ZGAGA

spoko spoko - łatwo mówić a trudniej wyegzekwować

nie no, nie ma co tak od razu biegać do lekarza ze zgagą Skoro mówisz, że zawaliłeś trochę dietę, to dla mnie wszystko jasne. Jak wrzucam w siebie beleco to mam to samo. Wrócisz do zdrowego żywienia i problemy powinny zniknąć. Pozdro

Myslę,że warto jednak pójść do lekarza i diagnostykę zrobić.Nieleczony refluks moze byc przyczyną metaplazji i powstania przełyku Bareta, który jest już uznawany za stan przednowotworowy.

Jagna, mówisz jak epigon epoki, kiedy lekarze jeszcze interesowali się pacjentem a nie refundacją z NFZ. To stanowisko chwalebne, acz wg mnie nosi lekkie znamiona hipohondrii obawiam się, że dzisiaj lekarz wyśmiałby człowieka, który przychodzi ze zgagą. Przepisałby mu reni i do domu. Uważam, że najpierw lepiej przyjrzeć się własnej diecie (to nigdy nie zaszkodzi), poobserwować reakcję organizmu i dopiero kiedy to nie pomoże przyjdzie czas na badania.

mały off topic:
kopt "filozofia, literatura," - czyżby pokrewna dusza?

aaa Jakryc, zupełnie niewykluczone Szczególnie, że widzę jeszcze w podpisie to MMA

miałe tez kiedyś ten problem
polecam kuracje lekiem o nazwie Lanzur---

tylko nie kupuj MANTI bo nic nie pomaga hehe

kopt bynajmniej ja swoimi interesuje się

he he, dlatego pozwoliłem sobie nazwać Cię epigonem
A na poważnie, to są tylko 2 możliwe stanowiska w tej sprawie:
1) są ludzie, którzy z każdym nowym pieprzykiem biegają do lekarza, tak na wszelki wypadek, żeby się nie okazało, że to czerniak
- Ci ludzie niewątpliwie są lepiej zabezpieczeni przed ewentualną chorobą fizyczną, ale za to psychicznie wszędzie węszą zagrożenie życia, śmiertelną chorobę i popadają w hipohondrię.
2) są ludzie, którzy do lekarza chodzą, gdy mają 40 stopni gorączki
- im zapewne bardziej grozi niebezpieczeństwo przeoczenia początkowego stadium ciężkiej choroby, ale z drugiej strony nie przejmują się tak, więc są mniej zestresowani
Reasumując: pierwsi w 10 przypadkach na 100 marnują czas swój, lekarza i innych pacjętów, są zestresowani, żyją w świecie ciągłego zagrożenia i tak się przywiązują do samej idei bycia chorym, że wreszcie się rozchorują
Drudzy zaś w 10 przypadkach na 100 marnują swoją szansę na wyleczenie się w stadium początkowym choroby i albo muszą się długo leczyć, albo umiarają szczęśliwi Za to w 90 przypadkach na 100 żyją sobie spokojnie nie marnując czasu, pieniędzy i nie popadając w paranoję.
Oczywiście są to 2 skrajne postawy a najlepiej znaleźć pomiędzy nimi złoty środek, a tym złotym środkiem na pewno nie jest bieganie ze zgagą do lekarza