Uwaga, poniższy tekst nie ma zastąpić kontaktu z lekarzem, a stosowanie środków farmakologicznych na własną rękę z reguły szkodzi zdrowiu, a czasem może nawet zagrażać życiu. Tekst nie ma zachęcać do stosowania farmakologii, jedynie sygnalizuję obecność pewnych tendencji w środowisku kulturystycznym.
Sięganie po środki dopingujące z grupy SAA może znacząco skrócić życie. Negatywny wpływ nasila jednoczesne sięganie po diuretyki, narkotyki, hormon wzrostu, IGF-1, EPO czy insulinę. Problem pogłębiają obciążenie genetyczne (np. tendencja do nadciśnienia), przypadki nowotworów w rodzinie, skłonność do określonych zaburzeń pracy serca, nagłe śmierci występujące w rodzinie itd.
Kwestia bezpieczeństwa
Oszacowano, iż choroba niedokrwienna serca jest w 40-50% uwarunkowana genetycznie. W badaniu Framingham stwierdzono, że wśród pacjentów z nieleczonym nadciśnieniem tętniczym, śmiertelność z powodu zawału lub niewydolności serca dochodziła do 60%. Większość mężczyzn sięgających po SAA cierpi z powodu nadciśnienia, co niszczy serce i nerki. A później pojawiają się pytania: „Jak to się stało, on zawsze był zdrowy”.
Człowiek jest zdrowy do momentu dokładnego zbadania. Często okazuje się, że „okaz zdrowia” ma wyniszczoną wątrobę, nerki, serce czy trzustkę. Większość mężczyzn nie dba o zdrowie, nawet nie przestrzega elementarnych zasad związanych z odżywianiem czy trybem życia. Dlatego nie dziwi mnie, że amatorscy kulturyści umierają - powinno ich „odchodzić” kilka razy więcej. To świadczy tylko o dużych rezerwach czynnościowych ustroju człowieka.
Typowy problem: zaburzenie libido w trakcie cyklu
Powodem mogą być:
- niektóre diuretyki (np. spironolakton)
- wzrost stężenia prolaktyny towarzyszący wzrostowi estrogenów lub w sposób izolowany
- nadmierne stłumienie aktywności aromatazy (nadmierna supresja estrogenów, np. inhibitory aromatazy trzech generacji)
- guzy wytwarzające prolaktynę (występują na tyle rzadko, iż zaznaczam tę kwestię jedynie informacyjnie)
- zmiany miażdżycowe
- stosowane pojedynczo doustne SAA (metanabol, oral-turinabol, winstrol, anapolon, oxandrolone),
- nadużywanie alkoholu, narkotyków itd.
- sięganie po środki blokujące receptory typu II dla dopaminy, np. haloperidol, risperidon, amisulprid- wywołują one nadmierne podniesienie się stężenia prolaktyny. W jednym z angielskich badań 18% mężczyzn oraz 47% kobiet, którym podawano leki antypsychotyczne, miało znacznie podwyższone poziomy prolaktyny. Ogólnie dysfunkcja seksualna jest częstym stanem u pacjentów przyjmujących leki przeciwpsychotyczne. Występuje u 45–80% mężczyzn i 30–80% u kobiet.
- stosowanie nandrolonu, boldenonu lub trenbolonu zamiast testosteronu
- zbyt mała dawka testosteronu względem innych typów środków
- stosowanie finasterydu lub dutasterydu (inhibitorów 5-alfa-reduktazy; zapobiegają przekształceniu testosteronu do DHT; silniejszej pochodnej)
- problemy psychiczne („wkręcanie” sobie problemu)
Jak widać, jest to temat rzeka i wcale nie mam zamiaru odnosić się do wszystkich opisanych powyżej kwestii, tylko sygnalizuję problem. Większość sterydów anaboliczno-androgennych na czarnym rynku jest sfałszowana. Skutek może być taki, iż sięgasz po „testosteron”, a w środku nie znajduje się substancja aktywna. Na cyklu bierzesz dodatkowo nandrolone, a on ma znane właściwości, jeśli chodzi o utrudnianie osiągania erekcji. Podobnie mogą zaszkodzić pochodne nandrolonu, czyli trenbolon, oraz bliski krewny metanabolu, czyli boldenone.
Ogólnie wszystkie SAA wywołują supresję testosteronu endogennego. Różnica jest taka, że testosteron (na oleju, w żelu lub metylowany, doustny) może wypełnić lukę wynikającą z zaburzenia produkcji testosteronu w jądrach.
Jeśli sięgasz po doustne SAA, które znacząco różnią się budową od „teścia”, to musisz pamiętać, iż nie mogą go zastąpić. Ich budowa jest na tyle różna, że mamy do czynienia z osobną klasą związków (np. pochodnymi 19-nortestosteronu, pochodnymi DHT itd.). Dlatego biorąc środki doustne, należy umieścić dodatkową porcję testosteronu iniekcyjnego, przynajmniej 150-200 mg tygodniowo, by podtrzymać stężenie fizjologiczne (~125 mg egzogennego testosteronu enanthate daje nam mniej więcej poziom fizjologiczny).
Może się też zdarzyć inny problem: testosteron i owszem, znajduje się w opakowaniu pochodzącym z podziemnej wytwórni SAA, ale w stężeniu 50-75 mg, a nie deklarowanym na opakowaniu, np. 200 czy 250 mg w ml. W konsekwencji stosujesz zbyt mało testosteronu, aby podtrzymać funkcjonowanie układu rozrodczego - czytaj: libido leży (dosłownie i w przenośni).
Rozwiązanie?
Specjaliści polecają w takim przypadku np. testosteron apteczny lub ewentualnie „under” jednak przetestowany, sprawdzonej firmy. Tanio i szybko możesz sprawdzić działanie „teścia” w badaniach laboratoryjnych, ustalając stężenie testosteronu całkowitego. Uwaga: jednocześnie stosowany nandrolone może zaburzać wyniki pomiaru, o czym zresztą informują wyniki badań z niektórych laboratoriów.
Leki przeciwdepresyjne
Niekiedy libido obniżają lub silnie zaburzają leki w rodzaju escitalopramu. Jest to lek przeciwdepresyjny, blokuje wychwyt zwrotny serotoniny. Według opracowania na temat leku, często wywołuje suchość w ustach, nudności, bezsenność, zaburzenia ejakulacji. U 4-8% ludzi pojawia się spadek libido, drżenie, nadmierna potliwość (diaforeza), dyspepsja, zmęczenie, lęk. U 2-3% zdarza się całkowita niewydolność seksualna.
Zła wiadomość jest taka, iż środki mające wpływ na wychwyt zwrotny serotoniny bywają umieszczane nielegalnie w ziołach „odchudzających” z drugiego końca świata. Dlatego nie dziw się, iż masz problemy ze zdrowiem, jeśli sięgasz po tego typu wynalazki. Nikt nie wie, co tam jeszcze może być. W badaniach w podobnych preparatach zidentyfikowano szereg leków (nawet środki przeciwzapalne i przeciwbólowe), metale ciężkie itd.
Typowy problem: zaburzenie libido po cyklu
Skoro miesiącami podawałeś zewnętrzne hormony, to się nie dziw, że libido jest kiepskie. U wielu ludzi „produkcja” testosteronu nie wraca już nigdy do dotychczasowego poziomu. Ronnie Coleman musi brać testosteron do końca życia. Równie często spotyka się źle przeprowadzoną terapię po cyklu.
Spotyka się tu następujące zalecenia. Doraźnie, rozwiązaniem błędnego „odbloku” jest powrót na 2 tygodnie na testosteron enanthate, np. 200-250 mg tygodniowo (najlepiej z apteki z wiadomych przyczyn). W trzecim tygodniu mini-cyklu przechodzisz na t. propionate i 3-4 dni po ostatniej iniekcji krótkiego estru testosteronu (powiedzmy brałeś tak samo jak t. enanthate, czyli 200-250 mg tygodniowo) rozpoczynasz PCT od 1000-1500 IU hCG podawanego podskórnie lub domięśniowo. HCG podajesz co drugi dzień po 1000-1500 IU.
Po 2 tygodniach na hCG możesz dorzucić tamoxifen - powinno wystarczyć 20 mg dziennie przez jakieś 12-14 dni. Im dłuższy był cykl, tym dłużej powinieneś stosować hCG i SERM. Niektórzy łączą gonadotropinę z tamoxifenem - możesz, ale tak naprawdę w większości wypadków samo hCG powinno załatwić sprawę. Z badań wynika, że lepsze efekty daje podskórna iniekcja hCG.
Stężenie po iniekcji podskórnej było prawie 35% wyższe niż po podaniu domięśniowo. Czasem problem tkwi w podejrzanych produktach użytych do PCT (znów proponuję produkty apteczne i to najlepiej z oficjalnego obrotu w Polsce). Ze środkami produkowanymi na świecie bywa bardzo różnie - niektóre wyglądają tak samo, jak apteczne, ale nie mają nic wspólnego z oficjalnym rynkiem.
Po co ryzykować?
Wbrew obiegowym, błędnym opiniom, wszystkie środki z rodziny SERM są bliźniaczo podobne, więc w kontekście PCT ich działanie nie powinno się różnić. Tylko warto pamiętać, iż porównując dawki: tamoxifen daje większe efekty niż cytrynian klomifenu (podaje się go mniej, „klom” zwykle ma 50 mg w porcji, a tamoxifen najczęściej ma 20 mg w tabletce). Czasem problemem nieudanej terapii po cyklu jest też hCG, które sobie gdzieś długo leżało i/lub miało kontakt ze słońcem. W jednym i w drugim przypadku jego działanie wcale nie musi być takie, jakbyś oczekiwał.
Uwaga: rzadkim i trudnym do rozwiązania problemem jest podniesione stężenie progesteronu. Progesteron też może mieć negatywny wpływ na libido. Oczywiście informacji na ten temat, jest znikoma ilość. Nikt nie podejrzewał, iż brzydka płeć będzie się borykać z progesteronem. Jedyny lek o charakterystyce antyprogesteronowej, jaki udało mi się znaleźć, to aborcyjna pigułka z czarnego rynku RU-486.
Zbijanie prolaktyny czy estrogenów jest względnie łatwiejsze, istnieje szeroki wybór środków z oficjalnego obrotu, jak i z czarnego rynku. Badania nie dają jednoznacznej odpowiedzi, na temat roli progesteronu u mężczyzny. Prawdopodobnie nie jest on wcale tak zły, jak kiedyś sądzono. Niemniej zachowałbym ostrożność.
Referencje, badania:
Anna Boruczkowska i in. „Coronary artery disease in hypertension” https://www.termedia.pl/Coronary-artery-disease-in-hypertension,8,5592,1,1.html
Yeon Won Park „Antipsychotic-Induced Sexual Dysfunction and Its Management” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3623530/
James R Stelling i in. „Subcutaneous versus intramuscular administration of human chorionic gonadotropin during an in vitro fertilization cycle” https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12749424/
Besnard I1, Auclair V2, Callery G3, Gabriel-Bordenave C1, Roberge C1. [Antipsychotic-drug-induced hyperprolactinemia: physiopathology, clinical features and guidance]. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23928066
swietna porada wchodzic na hcg jak jeszcze syntetyczny test krazy we krwi. powodzenia w odbloku.