Chorobliwe łaknienie

Wszystko zaczęło się rok temu, gdy leżałam w szpitalu z powodu zaostrzenia astmy oskrzelowej. Nigdy nie byłam jakoś szczególnie szczupła, ale to co mi zrobili w tym szpitalu to przesada. Dośc powiedzieć, że przez leki sterydowe w ciągu tygodnia przybyło mi ponad 10 kilo!
Byłam załamana, ale postanowiłam się odchudzać. Niestety, dowiedziałąm się, że mam anemię, więc o odchudzaniu nie mogło być mowy. Leczenie trawło ponad 3 miesiące, a ja cały czas tyłam.
I cały czas tak tyję.
Zauważam, że u mnie jedzenie jest już jakąs paranoidalną czynnością: najadam się do oporu, do bólu zółądka i nadal jestem głodna. Jestem głodna przed jedzeniem, w trakcie jedzenia, po jedzeniu. Cały czas mogłabym tylko jeść, jeść i jeść. Jestem obżarta do granic i jeszcze smaże sobie pół kilograma frytek. I co ciekawsze, zjadam te frytki. Boli mnie brzuch, chce mi się wymiotować, a ja dalej mam ochotę na jedzenie!
Mówiłam o tym mojemu lekarzowi, jednak on to bagatelizuje.
A ja przy wzroście 172 ważę już 100 kilo! To prawie 35 kilo nadwagi!!!
Męczy mnie ciągłe uczucie pełnośći, jestem ociężała, ale to silniejsze ode mnie!
Może ktoś z Was wie, jak mogłabym sobie pomóc?

JZZZZ....

Pogadaj z Darkiem Szukała (dział OLIMP). On się zajmuje takimi przypadkami, ma znajomości, na pewno wie jak Ci pomóc.

Poza tym znajdź sobie aktywne zajęcie - co najważniejsze poza domem czyli lodówką

Powodzenia! :)

Wanna fly?

boje sie wypowiedziec w tej kwestii, wiec podziele sie tylko swoimi doswiadczeniami. Idz do darka, on jest specem. Kiedys przechodzilem taki stan laknienia, nie wiedzialem co jest grane waga skoczyla mi do 120 kilo z 90 w ciagu jakiegos 1,5 roku. Po jakims czasie okazalo sie ze mialem dosyc ciezka depresje, ergo mozna by rozpatrzyc dodatkowo jakis problem emocjonalny... Druga sprawa... zwrocilbym uwage na insuline... I zastanowilbym sie nad skonsultowaniem sie z innym lekarzem... To twoje Cialo i zycie... Czasem nawet waro sporo dac za wizyte u dobrego specjalisty...
Pozdrawiam, trzymaj sie i szukaj pomocy do skutku, tak dlugo az ja znajdziesz.

cześć marchewa
fakt problem masz, ja taki sam niestety tesh - żrę jak jakiś niedźwiedź
i co ja mogę Ci poradzić?
a tyle:
1. nie waż się nigdy prowokować wymiotów, niech Ci to nawet do gowy nie przyjdzie!!!!!!!!!
2.jeśli jusz musisz wypełnić żołądek to wypełniaj go produktami niskokalorycznymi ( np otręby z jogurtem)
3, np. o dwudziestej zamknij lodówę na kłódkę ( tak zrobiłem)
4. max wysiłku
5. zmień lekarza!!!!!!!
6. waż się codziennie
7.patrz pkt 5 - jak Cię nafaszerował hormonami to je zmień
8.patrz jaknajczęściej w lustro i mów sobie tak: lubię siebie!!!
9. nie zamartwiaj się!!! zamartwianie prowadzi do dołów a doły to kicha!!!
pozdrawiam Wicio

rób jak uważasz, uważaj jak robisz

hej marcheweczko...

nawet nie zdajesz sobie sprawy jak bardzo Cie rozumiem. Tylko, że ja spróbowałam czegoś czego nie powinnam i o czym wspomina mój przedmówca. Ma racje"NIE WOLNO CI WYMIOTOWAĆ" Bulimia to straszna choroba. Niszycz nie tylko ciało,a przede wszystkim psychikę.

Po 2 latavh bulimi, byłam wrakiem człowieka. Zniszczona cera, zniszczona psycha...myśli tylko o jedzeniu. Po 4 latach.... jest tragicznie" wypadające włosy, łamiące się paznokcie, nie wspominam o skórze i samopoczuciu. Wiesz...musisz znaleźć kogoś, kto będzie Cię wspierał w trudnych sytuacjach...

jeśli chcesz to napisz : [email protected]

pozdrrawiam....
i 3mam za Ciebie kciuki .....musi być dobrze...

aha!
psycholog też wskazany...

"Co nas nie zabija, to nas wzmacnia."

Rozwiazania widze dwa:
1. "zebranie sie do kupy", zbilansowanioe diety (rozsadne) i rozpoczecie jakiejs aktywnosci fizycznej. Bedzie to wymagalo sporych wyrzeczen i walki ale jezeli jestes silna to dasz rade.
2. wizyta u psychologa i dietetyka, reszta jak wyzej.

Wg mnie to problem bardziej psychologiczny niz fizyczny (sama piszesz, ze zaladek boli). Glod jest takze forma psychiczna i ta chyba najtrudniej przezwyciezyc.

Wg mnie anemia nie przeszkadza w odchudzaniu o ile oczywiscie dieta jest zbilansowana.
Poza tym rzeczywiscie lekarz nadaje sie do wymiany.

______
Kawosz
____________________________
Doradca w Odżywianiu

IsitandtalktoGodandhejustlaughsatmyplansmyheadspeaksalanguageIdon'tunderstand

witaj Marcheweczko.

Czy mysłalas moze zeby udac sie do psychologa?
Nie wykluczam udziału medykamentow na poczatku , ktore brałas w szpitalu, ale byc mozej jest tak ze i tak trudna sytuacja ( pobyt w szpitalu, wyłacznie z normalnego zycia,choroba itp.) wplynely tak ze stres zajadasz.Troche taka droga na skruty aby sie zrelakowac , na krotka mete skuteczna.i z drugiej strony troche tak jak karanie swojego ciala jedzac 1 kg frytek chodz przeciez racjonalnie wiesz ze to niezdrowe.

Trzymaj sie cieplutko i przemysl moja propozycje na pewno nie zaszkodzi a moze pomoc

WALCZE..