rower <--- mięsnie na udach <--- NIE!!

nie no serio.....zaczynam żałowac coraz bardziej tego niewinnego dnia od którego to sie zaczeło :((( jakieś pytania jeszcze ? mam humor nawet wporzoądku..

PISZE TO DLATEGO ZE NIE POTRAFIE SOBIE SAMA JUZ Z TYM PORADZIĆ
do specjalisty nei pójde bo to bez sensu...

Może jednak spróbuj
uregulowanie rozwalonego totalnie metabolizmu (głodówki, przeczyszczacze) to warunek niezbędny do osiągnięcia celu. . . bez unormowania jedzenia nie będzie to możliwe, a unormowanie jedzenia może okazać się niemozliwe bez specjalisty ("u mnei jest tak z jedzeniem : wszystko albo nic..")

MUSZE SIE POZBYĆ TYM MIĘŚNI !!!
Mam prośbę. Jeśli mamy Ci napisać, jak się ich pozbyć - wrzuć fotkę. Taką, na której widać by było, w czym problem. I znajdź też fotkę obrazującą, co chcesz osiągnąć.

Pozdrawiam

***ane ED

czy

to Mój Styl życia.. moje ED

Stawiam na to drugie, bo w końcu
do specjalisty nei pójde bo to bez sensu...

No jasne, a nuż się wyleczysz, i diabli wzięli Twój Styl Życia :O

no z ta fotką to zobacze...jak uda mi sei zrobić to wrzuce tu...u mnei w mieście nie ma jakiegoś specjalisty od zaburzeń odzywiania..a zresztą rodzice to by mnei chyba wysmiali jkabym powiedziała im ze mam takei problemy :-/ przynajmiej raz na dzień słysze jakieś przytyczki ze za dużo jem albo powinnłam troche zrzucic... i jak tu normalnei życ!!! juz na kazde słowo o jedzeniu czy tym podobnym wpadam w płacz :-/
Moze jak zrzuce te 7kg to sie udam do sspecjalisty bo teraz to tak dziwnie z taką "normlaną" wagą isc to takiego specjalisty...zresztą ja tak moge zyc jak teraz...tylko ze sie nisze troche ale mi tak dobrze i chce chudnac ...jak jestem na diecie czuje sie wolna,swobodna,czuje sie super...uwielbiam dotykac swoje kostki i boje sie ze kiedyś ich juz nei poczuje

hmm..troche sie rozpisałam

kredziocha
'normalna' czy 'nienormalna' waga to pojęcie względne
a do tego nie ma znaczenia w przypadku zaburzeń odżywiania. . . one mogą 'nie mieć wpływu' na wagę - zazwyczaj osoby cierpiące na bulimię, nawet bardzo zaawansowaną i wieloletnią, mają wagę 'w normie'. Często też jednak po pewnym czasie (tygodnie/miesiące/lata) waga w przypadku takich zaburzeń wzrasta i trudno sobie już z tym poradzić (metabolizm. . .)
To nie są zaburzenia fizyczne, problem siedzi w głowie. Specjalista wie o tym najlepiej i nie będzie Cię oceniał ani osądzał, po prostu porozmawia, zobaczy czy masz z tym jakiś problem i jeśli będzie mógł - pomoże. Są leki hamujące napady jedzenia (i następujące po nich wymioty/przeczyszczanie). Im szybciej sprawdzisz, czy nie jest to Twój problem, tym szybciej się z tym uporasz.
Tutaj pomożemy Ci oczywiście ustalić właściwą dietę i trening, jednak aby było dla Ciebie możliwe trzymanie się go. . . przejdź się najpierw do lekarza i pogadaj z nim <imgs src="../../buziaki/31.gif" align=middle> Jeśli nie ma u Ciebie specjalisty, na początek może to być psycholog - poradzi jak będzie mógł.

dzieki Amazone...ale mimo wszystko uwazam ze nie musze sięgać jeszcze porady psychologa..nie jest jeszcze tak źle...nieraz łapie doła i jest naprawde nei dobrze ....ale póki nie nachodzą mnei żadne myśli o wykonczeniu sie to zamierzam schudnac..a potem ? pomysli sie potem...

a co do diety i treningu prosiłabym was o jakieś rady np. jak , co, ile i kiedy jesc zeby nei rosły mięsnie w czasie biegania i jeżdzenia na rowerku :P

u mnei w mieście nie ma jakiegoś specjalisty od zaburzeń odzywiania..

Jak masz Łódź niedaleko to tam na pewno cos znajdziesz.

a zresztą rodzice to by mnei chyba wysmiali jkabym powiedziała im ze mam takei problemy :-/

Wobec tego sami może powinni sie udac po pomoc ze soba. ale rodziców nie zmienisz. Możesz się uodpornić. Do tego stopnia że...

przynajmiej raz na dzień słysze jakieś przytyczki ze za dużo jem albo powinnłam troche zrzucic...

...prędzej mamie dosrasz "mamo, tu, o, coś Ci zwisa pod okiem, czy to zmarszczka? ojej. Na każdego przychodzi czas " niż:

juz na kazde słowo o jedzeniu czy tym podobnym wpadam w płacz :-/

Moze jak zrzuce te 7kg to sie udam do sspecjalisty bo teraz to tak dziwnie z taką "normlaną" wagą isc to takiego specjalisty...

Podpisuję się pod tym co napisała Amazone.
Nawet z suchego, klasyfikacyjnego punktu widzenia waga w bulimii nie ma znaczenia.
Jeżeli terapeuta podziękowałby Ci za wiytę bo masz wagę w normie, byłby pajacem.

zresztą ja tak moge zyc jak teraz...

Nie będe cytował juz wszystkich Twoich dotychczasowych słów z których można odnieść wrażenie że to jak zyjesz teraz Cie nie uszczęśliwia.

ale póki nie nachodzą mnei żadne myśli o wykonczeniu sie to zamierzam schudnac..a potem ? pomysli sie potem...

Niekoniecznie. Możesz to wiedzieć już teraz. Otóż gdy nadejdzie moment w którym najda Cie myśli o wykończeniu się, (o ile będzie to komuś wiadome) będzie Cię trzeba zgodnie z ustawą ubezwłasnowolnić i umieścić w szpitalu bo zagrażasz własnemu zyciu.
Gdy spróbujesz zrealizować "myśl o wykończeniu się" a Ci się nie powiedzie tym bardziej (i na 99,9%) zostaniesz umiesczona w szpitalu.
Nic fajnego.

Trzeba Ci dochodzić do przyczyn takiego stanu rzeczy. Tutaj najwyżej (z całym szacunkiem dla Fitnessu, które zresztą urażone chyba nie będzie bo nie chce się mienić forum quasi-terapeutycznym możesz się trochę popławić w skutkach.
Zapraszam na http://forum.glodne.pl
Żeby nie było- forum nie jest w żadnej mierze komercyjne. Nie jest też ściśle terapeutyczne, chociaż cichą pieczę ma nad nim specjalistka od zab. odżywiania.

Czytając to, co napisała kredziocha zobaczyłam siebie jakiś czas temu miałam takie same myśli i podejście do życia. Teraz nie jest dużo lepiej, ale zauważam postęp, nadal nie akceptuje siebie do końca, ale nie rozpoczęłam kolejne z diet głodówkowych. Ja tez nie byłam u specjalisty, choć już nawet poważnie o tym myślałam (też uznałam, że osoba z normalna waga będzie dziwnie wyglądała w takiej poradni). Planuje zapisać się na siłownie albo na jakieś inne zajęcia i w końcu zacząć normalnie się odżywiać. Zobaczymy, co wyjdzie mi z tych planów. Kredziocha powodzenia

dzięki Oliweczka...moze jak powymieniam sue troche doświadczeniami to bedzie łatwiej przełamać nam tą bariere ? ja tez próbuje sie zająć czymś innym niż jedzeniem i myslami o nim...jakiś sport czy hobby ale trudno jest...jesli juz zaczynam ćwiczyć ,biegać czy chocby jeżdzić na rowerze to potem boje sie jeść po jakimś sporcie boje sie ze drastycznei przytyje tzn urosną mi mięsnie i tu kółko sie zamyka :męcze sie pare dni takim planem dnia jaki napisałam w pierwszym komentarzu potem nie wytrzymuje i znów jedzenie..a żeby wrócić do normalnosci to poitrzebuje 2 tygodni :-/ niedługo ide na pielgrzymke i mysle ze zapomne o tym
kurccze a jeszcze pryszcze dają mi nieźle popalic przez niedobory witamin i te przeczyszczacze :( no i w pewnym stopniu dojrzewanie..mam 16lat

Pjeprz pryszcze Przez przeczyszczacze to się martw o zawał serca przez wypłukanie np. potasu a nie o pryszcze

Tak swoją droga, widzę, że Ci się jednak tak podoba, więc powodzenia