, zimne ręce itp. Jakieś rady bądź własne doświadczenia?

bez auto prezentacji ale temat był który ci pomoże użyj wyszukiwarki :P https://www.sfd.pl/Adrenalina_przyjaciel_czy_wróg_-t732391.html a tu masz linka za zdjęcie niestety przeniesione do dopingu =/

Dzieki, link świetny, poczytam.
Temat do skasowania (nie musi być w dopingu :D )

za dużo o tym myślisz...
a tak w ogóle,wpisywałes w ogóle w wyszukiwarkę "strach"? tego było już multum...

Według mnie powinieneś starać się nie myśleć o potencjalnych konfrontacjach i skupić się na treningu. Jak się wytrenujesz, to będziesz w stanie poradzić sobie w samoobronie.

hm to jak się domyślam krav maga?
macie tam sparingi bokserskie?
jak nie to polecam się udać na najbliższa sekcję sportów uderzanych
tam dowiesz się, że ciosy nie są takie straszne
i bynajmniej w moim przypadku na tyle pomogło takie obicie że teraz nie boje się ewentualnie "wyłapać"

Pamiętam, że dopiero wyjazd na zawody pozwolił mi zapanować nad strachem przed konfrontacją. Sparingi nie są w stanie tego nauczyć, bo zagrożenia tam zupełnie nie ma, przeciwnik życzliwy, zawsze można zastopować itd.

To są właśnie wady trenowania sportu walki, w których na poważnie się ... nie walczy. Dlatego tak dużo osób mimo, że coś trenuje nie potrafi obronić się na ulicy. Mają wytrenowane ciało, ale psychika dalej tkwi na początku treningów.

Zmieniony przez - KrisC w dniu 2011-08-22 10:59:37

Sparingi nie są w stanie tego nauczyć, bo zagrożenia tam zupełnie nie ma, przeciwnik życzliwy, zawsze można zastopować itd.

Zależy, jak kto sparuje... Nie zawsze tak jest. W każdym razie, jeśli nigdy nie sparuje się w pełnym kontakcie, to nie będzie się tak walczyć.

d0l4r99 sparing nigdy nie będzie na 100%, moze byc twardszy, może polać się krew, ale to nadal będzie tylko sparing z kolegą. Poza tym do walki na ringu czy macie wychodzi się zupełnie w innym nastawieniu, jest strach przed porażką, niepewność tego co pokaże przeciwnik, w jakiej jestem formie, czy nie zawiodę siebie i innych. Często są kibice, którzy dodatkowo podgrzewają atmosferę, na walkę czeka się nawet kilka godzin, podczas których można się wykończyć psychicznie. Walczy się zawsze na 100%, a nawet ponad siły ze względu na ogromną adrenalinę i chęć zwycięstwa. To buduje charakter i przez to też zawodnik wspina sie na zupełnie inny poziom wyszkolenia ze względu na doświadczenie i rzeczy, których nigdy nie nauczy się na treningach. Nie nauczy się radzenia ze stresem, panowania nad strachem, specyficznych reakcji, które pozwolą mu być gotowym do walki w kilka sekund. Wg mnie walka sprawia, że trenujący staje się wojownikiem, a to później właśnie przekłada się na zachowanie kiedy napotka się trudną i niebezpieczną sytuację poza salą treningową.