rtęć w rybach. łosoś też?

Wiadomo ze z tunczykiem nie wolno przesadzac bo niestety ma duzo rteci w sobie.A jak jest z łososiem??
Sa jakies przeciwwskazania zeby go pochlaniac w duzych ilosciach? Jak łosoś sprawuje się w diecie?

pozwolę sobie zacytować pewnien artykuł
"Rtęć

Rtęć jest pierwiastkiem naturalnie występującym w przyrodzie, uwalnianym do środowiska zarówno z naturalnych źródeł jak i zanieczyszczeń przemysłowych. Nieorganiczna rtęć w wodzie jest przekształcana przy udziale bakterii do bardziej toksycznej formy organicznej – rtęcianu metylu, który odkłada się w tkankach. Rtęcian metylu dostaje się do zwierząt i roślin żyjących w wodzie dwiema drogami – bezpośrednio z wody oraz z pożywieniem i dlatego niemal wszystkie ryby zawierają jego śladowe ilości. Gatunki, które znajdują się na wyższym poziomie łańcucha pokarmowego (np. rekiny, mieczniki i duże tuńczyki) akumulują wieksze ilości rtęcianu metylu poprzez żywienie się innymi rybami. Mówiąc ogólnie – im ryba starsza i większa, tym wyższa jest zawartość rtęcianu metylu. Chociaż stężenia u większości gatunków spożywanych przez ludzi nie stanowią ryzyka dla ludzkiego zdrowia, to granica bezpiecznego spożycia może być przekroczona, jeśli spożywa się często drapieżne gatunki ryb. Dzieci i kobiety w ciąży, karmiące piersią lub planujące zajście w ciążę w ciągu najbliższego roku powinny unikać jedzenia mięsa pochodzącego z rekina, marlina, miecznika i podobnych gatunków ryb.

Dioksyny i PCBs (polichlorowane bifenyle)

Dioksyny i podobne do dioksyn PCB są substancjami powstającymi jako skażenie przemysłowe. Są szeroko obecne w środowisku. Bardziej rygorystyczna kontrola nad procesami przemysłowymi prowadzącymi do powstawania tych związków spowodowała stabilne obniżanie się ich stężenia w czasie ostatnich dwóch dekad.

Ich niekorzystne działanie na zdrowie ludzkie może wynikać z przewlekłej ekspozycji na duże stężenie dioksyn i PCB, ale ryzyko jest nieistotne, jeśli przyjęta dawka mieści się poniżej poziomu krytycznego. Ocena ryzyka wchodzi w zakres obowiązków takich organizacji jak Europejskie Biuro ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) oraz krajowe władze zajmujące się bezpieczeństwem żywności. Organizacje te opracowują niezależne stanowiska dotyczące problemów związanych z bezpieczeństwem żywności, oparte o konsultacje z szerokimi gronami ekspertów i komitetów naukowych. Wydają one również przewodniki dotyczące zalecanego spożycia, stale weryfikowane, co pozwala konsumentom cieszyć się korzyściami płynącymi ze spożycia określonych produktów spożywczych przy utrzymaniu bezpiecznych poziomów spożycia substancji toksycznych.

Publiczne zainteresowanie wzbudziła publikacja przygotowana przez naukowców amerykańskich, którzy wskazali, że stężenie zanieczyszczeń organicznych, w tym dioksyn i PCB u łososi pochodzących z farm morskich, może stanowić ryzyko dla zdrowia. Postawione przez nich zalecenie, aby nie spożywać więcej niż pół porcji łososia pochodzącego z farm morskich (z określonych obszarów globu) w ciągu miesiąca pozostawało w sprzeczności z ogólnie znanym zaleceniem żywieniowym spożywania co najmniej jednej porcji tłustych ryb morskich tygodniowo. Badanie to w rzeczywistości nie przedstawiało nowych danych, ponieważ zanotowane stężenia substancji zanieczyszczających były porównywalne z wynikami otrzymanymi wcześniej w mniejszych liczebnie badaniach i utrzymywały się poniżej granicznych wartości zaakceptowanych w przewodnikach. Zamieszanie powstało, ponieważ autorzy pracy oparli swoje zalecenie na metodzie analizy ryzyka, która nie jest akceptowana na forum międzynarodowym przez toksykologów i innych ekspertów z dziedziny bezpieczeństwa żywienia. Europejskie i amerykańskie urzędy zajmujące się bezpieczeństwem żywienia uzgodniły, że wyniki tego badania nie zmieniają dotychczasowych ustaleń i że spożywanie jednej porcji łososia tygodniowo jest nadal uważane za bezpieczne.

Ryzyko naprzeciwko korzyści

Potencjalne ryzyko związane ze spożywaniem ryb jest minimalizowane, o ile przestrzegane są zasady podane w oficjalnych przewodnikach a korzyści zdrowotne są daleko większe"


jeśli chodzi o zawartośc w temacie kolegi SKALARA pt badania było o zawartości pcb i chyba rtęci o ile się nie mylę. Osobiście znalazłem takie coś









oraz z gazety już były te dane podawana gdzieś lecz zdjęcia nie widziałem.....
oczywiście tym ile puszek można zjeśc nie sugeruj się bo rtęć nie występuje tylko w rybach a badania też nie są nowe....

Ja znalazłem coś takiego :

Ryby tłuste - bardzo korzystne dla zdrowia

* Łosoś
wielonienasycone kwasy tłuszczowe: 3,07 g na 100 g mięsa, witaminy A, D i B12
Żyje w wodach północnej części Oceanu Atlantyckiego oraz w rzekach do niego uchodzących, zarówno po stronie europejskiej, jak i amerykańskiej. Hodowlany osiąga długość 40-60 cm
* Węgorz
wielonienasycone kwasy tłuszczowe: 2,25 g na 100g mięsa, cenne źródło witaminy A
Występuje w rzekach i jeziorach zachodniej i środkowej Europy, w południowo-wschodniej i środkowej części Oceanu Atlantyckiego i we wszystkich morzach europejskich. Osiąga 100-150 cm długości
* Makrela
wielonienasycone kwasy tłuszczowe: 1,71 g na 100g mięsa, źródło selenu, witamin B2, B6 i B12 i PP
Pochodzi z Morza Śródziemnego, Atlantyku, Morza Północnego i Bałtyku. W handlu dostępne są makrele o długości 25-30 cm
* Śledź
wielonienasycone kwasy tłuszczowe: 1,01 g na 100g mięsa, bogate źródło witaminy D i B12 oraz biotyny (witaminy H)
Jego długość uzależniona jest od miejsca bytowania: w Bałtyku do 28 cm, w Morzu Północnym do 35 cm, zaś u wybrzeży Islandii nawet do 45 cm


Ryby średnio tłuste - średnio korzystne dla zdrowia

* Tuńczyk
wielonienasycone kwasy tłuszczowe: 0,83 g na 100 g mięsa, źródło witaminy E i PP (niacyny)
Występuje we wszystkich morzach. Osiąga długość 1-2 m i wagę 15-200 kg
* Karp
wielonienasycone kwasy tłuszczowe: 0,35 g na 100 g mięsa
Hodowany w całej Europie. Gatunek dziko żyjący, zwany sazanem, pochodzi ze zlewisk Morza Czarnego, Egejskiego, Kaspijskiego i Aralskiego. Największy karp złowiony na wędkę ważył 24,75 kg i mierzył 101 cm
* Pstrąg
wielonienasycone kwasy tłuszczowe: 0,35g na 100 g mięsa
Występuje na półkuli północnej, zazwyczaj w górskich potokach o kamienistym lub żwirowym dnie. Ryby hodowane w stawach są znacznie większe od dziko żyjących - osiągają nawet 90 cm długości


Ryby chude - mało korzystne dla zdrowia

* Szczupak
wielonienasycone kwasy tłuszczowe: 0,20 g na 100 g mięsa
Występuje w wodach śródlądowych niemal całej Europy oraz w wodach zlewiska Oceanu Atlantyckiego w Ameryce Północnej. Wyjątkowe okazy mają nawet 180 cm
* Dorsz
wielonienasycone kwasy tłuszczowe: 0,12 g na 100 g mięsa, bogate źródło białka, selenu oraz witaminy B12
Żyje w Morzu Północnym i Atlantyku. Osiąga długość 60-100 cm, waży 5-8 kg


Aktywność rekina

* Spożywanie ryb skuteczniej chroni przed chorobą wieńcową i zawałem serca niż dieta wegetariańska - wykazały badania przeprowadzone przez specjalistów z uniwersytetu w Padwie wśród Tanzańczyków. Mieszkańcy jednej z wiosek nadmorskich, którzy jedli dużo tłustych morskich ryb, mieli niższy poziom cholesterolu i cukru we krwi niż ludność z innych rejonów, odżywiająca się wyłącznie warzywami i owocami. Rybna dieta pozwala uniknąć niedoborów żelaza i witaminy B12 (często stwierdzanych u wegetarian), a jednocześnie zawiera wyjątkowo korzystne dla zdrowia kwasy tłuszczowe.
* Kwasy tłuszczowe omega-3 zmniejszają ryzyko alergii i astmy, a nawet ujędrniają skórę i wygładzają zmarszczki. Są niezbędne w prawidłowym rozwoju dzieci (ich bogatym źródłem jest mleko matki), dlatego powinny je zawierać wszystkie odżywki dla niemowląt. Wyniki kilkunastu badań klinicznych sugerują, że zawarte w rybach kwasy tłuszczowe omega-3 wspomagają leczenie schorzeń psychicznych, m.in. schizofrenii oraz nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi u dzieci (tzw. zespołu ADHD).
* Ryby należy jeść trzy razy w tygodniu (porcja - 200-300 g). Najlepsze są tłuste ryby. Najwięcej wielonienasyconych kwasów tłuszczowych omega-3 zawierają: wędzona makrela (2,5 g w 100 g), łosoś (1,8 g), śledź (1,7 g) i sardynki (1,1 g). Ubogie w kwasy tłuszczowe są zaś ryby białe, m.in. dorsz i płastuga. Zamiast ryb można spożywać 4-5 g tłuszczu rybiego dziennie. Brytyjska Fundacja ds. Żywienia zaleca przyjmowanie 8-10 g kwasów tłuszczowych omega-3 tygodniowo.
* Makrela, jedna z najbardziej wartościowych pod względem zdrowotnym ryb, jest w Polsce sprzedawana głównie wędzona, a w takiej postaci nie powinna być często jedzona. Z kolei bogaty w kwasy omega-3 tuńczyk jest dostępny przede wszystkim w puszkach, co także zmniejsza jego wartość. Dobrą pozycję zajmuje jedynie śledź, bogaty w kwasy tłuszczowe, a przy tym tani, nie zanieczyszczony i nie wymagający nawet obróbki termicznej.
żródło : http://www.nasportowo.webpark.pl/ryby1.htm