NERWICA SERCA [ART]

Mam pytanie... czy wysokie ciśnienie (170/80, 160/75 - wiek 19 lat, wzrost 184, waga 74) także może być jednym z objawów nerwicy (mam też mocne bicie serca i kilka innych objawów, miałem robione wszystkie badania typu Holter, EKG, Echo serca, morfologia, tarczyca i nic nie wykazały, a kardiolog stwierdził nerwicę)? Dodam, że kiedy stwierdzono tą nerwicę, nie miałem tak wysokiego ciśnienia.

Mam 15 lat. Od 14 lat mam niedomykąjący sie prawy płatek sercowy. Od 2 lat mam arytmie a rok temu stwierdono u mnie nerwice serca. Mam jej wszystkie objawy ale nie wiem na jakiej podstawie sa one stwierdzone nie żyje w stresie ani nerwach ajk juz to tylko na siostry bo mi w czymś podpadną i na tym koniec. Jak sie dowiedziłam ze mam nerwice serca gdy mnie coś nie pokoiło w zdrowiu zaraz sprawdzam na internecie jaka moze to być choroba a potem sie okazuje że wcale nie jestem chora. Zaczeły mi się śnić że ktoś mnie zabija lub moich bliskich. Zaczełam myśleć co by było gdybym ja albo ktoś mi bliski umarł. Nie umiem sie tego pozbyć , czy to może powodować do zawansowanej nerwicy ? Ostanio zauważyłam że coraz częściej gdzy stoje w miejscu kręci mi sie w głowie i mam wrażenie ze zaraz upadne, kilkanaście razy już omało co bym nie zemdlała na mieście. Nie wiem jak sie samemu leczyć. Lekarz wg nie przepisuje mi żadnych ziół, lekarst czy porad z psychologiem lub innym specjalistą. Tylko mówi co mi dolega a ja potem musze sama wysukiwać w internecie i patrzeć czym sie to objawia i jak się z tego wyleczyć. Ale sposobu wyleczenia nerwicy serca i arytmi ejszcze nie znalażłam.

napisz do mnie na gadu gadu;] ja wyleczyłem się z nerwicy chodź trwało to kilka miesięcy;]

Hej. Podejrzewam u siebie nerwice serca, w sumie jestem praktycznie pewna ze to mam. Prawie wszystkie objawy miałam i miewam dalej. Jestem nerwowa, do wszystkiego podchodzę zbyt emocjonalnie. Wkurzam się z byle powodu. Miałam nerwowe dzieciństwo, heh głupie 2 przykłady.. nie mogłam mieć 3(ocen), miałam przewalone. Ojciec przychodził do szkoły tuż przed zawodami(np. w kosza) i sprawdzał moje oceny. Jak miałam jego zdaniem złe.. to swój sportowy strój musiałam szybko zmienić na normalny i iść na lekcje.. stawiał mnie w beznadziejnej sytuacji.. czułam smutek, żal i wstyd. Drugi przykłade to taki że np. nie mogłam sie ani minutki spóźnic do domu.. chociaż bolał mnie brzuch, głowa musiałam biec do domu żeby sie nie spóżnić. Teraz to wszystko się na mnie odbiło.. dre sie na mojego chłopaka jak np. robi coś za wolno, nie planuje sobie.. spóźnia sie. Rozumiem swoją sytuację, wiem że tak być nie powinno, że robie źle ale w danej chwili nie potrafie nad sobą zapanować. Przed samą maturą miałam hardcore.. moj ojciec ma zaburzenia osobowości (wiem bo mnie zaprowadził do psychologa, chcąc zrobić ze mnie wariatke a okazało sie ze z nim jest cos nie tak). Nienawidze swojego ojca.. odwalilo mu najbardziej przed matura..nie dosc ze mialam stres dotyczacy egzaminow to jeszcze doszedl stres w wyniku znecania sie psychicznego przez mojego ojca nade mna i nad moja matka. Nie chce sie juz zaglebiac ale np. Moj ojciec przed matura poszedl do mojej wychy i powiedzial doslownie ze ja sie pie&*$#@e ze swoim chłopakiem ( z ktorym jestem ponad 2 lata) i sie nie ucze. Ze biore tabletki, ze ściagam na lekcjach.. itp itp. Nie mieszkalam w domu przez jakis czas. Miałam przesrane. Mialam stany lekowe, balam sie zasnąć. Serce bardzo mocno mi biło.. bolało. 2 razy miałam cos podobnego do zawalu. Ból zaczynał sie od żołądka.. przechodził do klatki piersiowej..czułam jakby rozrywało mi żebra. Pieczenie, silny ból.. wolalam umrzec. Ból przechodził na plecy.. nie mogłam leżeć. Zimny pot, dreszcze, duszność... to bylo straszne trwalo tak po 15 min. Wiecej juz mi sie tak nie zdazylo. Mature jakos zdalam, dostalam sie na studia.. teraz jak sie zdenerwuje mocno to odczywam bol w klatce piersiowej przez kilka godzin i w przelyku, jakby mi gardlo spuchlo. Boje sie.. boje sie ze zniszcze swoja milosc, kontakty z mama.. potrafie byc straszna, nie chce taka byc ale nie potrafie nad soba zapanowac. Jak juz sie wkurze to potrafie krzyczec, mówic przykre rzeczy.. a potem jest mi tak zle.. i znowu ogarnia mnie stan emocjolany plakania, zalowania za to co powiedzialam.. takie bledne kolo. Nie chce taka byc.. Jak wtedy ojciec zaprowadzil mnie do psychologa (jeszcze swojej kolezanki, myslal ze ta bedzie za nim) to powiedzialam wszystko co czuje i jak to rozumiem, ona nic mi nie powiedziala, sama sobie odpowiadalam na swoje pytania. Powiedzialam tylko ze duzo czytam i jestem madra. Heh.. dla mnnie liczy sie logika.. nie musze czytac zeby zrozumiec takie rzeczy. Zdaje sobie sprawe ze zachowania ojca i ze swojego zachowania.. wiem co sie ma do czego..ale nie umiem sie w danej chwili opanowac.. nie chce brac psychotropów - boje sie ich.. psychiatry sie nie boje.. boje sie tego ze mi nie pomoze bo bede wiedziala wszystko o czym on mowi, ze ma racje, ze ja to wiem, rozumiem, ale nie umiem tego wykonac. To jakby jakas blokada w mózgu.. :(

Do: ksylvia.
Jak czytam Twoją wypowiedź to dosłownie widzę siebie...
Jeśli możesz to podeślij mi maila bo chciałbym się podzielić z Tobą swoimi przeżyciami.

pozdrawiam
K

To niesamowite co tu piszecie .Zmagam się z tym sama tyle lat a tu znalazłam tylu ludzi którzy tak jak ja nie mogą sobie z tym poradzić.W zeszłym roku tak mi dopaliło że wylądowałam u neurologa myślałam że mi błędnik wysiadł.Obudziłam się rano i nie mogłam ustać na nogach,poza tym towarzyszyły temu wszystkie opisywane przez was dolegliwości.Skończyło się na psychotropach.Szybko je odstawiłam bo czułam wzrastające uzależnienie i bałam się że jak się skończą to już wcale sobie nie poradzę.Odziwo przez wiosnę i lato objawy lekko się uspokoiły no i z powrotem jesieni wszystko wróciło.Mam wrażenie że z podwojoną siłą.Tak sie nie da żyć!łapią mnie ataki w pracy,to jest żenujące,wstydzę się tego i biję i to pewnie dodatkowo mnie nakręca.Nagle robię się blada prawie sina robi mi sie słabo i mam zawroty głowy serce wariuje a oddech staje sie płytki,nie wiem co wtedy robić.Wychodzę do toalety,wołam ze sobą koleżankę żeby nie być tam sama.czasem to mija po 5-10 min a czasem powtarza sie co chwilę.Może ktoś zna sposób jak sobie radzić w takich momentach bo jeszcze trochę to zaczną po mnie karetkę wzywać w pracy bo ponoć wyglądam wtedy strasznie.Jeśli ktoś ma ochotę do prywatnej dyskusji to zapraszam na GG.Pozdrawiam

Witam wszystkich, to troche pocieszajace ze tylu ludzi bo ryka sie z tym problemem...Mam 21 lat i ciagle problemy ze zdrowiem a wlasciwie z moimi nerwami. Ok. rok temu zaczely sie moje problemy z sercem...Lekarz rodzinny dał skierowanie do kardiologa, ten mnie uspokoil powiedzil ze wszytsko w porzadku, EKG dobre, echo serca rowzniez, objawy trocheustapily ale gdy rozpoczelam studia znow sie nasilily tzn. bóle serca, szybki puls, kłopoty z zasypianiem i ten ciagły strach zebym przypadkiem od tego nie umarła...Wiem ze tu ktos mnie zrozumie bo moi bliscy tez juz maja tego dosyc, moj chlopak rozniez z reszta nie dziwie sie bo te moje problemy zdarzaja sie czesto jak nie codziennie to kilka razy w tygodniu... Jestem juz tym zmeczona, czy ktos moze poradzic mi jak mi pomoc?? Pozdrawiam A.

Ania - jesli w tych badaniach wszystko jest ok, to wg mnie powinnas wybrac sie do psychiatry
on juz, dobierze leki albo doradzi co i jak

Ania: z tych badań może nic nie wyjść tak było w moim przypadku dopiero gdy zrobili mi badanie Holter EKG wyszło

dzieki za odzew za tydzien mam znow wizyte u kardiloga wiec zobacze co mi powie. Tak bardzo chcialabym zeby te problemy sie wreszcie skonczyly.. Pozdrawiam Was serdecznie