Mój pierwszy raz...

Niemniej pół krolestwa i księzniczkę za żonę w zamian za 3 lub 4 fajne koleżanki i może z 2 kumpli... Oddam wszystkie zloty za to...
a ja w tej Wawie bedę jak tek kolek osikowy...

z tego co już zdązyłam zaobserwować, to ludzie tam dziwni jacyś..

Dlaczeo dziwni.. tacy jak wszędzie... bez urazy, ale sporo złego robią ludzie, którzy przyjechali parę/parenaście lat temu z tzw. prowincji... i po tych kilku latach tacy już się z nich warszawiacy zrobili, że reszta kraju to wiocha... sam znam takich....
BTW... też cierpię na brak dobrych najzomych pomimo, że jestem tu od urodzenia

Vladeczku wytłumaczę Ci to najlogiczniej jak potrafię..

1. zgubiłam sie w mieście, każdemu nowemu się zdarza.. kiedy zapytałam się o drogę w odpowiedzi usłyszałam „tam jest plan miasta, możesz sobie poszukać” zrobiło mi się goopio, u nas na wsi nikt by tak nie odpowiedział
2. Poszłam na siłownię w celu „zbadania terenu” wtedy jeszcze miałam na punkcie siłowni świra, Nie był to Wielkie klub, ze sprzętem na hali o powierzchni 1 hektara, ale mały lokalny..
U nas jak wchodzisz na siłkę to się witasz z wszystkimi, jesli jesteś nowy to oczywiście ogólne cześć wystarczy, U nas zawsze ktoś ze sobą rozmawia, żartujemy, zaczepiamy (oczywiście nie chodzi o gwar jak w knajpie, tylko zwyczajnie rozsądnie), tam gdzie byłam nikt się do nikogo nie odzywał choć wszyscy mieli karnety, czyli byli stałymi bywalcami, taka lodowa atmosfera..

Dziwny to kraj ta Warszawa...

Hmmm po prostu duże miasto, dużo ludzi.. nie ma kameralności...ale ja bym się nigdzie nie wyprowadził (chyba, że do Amsterdamu)...co do pytania o drogę.. to odpowiedź była logiczna bo zapytany pewnie sam jej nie znał.. ja mieszkam tutaj 29 lat a niektóre dzielnice to dla mnie białe plamy na mapie...

Widzisz ja na wybrzerzu jestem od 12 lat, mam znajomych i kolezanki, dzięki życzliwości tych ludzi mogę tu normalnie funkcjonować, zawsze ktoś mi pomoże, załatwi bez łaski czy oczekiwania na fanfary, znajomi sami dzwonią i oferują to, czy tamto. Ja się po prostu do tego przyzwyczaiłam, że jestem częścią "zespołu". Nie siedzimy sobie na karku, ale jakoś tak przyjemnie nam się ze soba mieszka na jednej ziemi.
więc czemu się przenoszę? ..życie jak wiesz to jeden wielki zakret..

wybrzezy nie wybrzerzu.. cóż 14:40

ale ja się zgubiłam w Centrum i chciałam dojśc do Nowego Światu..

Nowego Świata... Światowi.. Świat.. Światu..

Co do pytania o drogę
odpowiedz nie była logiczna, ja nie wiedziałam gdzie jestem! jakbym wiedziala gdzie jestem to bym nie była zgubiona (strona bierna, czyli bez mojego udziału)

Attika a w jakiej dzielnicy Gdyni mieszkasz, jezeli moge wiedziec.. ? i gdzie na silownie uczeszczasz...

Hmm a to też lubię (to nie przytyk).. robią wywiad na ulicy, podchodzą do studentów... i pytają "jesteś z warszawy?" "nie" "to jak wam sie tu podoba?" no i sypią się epitety "beznadzieja" "niechcę tu mieszkać" "nienawidzę tego miejsca", "chciałbym stąd jak najszybciej uciekać".. itd.. następne pytanie" czy po studiach wrócisz do swojego XXXX" Odpowiedź "Nie" - to zapytam - po cholerę się tak katują wszyscy ludzie...