piotr_007
W komórkach ciała człowieka utlenianiu podlegają zarówno glukoza, jak i kwasy tłuszczowe, z tym, że proporcje pomiędzy tymi substratami są różne i zależą przede wszystkim od czasu jaki upłynął od ostatniego posiłku, oraz od stopnia aktywności ruchowej organizmu. Regulacji podlega ilość ATP w komórkach, a bardziej szczegółowo - stosunek ATP do ADP. Gdy stosunek ten maleje, nasilaniu ulegają procesy utleniania substratów w mitochondriach; gdy tempo hydrolizy ATP zmniejsza się, tempo procesów utleniania również maleje. Problem sprowadza się do kontroli ilości wolnych kwasów tłuszczowych oraz glukozy i dostosowaniu stężenia tych substratów w komórce do tempa zużywania ATP.
Gdy stężenie glukozy w osoczu krwi maleje (w stanie postabsorpcyjnym), maleje również wydzielanie insuliny, a jednocześnie zwiększa się sekrecja glukagonu, hormonu wzrostu, somatomedyn, amin katecholowych i kortyzolu. Pod wpływem zespołu tych hormonów wzrasta aktywność lipazy hormonozależnej w adypocytach, w konsekwencji czego zwiększa się stężenie wolnych kwasów tłuszczowych w osoczu krwi. Podobnie dzieje się, gdy wzrasta aktywność ruchowa organizmu lub gdy ma ona nagle się zwiększyć. Adrenalina i kortyzol są wtedy wydzielane w większych ilościach z rdzenia kory nadnerczy i stymulują lipazę hormonozależną, powodując wzrost stężenia wolnych kwasów tłuszczowych we krwi i ich dostępność dla komórek.
Gdy stężenie glukozy we krwi wzrasta, podwzgórze wydziela do przysadki mózgowej czynnik hamujący wydzielanie przez nią hormonu wzrostu, czyli somatostatynę, i tempo hydrolizy triacylogliceroli w adypocytach ulega zwolnieniu.
Wzrost stężenia glukozy w osoczu krwi pobudza ponadto bezpośrednio komórki beta wysp Langerhansa w trzustce wydzielające insulinę, a ten z kolei hormon powoduje gromadzenie się tzw. transporterów glukozy w błonach komórkowych większości tkanek ( z wyjątkiem mózgowia, błony śluzowej jelit, krwinek czerwonych i kanalików nerkowych) oraz ułatwia syntezę glikogenu w komórkach wątroby ( hepatocytach), jak też hamuje tam syntezę enzymów glikolitycznych ( glukokinazy) odpowiedzialnych za jej degradację. W wyniku działania insuliny stężenie glukozy w osoczu krwi wydatnie maleje.
Janusz Stanisław Keller - Podstawy fizjologii żywienia - Wydawnictwa SGGW - Warszawa 2000
Ciekawy art dotyczący wzrostu nie wiem jak go rozumieć to znaczy że jak ograniczymy weglowodany w diecie to pobudzimy do działania przysadkę mózgową i urośniemy
Gdy stężenie glukozy w osoczu krwi maleje (w stanie postabsorpcyjnym), maleje również wydzielanie insuliny, a jednocześnie zwiększa się sekrecja glukagonu, hormonu wzrostu, somatomedyn, amin katecholowych i kortyzolu. Pod wpływem zespołu tych hormonów wzrasta aktywność lipazy hormonozależnej w adypocytach, w konsekwencji czego zwiększa się stężenie wolnych kwasów tłuszczowych w osoczu krwi. Podobnie dzieje się, gdy wzrasta aktywność ruchowa organizmu lub gdy ma ona nagle się zwiększyć. Adrenalina i kortyzol są wtedy wydzielane w większych ilościach z rdzenia kory nadnerczy i stymulują lipazę hormonozależną, powodując wzrost stężenia wolnych kwasów tłuszczowych we krwi i ich dostępność dla komórek.
Gdy stężenie glukozy we krwi wzrasta, podwzgórze wydziela do przysadki mózgowej czynnik hamujący wydzielanie przez nią hormonu wzrostu, czyli somatostatynę, i tempo hydrolizy triacylogliceroli w adypocytach ulega zwolnieniu.
Wzrost stężenia glukozy w osoczu krwi pobudza ponadto bezpośrednio komórki beta wysp Langerhansa w trzustce wydzielające insulinę, a ten z kolei hormon powoduje gromadzenie się tzw. transporterów glukozy w błonach komórkowych większości tkanek ( z wyjątkiem mózgowia, błony śluzowej jelit, krwinek czerwonych i kanalików nerkowych) oraz ułatwia syntezę glikogenu w komórkach wątroby ( hepatocytach), jak też hamuje tam syntezę enzymów glikolitycznych ( glukokinazy) odpowiedzialnych za jej degradację. W wyniku działania insuliny stężenie glukozy w osoczu krwi wydatnie maleje.
Janusz Stanisław Keller - Podstawy fizjologii żywienia - Wydawnictwa SGGW - Warszawa 2000
Ciekawy art dotyczący wzrostu nie wiem jak go rozumieć to znaczy że jak ograniczymy weglowodany w diecie to pobudzimy do działania przysadkę mózgową i urośniemy
Krzysztof Piekarz
