UFC Fight Night 139: Korean Zombie vs Rodriguez

Mike Winkeljohn

„Lojalność działa w dwie strony. Nie pracowałem z Donaldem Cerrone przez ponad 10 lat. Gdzie był „Cowboy” Cerrone przez ostatnie 10 lat pomagając innym na siłowni? Nigdzie nie można było go znaleźć. Nie przychodził na nasze zajęcia, nie skorzystał nawet z dwóch ostatnich obozów przygotowawczych Grega Jacksona. Kiedy się pojawiał, zbierał kilku sparingpartnerów, a następnie zabierał ich z powrotem na swoje ranczo, gdzie płacił za zabawę, za darmowe g****. Ci faceci czasami chodzili tam i zostawali i trenowali, a później przegrywali. Hmm. Każdy właściciel siłowni powiedziałby, że rak musi zostać usunięty. To jest usuwane. W klubie nie ma dramatu. To szczęśliwe miejsce. Jestem szczęśliwym facetem. Powiedziawszy to, naprawdę chciałbym, żeby Mike Perry nie sprowadził „Cowboya” do parteru. W każdym razie, jeśli masz doświadczenie w walce i chcesz przyjechać na treningi z najlepszymi zawodnikami na świecie żeby pomagać sobie nawzajem – tak jak Jon Jones, Holly Holm, Michelle Waterson, Devin Clark, Bevon Lewis, Carlos Condit, Siyar (Bahadurzada), John Dodson i wielu innych – jesteś więcej niż mile widziany. Jeśli jesteś jednym z tych facetów, którzy ślizgają się na Donaldzie Cerrone – wiesz co, to jest słabe i dziwne.”

Zabit Magomedsharipov

„Czy on kiedykolwiek wymieni moje imię? A może powinienem iść dalej?”

Israel Adesanya

„To było szalone. Widzę jak wiele osób mówi, że to był fart, że to było szczęśliwy nokaut… jakby byli naprawdę mądrymi ludźmi, jak legendy tej gry. Dosłownie przykład, który podali to: „no cóż, rzucił dwa razy wcześniej ten cios. Wyprowadził go dwa razy przedtem i nie powiodło się. Za kolejnym razem mu się udało” – a ja mówię, że to instynkt, to timing i świadomość nie tego, gdzie jest głowa [przeciwnika w momencie wyprowadzenia ciosu], ale gdzie będzie. Ich argumentem było też: „ach, no cóż, dwa razy wcześniej próbował i nie powiodło się. Czy ten instynkt i timing też był taki sam?” Mój kontrargumentem to, spójrz… nawet w mojej walce przeciwko Bradowi Tavaresowi na początku pierwszej rundy rzucałem prostym, rzucałem prostym, rzucałem prostym, rzucałem prostym. Nie trafiałem nimi. I w końcu, w drugiej rundzie, zakrwawiłem jego twarz moim prostym. Zacząłem wtedy trafiać dwoma. To nie było szczęśliwe trafienie, to nie szczęście. To jest timing, to jest podjęcie próby zakończone błędem, ponowne ustawienie i zresetowanie.”