Kazam
A tu jeszcze jeden na temat ktory jest w***** oklepany ale co tam 
Metanabol - kto o nim nie slyszał. W internecie istnieją setki stron z jego opisami, a na forach dyskusyjnych codziennie pojawiają się dziesiątki pytań w stylu "jak jeść metke". Dlatego więc warto przyjżeć się mu bliżej.
Prawidłowa nazwa związku nazywanego Metanabolem to Metandienon. Został on stworzony przez Johna Zieglera i po raz pierwszy wyprodukowany przez firmę farmaceutyczną Ciba w 1956 roku pod nazwą handlową Dianabol. W zamierzeniach miał być lekiem podawanym chorym z ujemnym bilansem białkowym (choroby wątroby i jelit, sprue, przewlekła biegunka), anoreksją, w stanach po ciężkich chorobach wyniszczających i zakażeniach, osteoporozą czy tez zanikami mięśniowymi (w tym dystrofie u dzieci). Bardzo szybko jednak zyskał ogromne grono zwolenników wśród sportowców, zwłaszcza w USA. Wśród ludzi go stosujących znajdziemy tak znane nazwiska jak Larry Scott, Frank Zane, Arnold Schwarzenegger czy też inni zdobywcy tytułu Mr.Olympia. To właśnie popularność była przyczyną wydania zakazu jego produkcji przez FDA. Stało się to po opublikowaniu raportu z którego jasno wynikało że tylko niewielki procent z tego co produkowano używany był na potrzeby kliniczne a reszta krążyła wśród osób uprawiających kulturystykę. Ale tak naprawde nawet na chwile nie zniknął on z rynku. Prym w jego produkcji wiadą zwłaszcza nasi wschodni sąsiedzi.
Metandienon swoją popularność zawdzięcza głównie znacznemu wpływowi na tempo syntezy protein, przyspieszeniu procesu glikogenezy, czyli odbudowy zapasów glikogenu w mięśniach oraz szybkiemu, zauważalnemu wzrostowi siły. Nie bez znaczenia pozostaje też jego niska cena oraz powszechna dostępnośc. Doskonale pasuje do sportów siłowych. Jednak w przypadku dyscyplin, w których dominuje wysiłek aerobowy, jego używanie może okazać się błędem, ponieważ powoduje on spadek ilości tlenu dostarczanego do komórek (jest to spowodowane zmniejszeniem ilości czerwonych krwinek). Dzięki temu, że jego stosowanie wiąże się z szybkim przyrostem masy i siły świetnie sprawdza się jako "kickstarter" przy cyklach z użyciem środków o długim okresie półtrwania (są to środki posiadające długi ester jak na przykład Dekanian Nandrolonu czy też Enantan lub Cypionat Testosteronu). Tego typu środki zazwyczaj osiągają odpowiednie stężenie, a tym samym zaczynają odpowiednio działać, dopiero po 10-15 dniach od rozpoczęcia cyklu. Dzięki dodaniu Metandienonu widoczne rezultaty pojawiają się o wiele szybciej. Wykazuje on silne właściwości anaboliczne przy niskim działaniu andrgennym. Oczywiście efekt w dużej mierze zależy od dawki. W przypadku przyjmowania więcej niż 30mg prawdopodobieństwo wystąpienia takich skutków ubocznych jak łysienie czy trądzik znacząco wzrasta.
Badania pokazują, że Metandienon ma bardzo słaby wpływ na nasz układ hormonalny. Jedno z takich badań przeprowadzone w 1976 roku przez Kopenhaskich uczonych na grupie 16 wytrenowanych sportowców pokazało, że podawanie Metandienonu w dawce 15 mg przez
okres 2 miesięcy spowodowało spadek produkcji własnego testosteronu jedynie o 69%. Pozwala to na postawienie tezy, że duża część efektów związanych z jego przyjmowaniem nie wynika z mechanizmu łączenia się cząsteczki Metandienonu z receptorem androgennym. Do dziś nie udało się opisać wszystkich procesów towarzyszących przyjmowaniu Metandienonu. Z informacji, które
posiadam warto zwrócić uwage na wzrost produkcji dopaminy występujący podczas jego przyjmowania, co jak wiemy skutkuje poprawą ogólnego samopoczucia.
Wszystkie wcześniej wymienione cechy powodują, że przy dobieraniu dawek metandienonu panuje ogólnie znana zasada "im więcej tym lepiej". Jak się okazuje jest ona bardzo często totalnie pozbawiona sensu. Dawka terapeutyczna tego środka wynosi 2,5 do 5 mg, a jedynie w niezwykle ciężkich stanach chorobowych zwiększa się ją do 10 mg. Wśród osób trenujących na siłowniach
nierzadko można spotkać się z przypadkami przyjmowania 60, 80 czy nawet 100 mg Metandienonu dziennie! Takie zachowanie nie dość, że jest całkowicie nielogiczne, to dodatkowo niezwykle niebezpieczne. Badania moczu pokazują, że wraz ze wzrostem dawki wzrasta ilość wydalanego środka w formie niezmienionej czyli im więcej przyjmujemy tym więcej się marnuje. Odpowiednia dawka powinna zawierać się w przedziale 15-40 mg w zależności od stopnia zaawansowania jak również obecności innych środków w cyklu. Należy zwrócić także uwage na dość krótki okres półtrwania, który wynosi od 3 do 6 godzin. Powoduje to, że najlepszym wyjściem jest podzielenie dziennej dawki na 2-3 mniejsze porcje i przyjmowanie ich w równych odstępach czasu.
Istnieją jednak czynniki, które sprawiają, że nie dla każdego rozkładanie dziennej dawki na kilka mniejszych będzie najlepszym wyjściem. Pierwszym z nich jest fakt, że ilość związku metabolizowanego w wątrobie jest w miarę stała co przy podawaniu niskich dawek powoduje, że mniejsza ilosć substancji pozostaje aktywna. Przyjmowanie małych dawek sprawia także, że nie
osiągamy zbyt wysokiego stężenia (ale jest ono stabilne przez cały dzień). Widzimy teraz, że ustalenie uniwerslanego sposobu przyjmowania Metandienonu jest niemożliwe. W przypadku osób stosujących w cyklu wyłącznie Metandienon w umiarkowanych dawkach lepszym sposobem będzie przyjęcie jednorazowej dawki w godzinach porannych. Dzięki temu więcej substancji przetrwa proces dezaktywacji w wątrobie co zaowocuje wyższym jego stężeniem we krwii. Z powodu krótkiego okresu półtrwania Metandienon zdąży opuścić nasz organizm zanim wejdzie on w faze największej produkcji testosteronu, czyli w pierwszych godzinach snu. Tym samym o wiele łatwiej i szybciej będziemy mogli się odblokować co oznacza mniejsze spadki.
Z powodu dołączonej grupy metylowej (na 17 pozycji), mającej na celu ochrone przed dezaktywacją w wątrobie, jak również krótkiego okresu półtrwania, przyjmowanie Metandienonu nie powinno trwać dłużej niż 6 tygodni. Spowodowane jest to silną hepatoksycznością tego środka (z powodu obecności wcześniej omawianej grupy metylowej). Bardzo szybko dochodzi do
podniesienia wskaźników wątrobowych co może doprowadzić do jej uszkodzenia. Nie należy się jednak zbytnio martwić ponieważ po odstawieniu środka wracają one do normy dość szybko. Należy także uważać na skutki uboczne związane z nadmiarem estrogenów. Metandienon dość łatwo wchodzi w reakcje z enzymem aromatazy (enzym odpowiedzialny za przekształcenie danej substancji w estrogeny) co sprawia, że istnieje ryzyko wystąpienia ginekomastii estrogenowej, podwyższonego ciśnienia krwii oraz nadmiernej retencji wody. Zaradzić temu możemy stosując środki z grupy SERM takie jak Cytrynian Klomifenu (Clomid) czy Cytrynian Tamoxyfenu (Nolvadex) będące bardzo dobrymi anty-estrogenami. Ponieważ Metandienon występuje głównie w formie tabletek (dostępna jest też wersja injekcyjna, ale o niej później) jego przyjmowanie może powodować problemy żołądkowe. Dlatego zaleca się łykanie tabletek po, lub w trakcje, posiłków. Opcjonalnie można zaopatrzyć się w Lakcid, który pomoże w ochronie żołądka.
Jak już wcześniej wspominałem na rynku dostępna jest także injekcyjna forma Metandienonu. Nie jest ona jednak zbytnio popularna. Krótki okres półtrwania sprawia, że trzeba wykonywać przynajmniej jedną injekcje dziennie, a dla utrzymania stałego stężenia przynajmniej dwie. Ale ma ona także swoje zalety. Obecność grupy metylowej powoduje bardzo małe powinowactwo Metandienonu do SHGB (globulina wiążąca hormony płciowe) a tym samym sprawia, że duża ilość substancji pozostaje aktywna. Powoduje to zachodzenie zjawiska przyrostów miejscowych mięśnia w który środek jest wstrzykiwany. Zaawansowani kulturyści mogą wykorzystać to do rozwoju opóźnionych grup mięśniowych, stosując injekcje w te właśnie grupy. Dodatkowo zastrzyki omijają układ trawienny co powoduje większą biodostępność oraz brak problemów z żołądkiem.
Wszystkie wcześniej wymienione cechy Metandienonu sprawiają że jest to środek idealny zarówno dla osób zaczynających swoją przygode z dopingiem jak również dla bardziej zaawansowanych. Jeżeli tylko będziemy pamiętać o paru prostych zasadach będziemy mogli cieszyć się jego pozytywnymi cechami jednocześnie minimalizując skutki uboczne. Dla przypomnienia wypisze je
jeszcze raz:
- używać nie dłużej niż 6 tygodni
- dobierać dawki z zakresu 15-40mg w zależności od stopnia zaawansowania oraz innych środków użytych w cyklu
- dzienna dawke podzielić na kilka mniejszych, jeżeli stosujemy w cyklu inne środki, bądź przyjmować wszystko naraz w godzinach porannych, jeśli innych środków brak
- pamiętać o testach wątroby przed i po każdym cyklu
- najlepiej używać jako "kickstarter" w długuch cyklach z użyciem środków o długim okresie półtrwania
- pamiętać że metandienon łatwo aromatyzuje i nie dokładać dużej ilości innych aromatyzujących środków bądź zastosować anty-estrogeny (Clomid, Nolvadex)
Metanabol - kto o nim nie slyszał. W internecie istnieją setki stron z jego opisami, a na forach dyskusyjnych codziennie pojawiają się dziesiątki pytań w stylu "jak jeść metke". Dlatego więc warto przyjżeć się mu bliżej.
Prawidłowa nazwa związku nazywanego Metanabolem to Metandienon. Został on stworzony przez Johna Zieglera i po raz pierwszy wyprodukowany przez firmę farmaceutyczną Ciba w 1956 roku pod nazwą handlową Dianabol. W zamierzeniach miał być lekiem podawanym chorym z ujemnym bilansem białkowym (choroby wątroby i jelit, sprue, przewlekła biegunka), anoreksją, w stanach po ciężkich chorobach wyniszczających i zakażeniach, osteoporozą czy tez zanikami mięśniowymi (w tym dystrofie u dzieci). Bardzo szybko jednak zyskał ogromne grono zwolenników wśród sportowców, zwłaszcza w USA. Wśród ludzi go stosujących znajdziemy tak znane nazwiska jak Larry Scott, Frank Zane, Arnold Schwarzenegger czy też inni zdobywcy tytułu Mr.Olympia. To właśnie popularność była przyczyną wydania zakazu jego produkcji przez FDA. Stało się to po opublikowaniu raportu z którego jasno wynikało że tylko niewielki procent z tego co produkowano używany był na potrzeby kliniczne a reszta krążyła wśród osób uprawiających kulturystykę. Ale tak naprawde nawet na chwile nie zniknął on z rynku. Prym w jego produkcji wiadą zwłaszcza nasi wschodni sąsiedzi.
Metandienon swoją popularność zawdzięcza głównie znacznemu wpływowi na tempo syntezy protein, przyspieszeniu procesu glikogenezy, czyli odbudowy zapasów glikogenu w mięśniach oraz szybkiemu, zauważalnemu wzrostowi siły. Nie bez znaczenia pozostaje też jego niska cena oraz powszechna dostępnośc. Doskonale pasuje do sportów siłowych. Jednak w przypadku dyscyplin, w których dominuje wysiłek aerobowy, jego używanie może okazać się błędem, ponieważ powoduje on spadek ilości tlenu dostarczanego do komórek (jest to spowodowane zmniejszeniem ilości czerwonych krwinek). Dzięki temu, że jego stosowanie wiąże się z szybkim przyrostem masy i siły świetnie sprawdza się jako "kickstarter" przy cyklach z użyciem środków o długim okresie półtrwania (są to środki posiadające długi ester jak na przykład Dekanian Nandrolonu czy też Enantan lub Cypionat Testosteronu). Tego typu środki zazwyczaj osiągają odpowiednie stężenie, a tym samym zaczynają odpowiednio działać, dopiero po 10-15 dniach od rozpoczęcia cyklu. Dzięki dodaniu Metandienonu widoczne rezultaty pojawiają się o wiele szybciej. Wykazuje on silne właściwości anaboliczne przy niskim działaniu andrgennym. Oczywiście efekt w dużej mierze zależy od dawki. W przypadku przyjmowania więcej niż 30mg prawdopodobieństwo wystąpienia takich skutków ubocznych jak łysienie czy trądzik znacząco wzrasta.
Badania pokazują, że Metandienon ma bardzo słaby wpływ na nasz układ hormonalny. Jedno z takich badań przeprowadzone w 1976 roku przez Kopenhaskich uczonych na grupie 16 wytrenowanych sportowców pokazało, że podawanie Metandienonu w dawce 15 mg przez
okres 2 miesięcy spowodowało spadek produkcji własnego testosteronu jedynie o 69%. Pozwala to na postawienie tezy, że duża część efektów związanych z jego przyjmowaniem nie wynika z mechanizmu łączenia się cząsteczki Metandienonu z receptorem androgennym. Do dziś nie udało się opisać wszystkich procesów towarzyszących przyjmowaniu Metandienonu. Z informacji, które
posiadam warto zwrócić uwage na wzrost produkcji dopaminy występujący podczas jego przyjmowania, co jak wiemy skutkuje poprawą ogólnego samopoczucia.
Wszystkie wcześniej wymienione cechy powodują, że przy dobieraniu dawek metandienonu panuje ogólnie znana zasada "im więcej tym lepiej". Jak się okazuje jest ona bardzo często totalnie pozbawiona sensu. Dawka terapeutyczna tego środka wynosi 2,5 do 5 mg, a jedynie w niezwykle ciężkich stanach chorobowych zwiększa się ją do 10 mg. Wśród osób trenujących na siłowniach
nierzadko można spotkać się z przypadkami przyjmowania 60, 80 czy nawet 100 mg Metandienonu dziennie! Takie zachowanie nie dość, że jest całkowicie nielogiczne, to dodatkowo niezwykle niebezpieczne. Badania moczu pokazują, że wraz ze wzrostem dawki wzrasta ilość wydalanego środka w formie niezmienionej czyli im więcej przyjmujemy tym więcej się marnuje. Odpowiednia dawka powinna zawierać się w przedziale 15-40 mg w zależności od stopnia zaawansowania jak również obecności innych środków w cyklu. Należy zwrócić także uwage na dość krótki okres półtrwania, który wynosi od 3 do 6 godzin. Powoduje to, że najlepszym wyjściem jest podzielenie dziennej dawki na 2-3 mniejsze porcje i przyjmowanie ich w równych odstępach czasu.
Istnieją jednak czynniki, które sprawiają, że nie dla każdego rozkładanie dziennej dawki na kilka mniejszych będzie najlepszym wyjściem. Pierwszym z nich jest fakt, że ilość związku metabolizowanego w wątrobie jest w miarę stała co przy podawaniu niskich dawek powoduje, że mniejsza ilosć substancji pozostaje aktywna. Przyjmowanie małych dawek sprawia także, że nie
osiągamy zbyt wysokiego stężenia (ale jest ono stabilne przez cały dzień). Widzimy teraz, że ustalenie uniwerslanego sposobu przyjmowania Metandienonu jest niemożliwe. W przypadku osób stosujących w cyklu wyłącznie Metandienon w umiarkowanych dawkach lepszym sposobem będzie przyjęcie jednorazowej dawki w godzinach porannych. Dzięki temu więcej substancji przetrwa proces dezaktywacji w wątrobie co zaowocuje wyższym jego stężeniem we krwii. Z powodu krótkiego okresu półtrwania Metandienon zdąży opuścić nasz organizm zanim wejdzie on w faze największej produkcji testosteronu, czyli w pierwszych godzinach snu. Tym samym o wiele łatwiej i szybciej będziemy mogli się odblokować co oznacza mniejsze spadki.
Z powodu dołączonej grupy metylowej (na 17 pozycji), mającej na celu ochrone przed dezaktywacją w wątrobie, jak również krótkiego okresu półtrwania, przyjmowanie Metandienonu nie powinno trwać dłużej niż 6 tygodni. Spowodowane jest to silną hepatoksycznością tego środka (z powodu obecności wcześniej omawianej grupy metylowej). Bardzo szybko dochodzi do
podniesienia wskaźników wątrobowych co może doprowadzić do jej uszkodzenia. Nie należy się jednak zbytnio martwić ponieważ po odstawieniu środka wracają one do normy dość szybko. Należy także uważać na skutki uboczne związane z nadmiarem estrogenów. Metandienon dość łatwo wchodzi w reakcje z enzymem aromatazy (enzym odpowiedzialny za przekształcenie danej substancji w estrogeny) co sprawia, że istnieje ryzyko wystąpienia ginekomastii estrogenowej, podwyższonego ciśnienia krwii oraz nadmiernej retencji wody. Zaradzić temu możemy stosując środki z grupy SERM takie jak Cytrynian Klomifenu (Clomid) czy Cytrynian Tamoxyfenu (Nolvadex) będące bardzo dobrymi anty-estrogenami. Ponieważ Metandienon występuje głównie w formie tabletek (dostępna jest też wersja injekcyjna, ale o niej później) jego przyjmowanie może powodować problemy żołądkowe. Dlatego zaleca się łykanie tabletek po, lub w trakcje, posiłków. Opcjonalnie można zaopatrzyć się w Lakcid, który pomoże w ochronie żołądka.
Jak już wcześniej wspominałem na rynku dostępna jest także injekcyjna forma Metandienonu. Nie jest ona jednak zbytnio popularna. Krótki okres półtrwania sprawia, że trzeba wykonywać przynajmniej jedną injekcje dziennie, a dla utrzymania stałego stężenia przynajmniej dwie. Ale ma ona także swoje zalety. Obecność grupy metylowej powoduje bardzo małe powinowactwo Metandienonu do SHGB (globulina wiążąca hormony płciowe) a tym samym sprawia, że duża ilość substancji pozostaje aktywna. Powoduje to zachodzenie zjawiska przyrostów miejscowych mięśnia w który środek jest wstrzykiwany. Zaawansowani kulturyści mogą wykorzystać to do rozwoju opóźnionych grup mięśniowych, stosując injekcje w te właśnie grupy. Dodatkowo zastrzyki omijają układ trawienny co powoduje większą biodostępność oraz brak problemów z żołądkiem.
Wszystkie wcześniej wymienione cechy Metandienonu sprawiają że jest to środek idealny zarówno dla osób zaczynających swoją przygode z dopingiem jak również dla bardziej zaawansowanych. Jeżeli tylko będziemy pamiętać o paru prostych zasadach będziemy mogli cieszyć się jego pozytywnymi cechami jednocześnie minimalizując skutki uboczne. Dla przypomnienia wypisze je
jeszcze raz:
- używać nie dłużej niż 6 tygodni
- dobierać dawki z zakresu 15-40mg w zależności od stopnia zaawansowania oraz innych środków użytych w cyklu
- dzienna dawke podzielić na kilka mniejszych, jeżeli stosujemy w cyklu inne środki, bądź przyjmować wszystko naraz w godzinach porannych, jeśli innych środków brak
- pamiętać o testach wątroby przed i po każdym cyklu
- najlepiej używać jako "kickstarter" w długuch cyklach z użyciem środków o długim okresie półtrwania
- pamiętać że metandienon łatwo aromatyzuje i nie dokładać dużej ilości innych aromatyzujących środków bądź zastosować anty-estrogeny (Clomid, Nolvadex)
4
Krzysztof Piekarz
e0r
wysek mk
-Neal-
Lukav
mr wallace
foRgott3n
arsenn20
Danielos40
