U ludzi udowodniono, iż zarówno nadmiar, jak i niedobór estrogenów, są niekorzystne chociażby dla układu sercowo-naczyniowego, hipertrofii, zdrowia kości czy kompozycji sylwetki (ilości tłuszczu podskórnego, trzewnego czy składowanego w innych depozytach).
Z badań Joela S. Finkelsteina wynika, iż estrogeny są niezbędne dla hipertrofii. Mężczyźni, którzy otrzymali 10 g żelu z testosteronem dziennie uzyskali większy przyrost, niż grupa, w której blokowano aromatyzację przy użyciu anastrazolu (przy tej samej dziennej dawce żelu z testosteronem). Co więcej, mężczyźni, u których zablokowano aromatyzację (powstawanie estrogenów), nabrali zdecydowanie więcej tłuszczu (całkowitego, podskórnego, wisceralnego) dla dawek 1.25, 5 oraz 10 g żelu z testosteronem dziennie, w porównaniu do grupy stosującej tylko żel z testosteronem. A to niezbicie świadczy o tym, iż hormony (błędnie postrzegane, jako „kobiece”) regulują skład ciała mężczyzny. Oczywiście do zagadnienia nie należy podchodzić bezkrytycznie. Zarówno niedobór, jak i nadmiar dowolnych hormonów, może przynosić ciężkie skutki uboczne i jest wiązany z wieloma chorobami.
Niedawno odkryto, iż receptory estrogenowe α (ERα) i β (ERβ) odgrywają ważną rolę w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych (CVD). Ale to nie wszystko. Okazuje się, iż mają znaczenie także w leczeniu otyłości (prowadzącej często do chorób sercowo-naczyniowych).
Wiele badań wykazało, że receptory estrogenowe są ściśle związane z opornością na insulinę, a także otyłością, szczególnie u kobiet przed i po menopauzie. Ponieważ otyłość zwiększa ryzyko chorób sercowo-naczyniowych (CVD), wiele badań dotyczyło zastosowania terapii hormonalnej w przypadkach otyłości z niedoborem hormonów. Oceniano terapię 17β-estradiolem (17β-E) stosowaną u otyłych samców myszy C57B o (otyłości wywołanej dietą wysokotłuszczową) i samic szczurów z wyciętymi jajnikami (OVX). Działanie ochronne estradiolu oceniano na sercu myszy.
Wyniki:
17β-estradiol miał wpływ na receptory ERα i ERβ,
ekspresja ERβ rosła w sposób zależny od dawki w kardiomiocytach u utuczonych myszy,
zaobserwowano prawie 16% zmniejszenie masy ciała u myszy z otyłością indukowaną dietą (podawano 12 μg 17β-estradiolu na kg masy ciała dziennie, przez 60 dni).
Wniosek: estradiol może mieć kluczowe znaczenie dla zmniejszania otyłości i ryzyka CVD.
Referencje:
Joel S. Finkelstein, M.D., Hang Lee, Ph.D., Sherri-Ann M. Burnett-Bowie, M.D., M.P.H., J. Carl Pallais, M.D., M.P.H., Elaine W. Yu, M.D., Lawrence F. Borges, M.D., Brent F. Jones, M.D., Christopher V. Barry, M.P.H., Kendra E. Wulczyn, B.A., Bijoy J. Thomas, M.D., and Benjamin Z. Leder, M.D.
Wei-Jen Ting,1,2,† Chih-Yang Huang,2,3,4,† Chong-He Jiang,5 Yueh-Min Lin,6,7 Li-Chin Chung,8 Chia-Yao Shen,9 Peiying Pai,10 Kuan-Ho Lin,11 Vijaya Padma Viswanadha,12 and Shih-Chieh Liao „Treatment with 17β-Estradiol Reduced Body Weight and the Risk of Cardiovascular Disease in a High-Fat Diet-Induced Animal Model of Obesity” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5372642/
Bardzo dobry artykuł.