#SPAM#Temu w zęby, temu w nos, bo na trenie ma się cios#SPAM#

Internety

Papaja (Carica papaya)
(inne nazwy: melonowiec właściwy, drzewo melonowe)
Pochodzi z Ameryki Środkowej i znana była tam już w epoce prekolumbijskiej. Obecnie uprawiana jest w całej strefie międzyzwrotnikowej. Kwitnie i owocuje przez cały rok.

Papaja jest owocem zasadowym i jego spożycie przyczynia się do odkwaszenia organizmu. Zawiera zaledwie 0,2% kwasów - są to kwasy: cytrynowy i jabłkowy - dzięki temu owoce nie są cierpkie. Owoc zawiera także 9% cukrów (w równych ilościach glukozę, fruktozę i sacharozę), dużo karotenów i witaminy C (60 mg/100 g) i A, z grupy B, a mało kwasów. W owocu znajdują się także związki mineralne: cynk, potas, magnez, żelazo dlatego jej spożycie zwiększa aktywność biologiczną i ma pozytywny wpływ na odporność organizmu.



Dawno temu mieszkańcy karaibskich wysp zaobserwowali, że mięso obłożone liśćmi papai bardzo szybko mięknie. Wyciąg z papai stał się więc tradycyjnym składnikiem przypraw do marynowania mięsa. Rdzenni mieszkańcy Ameryki Środkowej i Południowej rozcinali niedojrzałe owoce papai uzyskując mleczny płyn i używali go do leczenia ran, chorób grzybiczych skóry i stanów zapalnych skóry. Kobiety spożywały niedojrzałe owoce papai, by pobudzać menstruację lub wywoływać poronienie czy poród. Filipińczycy wywarem z papai leczyli żylaki odbytu, a Jawajczycy wierzyli, że spożycie owocu może uchronić przed problemami stawowymi. W Japonii używano soku z papai w zaburzeniach trawienia. W Meksyku Indianie używają liści papai do prania bielizny zamiast mydła.W medycynie ludowej papaja od dawna była też używana przy schorzeniach żołądka oraz do zwalczania pasożytów jelit.

Lecznicze właściwości papai wynikają z obecności kilku enzymów, które są odpowiedzialne za jej właściwości pobudzające trawienie i zmiękczające mięso.


Najważniejszymi enzymami w papai są:

papaina, substancja podobna do ludzkiej pepsyny (enzym wstępnie trawiący białka)
enzymy podobne do ludzkiej renniny (enzym wywołujący koagulację białek mleka)
pektazy (enzymy rozkładający pektyny).

Dzięki temu papaja wpływa korzystnie i łagodząco na błonę śluzową żołądka. Uważa się, iż papaję można stosować zapobiegawczo u pacjentów cierpiących z powodu problemów stawowych czy tych, którzy stosują kwas acetylosalicylowy w profilaktyce chorób krążenia. Może być także polecana pacjentom, którzy muszą przyjmować sterydy.



Wiele osób cierpi na zaburzenia trawienne wywołane niewystarczającą produkcją kwasu solnego w żołądku. W wyniku stanów zapalnych kwas ten często cofa się do przełyku, wywołując zgagę. W tym przypadku zazwyczaj ratujemy się lekami zobojętniającymi. Preparaty te dodatkowo zobojętniają już i tak niewystarczającą ilość soku żołądkowego i problemy trawienne pogłębiają się. Naturalne enzymy, takie jak papaina, mogą poprawić trawienie, jak również funkcje jelit. Papina rozkłada białka, nie w kwaśnym, lecz obojętnym środowisku, tak więc wywiera korzystny wpływ nie tylko w żołądku, lecz także w dwunastnicy i dalszych częściach jelita cienkiego. Z tego powodu można się spodziewać, że papaina będzie korzystnie wpływać na zaburzenia trawienne wywołane niedoborem kwasu solnego.



Poprzez uczestnictwo w rozkładzie białek (szczególnie pochodzenia zwierzęcego) i zapobiega wzdęciom i ogólnemu zatruciu organizmu w wyniku procesów gnilnych, które zachodzą wskutek trawienia reszt białkowych przez bakterie.

Enzym ten stosuje się też do klarowania piwa, garbowania skór i w przemyśle kosmetycznym (szampony, maseczki, kremy przeciw cellulitowi). Papaina oczyszcza pory skóry z nadmiaru tłuszczu, martwych komórek naskórka oraz innych zanieczyszczeń, nie zmniejszając naturalnego poziomu nawilżenia skóry.

Ze względu na słabą trwałość owoców, papaja jest owocem trudno dostępnym na naszym rynku. Niedawno pojawił się suplement diety, zawierający sproszkowana papaję, który ma właściwości rozkładające resztki białkowe, dzięki czemu zapobiega wzdęciom i ogólnemu zatruciu organizmu w wyniku procesów gnilnych, zachodzących w jelitach podczas trawienia białek przez bakterie.