Pekin 2011

Dzisiaj na obiedzie spotkaliśmy się się z Tomkiem, od 11 lat mieszkającym w Pekinie i uprawiającym baguazhang oraz baiyuan tongbeiquan oraz Michałem z Poznania, który od kilku lat przyjeżdża do Pekinu uczyć się właśnie baiyuan tongbeiquan.

Dzisiaj mieliśmy dzień całkowicie wolny, na który zaplanowaliśmy główną podczas tego pobytu wycieczkę - do Longqingxia.

O godzinie 5 rano wszyscy byli gotowi, i poszliśmy na stację metra. Okazało się, że wprawdzie metro zaczyna jeździć około piątej, ale na naszej stacji w naszym kierunku jest o 5:36, mieliśmy więc trochę czasu, który wykorzystywaliśmy tak jak na zdjęciu.

Na stacji Yonghegong przesiadka, dojeżdżamy do Jishuitan, kawałek pieszo do Deshengmen i tam mamy autobus 919 do Yanqing. Po drodze widzimy odcinki Wielkiego Muru Jinyongguang i Badaling. Przejeżdżamy jeszcze z 30 km za murem, i docieramy do Yanqing. Wysiadamy i rozglądam się po rozkładach jazdy za odpowiednim autobusem dalej, a tu naganiacze tłumem nawołują do skorzystania z ich samochodów. Pokrzyczałem na nich trochę, bo nie lubię nachalności. Poczekaliśmy chwilę, i pojechaliśmy dalej autobusem 875, do wioski Gucheng, położonej przy Longqingxia. Przeszliśmy pieszo z półtora kilometra, zauważając że wiosce jest sporo knajpek, z których warto będzie skorzystać wracając.

A potem nieprawdopodobne krajobrazy. Czysta bajka. Jedne z najniesamowitszych widoków turystycznych, jakie kiedykolwiek oglądałem.

O tej porze roku nawet jeśli nie pada, niebo przykrywają chmury, i w związku z wilgocią jest mglisto, ale mimo to widoki cudne. W sumie nawet to zamglenie daje wrażenie jak oglądanie dawnego chińskiego malarstwa pejzażowego, które oddawało właśnie efekt mgły w górach.

Teraz trochę fotek, a po powrocie zmontuję filmik z tej wycieczki.

Tutaj widok zaraz po przejściu przez bramę.

W nawiązaniu do słynnych Trzech Przełomów na Jangcy, Longqingxia określa się jako Małe Trzy Przełomy. Coś podobnego, ale tuż pod Pekinem.

Płynęliśmy tam statkiem

I jeszcze trochę

A tu widok z góry

W jednym z pawilonów gdzieś na górze

Genialne fotki, a co dopiero jak musiało to wyglądać na żywo. Sam zobaczyłem praktycznie południowo wschodnie Chiny i to nie jakoś dokładnie. Trzeba by mieć wolnych kilka miesięcy najmniej by zwiedzić tylko co ciekawsze miejsca w Chinach. Przejdę na emeryturę, to sobie na rok lub dłużej tam pojadę. Za tydzień na miesiąc jadę do mojego nauczyciela, to postaram się znaleźć czas by tam wpaść i samemu się przekonać - dziękuję :)

No i pozdrowienia dla wszystkich pasjonatów tradycyjnego chińskiego wu shu ( gong fu) a szczególnie Tomka i Michała oczywiście :)

Na żywo to naprawdę niesamowite wrażenia były. Z ust członków naszej ekipy padały słowa: "jak w bajce", "najpiękniejsze krajobrazy jakie kiedykolwiek widziałem" :)

Natomiast po tym zwiedzaniu przeszliśmy się kawałek do pobliskiej wioski, żeby popróbować "prostego wiejskiego jedzenia" w miejscowej knajpce.

Na przekąskę było zimne tofu ze szczypiorkiem