Pewnie że mogę:
Ponad 2000 lat temu starożytni grecy wynaleźli niezwykle brutalny system wolnej walki nazwany przez nich PANKRATION. Nazwa została zaczerpnięta od dwóch słów greckich pan i kratos oznaczających ni mniej ni więcej walkę z całych sił i z wykorzystaniem wszystkich możliwości. Pankration po raz pierwszy został powitany na Igrzyskach Olimpijskich w 648 roku p.n.e. i stał się bardzo popularny i pożądany na wszystkich ówczesnych wydarzeniach atletycznych. System walki integrował zarówno fizyczne jak i mentalne zasoby, ręce i nogi, umysł i ducha w najdalej posuniętych regułach bez barier na jakie pozwoliła jakakolwiek kultura wcześniej. Jedynie gryzienie i wydłubywanie oczu było zabronione. Wszystko inne, skupiające elementy boksu starogreckiego i zapasów: uderzeń, kopnięć, uderzeń łokciami i kolanami a także duszeń.
Kopnięcia były pierwotnie częścią
pankrationu, zwłaszcza kopnięcia w podbrzusze i brzuch oraz siłowe podcięcia mające na celu wytrącenie przeciwnika z równowagi. Kopnięcia powyżej pasa były wykorzystywane bardzo oszczędnie, zwłaszcza wówczas kiedy przeciwnik był na ziemi, lub był zbyt słaby aby móc zablokować lub złapać kopiącą nogę. Ze względu na swoją unikalną strategię i taktykę walki pankration został zaliczony do jednego z najbardziej efektywnych metod walki wręcz.
Ataki pankrationu były ekstremalnie brutalnie i czasami groźne dla życia przeciwników. Minimalna ilość reguł oraz brak podziału na kategorie wagowe i ograniczeń czasowych w prowadzeniu walki, ring od 12 – 14 stóp w celu wywołania walki w krótkim dystansie i zwarciu. Sędziowie byli wyposażeni w grube pręty, którymi „przekonywali” zawodników do zachowywania nielicznych reguł. Reguły były zresztą często łamane przez tych zawodników, którzy w czasie walki zrozumieli, że ich przeciwnicy są silniejsi i mają znaczną przewagę w walce. Walka mogła się zakończyć na trzy sposoby: poprzez poddanie przeciwnika, utrata przytomności lub śmierć.
Chociaż nokauty w pankrationie były bardzo częste, większość walki była kończona na ziemi z wykorzystaniem zarówno uderzeń jak i ówczesnych technik grapplerskich. Zawodnicy pankrationu byli wykwalifikowanymi grapplerami, doskonale zorganizowani pod względem technik obalających, duszeń i dźwigni. Duszenia zresztą były najczęstszymi technikami kończącymi walki i prowadziły z reguły do śmierci, jakkolwiek zawodnik mógł podnieść rękę w momencie kiedy przewidywał porażkę na skutek oddziaływania na tchawicę bądź tentnicę szyjną, przerywając w ten sposób walkę.
PANKRATION - all powers combat !!!
Fighter
Anonim
Nie musimy się zaraz o wszystko wykłucać.Niky tu nie twierdzi,że kyokushin jest najskuteczniejszym systemem walki wręcz na świecie.Musimy pamiątać o jego zaletach,ale także dostrzegać wady.Problem który omawialiśmy dotyczył występów zawodników japońskich w 
