szczepanNR
Cześć wszystkim, wrzucam ze strony informacje na temat raczej nowatorskiej metody i poniżej parę słów ode mnie;
Od siebie mogę powiedzieć tyle, dostałem w dupę na jednym z treningów i 2miesiące wyłączone przez bark, nie mogłem nawet zawiesić się na drążku przez ból.. 2miesiące łykania flexów i innych pierdół, smarowania lekami przeciwzapalnymi, masciami do masażu itp, nawet wizyta u fizjo, na nic się zdawały.. Poszedłem we wtorek tego tygodnia, do innego fizjoterapeuty zapytać się o zabiegi i od razu po wytłumaczeniu co mnie boli zaproponował tę metodę. Metoda bolesna > spociłem się z bólu, przez mocne naciski na bolące punkty, ale tak samo mocno skuteczna > tego samego dnia poszedłem na trening (wg. zalecenia fizjioterapeuty), oczywiście nie doginałem mocno - wspomagałem się gumami, żeby mnie trochę odciążyły ale zrobiłem trening! Dzisiaj jest piątek, jestem po drugim zabiegu bo coś tam jeszcze czułem, że uwiera - oczywiście zaraz znalazł mi te bolące punkty, 30-40min męki i myślę, że bark już jest gotowy, za 2-3 godzinki idę na trening. Także szczerze polecam udanie się do wykwalifikowanego specjalisty, który ukończył kurs FDM i rozmowę czy tą metodą, można rozwiązać dany problem - szczególnie przewlekły lub długo utrzymujący się.
Terapia metodą FDM.
Jeszcze nigdy terapia nie była tak genialna w swojej prostocie. W praktyce poznałem wiele różnych metod leczenia. Niektóre z nich posiadały bardzo mocne podstawy teoretyczne, natomiast w praktyce leczenie trwało nieraz zbyt długo. W terapii FDM jest odwrotnie. Może i wiele rzeczy jest mało zrozumiałych dla pacjenta, jednakże rezultaty terapii mówią same za siebie. Jest to innowacyjny sposób leczenia, w którym uważa się, iż niemal każdy uraz mięśniowo-szkieletowy wiąże się z co najmniej jedną z sześciu zmian patologicznych w tkance łącznej organizmu. Autor metody – Stephen Typaldos twierdził, iż schorzenia narządu ruchu, oraz jego uszkodzenia mogą zmieniać kształt powięzi, które są pierwotną przyczyną dolegliwości bólowych i dysfunkcji. I miał słuszność.
Czym jest powięź?
Powięzią (łac. Fascia) nazywamy jedną ze struktur znajdujących się w naszym organizmie. Być może czytasz o niej pierwszy raz (co jest bardzo możliwe), ponieważ jeszcze kilka lat temu nie stanowiła ona szerszego tematu do badań naukowych. Teraz jest inaczej. Wiemy już, że powięź jest bogato unerwiona i może przyczyniać się do powstawania bólu.
myofascia1
Powięź jest to błona zbudowana z tkanki łącznej. Występuje ona w całym organizmie człowieka, a jej głównym zadaniem jest osłona poszczególnych grup mięśniowych, pojedynczych mięśni i włókien mięśniowych. Dzięki niej mięśnie mogą utrzymać w jedności całe ciało, tworząc konstrukcję otulającą i naprężającą poszczególne jego elementy. Zatem Fascia otacza i penetruje wszelkie mięśnie, kości, włókna nerwowe oraz narządy wewnętrzne, tworząc specyficzne środowisko dla funkcjonowania tych poszczególnych układów. Dr Robert Schleip nie bez powodu określił tkankę powięziową organem zmysłu czucia. Najnowsze odkrycia potwierdzają, że powięź zawiera cztery rodzaje zakończeń nerwowych: narządy ścięgnowe Golgiego, ciałka blaszkowate Paciniego, receptory Ruffiniego i receptory śródmiąższowe – odpowiadają one na różne bodźce mechaniczne.
Możliwe, że w dalszym ciągu niewiele zrozumiałeś z tego co napisałem. Wyobraź sobie zatem jak wygląda pierś z kurczaka jaką przygotowujesz na niedzielny obiad. Pewnie nigdy się nie zastanawiałeś nad tym jak jest ona zbudowana. Gdy będziesz miał okazję przyjrzeć się jej, będziesz mógł zaobserwować nieskończoną sieć błon, które oddzielają poszczególne grupy mięśni tworząc przegrody międzymięśniowe.
fasciaman
Teraz przypomnij sobie sytuację jak ostatnim razem miałeś ból zęba. Bardzo możliwe, że trudno było zlokalizować, który z nich był przyczyną dolegliwości, ponieważ bolało Cię pół twarzy. Jeśli teraz przełożymy ten fakt na dysfunkcje mięśniowo powięziowe, łatwiej będzie Ci zrozumieć, że przyczyna bólu nie zawsze leży w miejscu dolegliwości. Czasem ból ma charakter punktowy, czasem ciągnący się wzdłuż ścieżki, nieraz otacza np. cały staw, dając objawy głęboko, a nie raz powierzchownie. W terapii FDM każdy taki szczegół ma znaczenie. Trafna lokalizacja bólu przez pacjenta, umiejętność wyrażenia, pokazania go, to już połowa sukcesu.
Ze względu na fakt, iż powięź otaczając każdą komórkę tworzy przy tym nieskończoną sieć połączeń i napięć stworzono tzw. model tensegracji. Co jest w nim najważniejsze, to to iż fascia przenosi siłę napięć do dalszych tkanek, dlatego też czasem przyczyna dolegliwości znajduje się w zupełnie innym miejscu niż mogłoby się wydawać.
Jeśli powięź jest „zdrowa”, to jest nawodniona, cienka i elastyczna. Pozwala ona na przenoszenie napięcia i torowanie ruchu. Stale powtarzające się nieprawidłowe wzorce ruchowe (jak np. zaburzona biomechanika kolana, nieprawidłowa postawa siedząca), brak aktywności ruchowej lub przede wszystkim urazy, mogą się przyczyniać do utraty elastyczności powięzi i tworzenia się bruzd i sklejeń między mięśniami. Taki stan przyczynia się do upośledzenia funkcji, co prowadzi do bolesności, sztywności i przykurczu mięśniowego. Jeśli brak swobodnego ślizgu mięśnia względem tego, który z nim sąsiaduje, dochodzi do angażowania coraz to odleglejszych partii mięśniowych. Popatrz tylko jak wygląda to na modelu obok.
No dobrze, gdy już kwestia definicji stała się nieco jaśniejsza, wróćmy zatem do tematu głównego.
continuum-distortions
TERAPIA METODĄ FDM.
Jak już wspominałem, terapia FDM jest formą leczenia, w której uznaje się, że przyczyną niemalże każdego urazu narządu ruchu jest co najmniej jedna z sześciu tzw. dystorsji (zniekształceń) powięzi. Koncept ten łączy słowne informacje i niewerbalne gesty, które tworzą usystematyzowany porządek objawów – oznacza to, że sposób i techniki leczenia pacjenta dobierane są na podstawie wywiadu, mimiki i gestykulacji pacjenta oraz badania funkcjonalnego.
Wyróżniamy sześć rodzajów zniekształceń powięzi:
√ Taśma spustowa
√ Przepuklina punktu spustowego
√ Kontinuum dystorsji
√ Zniekształcenie cylindryczne
√ Zniekształcenie Fałd
√ Utrwalenie Tektoniczne
Każda z powyższych dystorsji charakteryzuje się odmiennymi objawami i jest leczona w inny sposób. Już w trakcie wywiadu pacjent jest w stanie nieświadomie poinformować fizjoterapeutę o tym, która z dystorsji występuje u niego.
Postaram się teraz wyjaśnić na czym polega każde z zniekształceń i w jaki sposób je leczymy. tb
Taśma spustowa (Triggerband)
Dystorsja ta jest jedną z najbardziej powszechnych. Pacjent opisuje ból jako piekący, ciągnący się wzdłuż pewnej „ścieżki”. Może on mieć charakter promieniujący i jednocześnie powodować utratę ruchomości, siły, stabilności i koordynacji. Jeśli dystorsja ta powstała w wyniku urazu, często może występować dodatkowo miejscowy obrzęk. Triggerbandem określa się odkształcenia pęczków powięzi czyniąc je poskręcanymi, porwanymi i rozdzielonymi. Terapeuci FDM często tłumacząc pacjentowi taki problem porównują taką taśmę do woreczka strunowego. Gdy powięź ulega rozwarstwieniu, terapia ma na celu zbliżyć oddzielone brzegi powięzi, wyprasować je i zamknąć rozwarstwienie.
Przepuklina punktu spustowego (Herniated Triggerpoint)
htp
W dystorsji tej dochodzi do wybrzuszenia się tkanki ponad powierzchnię powięzi. Pacjenci często pokazując obszar bólu koncentrują się na jednym punkcie naciskając na niego palcami lub kciukiem. W takim przypadku ból zwykle lokalizuje się miejscowo, powodując utratę ruchomości w sąsiadujących stawach. Przepuklina punktu spustowego tworzy się w wyniku wyciskania tkanki na zewnątrz, np. w wyniku dużego ciśnienia wewnątrz organizmu. Zadaniem terapeuty jest ponowne umieszczenie tkanki w swoim pierwotnym położeniu.
Kontinuum dystorsji (Continuum Distorsions)
cd
Zniekształcenie takie, pacjent zwykle pokazuje jednym palcem w miejscu niedaleko punktu/-ów kostnych. Teoria kontinuum zakłada, iż tkanka kostna i przylegająca tkanka miękka są tym samym, jednakże różnią się „zawartością kości”. Pomiędzy nimi znajduje się pewna swoista strefa przejściowa, w której zachowana jest pewna równowaga. Jeśli w wyniku zadziałania sił zewnętrznych dojdzie do wytworzenia się zniekształcenia część strefy przejściowej może być wciągnięta do konfiguracji kostnej lub więzadłowej. Wprawiony terapeuta jest w stanie palpacyjnie określić, które zniekształcenie występuje i skutecznie je skorygować. Ból generowany przez CD ma charakter punktowy, powoduje utratę siły i koordynacji i ruchomości w jednym określonym kierunku.
Zniekształcenie cylindryczne (Cylinder distortion)
cyd
Dystorsja, która często powoduje ekstremalny ból, nasilający się w nocy. Często jest odczuwalny głęboko w tkance i trudny do zlokalizowania (może mieć charakter „skaczący”). Cylinder często powoduje utratę ruchomości, a ból ma miejsce podczas ruchów czynnych pacjenta. Zniekształcenie to obejmują tzw. powięź cylindryczną, która otacza tułów, kończyny i narządy. Zobrazować ją można jako kabel od starego telefonu. Jeśli dojdzie do poskręcania zwojów tkanki łącznej, może dochodzić do patologicznych ograniczeń ruchomości, gdyż powięź działa jak opaska uciskowa wokół tkanek, które otacza.
Zniekształcenie fałd (Folding Distortion)
fd
W ludzkim ciele występuje tzw. powięź pofałdowana. Obejmuje ona torebki stawowe, przegrody mięśniowe i błony międzykostne. Jej głównym zadaniem jest ochrona stawów przed nadmierną trakcją (oddaleniem) i kompresją. Jeśli dojdzie do jej zniekształcenia, chory może odczuwać ból głęboko w stawie, szczególnie podczas obciążania (kompresji) lub podczas trakcji stawowej. Stan taki zwykle nie powoduje utraty ruchomości, jednakże może wiązać się z obecnością niestabilności i obrzęku wokół stawu. Pacjent często pociąga lub pcha chory staw lub wykonuje „ścinające” ruchy w poprzek stawu. Mechanizm powstawania takiego zniekształcenia często pokazuje się na sprężynie-zabawce, która może zostać albo rozwinięta-skręcona w którąś ze stron i odwija się zgnieciona, lub zgnieciona-skręcona w którąś ze stron i odwija się zgnieciona.
Utrwalenie tektoniczne (Tectonic Fixation)
tf
Jest to dystorsja, która nie daje wrażeń bólowych. Występuje w niej ogólna utrata ruchomości oraz uczucie sztywności i sklejenia w stawie. Często pacjent stara się sam go uruchomić. W utrwaleniu tektonicznym, powięź gładka traci możliwość ślizgu i jednocześnie dochodzi do zmniejszenia ilości płynu stawowego i braku jego transportu między strukturami. TF powstaje zwykle w kombinacji z innymi zniekształceniami.
Co powinieneś wiedzieć o Terapii FDM
Każda z dystorsji ma inny charakter i jest leczona w odmienny sposób. Sposób leczenia jest w dużej mierze uzależniony od rodzaju bólu, jego charakteru i okolicy, ale przede wszystkim od wywiadu i gestykulacji pacjenta w trakcie badania.
Terapia FDM jest w 100% bezpieczna dla pacjenta, jednakże w wielu przypadkach „mało przyjazna”. Niektóre techniki charakteryzują się dosyć dużą bolesnością, aczkolwiek zapewniam, iż warto wytrzymać kilka lub kilkanaście minut bolesnej terapii, aby dolegliwości (z którymi żyje się od tygodni lub miesięcy) ustąpiły. Reakcja na zastosowane techniki jest niemalże natychmiastowa. Terapeuta po przeprowadzonym wywiadzie wybiera test kontrolny (który będzie miernikiem zmian dolegliwości), a następnie wykonuje technikę leczniczą. Po jej zastosowaniu wykonuje się ponowny test, który przemawia za skutecznością terapii.
Czasami po terapii mogą pojawiać się zaczerwienienia skóry i krwiaki.
Przez ok. 24 godziny po terapii może występować tkliwość mięśni.
U pacjentów zmagających się z przewlekłymi objawami bólowymi może występować chwilowe pogorszenie objawów.
Trwała i wyraźna poprawa jest odczuwalna najdalej po 3-4 sesji terapeutycznej, jednak zwykle następuje ona wcześniej.
Po terapii warto stosować zimne okłady z lodu, w większości przypadków starajmy się nie rozgrzewać leczonych tkanek!
Osobiście w gabinecie zaczynam terapię od technik bolesnych, przechodząc stopniowo do bardziej przyjaznych pacjentowi.
Rozsądek i umiar w dalszej aktywności są bardzo ważne. Jeśli dolegliwości bólowe ustępują bądź się zmniejszają, nie oznacza to, że wolno nam wszystko. Pamiętaj o profilaktyce, o zaleceniach fizjoterapeuty, o ćwiczeniach, które mają przywracać funkcję. Jeśli skręciłeś staw skokowy i po terapii FDM nie odczuwasz bólu, nie zwalnia Cię to z ćwiczeń stabilizacyjnych. Jeśli minął ból barku, z którym zmagałaś się przez ostatnie kilka miesięcy, nie oznacza to, że nie musisz wzmacniać i rozciągać mięśni. A jeśli przestały Cię boleć plecy lub szyja, pamiętaj o prawidłowym siedzeniu, unikaniu pozycji które prowokują ból i obciążają kręgosłup!
Wskazania do terapii metodą FDM:
√ Bóle kręgosłupa i szyi oraz głowy (ostre i przewlekłe)
√ Dolegliwości stawów biodrowych, również te, które kwalifikują się do endoprotezoplastyki!
√ Kontuzje stawów kolanowych (kontuzje, ITBS, Gęsia stopka, kolano skoczka, kolano biegacza, naciągnięcia mięśni kulszowo-goleniowych, dolegliwości stawu rzepkowo-udowego i inne)
√ Urazy stawu skokowego (świeże skręcenia), stany po urazach ze złamaniami, bolesne stany po zabiegach i unieruchomieniach, bóle piszczeli, bóle łydek i ścięgna Achillesa
√ Bóle i ograniczenia ruchomości stawów barkowych, Zamrożony bark, Zespół Bolesnego Barku
√ Bóle stawów łokciowych, Łokieć tenisisty, łokieć golfisty, przeciążenia, mikrourazy
√ Dolegliwości stawów rąk, nadgarstków i palców, zespół cieśni nadgarstka i inne.
Jeśli masz ochotę obejrzeć powięź „w akcji”, zapraszam serdecznie do obejrzenia krótkiego filmiku Pana Andrzeja Pilata
Coś pięknego.
Bibliografia:
1. FDM. Clinical and Theoretical Application of the Fascial Distortion Model Within the Practice of Medicine and Surgery. Stephen Typaldos, D.O.
2. Skrypt EFDMA – Fascial Distortion Model (FDM) według S. Typaldosa D.O Moduł 1
3. Nieskończona sieć. Anatomia powięzi w działaniu. – R. Louis Schultz
Zmieniony przez - BPL-G w dniu 2018-11-20 09:45:16
Od siebie mogę powiedzieć tyle, dostałem w dupę na jednym z treningów i 2miesiące wyłączone przez bark, nie mogłem nawet zawiesić się na drążku przez ból.. 2miesiące łykania flexów i innych pierdół, smarowania lekami przeciwzapalnymi, masciami do masażu itp, nawet wizyta u fizjo, na nic się zdawały.. Poszedłem we wtorek tego tygodnia, do innego fizjoterapeuty zapytać się o zabiegi i od razu po wytłumaczeniu co mnie boli zaproponował tę metodę. Metoda bolesna > spociłem się z bólu, przez mocne naciski na bolące punkty, ale tak samo mocno skuteczna > tego samego dnia poszedłem na trening (wg. zalecenia fizjioterapeuty), oczywiście nie doginałem mocno - wspomagałem się gumami, żeby mnie trochę odciążyły ale zrobiłem trening! Dzisiaj jest piątek, jestem po drugim zabiegu bo coś tam jeszcze czułem, że uwiera - oczywiście zaraz znalazł mi te bolące punkty, 30-40min męki i myślę, że bark już jest gotowy, za 2-3 godzinki idę na trening. Także szczerze polecam udanie się do wykwalifikowanego specjalisty, który ukończył kurs FDM i rozmowę czy tą metodą, można rozwiązać dany problem - szczególnie przewlekły lub długo utrzymujący się.
Terapia metodą FDM.
Jeszcze nigdy terapia nie była tak genialna w swojej prostocie. W praktyce poznałem wiele różnych metod leczenia. Niektóre z nich posiadały bardzo mocne podstawy teoretyczne, natomiast w praktyce leczenie trwało nieraz zbyt długo. W terapii FDM jest odwrotnie. Może i wiele rzeczy jest mało zrozumiałych dla pacjenta, jednakże rezultaty terapii mówią same za siebie. Jest to innowacyjny sposób leczenia, w którym uważa się, iż niemal każdy uraz mięśniowo-szkieletowy wiąże się z co najmniej jedną z sześciu zmian patologicznych w tkance łącznej organizmu. Autor metody – Stephen Typaldos twierdził, iż schorzenia narządu ruchu, oraz jego uszkodzenia mogą zmieniać kształt powięzi, które są pierwotną przyczyną dolegliwości bólowych i dysfunkcji. I miał słuszność.
Czym jest powięź?
Powięzią (łac. Fascia) nazywamy jedną ze struktur znajdujących się w naszym organizmie. Być może czytasz o niej pierwszy raz (co jest bardzo możliwe), ponieważ jeszcze kilka lat temu nie stanowiła ona szerszego tematu do badań naukowych. Teraz jest inaczej. Wiemy już, że powięź jest bogato unerwiona i może przyczyniać się do powstawania bólu.
myofascia1
Powięź jest to błona zbudowana z tkanki łącznej. Występuje ona w całym organizmie człowieka, a jej głównym zadaniem jest osłona poszczególnych grup mięśniowych, pojedynczych mięśni i włókien mięśniowych. Dzięki niej mięśnie mogą utrzymać w jedności całe ciało, tworząc konstrukcję otulającą i naprężającą poszczególne jego elementy. Zatem Fascia otacza i penetruje wszelkie mięśnie, kości, włókna nerwowe oraz narządy wewnętrzne, tworząc specyficzne środowisko dla funkcjonowania tych poszczególnych układów. Dr Robert Schleip nie bez powodu określił tkankę powięziową organem zmysłu czucia. Najnowsze odkrycia potwierdzają, że powięź zawiera cztery rodzaje zakończeń nerwowych: narządy ścięgnowe Golgiego, ciałka blaszkowate Paciniego, receptory Ruffiniego i receptory śródmiąższowe – odpowiadają one na różne bodźce mechaniczne.
Możliwe, że w dalszym ciągu niewiele zrozumiałeś z tego co napisałem. Wyobraź sobie zatem jak wygląda pierś z kurczaka jaką przygotowujesz na niedzielny obiad. Pewnie nigdy się nie zastanawiałeś nad tym jak jest ona zbudowana. Gdy będziesz miał okazję przyjrzeć się jej, będziesz mógł zaobserwować nieskończoną sieć błon, które oddzielają poszczególne grupy mięśni tworząc przegrody międzymięśniowe.
fasciaman
Teraz przypomnij sobie sytuację jak ostatnim razem miałeś ból zęba. Bardzo możliwe, że trudno było zlokalizować, który z nich był przyczyną dolegliwości, ponieważ bolało Cię pół twarzy. Jeśli teraz przełożymy ten fakt na dysfunkcje mięśniowo powięziowe, łatwiej będzie Ci zrozumieć, że przyczyna bólu nie zawsze leży w miejscu dolegliwości. Czasem ból ma charakter punktowy, czasem ciągnący się wzdłuż ścieżki, nieraz otacza np. cały staw, dając objawy głęboko, a nie raz powierzchownie. W terapii FDM każdy taki szczegół ma znaczenie. Trafna lokalizacja bólu przez pacjenta, umiejętność wyrażenia, pokazania go, to już połowa sukcesu.
Ze względu na fakt, iż powięź otaczając każdą komórkę tworzy przy tym nieskończoną sieć połączeń i napięć stworzono tzw. model tensegracji. Co jest w nim najważniejsze, to to iż fascia przenosi siłę napięć do dalszych tkanek, dlatego też czasem przyczyna dolegliwości znajduje się w zupełnie innym miejscu niż mogłoby się wydawać.
Jeśli powięź jest „zdrowa”, to jest nawodniona, cienka i elastyczna. Pozwala ona na przenoszenie napięcia i torowanie ruchu. Stale powtarzające się nieprawidłowe wzorce ruchowe (jak np. zaburzona biomechanika kolana, nieprawidłowa postawa siedząca), brak aktywności ruchowej lub przede wszystkim urazy, mogą się przyczyniać do utraty elastyczności powięzi i tworzenia się bruzd i sklejeń między mięśniami. Taki stan przyczynia się do upośledzenia funkcji, co prowadzi do bolesności, sztywności i przykurczu mięśniowego. Jeśli brak swobodnego ślizgu mięśnia względem tego, który z nim sąsiaduje, dochodzi do angażowania coraz to odleglejszych partii mięśniowych. Popatrz tylko jak wygląda to na modelu obok.
No dobrze, gdy już kwestia definicji stała się nieco jaśniejsza, wróćmy zatem do tematu głównego.
continuum-distortions
TERAPIA METODĄ FDM.
Jak już wspominałem, terapia FDM jest formą leczenia, w której uznaje się, że przyczyną niemalże każdego urazu narządu ruchu jest co najmniej jedna z sześciu tzw. dystorsji (zniekształceń) powięzi. Koncept ten łączy słowne informacje i niewerbalne gesty, które tworzą usystematyzowany porządek objawów – oznacza to, że sposób i techniki leczenia pacjenta dobierane są na podstawie wywiadu, mimiki i gestykulacji pacjenta oraz badania funkcjonalnego.
Wyróżniamy sześć rodzajów zniekształceń powięzi:
√ Taśma spustowa
√ Przepuklina punktu spustowego
√ Kontinuum dystorsji
√ Zniekształcenie cylindryczne
√ Zniekształcenie Fałd
√ Utrwalenie Tektoniczne
Każda z powyższych dystorsji charakteryzuje się odmiennymi objawami i jest leczona w inny sposób. Już w trakcie wywiadu pacjent jest w stanie nieświadomie poinformować fizjoterapeutę o tym, która z dystorsji występuje u niego.
Postaram się teraz wyjaśnić na czym polega każde z zniekształceń i w jaki sposób je leczymy. tb
Taśma spustowa (Triggerband)
Dystorsja ta jest jedną z najbardziej powszechnych. Pacjent opisuje ból jako piekący, ciągnący się wzdłuż pewnej „ścieżki”. Może on mieć charakter promieniujący i jednocześnie powodować utratę ruchomości, siły, stabilności i koordynacji. Jeśli dystorsja ta powstała w wyniku urazu, często może występować dodatkowo miejscowy obrzęk. Triggerbandem określa się odkształcenia pęczków powięzi czyniąc je poskręcanymi, porwanymi i rozdzielonymi. Terapeuci FDM często tłumacząc pacjentowi taki problem porównują taką taśmę do woreczka strunowego. Gdy powięź ulega rozwarstwieniu, terapia ma na celu zbliżyć oddzielone brzegi powięzi, wyprasować je i zamknąć rozwarstwienie.
Przepuklina punktu spustowego (Herniated Triggerpoint)
htp
W dystorsji tej dochodzi do wybrzuszenia się tkanki ponad powierzchnię powięzi. Pacjenci często pokazując obszar bólu koncentrują się na jednym punkcie naciskając na niego palcami lub kciukiem. W takim przypadku ból zwykle lokalizuje się miejscowo, powodując utratę ruchomości w sąsiadujących stawach. Przepuklina punktu spustowego tworzy się w wyniku wyciskania tkanki na zewnątrz, np. w wyniku dużego ciśnienia wewnątrz organizmu. Zadaniem terapeuty jest ponowne umieszczenie tkanki w swoim pierwotnym położeniu.
Kontinuum dystorsji (Continuum Distorsions)
cd
Zniekształcenie takie, pacjent zwykle pokazuje jednym palcem w miejscu niedaleko punktu/-ów kostnych. Teoria kontinuum zakłada, iż tkanka kostna i przylegająca tkanka miękka są tym samym, jednakże różnią się „zawartością kości”. Pomiędzy nimi znajduje się pewna swoista strefa przejściowa, w której zachowana jest pewna równowaga. Jeśli w wyniku zadziałania sił zewnętrznych dojdzie do wytworzenia się zniekształcenia część strefy przejściowej może być wciągnięta do konfiguracji kostnej lub więzadłowej. Wprawiony terapeuta jest w stanie palpacyjnie określić, które zniekształcenie występuje i skutecznie je skorygować. Ból generowany przez CD ma charakter punktowy, powoduje utratę siły i koordynacji i ruchomości w jednym określonym kierunku.
Zniekształcenie cylindryczne (Cylinder distortion)
cyd
Dystorsja, która często powoduje ekstremalny ból, nasilający się w nocy. Często jest odczuwalny głęboko w tkance i trudny do zlokalizowania (może mieć charakter „skaczący”). Cylinder często powoduje utratę ruchomości, a ból ma miejsce podczas ruchów czynnych pacjenta. Zniekształcenie to obejmują tzw. powięź cylindryczną, która otacza tułów, kończyny i narządy. Zobrazować ją można jako kabel od starego telefonu. Jeśli dojdzie do poskręcania zwojów tkanki łącznej, może dochodzić do patologicznych ograniczeń ruchomości, gdyż powięź działa jak opaska uciskowa wokół tkanek, które otacza.
Zniekształcenie fałd (Folding Distortion)
fd
W ludzkim ciele występuje tzw. powięź pofałdowana. Obejmuje ona torebki stawowe, przegrody mięśniowe i błony międzykostne. Jej głównym zadaniem jest ochrona stawów przed nadmierną trakcją (oddaleniem) i kompresją. Jeśli dojdzie do jej zniekształcenia, chory może odczuwać ból głęboko w stawie, szczególnie podczas obciążania (kompresji) lub podczas trakcji stawowej. Stan taki zwykle nie powoduje utraty ruchomości, jednakże może wiązać się z obecnością niestabilności i obrzęku wokół stawu. Pacjent często pociąga lub pcha chory staw lub wykonuje „ścinające” ruchy w poprzek stawu. Mechanizm powstawania takiego zniekształcenia często pokazuje się na sprężynie-zabawce, która może zostać albo rozwinięta-skręcona w którąś ze stron i odwija się zgnieciona, lub zgnieciona-skręcona w którąś ze stron i odwija się zgnieciona.
Utrwalenie tektoniczne (Tectonic Fixation)
tf
Jest to dystorsja, która nie daje wrażeń bólowych. Występuje w niej ogólna utrata ruchomości oraz uczucie sztywności i sklejenia w stawie. Często pacjent stara się sam go uruchomić. W utrwaleniu tektonicznym, powięź gładka traci możliwość ślizgu i jednocześnie dochodzi do zmniejszenia ilości płynu stawowego i braku jego transportu między strukturami. TF powstaje zwykle w kombinacji z innymi zniekształceniami.
Co powinieneś wiedzieć o Terapii FDM
Każda z dystorsji ma inny charakter i jest leczona w odmienny sposób. Sposób leczenia jest w dużej mierze uzależniony od rodzaju bólu, jego charakteru i okolicy, ale przede wszystkim od wywiadu i gestykulacji pacjenta w trakcie badania.
Terapia FDM jest w 100% bezpieczna dla pacjenta, jednakże w wielu przypadkach „mało przyjazna”. Niektóre techniki charakteryzują się dosyć dużą bolesnością, aczkolwiek zapewniam, iż warto wytrzymać kilka lub kilkanaście minut bolesnej terapii, aby dolegliwości (z którymi żyje się od tygodni lub miesięcy) ustąpiły. Reakcja na zastosowane techniki jest niemalże natychmiastowa. Terapeuta po przeprowadzonym wywiadzie wybiera test kontrolny (który będzie miernikiem zmian dolegliwości), a następnie wykonuje technikę leczniczą. Po jej zastosowaniu wykonuje się ponowny test, który przemawia za skutecznością terapii.
Czasami po terapii mogą pojawiać się zaczerwienienia skóry i krwiaki.
Przez ok. 24 godziny po terapii może występować tkliwość mięśni.
U pacjentów zmagających się z przewlekłymi objawami bólowymi może występować chwilowe pogorszenie objawów.
Trwała i wyraźna poprawa jest odczuwalna najdalej po 3-4 sesji terapeutycznej, jednak zwykle następuje ona wcześniej.
Po terapii warto stosować zimne okłady z lodu, w większości przypadków starajmy się nie rozgrzewać leczonych tkanek!
Osobiście w gabinecie zaczynam terapię od technik bolesnych, przechodząc stopniowo do bardziej przyjaznych pacjentowi.
Rozsądek i umiar w dalszej aktywności są bardzo ważne. Jeśli dolegliwości bólowe ustępują bądź się zmniejszają, nie oznacza to, że wolno nam wszystko. Pamiętaj o profilaktyce, o zaleceniach fizjoterapeuty, o ćwiczeniach, które mają przywracać funkcję. Jeśli skręciłeś staw skokowy i po terapii FDM nie odczuwasz bólu, nie zwalnia Cię to z ćwiczeń stabilizacyjnych. Jeśli minął ból barku, z którym zmagałaś się przez ostatnie kilka miesięcy, nie oznacza to, że nie musisz wzmacniać i rozciągać mięśni. A jeśli przestały Cię boleć plecy lub szyja, pamiętaj o prawidłowym siedzeniu, unikaniu pozycji które prowokują ból i obciążają kręgosłup!
Wskazania do terapii metodą FDM:
√ Bóle kręgosłupa i szyi oraz głowy (ostre i przewlekłe)
√ Dolegliwości stawów biodrowych, również te, które kwalifikują się do endoprotezoplastyki!
√ Kontuzje stawów kolanowych (kontuzje, ITBS, Gęsia stopka, kolano skoczka, kolano biegacza, naciągnięcia mięśni kulszowo-goleniowych, dolegliwości stawu rzepkowo-udowego i inne)
√ Urazy stawu skokowego (świeże skręcenia), stany po urazach ze złamaniami, bolesne stany po zabiegach i unieruchomieniach, bóle piszczeli, bóle łydek i ścięgna Achillesa
√ Bóle i ograniczenia ruchomości stawów barkowych, Zamrożony bark, Zespół Bolesnego Barku
√ Bóle stawów łokciowych, Łokieć tenisisty, łokieć golfisty, przeciążenia, mikrourazy
√ Dolegliwości stawów rąk, nadgarstków i palców, zespół cieśni nadgarstka i inne.
Jeśli masz ochotę obejrzeć powięź „w akcji”, zapraszam serdecznie do obejrzenia krótkiego filmiku Pana Andrzeja Pilata
Coś pięknego.
Bibliografia:
1. FDM. Clinical and Theoretical Application of the Fascial Distortion Model Within the Practice of Medicine and Surgery. Stephen Typaldos, D.O.
2. Skrypt EFDMA – Fascial Distortion Model (FDM) według S. Typaldosa D.O Moduł 1
3. Nieskończona sieć. Anatomia powięzi w działaniu. – R. Louis Schultz
Zmieniony przez - BPL-G w dniu 2018-11-20 09:45:16
Krzysztof Piekarz
marek213
BPL-G
