Nie zauwazyles? W/g mnie jest ohydnie pejoratywny. Oto polemika, ktora wyslalem do "Polityki":
Z pewną taką nieśmiałością sięgnąłem po tekst „Pogoda na pięści” autorstwa Pana Miecika, znanego mi już z jego wcześniej opublikowanych na łamach „Polityki” pobieżnych opisów poszukiwań skarbów. Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że Igor T. Miecik stara się pisać co pewien czas na tematy pasjonujące, gwarantujące zwiększoną dawkę adrenaliny i dreszczyk sensacji, nie zgłębiając jednak tematu do końca i serwując czytelnikowi dziennikarską czkawkę.
Wyjątkowo drażni mnie naszkicowany w w/w artykule obraz, wedle którego trenujący tradycyjne sztuki walki (np. w „znanym i szacownym MKKK”) to ludzie prawi, natomiast pasjonaci szeroko rozumianych Mixed Martial Arts (MMA) oraz thaiboksu to niewyżyte, agresywne jednostki hołdujące „kultowi siły i brutalności”. Nie wspomnę o zrobieniu wspaniałej reklamy Krav Madze, jako jedynej prawdziwej sztuce samoobrony, która pozwoli wątłej stewardessie zmiażdżyć jądra trzem osiłkom.
Jako dziennikarską wpadkę określam nazewnictwo wymienionych na początku artykułu aktorów: nie „Van Dam” lecz „van Damme” oraz „Jet Li”, a nie „Jet Le”. Te błędy są znamienne dla jakości (lub raczej jej braku) całego tekstu. Dalsze to nie „brazylijskie ju-jitsu” lecz „
brazylijskie jiu-jitsu” (znane również jako Gracie Jiu-Jitsu), a francuski boks to „Savate” - nie „sabat”. Nie mogę zrozumieć, jak tak tragiczny tekst mógł ukazać się na łamach tak opiniotwórczego tygodnika, jakim jest „Polityka”; tekst autora, który po raz kolejny udowodnił, że pisze na tematy, o których nie ma bladego pojęcia, a co gorsza, który nie zadaje sobie większego trudu, aby te braki uzupełnić! Dobitnie udowadnia to dając do zrozumienia, że nauka technik systemów mma jest mniej żmudna i wymagająca, niż tradycyjnych sztuk walki. Nic bardziej mylnego! Trening każdej (!) sztuki walki jest synonimem potu, naderwanych mięśni i wdychania kurzu z podłogi. Jest jednoznaczny z pokonaniem samego siebie w sensie zmuszania się do regularnych, wyczerpujących treningów, przełamywania się do n-tego powtarzania tej samej techniki, w końcu do pracy nad samym sobą. Zapewniam, że tradycyjne i „zacne” sztuki walk nie mają na to monopolu. Śmieszy mnie wzburzenie przywołanego w artykule instruktora karate, który rozumuje, że każdy, kto rezygnuje z treningu jego bezkontaktowego shotokanu, automatycznie „chce się najszybciej nauczyć bić” i wybiera „sporty mające opinie łatwiejszych technicznie”. Karate shotokan jest ani efektywne, ani efektowne. Większość osób stojących przed wyborem stylu chciałoby z reguły trenować „coś”, co pozwoli nauczyć się widowiskowych technik, pozwalających czerpać jeszcze większą radość z treningu, oraz technik, które w „najgorszym możliwym przypadku” pozwolą ochronić siebie i innych, co w aspekcie otaczającej nas rzeczywistości jest zrozumiałe. Nie wątpię, że wyżej wymieniony instruktor jest niezadowolony z konkurencji, lecz sposób rozumowania, że każdy, kto chce się nauczyć prostych, efektywnych technik jest prymitywną jednostką szukającą możliwości nauki najprostszej metody „dawania w mordę” jest nieporozumieniem. Osoba planująca brutalny atak zadowoli się bejsbolem lub długim nożem kuchennym, nie potrzebuje do tego tarzać się przez kilka lat po macie i zbierać sińców.
Trudno mi zrozumieć, dlaczego według autora najwyraźniej tak bardzo realistyczna Krav Maga – system walki „żołnierzy elitarnych izraelskich jednostek komandosów i oficerów wywiadu” - jest przedstawiony w pozytywnym świetle, podczas gdy boks tajski, narodowy sport Tajów, jest już tylko „brutalny”. Niestety zabrakło tutaj Igorowi T. Miecikowi już wiedzy, że Krav Maga nauczana w publicznych ośrodkach nie jest „tą” Krav Magą trenowaną przez wspomniane jednostki specjalne. Nie trzeba być specjalistą od zagadnień Bliskiego Wschodu aby domyślić się, że Izrael nie może sobie pozwolić na upublicznienie broni, jaką jest ten system walki wręcz. Opis, że instruktorzy KM poddają trenujących starannej selekcji jest śmieszny. Wyjątkowo rozbawił mnie przytoczony w artykule cytat instruktora tego systemu, który chwali się, że „sprawdzamy swoimi kanałami, co to za ludzie”. Jasne. Zatrudniają rzesze agentów MOSSADU, aby sprawdzić kursantów? Kto w to uwierzy?
Propagowanie tradycyjnych sztuk walki (jaką jest nota bene również muay thai, czyli tajski box) jako tych jedynie słusznych poprzez głoszenie haseł typu „katalizator kształtowania osobowości”, lub mowa o „czystości serca, niewzruszonym duchu, cnocie pokory”, etc. jest śmieszne. Jeden z wielkich mistrzów karate powiedział niegdyś, że „to nie styl walczy, lecz człowiek”. I dokładnie to jest kwintesencją tego zagadnienia. Osobowość trenującego będzie podlegać formowaniu tak długo, jak długo będzie on zmagał się ze sobą samym na treningach – ze swoim lenistwem, słabościami, porażkami w sparringach. Wielkie mowy o „czystości serca”, zapożyczone jakby z kazania ojca Rydzyka, są mową trawą działającą najwyżej na rodziców, decydujących się posłać swoje dziecko na ten czy inny trening.
Zastanawiam się cały czas, czemu „pogoda na pięści” miała służyć. Zaalarmować o istnieniu brutalnych sportów walki? Zareklamować Krav Magę? Opisać zmagania 10-letniego Krzysia na treningach, który chce być „Tigerem”, a jego partnerem treningowym jest stewardessa? Jaki jest cel, tego artykułu ???
Wiem jednak, jaki jest cel mojego listu: liczę, że „Polityka” oszczędzi czytelnikom w przyszłości podobnie słabych artykułów, a Pan Miecik poświęci przy redagowaniu następnego tekstu więcej czasu na zbieraniu materiałów, a mniej na moralizowanie i tworzenie sztucznej sensacji.
------------------------
Pozdrawiam
Magic
MagicXeon
Krzysztof Piekarz
natolin
saib__
Case
_Knife_
art-b1
Walka wręcz to PRZEŻYTEK!!! A dla wojska i SS to już w ogóle. Nie ma ograniczeń, nie ma problemów. Jest kasa. A co więcej nic takiego specjalnego kravka nie zawiera - jest tylko super reklamowana. A wojskowa wersja to nic innego jak ... walka bronią (karabin, nóz itp.), umundurowanie, dyscyplina i ... jeszcze słabiej nadaje się dla cywilów.
Shao Kahn
