ona1983
Na forum jest dużo artykułów na ten temat,dużo jednak było pisane jakiś czas temu,a ja znalazłam dość ciekawy artykuł na temat trądziku
Może jest coś co komuś się przyda,albo dowie się czegoś nowego
Wiele problemów skórnych związanych jest z wzmożonym wydzielaniem łoju, które staje się szczególnie widoczne w miejscach największego nagromadzenia gruczołów łojowych. Jednym z defektów skóry, który rozwija się na podłożu tłustej cery, jest trądzik pospolity- acne vulgaris. W pielęgnacji takiej cery należy stosować preparaty o odpowiednio dobranych składnikach.
Trądzik objawia się różnorodnymi rodzajami wykwitów, które mogą przyjmować postać krostek, grudek, wyprysków, otwartych bądź zamkniętych zaskórników. Najczęściej tego typu zmiany pojawiają się na czole, dolnej części twarzy, klatce piersiowej i plecach. Mogą także wystąpić na innych częściach ciała. Skóra łojotokowa jest zgrubiała, słabo ukrwiona, ma szarożółty kolor, jej powierzchnia jest błyszcząca.
Trądzik należy do najczęściej występujących schorzeń dermatologicznych. W głównej mierze dotyka on młodych osób wchodzących w okres dojrzewania i występuje u 80 proc. młodzieży w tym wieku. Problem ten dotyczy zarówno dziewcząt jak i chłopców między 12 a 20 rokiem życia. Może on jednak pojawić się także u osób starszych, nawet 40- i 50-letnich. W ostatnim czasie pojawiło się nawet określenie tzw. późnego trądziku.
O PRZYCZYNACH
Do głównych przyczyn tego typu defektu zaliczane są zmiany hormonalne, stres, zaburzenia układu trawiennego. Przyczyniają się one do nadmiernego wydzielania łoju, sprzyjającego rozwojowi bakterii oraz wywołującego stany zapalne. Działanie to związane jest ze zmianą odczynu skóry, który może prowadzić do zachwiania równowagi naturalnej flory bakteryjnej. W tych warunkach mogą zacząć rozwijać się bakterie beztlenowe - Propionibacterium acnes. Stanowią one źródło enzymów lipolitycznych powodujących rozkład triglicerydów tłuszczowych łoju i uwolnienie kwasów tłuszczowych, które działają w stosunku do skóry bardzo drażniąco.
Trądzik bywa także często uwarunkowany czynnikami genetycznymi; może być również chorobą dziedziczną. Większą skłonność do jego pojawiania się zaobserwowano u osób, u których w rodzinie pojawiały się wcześniej tego typu problemy skórne. Na nasilenie tej choroby mogą mieć wpływ także niektóre kosmetyki. Stąd też w przypadku skóry łojotokowej warto poszukać na ulotce kupowanych preparatów informacji, że produkty nie działają komedogennie.
O LECZENIU
Leczeniem zmian trądzikowych powinien zająć się lekarz dermatolog. To on, na podstawie stanu skóry i stopnia nasilenia dolegliwości, decyduje o zastosowanej terapii. Ze względu na przewlekłość choroby, leczenie jest na ogół długotrwałe i wymaga dużej systematyczności. Bardzo istotnym elementem w przypadku tej dolegliwości jest prawidłowa pielęgnacja skóry. Powinna ona być także konsultowana z lekarzem, gdyż cera trądzikowa jest bardzo wrażliwa i ma obniżony system obronny. W jej codziennej pielęgnacji istotne jest stosowanie preparatów o odpowiednio dobranych składnikach.
W ostatnich dwudziestu latach nieustannie prowadzone są poszukiwania nowych surowców, które skutecznie powodowałyby rozwiązanie tego problemu.
Związki, które powinny znaleźć się w preparatach przeznaczonych dla skóry tłustej, łojotokowej muszą spełniać wiele funkcji. A zatem zmniejszyć objawy łojotoku, zahamować szybki wzrost liczby bakterii, ustabilizować naturalną florę bakteryjną, spłycić warstwę rogową i uregulować proces rogowacenia.
O PIELĘGNACJI
Produkty kosmetyczne przeznaczone dla cer z nadmiernym łojotokiem powinny ograniczać wydzielanie sebum, zapobiegać stanom zapalnym, przywrócić skórze odpowiednie pH. Niezależnie od wymienionych funkcji muszą jej zapewnić także odpowiednie efekty pielęgnacyjne. Powinny one nadawać cerze ładny koloryt oraz zmatowić jej przetłuszczające się i błyszczące partie. Warto pamiętać, że skóra trądzikowa najczęściej nie potrzebuje dodatkowego natłuszczania, a wymaga jedynie dobrego nawilżania.
Jedną z podstawowych form kosmetyków stosowanych w przypadku cery trądzikowej są preparaty do jej oczyszczania zawierające łagodne związki powierzchniowo-czynne. Szczególnie polecane są produkty w postaci żeli lub pianek. Dobrze się pienią, są wydajne, efektywnie oczyszczają z brudu i co istotne - nie zawierają substancji o działaniu natłuszczającym. Ważnym preparatem stosowanym podczas zabiegów pielęgnacyjnych jest tonik kosmetyczny. Wybieramy te o działaniu odkażającym i ściągającym. Powinny normalizować pH, dlatego też bardzo często zawierają takie składniki, jak: kwas borowy, cytrynowy czy też salicylowy. Odpowiedni efekt chłodzący zapewnia im dodatek mentolu.
Przy trądziku zabronione jest stosowanie preparatów działających agresywnie na skórę, między innymi z alkoholem, które mogą prowadzić do dalszych jej podrażnień oraz pogrubienia warstwy rogowej.
Specjalną grupę kosmetyków wspomagających oczyszczanie skóry stanowią maseczki typu peel-off. Po nałożeniu i wyschnięciu tworzą na powierzchni skóry elastyczną błonkę, którą zdejmuje się w całości. Wraz z nią zostają usunięte obumarłe komórki naskórka jak również nadmiar wydzielanego przez gruczoły łoju. Kolejnym ważnym elementem związanym z pielęgnacją skóry jest peeling. W przypadku cery łojotokowej, trądzikowej szczególnie polecane są preparaty enzymatyczne, tzw. gommage.
Do najważniejszych składników tego typu preparatów należą enzymy hydrolizujące białka, w tym również keratynę, główny składnik warstwy rogowej naskórka. Najczęściej wykorzystuje się tu związki pozyskiwane z wyciągów roślinnych: papainę, bromelinę, ficynę.
Dzięki nim preparaty zapewniają łagodne złuszczanie naskórka, usunięcie jego martwych komórek, dokładne oczyszczenie i wygładzenie skóry. W recepturach można znaleźć także enzymy lipolityczne pozwalające usunąć nadmiar wytworzonego łoju. Częstotliwość stosowania preparatów peelingujących w dużej mierze zależy od rodzaju cery, przy czym w przypadku cery łojotokowej warto po nie sięgać nawet co kilka dni.
Bardzo ważnym elementem dbałości o skórę łojotokową staje się odpowiednio dobrany preparat pielęgnacyjny. Polecane są kosmetyki nawilżające o małej zawartości tłuszczów naturalnych, szczególnie olejów roślinnych, które powinny być zastąpione przez mniej tłuste i bardziej funkcjonalne surowce, m in. silikonowe. Składniki, podobnie jak w przypadku kosmetyków oczyszczających, powinny charakteryzować się działaniem antyseptycznym, ściągającym, przeciwłojotokowym, absorbującym nadmiar łoju, ale także regenerującym i matującym.
O SKŁADNIKACH
W preparatach przeznaczonych do pielęgnacji cery ze skłonnością do łojotoku wykorzystuje się antyseptyczne właściwości siarki. Skuteczne w walce z tego typu dysfunkcją skóry są również aminokwasy zawierające ten pierwiastek, między innymi N-acetylometionina i N-acetylocysteina, które regulują ilość wydzielanego łoju. Często także występuje kamfora, która działa przeciwzapalnie, keratolitycznie, dezynfekująco, a także poprawia ukrwienie skóry.
Z myślą o cerze tłustej laboratoria wykorzystują do produkcji preparatów wyciągi roślinne. Bardzo często pojawia się ekstrakt rumianku (Matricaria chamamilla) , który działa oczyszczająco, delikatnie ściągająco, zmiękczająco, przeciwzapalnie i odkażająco. Surowiec ten ułatwia naskórkowanie, przywraca skórze jędrność i gładkość. Równie chętnie w preparatach przeciwtrądzikowych stosowany jest aktywny składnik rumianku -azulen. Działa łagodząco, przeciwzapalnie, bakteriostatycznie, a także powoduje zmniejszenie obrzęków.
W preparatach przeciwłojotokowych wykorzystuje się też inne ekstrakty roślinne: z szałwii, nagietka, rozmarynu, kory dębu, oczaru wirginijskiego czy też brzozy. Witamina A i retinoidy to kolejne surowce, które dzialają przeciwzaskórnikowo, oraz normalizują procesy złuszczania. Ważnymi składnikami są także kwasy owocowe (AHA). Szczególnie przydatny jest tu kwas glikolowy, który zapewnia efekt złuszczenia i wygładzenia skóry oraz ściągnięcia rozszerzonych porów.
Ważną rolę spełniają także wielonienasycone kwasy tłuszczowe z grupy NNKT - linolowy, linolenowy, arachidonowy. Powodują one modyfikację płaszcza hydrolipolidowego, dzięki czemu kontrolują skład mikroorganizmów warstwy rogowej. Ich niedobór może powodować niekorzystne zmiany flory bakteryjnej, między innymi przyczynia się do wzrostu Pityrosporum orbicolare -lipofilnej bakterii wywołującej stany zapalne skóry.
W preparatach do pielęgnacji cery przetłuszczającej się wykorzystuje się także kaolin czyli rozdrobnioną glinkę o silnych właściwościach absorbowania nadmiaru łoju. Dzięki temu działaniu ułatwia ona oczyszczanie skóry, powoduje zamykanie porów, działa bakteriobójczo.
Chętnie wykorzystywany jest też propolis, czyli tzw. kit pszczeli. Jest to lepka substancja żywiczna, wytwarzana przez pszczoły, o barwie żółtej, zielonej lub brunatnej i przyjemnym, aromatycznym zapachu. Propolis charakteryzuje silne działanie bakteriobójcze i grzybobójcze. Jest on skutecznym środkiem w leczeniu wielu stanów zapalnych i ropnych. Jego ekstrakty wykazują działanie znieczulające i antyutleniające. Ograniczają powstawanie zaskórników, zapobiegają nadmiernemu jej przetłuszczaniu, regenerują uszkodzoną skórę. Z tego też powodu bardzo chętnie są one wykorzystywane nie tylko w preparatach przeciwtrądzikowych, ale także w płynach po goleniu, dezodorantach, mydłach.
W preparatach przeciwtrądzikowych bardzo często stosowany jest nadtlenek benzoilu, który działa keratolitycznie, przeciwbakteryjnie. Podobne efekty można uzyskać przy pomocy kwasu azelainowego. Zmniejsza liczbę Pityrosporum acnes. Związek ten ponadto ogranicza proces melanogenezy, dzięki czemu przydatny jest przy zmniejszaniu przebarwień pozapalnych.
W preparatach do skóry tłustej wykorzystywany jest także cynk, który absorbuje nadmiar wydzielanego przez gruczoły łojowe tłuszczu, dzięki czemu wspomaga proces leczenia łojotoku.
Pojawiają się także specjalne składniki tzw. aktywatory cynkowe, które zawierają jony cynku. Regulują pracę gruczołów łojowych, wpływają korzystnie na mieszki włosowe, zapewniają efekt przeciwpotny. Należy wymienić także tlenek cynku. Jest to surowiec o działaniu przeciwtrądzikowym, ułałwiający gojenie się skóry i błon śluzowych.
W preparatach przeciwtrądzikowych pojawiają się nowe surowce, które skutecznie wypierają z receptur dotychczas stosowane. Szczególnym zainteresowaniem w ostatnim czasie cieszy się tzw. aktywne srebro wykorzystywane w postaci idodatnio naładowanych jonów. Wpływa ono na zmniejszenie objawów trądziku. Wspomaga proces gojenia stanów zapalnych, zapobiega powstawaniu nowych zaskórników i wykwitów.
O OLEJKACH ETERYCZNYCH
W recepturach preparatów przeciwtrądzikowych bardzo często pojawiają się olejki eteryczne z drzewa herbacianego (Melaleuca alternifolia) , jałowcowy (Juniperus communis), petitgrain (Citrus aurantium), cytrynowy (Citrus limonum). Charakteryzują się one silnym działaniem antyseptycznym. Można w nich również spotkać olejki: bergamotowy (Citrus bergamia), cedrowy a uniperus wirginiana) , geraniowy (Pelargonum graveolens), lawendowy (Lavandula angustifolia), kamforowy (Cinnamomum camphora) rumianku rzymskiego (Anthemis nobilis), sandałowy (Santalum album), z szałwii muszkatołowej (Salvia sclarea), które zalicza się do grupy surowców oddziaływujących na procesy wydzielnicze skóry. Ograniczają one wytwarzanie łoju, działają bakteriobójczo i przeciwzapalnie. Skutecznie udrażniają ujścia gruczołów łojowych oraz, co ważne zapobiegają ich czopowamu .
Źr. ,,Kosmetyka i kosmetologia''nr.(70) 1/2007
Może jest coś co komuś się przyda,albo dowie się czegoś nowego
Wiele problemów skórnych związanych jest z wzmożonym wydzielaniem łoju, które staje się szczególnie widoczne w miejscach największego nagromadzenia gruczołów łojowych. Jednym z defektów skóry, który rozwija się na podłożu tłustej cery, jest trądzik pospolity- acne vulgaris. W pielęgnacji takiej cery należy stosować preparaty o odpowiednio dobranych składnikach.
Trądzik objawia się różnorodnymi rodzajami wykwitów, które mogą przyjmować postać krostek, grudek, wyprysków, otwartych bądź zamkniętych zaskórników. Najczęściej tego typu zmiany pojawiają się na czole, dolnej części twarzy, klatce piersiowej i plecach. Mogą także wystąpić na innych częściach ciała. Skóra łojotokowa jest zgrubiała, słabo ukrwiona, ma szarożółty kolor, jej powierzchnia jest błyszcząca.
Trądzik należy do najczęściej występujących schorzeń dermatologicznych. W głównej mierze dotyka on młodych osób wchodzących w okres dojrzewania i występuje u 80 proc. młodzieży w tym wieku. Problem ten dotyczy zarówno dziewcząt jak i chłopców między 12 a 20 rokiem życia. Może on jednak pojawić się także u osób starszych, nawet 40- i 50-letnich. W ostatnim czasie pojawiło się nawet określenie tzw. późnego trądziku.
O PRZYCZYNACH
Do głównych przyczyn tego typu defektu zaliczane są zmiany hormonalne, stres, zaburzenia układu trawiennego. Przyczyniają się one do nadmiernego wydzielania łoju, sprzyjającego rozwojowi bakterii oraz wywołującego stany zapalne. Działanie to związane jest ze zmianą odczynu skóry, który może prowadzić do zachwiania równowagi naturalnej flory bakteryjnej. W tych warunkach mogą zacząć rozwijać się bakterie beztlenowe - Propionibacterium acnes. Stanowią one źródło enzymów lipolitycznych powodujących rozkład triglicerydów tłuszczowych łoju i uwolnienie kwasów tłuszczowych, które działają w stosunku do skóry bardzo drażniąco.
Trądzik bywa także często uwarunkowany czynnikami genetycznymi; może być również chorobą dziedziczną. Większą skłonność do jego pojawiania się zaobserwowano u osób, u których w rodzinie pojawiały się wcześniej tego typu problemy skórne. Na nasilenie tej choroby mogą mieć wpływ także niektóre kosmetyki. Stąd też w przypadku skóry łojotokowej warto poszukać na ulotce kupowanych preparatów informacji, że produkty nie działają komedogennie.
O LECZENIU
Leczeniem zmian trądzikowych powinien zająć się lekarz dermatolog. To on, na podstawie stanu skóry i stopnia nasilenia dolegliwości, decyduje o zastosowanej terapii. Ze względu na przewlekłość choroby, leczenie jest na ogół długotrwałe i wymaga dużej systematyczności. Bardzo istotnym elementem w przypadku tej dolegliwości jest prawidłowa pielęgnacja skóry. Powinna ona być także konsultowana z lekarzem, gdyż cera trądzikowa jest bardzo wrażliwa i ma obniżony system obronny. W jej codziennej pielęgnacji istotne jest stosowanie preparatów o odpowiednio dobranych składnikach.
W ostatnich dwudziestu latach nieustannie prowadzone są poszukiwania nowych surowców, które skutecznie powodowałyby rozwiązanie tego problemu.
Związki, które powinny znaleźć się w preparatach przeznaczonych dla skóry tłustej, łojotokowej muszą spełniać wiele funkcji. A zatem zmniejszyć objawy łojotoku, zahamować szybki wzrost liczby bakterii, ustabilizować naturalną florę bakteryjną, spłycić warstwę rogową i uregulować proces rogowacenia.
O PIELĘGNACJI
Produkty kosmetyczne przeznaczone dla cer z nadmiernym łojotokiem powinny ograniczać wydzielanie sebum, zapobiegać stanom zapalnym, przywrócić skórze odpowiednie pH. Niezależnie od wymienionych funkcji muszą jej zapewnić także odpowiednie efekty pielęgnacyjne. Powinny one nadawać cerze ładny koloryt oraz zmatowić jej przetłuszczające się i błyszczące partie. Warto pamiętać, że skóra trądzikowa najczęściej nie potrzebuje dodatkowego natłuszczania, a wymaga jedynie dobrego nawilżania.
Jedną z podstawowych form kosmetyków stosowanych w przypadku cery trądzikowej są preparaty do jej oczyszczania zawierające łagodne związki powierzchniowo-czynne. Szczególnie polecane są produkty w postaci żeli lub pianek. Dobrze się pienią, są wydajne, efektywnie oczyszczają z brudu i co istotne - nie zawierają substancji o działaniu natłuszczającym. Ważnym preparatem stosowanym podczas zabiegów pielęgnacyjnych jest tonik kosmetyczny. Wybieramy te o działaniu odkażającym i ściągającym. Powinny normalizować pH, dlatego też bardzo często zawierają takie składniki, jak: kwas borowy, cytrynowy czy też salicylowy. Odpowiedni efekt chłodzący zapewnia im dodatek mentolu.
Przy trądziku zabronione jest stosowanie preparatów działających agresywnie na skórę, między innymi z alkoholem, które mogą prowadzić do dalszych jej podrażnień oraz pogrubienia warstwy rogowej.
Specjalną grupę kosmetyków wspomagających oczyszczanie skóry stanowią maseczki typu peel-off. Po nałożeniu i wyschnięciu tworzą na powierzchni skóry elastyczną błonkę, którą zdejmuje się w całości. Wraz z nią zostają usunięte obumarłe komórki naskórka jak również nadmiar wydzielanego przez gruczoły łoju. Kolejnym ważnym elementem związanym z pielęgnacją skóry jest peeling. W przypadku cery łojotokowej, trądzikowej szczególnie polecane są preparaty enzymatyczne, tzw. gommage.
Do najważniejszych składników tego typu preparatów należą enzymy hydrolizujące białka, w tym również keratynę, główny składnik warstwy rogowej naskórka. Najczęściej wykorzystuje się tu związki pozyskiwane z wyciągów roślinnych: papainę, bromelinę, ficynę.
Dzięki nim preparaty zapewniają łagodne złuszczanie naskórka, usunięcie jego martwych komórek, dokładne oczyszczenie i wygładzenie skóry. W recepturach można znaleźć także enzymy lipolityczne pozwalające usunąć nadmiar wytworzonego łoju. Częstotliwość stosowania preparatów peelingujących w dużej mierze zależy od rodzaju cery, przy czym w przypadku cery łojotokowej warto po nie sięgać nawet co kilka dni.
Bardzo ważnym elementem dbałości o skórę łojotokową staje się odpowiednio dobrany preparat pielęgnacyjny. Polecane są kosmetyki nawilżające o małej zawartości tłuszczów naturalnych, szczególnie olejów roślinnych, które powinny być zastąpione przez mniej tłuste i bardziej funkcjonalne surowce, m in. silikonowe. Składniki, podobnie jak w przypadku kosmetyków oczyszczających, powinny charakteryzować się działaniem antyseptycznym, ściągającym, przeciwłojotokowym, absorbującym nadmiar łoju, ale także regenerującym i matującym.
O SKŁADNIKACH
W preparatach przeznaczonych do pielęgnacji cery ze skłonnością do łojotoku wykorzystuje się antyseptyczne właściwości siarki. Skuteczne w walce z tego typu dysfunkcją skóry są również aminokwasy zawierające ten pierwiastek, między innymi N-acetylometionina i N-acetylocysteina, które regulują ilość wydzielanego łoju. Często także występuje kamfora, która działa przeciwzapalnie, keratolitycznie, dezynfekująco, a także poprawia ukrwienie skóry.
Z myślą o cerze tłustej laboratoria wykorzystują do produkcji preparatów wyciągi roślinne. Bardzo często pojawia się ekstrakt rumianku (Matricaria chamamilla) , który działa oczyszczająco, delikatnie ściągająco, zmiękczająco, przeciwzapalnie i odkażająco. Surowiec ten ułatwia naskórkowanie, przywraca skórze jędrność i gładkość. Równie chętnie w preparatach przeciwtrądzikowych stosowany jest aktywny składnik rumianku -azulen. Działa łagodząco, przeciwzapalnie, bakteriostatycznie, a także powoduje zmniejszenie obrzęków.
W preparatach przeciwłojotokowych wykorzystuje się też inne ekstrakty roślinne: z szałwii, nagietka, rozmarynu, kory dębu, oczaru wirginijskiego czy też brzozy. Witamina A i retinoidy to kolejne surowce, które dzialają przeciwzaskórnikowo, oraz normalizują procesy złuszczania. Ważnymi składnikami są także kwasy owocowe (AHA). Szczególnie przydatny jest tu kwas glikolowy, który zapewnia efekt złuszczenia i wygładzenia skóry oraz ściągnięcia rozszerzonych porów.
Ważną rolę spełniają także wielonienasycone kwasy tłuszczowe z grupy NNKT - linolowy, linolenowy, arachidonowy. Powodują one modyfikację płaszcza hydrolipolidowego, dzięki czemu kontrolują skład mikroorganizmów warstwy rogowej. Ich niedobór może powodować niekorzystne zmiany flory bakteryjnej, między innymi przyczynia się do wzrostu Pityrosporum orbicolare -lipofilnej bakterii wywołującej stany zapalne skóry.
W preparatach do pielęgnacji cery przetłuszczającej się wykorzystuje się także kaolin czyli rozdrobnioną glinkę o silnych właściwościach absorbowania nadmiaru łoju. Dzięki temu działaniu ułatwia ona oczyszczanie skóry, powoduje zamykanie porów, działa bakteriobójczo.
Chętnie wykorzystywany jest też propolis, czyli tzw. kit pszczeli. Jest to lepka substancja żywiczna, wytwarzana przez pszczoły, o barwie żółtej, zielonej lub brunatnej i przyjemnym, aromatycznym zapachu. Propolis charakteryzuje silne działanie bakteriobójcze i grzybobójcze. Jest on skutecznym środkiem w leczeniu wielu stanów zapalnych i ropnych. Jego ekstrakty wykazują działanie znieczulające i antyutleniające. Ograniczają powstawanie zaskórników, zapobiegają nadmiernemu jej przetłuszczaniu, regenerują uszkodzoną skórę. Z tego też powodu bardzo chętnie są one wykorzystywane nie tylko w preparatach przeciwtrądzikowych, ale także w płynach po goleniu, dezodorantach, mydłach.
W preparatach przeciwtrądzikowych bardzo często stosowany jest nadtlenek benzoilu, który działa keratolitycznie, przeciwbakteryjnie. Podobne efekty można uzyskać przy pomocy kwasu azelainowego. Zmniejsza liczbę Pityrosporum acnes. Związek ten ponadto ogranicza proces melanogenezy, dzięki czemu przydatny jest przy zmniejszaniu przebarwień pozapalnych.
W preparatach do skóry tłustej wykorzystywany jest także cynk, który absorbuje nadmiar wydzielanego przez gruczoły łojowe tłuszczu, dzięki czemu wspomaga proces leczenia łojotoku.
Pojawiają się także specjalne składniki tzw. aktywatory cynkowe, które zawierają jony cynku. Regulują pracę gruczołów łojowych, wpływają korzystnie na mieszki włosowe, zapewniają efekt przeciwpotny. Należy wymienić także tlenek cynku. Jest to surowiec o działaniu przeciwtrądzikowym, ułałwiający gojenie się skóry i błon śluzowych.
W preparatach przeciwtrądzikowych pojawiają się nowe surowce, które skutecznie wypierają z receptur dotychczas stosowane. Szczególnym zainteresowaniem w ostatnim czasie cieszy się tzw. aktywne srebro wykorzystywane w postaci idodatnio naładowanych jonów. Wpływa ono na zmniejszenie objawów trądziku. Wspomaga proces gojenia stanów zapalnych, zapobiega powstawaniu nowych zaskórników i wykwitów.
O OLEJKACH ETERYCZNYCH
W recepturach preparatów przeciwtrądzikowych bardzo często pojawiają się olejki eteryczne z drzewa herbacianego (Melaleuca alternifolia) , jałowcowy (Juniperus communis), petitgrain (Citrus aurantium), cytrynowy (Citrus limonum). Charakteryzują się one silnym działaniem antyseptycznym. Można w nich również spotkać olejki: bergamotowy (Citrus bergamia), cedrowy a uniperus wirginiana) , geraniowy (Pelargonum graveolens), lawendowy (Lavandula angustifolia), kamforowy (Cinnamomum camphora) rumianku rzymskiego (Anthemis nobilis), sandałowy (Santalum album), z szałwii muszkatołowej (Salvia sclarea), które zalicza się do grupy surowców oddziaływujących na procesy wydzielnicze skóry. Ograniczają one wytwarzanie łoju, działają bakteriobójczo i przeciwzapalnie. Skutecznie udrażniają ujścia gruczołów łojowych oraz, co ważne zapobiegają ich czopowamu .
Źr. ,,Kosmetyka i kosmetologia''nr.(70) 1/2007
Krzysztof Piekarz
Maniek87
buzzgrow
bo po goleniu też możesz mieć białe krostki.Co używasz do golenia??
ja juz troszke starsza mlodziez
ale krem popularny wśród młodych i niektórzy są zadowoleni
. choc wiem, ze sa drozsze.
ale sie dowiem
