Dobra, to jest opis niesportowego wyciagania dwigni ude-hishigi-
juji-gatame. Niesportowy, ale bardzo skuteczny.
Zaczyna sie od sytuacji, gdy juz siedzimy przy prawym barku przeciwnika, i zabieramy się do wyciągania dźwigni. W takiej sytuacji każdy, jeśli nie może jakoś uciec, broni się poprzez mocne trzymanie rąk ( tak jakby się sam obejmował ) i dociskanie ich do tułowia. Najpierw musimy oderwać jego ręce od tułowia. Pomagamy sobie w tym celu nogą, tą, która jest na klatce piersiowej przeciwnika. Gdy już oderwiemy ramię przeciwnika od jego tułowia splatamy stopy ze sobą i tak pracujemy udami, żeby nie mógł z powrotem zbliżyć ręki do ciała. Dalej zaczynamy atakować lewą ręką, przeciskając ją pod zgięciem łokciowym ręki przeciwnika. Im głębiej przesuniemy swoją rękę tym lepiej, ale nie dalej niż do łokcia. Dłonią lewej ręki łapiemy się teraz za kołnierz własnej judogi, tak żeby był wybrany cały luz. To już połowa sukcesu. Teraz pracując tułowiem zginamy się w prawo i prawą dłonią podajemy do lewej ( która teraz puszcza własną judoge ) pas przeciwnika, lub połę jego judogi pod pasem. Czyli teraz mamy przełożoną ręke pod jego ramieniem i trzymamy go za jego własny pas. I teraz odginając się do tyłu i w prawo, zaczynamy pracować lewą nogą ( tą która blokuje twarz przeciwnika ) w ten sposób, że jakby zginając nogę w kolanie ciągniemy piętą głowę przeciwnika w kierunku własnego pośladka. No i jest to taka siła skierowana na jego kręgosłup, że na ogół puszcza. Tyle, że akcja na kregosłup jest w sporcie niedozwolona...
Inny sposób, tym razem całkowicie sportowy, i szeroko stosowany:
Początek taki sam jak w sposobie pierwszym. Rownież przekładamy lewą rękę pod zgięciem łokciowym prawej ręki przeciwnika, i przesuwamy ją aż do łokcia, tak, żeby móc ustawić własne przedramię pionowo. Teraz cały trick: prawą dłonią łapiemy za lewą pod kątem 90 stopni, tak jakbyśmy bili brawo. I trzymając splecione dłonie przesuwamy nasz prawy łokieć na lewą stronę ( z naszego punktu widzenia ) łokcia przeciwnika. Troche to jest pokręcone. Ale teraz silną akcją dłoni i przedramion działamy na przedramię przeciwnika ( nasza lewa ręka ciągnie, a prawa pcha, taki skrętowy ruch ). Oczywiście musimy cały czas mieć złączone dłonie. I to wystarcza do rozerwania uchwytu przeciwnika, a teraz wyciagnięcie dźwigni jest już banalne - po prostu odchylamy sie najpierw na twarz przeciwnika, a potem bezpośrednio w tył.
I jeszcze ważna uwaga. Mamy wyciągniętą dźwignię, ale przeciwnik nie klepie ( widocznie go nie boli ). Wielu początkujących zaczyna teraz się siłować, łamać rękę na boki itp. A wystarczy wypchnąć własne biodra w górę, co powoduje natychmiastowe poddanie się przeciwnika
Coś niejasne?
Co o tym sądzicie?
Macciej
Anonim
Gearantuje ze tak ja, jak i kazdy zawodnik "Czarnego Pasa" wytjdzie Ci z tak zalozonego duszenia 9 razy na 10. 
