Zycie bez jedzenia.

nie potrafisz odpowiedziec na pytania, beka

Haha odpowiedzialem Ci po myslniku, zobacz sobie, mysle ze tylko prowokujesz, przeczytaj posta ponizej Twojego haha ale slepak

No faktycznie, nie przeczytam tego bo jest nie czytelnie, wez to pogrub albo napisz innym kolorem. Beka z ciebie

Tak beke ze mnie, masz racje, gdyby nie Ty to nie wiedzialbym co mam ze soba zrobic.

czekam az poproawisz posta,

To sie nie doczekasz haha, zaczynam Cie lubic. Pozatym nie potrafie, o władco, pomoz mi i pokaz jak to sie robi ps prosze moda o usuniecie moich zbednych postow tutaj, nie chce robic syfu, dziekuje

nie jestem wladca, slugo. Napisz nowego geniuszu, beka z ciebie, rotfl

Dobra rozgryzlem goscia, nabija posty aby moc wysylac powiadomienia, cos mi sie zdaje ze ktos Cie wysle na wakacje znow. Post do usniecia.

SYSTEM TRAWIENNY
Wydaje się być najlepiej poznanym systemem, który przerabia spożywane
substancje stałe i płynne, zwane ogólnie pożywieniem, jedzeniem albo
pokarmem. Powoduje, że człowiek czuje zadowolenie z powodu wyglądu,
zapachu i smaku potraw, i głównie po napełnieniu żołądka. Poza tym, po
spożytym posiłku zanika głód i pragnienie. (Typowe zachowanie dla osoby
uzależnionej.)
Powszechne „naukowe”(?) rozumienie i tłumaczenie, jak spożywane substancje
budują i zasilają ciało, jest takie. Spożyty pokarm rozkładany jest
(np. przez płyny trawienne i enzymy) na substancje prostsze (głównie
związki chemiczne, np. glukoza, aminokwasy). Te z kolei ciało używa do
syntezy (budowy) tego, co potrzebuje i do uzyskania energii życiowej (np.
na poruszanie się, myślenie i ogrzewanie ciała). Wniosek z tego wydaje się
być prosty, że spożywane substancje dają ciału energię i budulec. Zatem
pod względem energii ciało można porównać do samochodu albo parowozu,
gdzie paliwo spalane jest na energię, która

SYSTEM TRAWIENNY
Wydaje się być najlepiej poznanym systemem, który przerabia spożywane
substancje stałe i płynne, zwane ogólnie pożywieniem, jedzeniem albo
pokarmem. Powoduje, że człowiek czuje zadowolenie z powodu wyglądu,
zapachu i smaku potraw, i głównie po napełnieniu żołądka. Poza tym, po
spożytym posiłku zanika głód i pragnienie. (Typowe zachowanie dla osoby
uzależnionej.)
Powszechne „naukowe”(?) rozumienie i tłumaczenie, jak spożywane substancje
budują i zasilają ciało, jest takie. Spożyty pokarm rozkładany jest
(np. przez płyny trawienne i enzymy) na substancje prostsze (głównie
związki chemiczne, np. glukoza, aminokwasy). Te z kolei ciało używa do
syntezy (budowy) tego, co potrzebuje i do uzyskania energii życiowej (np.
na poruszanie się, myślenie i ogrzewanie ciała). Wniosek z tego wydaje się
być prosty, że spożywane substancje dają ciału energię i budulec. Zatem
pod względem energii ciało można porównać do samochodu albo parowozu,
gdzie paliwo spalane jest na energię, która porusza cała maszynę.
Niektóre osoby zastanawiają się, czy rzeczywiście zjedzona bułka czy
wypity sok owocowy budują ciało człowieka i mogą być spalone (jak
węgiel czy benzyna) na energię. I dlaczego, mimo tego, że różne osoby spożywają
znacznie różniące się ilością i treścią pożywienie, ich ciała wzrostem
i masą są bardzo podobne? Dzieje się tak nawet wtedy, kiedy codzienne
życie (np. otoczenie, praca, aktywność fizyczna) tych osób są bardzo
podobne.
Inny przykład z życia: 120 kg mężczyzna zjada dwie kromki chleba i pije
dwie kawy dziennie a nie chudnie. Jego rówieśnik w tym samym dniu zjada
sześć bułek, dwie kiełbasy, pół litra mleka, trzy herbaty, ciastka, owoce i
jeszcze coś a pozostaje szczupły. Obydwoje są tego samego wzrostu a ich
aktywność fizyczna jest podobna.
Takich przykładów zapewne mógłbyś podać więcej. Jeżeli nie, to wystarczy
popatrzeć wokoło i porównać ludzi. Z tego od razu widać, że nie ma bezwzględnej
zależności między ilością, spożywanego pożywienia, jego składem
a wyglądem ciała i ilością energii życiowej człowieka.
Dlaczego tak dzieje się? Gdyby większa ilość spożytego pokarmu dawała
37
więcej energii życiowej, to osoby więcej jedzące powinny czuć się bardziej
naenergetyzowane. Mówi się nawet o “wartości kalorycznej” pożywienia
(skuteczne narzędzie manipulacji). Określona ilość tłuszczu ma tyle kalorii,
mleka ma mniej, sacharozy ma więcej itd. Dlaczego więc zjedzenie większej
ilość cukru z tłuszczem powoduje gorsze samopoczucie i osłabienie niż
np. wypicie tej samej ilości soku jabłkowego? Dlaczego po sytym i obfitym
posiłku zamiast tryskać energią, człowiek jest leniwy i osłabiony? Od dzieciństwa
sugerowano nam „Jedz dużo, żebyś miał dużo siły.” Szkoda tych
dzieci, tak są oszukiwane poprzez sugestię, która potem w ich życiu powoduje
tyle cierpienia: choroby, starzenie się i wcześniejszą śmierć ciała.
Przy okazji uwaga. Jedną z największych szkód, jaką można wyrządzić
dziecku, to zmuszanie go do jedzenia. „Troskliwe” dbanie o to, żeby
dziecko zjadło wszystko z talerza, uszkadza ciało ukochanej przecież osoby.
Powoduje to między innymi trudne do odwrócenia zmiany w fizycznej i
psychicznej strukturze dziecka. Zmiany te wpływają na stan zdrowia fizycznego
i psychicznego takiej osoby przez całe jej życie, które z tego powodu
jest skracane. Krótko mówiąc, zmuszanie dziecka do jedzenia więcej niż ma
na to ochotę, to ranienie jego ciała.
Pozwól dziecku samemu decydować. Nie martw się, dziecko nie zagłodzi
się ani nie przeje się (chyba że już taki program mu wbudowano). Jedynie
chroń go przed truciznami typu słodycze, czipsy, frytki, smażone, wędzone i
grilowane potrawy, a także przed mlekiem zwierzęcym z wszystkimi jego
przetworami.
Wracając do powyższych pytań — odpowiedź jest prosta i dla wielu zaskakująca.
Zjadane pokarmy nie dają energii ciału. Zjadane pokarmy powodują
odwrotną reakcję, zmuszają ciało do wydatkowania energii na ich rozłożenie,
zneutralizowanie i usunięcie. Tak, ciało zużywa własną energię na przerobienie
i wydalenie tego, co człowiek włożył do systemu trawiennego.
Druga odpowiedź też może być zaskakująca. Zjadane pokarmy nie budują
komórek ciała człowieka. Mają wielki wpływ na ich budowę i na ich działanie
ale nie budują ich. Ciało nie buduje swoich komórek bezpośrednio ze
zjedzonego pokarmu. Substancje docierające do komórek ciała, powstałe ze
zjedzonego pokarmu, są katalizatorem. Katalizator ten powoduje, że
komórka produkuje określone substancje, które mogą być dla niej pożywieniem
albo trucizną.
Co ciało robi ze zjadanym pokarmem? Usuwa go w całości, jeżeli działa
właściwie. Ciało usuwa zbędne, trujące go substancje wraz z kałem,
moczem, potem, śliną, łojem, krwią, oddechem, śluzem, włosami, paznok-
38
ciami, naskórkiem. Jeżeli jednak coś w jego działaniu jest zaburzone (co w
obecnej cywilizacji jest normalnością, to znaczy prawie nie ma idealnie
zdrowych ludzi), ciało część spożytych substancji inaczej traktuje. Część
magazynuje (np. w postaci tłuszczu, glikogenu), część odkłada na bok do
późniejszego usunięcia (te wymagające większej ilości energii np. metale
ciężkie).
Wygląda na to, że ciało człowieka to maszyna do produkcji i usuwania
odpadów zanieczyszczających środowisko. Tym działaniem podlega prawu
przemian w przyrodzie. Im więcej człowiek je, tym mniej ma energii życiowej,
szybciej starzeje się i zużywa (zabija) ciało. Każda maszyna zużywa
się, ciało człowieka nie jest tu wyjątkiem, chyba że ...
Dalej, co dzieje się ze zjedzoną materią. Jest ona rozkładana na różne
związki chemiczne. Te dostaje się do krwi i krążą w całym ciele dochodząc
do komórek. Każdy tak powstały związek chemiczny stanowi informację.
Ta informacja wpływa na działanie komórki. Komórki ulegają sugestii
informacji powstałych ze zjedzonej materii. Informacja to program, który
oddziałuje na komórkę. Komórka pod wpływem tego programu może produkować
to, co jest jej potrzebne do życia, np. białko, minerały, wodę.
W tym sensie związki chemiczne (powstałe z tego co człowiek zje i wypije)
docierające do komórek pełnią rolę katalizatorów, które powodują określone
reakcje. Dlatego wygląd i zachowanie ciała zależą od tego, co człowiek spożyje.
Substancja dochodząca do komórki, jest katalizatorem wyzwalającym
reakcje dla życia korzystne albo nie. Im więcej jest informacji niekorzystnych
(te pochodzą od trucizn), tym szybciej komórka umiera.
Ciało człowieka do właściwego działania potrzebuje kilka tysięcy związków
i pierwiastków chemicznych na dobę, każdy z nich we właściwej ilości i
odpowiednim czasie. Jeżeli nie dostaje ich w ściśle określonym czasie i ilości,
to zaczyna niewłaściwie działać — to nazywa się chorobą. To prowadzi
do szybszego zużycia się (śmierci) ciała.
Czy myślisz, że poprzez pożywienie możesz dostarczyć ciału te wszystkie
substancje we właściwym czasie i proporcji? Prawda, że to praktycznie niewykonalne?
Na szczęście ciało samo potrafi je syntezować bezpośrednio ze
Światła (lub czegoś innego), pod jednym warunkiem, że mu w tym człowiek
nie przeszkadza.