Damixxx
Bogdan Wenta
ur. 19 listopada 1961 w Szpęgawsku)
polski piłkarz ręczny (rozgrywający), trener kategorii A ZPRP (I klasa mistrzowska). Uważany za jednego z najwybitniejszych zawodników w historii polskiej piłki ręcznej. W 1996 przyjął obywatelstwo niemieckie
Całą swoją karierę w Polsce związał z Wybrzeżem Gdańsk, którego był wychowankiem (pierwszy trener Leon Wallerand). W drużynie seniorów - i tym samym w polskiej I lidze - zadebiutował w 1978 w meczu przeciwko Grunwaldowi Poznań). Pięciokrotnie z rzędu zdobywał mistrzostwo Polski (w sezonach 1984 - 1988), dwukrotnie grał w finale Pucharu Europy (w 1986 przeciwko Metaloplastice Sabac, w 1987 z mińskim CSKA). W 1989 wyjechał do Hiszpanii, gdzie grał I-ligowych: Bidasoa Irún (do 1992) oraz FC Barcelona (1992 - 1995). Ostatnie lata kariery spędził w niemieckich: TuS Nettelstedt Lubeka (1995 - 1998) i SG Flensburg-Handewitt (1998 - 2000). Trzykrotnie wywalczył Puchar Hiszpanii (1991, 1993 i 1994), a raz Superpuchar kraju (1994). 7 razy wystąpił w meczach finałowych europejskich pucharów (rekord polskich sportowców w grach zespołowych), 4 z nich wygrywając: Puchar Zdobywców Pucharów z Barceloną w 1994 i 1995 oraz Puchar Miast z TuS Nettelstedt Lubeka w 1997 i 1998.
W reprezentacji Polski zadebiutował w 1981 w meczu ze Szwajcarią (podczas Pucharu Jugosławii), łącznie rozgrywając w niej 185 oficjalnych spotkań. Dwukrotnie brał udział w Mistrzostwach Świata (1986 i 1990) - nie znalazł się jednak w składzie na MŚ'1982. Występując w Bundeslidze otrzymał niemieckie obywatelstwo (1997) i został powołany do kadry Niemiec (wystąpił w niej 46 razy). Z niemiecką reprezentacją wziął udział w finałach Mistrzostw Świata, Mistrzostw Europy oraz w Igrzyskach Olimpijskich (Sydney'2000).
Zawodniczą karierę zakończył w październiku 2000, obejmując jednocześnie funkcję asysytenta trenera SG Flensburg-Handewitt. Po wygraniu konkursu ZPRP na selekcjonera polskiej kadry narodowej seniorów (pokonał Bogdana Kowalczyka), 28 października 2004 oficjalnie objął tę funkcję i sprawuje ją do dnia dzisiejszego. Jego debiut przypadł na mecz przeciw Szwajcarii podczas Pucharu Czterech Narodów. Po sensacyjnym zwycięstwie w dwumeczu ze Szwedami awansował z reprezentacją do finałów ME' 2006, zaś rok później do turnieju finałowego MŚ' 2007 (po zwycięskich barażach z Grecją). Od lata 2006 pracę w kadrze łączy z obowiązkami trenera w niemieckim SC Magdeburg. Jego podopiecznymi w klubie są m.in. reprezentanci Polski: Karol Bielecki, Bartosz Jurecki i Grzegorz Tkaczyk.
Był trenerem narodowej kadry piłkarzy ręcznych podczas rozgrywanych w Niemczech finałów mistrzostw świata 2007. Pokonując kolejno: Argentynę 29:15 (12:9), Brazylię 31:23 (15:13) oraz gospodarzy 27:25 (14:12) w I rundzie grupowej Polacy z 1. miejsca awansowali do II fazy. W niej również triumfowali, bowiem po porażce z Francją 22:31 (12:11), pokonali następnie: Islandię 35:33 (12:14), Tunezję 40:31 (17:13) i wicemistrza Europy 2004 - Słowenię 38:27 (17:13), awansując do ćwierćfinału. Tam polscy szczypiorniści ograli Rosję 28:27 (16:14), przechodząc do półfinału, gdzie po dwóch dogrywkach pokonali Danię 36:33 (30:30, 26:26,15:14). W finale zmierzyli się z Niemcami, którym po bardzo zaciętej walce, ulegli 24:29 (13:17), wywalczając srebrny medal i tym samym największy sukces w dotychczasowej historii polskiej piłki ręcznej.
5 lutego 2007 za wybitne zasługi dla rozwoju sportu został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
ur. 19 listopada 1961 w Szpęgawsku)
polski piłkarz ręczny (rozgrywający), trener kategorii A ZPRP (I klasa mistrzowska). Uważany za jednego z najwybitniejszych zawodników w historii polskiej piłki ręcznej. W 1996 przyjął obywatelstwo niemieckie
Całą swoją karierę w Polsce związał z Wybrzeżem Gdańsk, którego był wychowankiem (pierwszy trener Leon Wallerand). W drużynie seniorów - i tym samym w polskiej I lidze - zadebiutował w 1978 w meczu przeciwko Grunwaldowi Poznań). Pięciokrotnie z rzędu zdobywał mistrzostwo Polski (w sezonach 1984 - 1988), dwukrotnie grał w finale Pucharu Europy (w 1986 przeciwko Metaloplastice Sabac, w 1987 z mińskim CSKA). W 1989 wyjechał do Hiszpanii, gdzie grał I-ligowych: Bidasoa Irún (do 1992) oraz FC Barcelona (1992 - 1995). Ostatnie lata kariery spędził w niemieckich: TuS Nettelstedt Lubeka (1995 - 1998) i SG Flensburg-Handewitt (1998 - 2000). Trzykrotnie wywalczył Puchar Hiszpanii (1991, 1993 i 1994), a raz Superpuchar kraju (1994). 7 razy wystąpił w meczach finałowych europejskich pucharów (rekord polskich sportowców w grach zespołowych), 4 z nich wygrywając: Puchar Zdobywców Pucharów z Barceloną w 1994 i 1995 oraz Puchar Miast z TuS Nettelstedt Lubeka w 1997 i 1998.
W reprezentacji Polski zadebiutował w 1981 w meczu ze Szwajcarią (podczas Pucharu Jugosławii), łącznie rozgrywając w niej 185 oficjalnych spotkań. Dwukrotnie brał udział w Mistrzostwach Świata (1986 i 1990) - nie znalazł się jednak w składzie na MŚ'1982. Występując w Bundeslidze otrzymał niemieckie obywatelstwo (1997) i został powołany do kadry Niemiec (wystąpił w niej 46 razy). Z niemiecką reprezentacją wziął udział w finałach Mistrzostw Świata, Mistrzostw Europy oraz w Igrzyskach Olimpijskich (Sydney'2000).
Zawodniczą karierę zakończył w październiku 2000, obejmując jednocześnie funkcję asysytenta trenera SG Flensburg-Handewitt. Po wygraniu konkursu ZPRP na selekcjonera polskiej kadry narodowej seniorów (pokonał Bogdana Kowalczyka), 28 października 2004 oficjalnie objął tę funkcję i sprawuje ją do dnia dzisiejszego. Jego debiut przypadł na mecz przeciw Szwajcarii podczas Pucharu Czterech Narodów. Po sensacyjnym zwycięstwie w dwumeczu ze Szwedami awansował z reprezentacją do finałów ME' 2006, zaś rok później do turnieju finałowego MŚ' 2007 (po zwycięskich barażach z Grecją). Od lata 2006 pracę w kadrze łączy z obowiązkami trenera w niemieckim SC Magdeburg. Jego podopiecznymi w klubie są m.in. reprezentanci Polski: Karol Bielecki, Bartosz Jurecki i Grzegorz Tkaczyk.
Był trenerem narodowej kadry piłkarzy ręcznych podczas rozgrywanych w Niemczech finałów mistrzostw świata 2007. Pokonując kolejno: Argentynę 29:15 (12:9), Brazylię 31:23 (15:13) oraz gospodarzy 27:25 (14:12) w I rundzie grupowej Polacy z 1. miejsca awansowali do II fazy. W niej również triumfowali, bowiem po porażce z Francją 22:31 (12:11), pokonali następnie: Islandię 35:33 (12:14), Tunezję 40:31 (17:13) i wicemistrza Europy 2004 - Słowenię 38:27 (17:13), awansując do ćwierćfinału. Tam polscy szczypiorniści ograli Rosję 28:27 (16:14), przechodząc do półfinału, gdzie po dwóch dogrywkach pokonali Danię 36:33 (30:30, 26:26,15:14). W finale zmierzyli się z Niemcami, którym po bardzo zaciętej walce, ulegli 24:29 (13:17), wywalczając srebrny medal i tym samym największy sukces w dotychczasowej historii polskiej piłki ręcznej.
5 lutego 2007 za wybitne zasługi dla rozwoju sportu został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Krzysztof Piekarz
macierzana
.
