Fenetylline (fenetylina, fenethylinum hydrochloricum), 3,7-dihydro-l,3-dimethyl-7-[2-[ (1-methyl-2-phenylethyl)amino]ethyl] - 1 H-purine-2,6dione stosowana jest w formie chlorowodorku. Jest to fenylo-izo-propylo-amino-etylo-7-teofilina, czyli połączenie amfetaminy z teofiliną. Silnie pobudza OUN, rozszerza naczynia krwionośne, zwłaszcza w mózgowiu. Usuwa objawy znużenia, zmęczenia i senności. Zwiększa aktywność psychofizyczną, poprawia samopoczucie, wzmaga chęć do pracy. Wyraźnie zwiększa wydolność fizyczną i psychiczną. Stosowana w okresach rekonwalescencji, w zaburzeniach myślenia w wieku podeszłym, w porażeniach połowiczych, w stanach zmęczenia i wyczerpania, po urazach czaszki, w stanach depresji. Leku nie wolno podawać osobom cierpiącym na padaczkę i schizofrenię. Niestety powoduje lekozależność, przez co nie jest bezpieczna.
Przeciętne dawki wynoszą 100-150 mg dziennie, w dwóch porcjach, rano i w południe (tabletki 50 mg). Dawka podtrzymująca wynosi 50 mg/dobę. Leczenie trwa 2-4 tygodnie i nie powinno być przedłużane. Fenetylina, czyli amfetylina została opatentowana w 1962 roku. Niemiecka firma Homburg wprowadziła ją do lecznictwa w 1961 roku pod nazwą Captagon. W 1964 roku Bayer rozpoczął produkcję fenetyliny we Francji, którą wdrożył na rynek pod nazwą Gelosedine. Fenetylina wykazuje interakcje z alkoholem.