Astma i sport

mozna zażywając leki (kortykoidy, ja je mialem w postaci takich dysków do wciągania), a popewnym czasie możesz to całkiem wyleczyć. Teraz już nie musze brać żadnych leków, ale bywa tak że jak parę dni sie nie poruszam (brak sportu) to pozniej jak nagle bym zaczął biec to mam coś jak ten skurcz oskrzeli ale tylko przez chwile i za moment już jest normalnie. A w domu mam inhalator, w razie czego ale żadko z niego korzystam.

Tak wiem ze lekarstwa sa potrzebne ale czy mozna zapobiec skurczowi po wysilku fizycznym? Czy sa na to jakies sposoby? Cwiczenia oddechowe ...itp.

po pewnym czasie brania lekow pozniej nie trzeba juz ich brac bo to sie wyleczy - bo to jest zapalnie w oskrzelikach.


a co do zapobiegania to ja robilem tak ze sie rozgrzewalem - najpierw rozciagalem, pozniej maly trucht i pozniej szybszy bieg i jesli tak zawsze bedziesz robil przed wysilkiem tlenowym to nie powinienes tracic oddechu. Ale najwazniejsze to to ze trzeba to leczyc!!!

Pozdro,


Zmieniony przez - mike007 w dniu 2004-10-12 20:21:58

Lekarstwa to podstawa ale czasami takie ataki sie zdarzaja i jestem ciekaw jak im zapobiec. Zastanawialem sie czy np. efedryna by pomogla w takim przypadku?

efedryna raczej nie bo dziala glownie na alfa receptory, a w astme zaangazowane sa receptory beta2

W takim razie co dziala na receptory beta2?

wzglednie wybiorczo - salbutamol, terbutalina, fenoterol, formoterol, salmeterol

natomiast niewybiorczo (bo tez na beta1 i alfa): adrenalina, izoprenalina

Tez mam astme - zaczelo sie od trzeciego roku zycia, ataki trwaly do dwunastego roku. Wystarczyl maly wsysilek i atak. Karetki , zzastrzyki szpitale, a zawsze na drugi dzien po ataku ból brzucha spowodowady oddychaniem. Wyroslem z tego ale ataki mogą wrócic. Narazei trenuje i mam to głeboko...

Kiedyś oglądałem wywiad z jakimś rosyjskim profesorem który opracował metodę leczenia astmy za pomocą ćwiczeń oddechowych i w przeprowadzonym eksperymencie na kilkunastu osobach duża część tych osób wyleczyła się całkowicie a inni ze stanu ciężkiego choroby przeszli w stan łagodny. Według tego profesorka większość przypadków astmy spowodowana jest przez hiperwentylacje czyli złe oddychanie w sporcie jest to oddychanie np. ustami a nie nosem. A wygląda to tak że w organiźmie powinien być zachowany odpowiedni stosunek tlenu do dwutlenku węgla. Astma powstaje wtedy kiedy tlenu jest za dużo i organizm sam zaczyna odcinać jego dopływ czyli chory zaczyna się dusić. Stosowanie leków pomaga tylko na krótką metę i ogólnie cały stan choroby tylko się pogłębia gdyż nie uczy chorego prawidłowego oddychania. A jeżeli chodzi o skuteczność leczenia i to nie tylko astmy to "największą zasługę w tym mają" firmy farmaceutyczne, które od dawna prowadzą taką politykę, że pacjęnt ma przeżyć ale nie wyzdrowieć.

Dopiero dziś znalazłęm te strone w internecie i ten temat, ale myśłe ze jest on dalej aktualny. Chce podzielić sie moim doświadczeniem z astma i sportem. A mam sukces w walce z chorobą dzieki temu ze zrozumiałem jak astmatykowi bardzo potrzebne są ćwiczenia. Ale moze od poczatku troche historii. Mam 50 lat od 5-tego roku zycia choryje na astme. Zawsze nalezałem do grupy chorych tych "o ciężkim przebiegu choroby". Jako dziecko zawsze zwolniony byłem z w-f. Strałem sie to nadrobić staniem na bramce gdy koledzy grali w piłke i to był mój jedyny kontakt ze sportem. W sanatoriach nie rozumiełęm czego chca i meczą mnie jakąś gimnastyką oddechową jak mi ciągle duszno było. jak były dłuższe wycieczki w góry ja zawsze zostawałem w budynku. Leczyłem sie w poradniach alergologicznych, traktowałem astme jako dolegliwość a ze sie dusiłem i brakowało mi oddechu to było normalne
Tak było do 40 roku zycia gdy dostałęm zapaści i o mało co nie porzegnałem sie z życiem. Wtedy uświadomiłem sobie ze na astme mozna umrzeć ze juz ja mam w postaci sterydozależnej, infekcyjnej i na końcu alergicznej.Zacząłęm jeździć po specjalistach, czytać publikacje książki. Wszyscy mówili mi ze za późno ma utrzymać to co jest i dalej nie przemęczać organizmu. I wtedy zawziąłem się rozpocząłem ćwiczenia rehabilitacyjne oddechowe, potem kontemplacje uspokojenie organizmu i wreścia góry, spacery szlakami. Po siedmiu latach cieżkiej pracy am juz sukces wielki. Cwicze na siłowni nawet ciężarami, sylwetka moja zmieniła sie bardzo. Jestem wyspotowny wreszcie wyprostowany(nawet 2cm "urosłem") nie mam juz tych astmatycznych półogrągłych pleców. W górach zaliczyłem wszstkie szlki w Tatrach. Nie musze opisywać jak czuje sie astamtyk na Rysach w wieku 47 lat. Ze sterydów zszedłem maksymalnie jezeli biore do śładowe dawki dla dzieci. Mam drugie zycie i ciesze sei nim bardzo. Dalteku tu choć w krótkich słowach namawiam wszystkich astmatyków ćwiczcie i uprawiajcie sport to jest największe lekarstwo. Pozdrawiam wszystkich