Znieczulenie powierzchniowe polega na pokryciu błony śluzowej środkiem znieczulającym w postaci aerozolu, żelu, maści lub roztworu. Taki sposób znieczulenia daje słaby efekt i dlatego znajduje zastosowanie tylko w mało bolesnych zabiegach jak: nakłucie zwiadowcze, wewnątrzustne nacięcie ropnia podśluzówkowego, usunięcie znacznie rozchwianego zęba mlecznego. W ten sposób można też znieczulić miejsce wkłucia igły przy znieczuleniu nasiękowym lub przewodowym.
Znieczulenie nasiękowe polega na przepojeniu tkanek roztworem środka znieczulającego. Takie znieczulenie jest wystarczające do bezbolesnego usuwania lub leczenia zębów górnych. Związane jest to z faktem, że zewnętrzna blaszka kostna wyrostka zębodołowego szczęki jest cienka i porowata, a kość jest głównie gąbczasta, co umożliwia dobre wnikanie środka znieczulającego w głąb kości. W przypadku żuchwy sytuacja jest nieco inna. Tylko w przednim odcinku wyrostka zębodołowego żuchwy, budowa blaszki kostnej pozwala na dobrą penetrację roztworu znieczulającego i dlatego znieczulenie nasiękowe jest skuteczne tylko w stosunku do siekaczy dolnych. Pozostałe zęby w żuchwie wymagają znieczulenia przewodowego.
Znieczulenie przewodowe polega na przerwaniu przewodnictwa w pniu nerwowym, a nie w samych zakończeniach nerwowych. W tym celu deponuje się
środek znieczulający w sąsiedztwo lub obręb pnia nerwowego. Najczęściej znieczulany jest w ten sposób nerw zębodołowy dolny odpowiedzialny za zęby żuchwy. Znieczulenie tego nerwu pozwala na bezbolesne prowadzenie zabiegów na zębach i wyrostku zębodołowym żuchwy.
Zmieniony przez - shinsei w dniu 2005-12-28 20:22:52