Aspiracje można wykonac na dwa sposoby:
• Odciągnięcie tłoczka strzykawki lub
• Odłączenie strzykawki od nasady igły:
-usunięcie
strzykawki i igły z tkanki w przypadku pojawienia się krwi w strzykawce lub w nasadzie igły(świadczy to o wprowadzeniu igły do naczynia krwionosnego)lub
-wykonanie powtórnie wstrzyknięcia z użyciem nowego leku w innym miejscu;
Powikłania wynikające z nie wykonania aspiracji:
Zespół Hoignè.Powstaje w następstwie wprowadzenia kryształków lub zawiesiny leku do naczynia żylnego i powstania zatorów drobnych naczyń mózgowych i płucnych.
Jest zespołem objawów neurologicznych, do których dochodzi w trakcie podawania leku lub kilka minut po nim, trwających 10-20min.
Objawy:
1. Paniczny lek z uczuciem zagrożenia życia.
2. Zaburzenia słuchu(szum,dzwonienie,przeczulica słuchowa lub niedosłuch).
3. Zaburzenia wzroku(zamazanie konturów, nieostre widzenie,błyski,białe plamy).
4. Zaburzenia świadomości(pobudzenie,stany splątania,urojenia,przewidzenia,przymglenie lub niekiedy utrata przytomności).
5. Tachykardia.
6. Niekiedy kaszek,sinica.
Postępowanie polega na podaniu leków uspokajających, np. domięśniowo 10-20mg Relanium.
Zespół Nicolau.Powstaje w następstwie wprowadzenia kryształków lub zawiesiny leku do naczynia tętniczego.
Objawy:
1. Niedokrwienie miejsca wstrzyknięcia(bladość,sinomarmurkowe zabarwienie skóry pośladka,obrzęk).
2. Silny ból wzdłuż nerwu kulszowego(może promieniować do podbrzusza i drugiej kończyny dolnej).
3. Objawy zatorowe:
-tętnic kończyn dolnych(bladość,ochłodzenie,obrzęk,brak tętna na tętnicy grzbietowej stopy,podkolanowej,udowej-martwica stopy,podudzia);
Tętnicy krezkowej(krwawe stolce,wymioty).
4. Leukocytoza.
5. Czasem krwiomocz oraz poprzeczne uszkodzenie rdzenia kręgowego.
Zespół Nicolau występuje głównie w czasie domięśniowego podawania leku lub bezpośrednio po nim.Przedostanie się kryształków lub zawiesiny leku do tętnicy pośladkowej górnej powoduje cofnięcie się leku do tętnicy biodrowej wewnętrznej, a niekiedy do tętnicy biodrowej wspólnej i aorty brzusznej,powstanie zatoru i aktywację procesów zakrzepowych.Zator tętniczy może prowadzić do martwicy tkanek.
Rokowanie jest niepomyślne.Zejściem procesu chorobowego są najczęściej trudno gojące się ubytki skóry.
Leczenie:
-Postępowanie przeciwwstrząsowe.
-Blokady nowokainowe.
-Interwencja chirurgiczna(amputacja,przeszczepy).
Przepisane z książki „Wstrzyknięcia skórne,podskórne,domięśniowe i dożylne” dr n.przyr.Wiesława Ciechanowicz,dr.n.med.Elżbieta Grochans,mgr piel.Ewa Łoś