pro100
Bill Roberts uzyskał tytuł licencjata z Mikrobiologii i Nauki o komórkach. Ukończył edukację i badania wymagane do zrobienia doktoratu z Chemii Leków. Bill wstąpił do branży suplementów żywieniowych zaraz po zakończeniu swojej pracy doktoranckiej, a jego wykształcenie było bezcenne przy projektowaniu i doskonaleniu suplementów żywieniowych, jako że pracował przy projektowaniu leków, a także przy podskórnym podawaniu leków. Nie był specjalnie nastawiony na androgeny w inny sposób niż szeroko stosowana ekspertyza farmaceutyczna. To pozwoliło mu uzyskać unikalne spojrzenie na farmakologię anaboliczną z wiedzą, której nie posiadłby w żaden inny sposób.
Żaden ze środków omówionych w tym artykule nie jest przeznaczony do stosowania bez specjalistycznej medycznej porady. Skonsultuj się z lekarzem przed przyjęciem jakichkolwiek z tych leków.
Stosowanie sterydów anabolicznych/androgennych (AAS) jest zagmatwanym tematem, gdy przychodzi do uzyskania pożądanych efektów, tego jak powinny być łączone i dlaczego, i do ich wad i zalet. Mimo, że wiele pojedynczych punktów zostało omówionych wcześniej w innych artykułach, po raz pierwszy wszystkie te informacje są opisane w jednym miejscu, aby ułatwić szybkie odwołanie się do nich. Ponadto dodane zostały nowe informacje.
Porównanie AAS
Porównanie różnych leków musi być przeprowadzone w sposób racjonalny. Niestety, w kulturystyce jest to rzadkość. Ludzie mówią mi "Winstrol jest bezużyteczny! Jeśli wstrzyknę sobie Sustanon dwa razy w tygodniu, osiągam rezultaty za każdym razem. Spróbowałem brać Winstrol dwa razy w tygodniu i rezultaty były znikome. On nie jest dobry."
Ale spójrzmy na to porównanie z bliska: dwie ampułki Sustanonu to 500mg estrów testosteronu. Dwie ampułki Winstrolu to 100mg stanozololu. Czy to nie oczywiste, że 500mg pierwszego z leków przewyższa skutecznością 100mg drugiego? Czy to oznacza, że ostatni z leków jest bezużyteczny? Oczywiście nie.
Istnieją trzy racjonalne formy porównania - pierwsza ekonomiczna, kolejna dotycząca chemii leków i trzecia z klinicznego punktu widzenia.
Po pierwsze, musimy porównać oba leki dolar po dolarze. Jeśli cena jest naszym głównym problemem, jest to rozsądne, aby porównać rezultaty mając, powiedzmy, około $27 na tydzień na Sustanon kontra $27 na tydzień na Winstrol Depot. W tym porównaniu przegrywa Winstrol, przynajmniej dla masowych cykli.
Po drugie, możemy porównać równe ilości leku. Tak naprawdę powinniśmy porównać wagę molekularną (estry podnoszą wagę), jednak tutaj to pominiemy i porównamy miligram po miligramie. W ten sposób, możemy porównać 350 mg/tydzień Sustanonu z 350 mg/tydzień Winstrol Depot. W tym porównaniu, Winstrol nie ma sobie równych i z całą pewnością wygra, jeśli będziemy porównywać te ilości w pewnych układach niż w odosobnieniu.
Ostatecznie możemy porównać skutki uboczne tak samo działających dawek, a lek z mniejszą ilością skutków ubocznych i z tym samymi terapeutycznymi efektami zostaje uznany za lepszy. W tym porównaniu, Winstrol bezsprzecznie wygrywa, przynajmniej przy rozsądnym dawkowaniu.
Dwa ostatnie typy porównania są typami, które wykorzystam w tym artykule. Sposoby porównania, które można znaleźć w wielu książkach, gdzie niskie dawki oxandrolone są porównywane z 50g Anadrol®, albo średnie dawki testosteronu propinate porównywane są z większymi ilościami testosteronu prolongatum, etc. nie będą tutaj użyte, ponieważ są bezużyteczne i nie dają wystarczająco informacji.
Lek odniesienia: Testosteron
Testosteron, jako naturalny lek i jeden z najczęściej używanych AAS, jest najwygodniejszym wyborem jako lek, do którego będziemy się odnosić w tych porównaniach.
Do szczególnych właściwości testosteronu, które warte są zanotowania, zalicza się to, że enzymatycznie przekształca się w DHT i w estradiol (estrogen). Podczas gdy przy normalnym poziomie testosteronu te zmiany są pożądane, to przy ponadfizjologicznym poziomie, spowodowanym przez podawanie leku, nie są. DHT działa przynajmniej trzykrotnie silniej (efektywność na miligram) niż testosteron jako receptor androgenny (AR): dlatego w tych tkankach, które zmieniają testosteron na DHT, jest trzy razy więcej androgenu niż w jakimkolwiek innym miejscu w organizmie. Jednak w skórze i prostacie poziom androgenu jest zwiększony trzykrotnie lub nawet więcej od poziomu obecnego w tkance mięśniowej. Poziom ten może być zbyt wysoki. Użycie Proscar może znormalizować poziom DHT, pomimo podwyższonego przyjmowania testosteronu.
Nadmierna przemiana na estrogen jest także niepożądana, jako że przyczynia się do zahamowania pracy układu podwzgórze/przysadka/jądra, co powoduje albo zaostrza ginekomastię, może powodować wzdęcia, i niekorzystny rozdział tłuszczu. Ta przemiana może być zredukowana poprzez użycie inhibitorów aromatazy takich jak Cytadren, a efekty wyprodukowanego estradiolu mogą być zablokowane w wielu tkankach, między innymi w podwzgórzu i tkance piersiowej przez Clomid.
Wśród najbardziej znaczących różnic pomiędzy syntetycznymi AAS w porównaniu z testosteronem jest to, że mogą uniknąć jednego lub wszystkich enzymatycznych zmian. Kolejna różnica wynika z faktu, że nie każde działanie androgenów jest pośredniczone przez receptory androgenowe, a nie wszystkie AAS dają podobne efekty w tych działaniach.
Testosteron użyty samodzielnie jako bardzo skuteczny, szczególnie przy dawkach powyżej 1 grama na tydzień, może dać znaczące rezultaty z tylko przy zastosowaniu 500 mg/tydzień. Jeżeli jednak żadne inne leki nie są stosowane, skutki uboczne, takie jak ginekomastia, są całkiem możliwe. Powiększenie prostaty, pogarszający się trądzik i powiększająca się łysina (u genetycznie podatnych) są szczególnie poważne poprzez podwyższony poziom androgenu, zauważalny w tych tkankach jako rezultat przemiany na silniejszy DHT. Syntetyki, które nie zamieniają się na DHT dają taki sam poziom androgenu zarówno w tkankach, jak i w całym organizmie, zamiast trzykrotnie wyższego poziomu. To jest zauważalna zaleta.
Szczególnie interesującą cechą testosteronu, wyłączając wyżej wymienione skutki uboczne, jest jego niska toksyczność. Dwu- lub cztero- gramowe dawki na tydzień są normalne w kulturystyce, i nie są szczególnie szkodliwe dla wątroby. Nikt nie chce jednak przyjmować dawek żadnego innego pojedynczego steroidu w podobnie skutecznych dawkach, i wydaje się, że jeżeli ktoś by spróbował, efekt mógłby być bardziej toksyczny. Na przykład, hepatotoksyczność Winstrol Depot wynikająca z jego grupy metylowej - 17 nie jest poważna przy dawkach około 350 mg/tydzień, ale może równie dobrze być problematyczna przy dawce 2 gram na tydzień - są to oczywiście spekulacje, ponieważ nikt nie stosuje takich dawek Winstrolu. Jednak przy rygorze większych dawek testosteron okazuje się mieć przewagę w kategoriach toksyczność kontra efektywność nad wieloma syntetykami. Są jednak dawki w skali kulturysty. Bowiem w skali dawek odpowiednich dla większości osób, zwykle chodzi o odwrotność.
Nandrolone (Deca Durabolin)
Ten lek odznacza się (na tyle ile wiem) 5-alfa-reduktazą, enzymem, który zamienia testosteron na silniejszy DHT, właściwie to zmienia nandrolone na słabszy związek chemiczny. Dlatego ten AAS dezaktywuje się w skórze, skalpie i prostacie, a te tkanki doświadczają niższego efektywnego poziomu androgenu niż reszta ciała. Więc Deca daje mniej aktywności w skalpie, skórze i prostacie, przy takim samym poziomie aktywności na receptory androgenu w tkance mięśniowej. To jest, więc najlepszy wybór dla tych, którzy o to dbają.
Jego efektywność na receptor androgenny tkanki mięśniowej jest wyższa niż testosteronu: łączy lepiej. Jednak, rezultaty są o połowę mniejsze (na miligram). Uważam, że to jest rezultatem tego, że jest mniej efektywny albo zupełnie nieefektywny w mechanizmach budowy mięśni, w których nie pośredniczą receptory androgenne.
Jest on także mniej lub zupełnie nieefektywny na komórki nerwowe, szczególnie na te odpowiedzialne za erekcję. Stosowanie Deca jako jedynego AAS często powoduje zupełną impotencję.
Te problemy mogą zostać rozwiązane przez połączenie z lekiem, który dostarczy brakującego składnika, np. testosteronu.
Do pewnego stopnia nandrolone aromatyzuje się do estrogenu, i nie wydaje mi się, że może być zupełnie zablokowany przez użycie inhibitorów aromatazy - właściwie, aromataza nie musi uczestniczyć w tych procesach (nie ma dowodów na ludziach o takich zdarzeniach) z enzymem CYP 2C11 będącym, moim zdaniem, bardziej prawdopodobnym kandydatem do tego zadania. Jakkolwiek, Cytadren, inhibitor aromatazy, jest w stanie uchronić nandrolone od aromatyzacji.
Ten lek jest stosunkowo efektywny przy dawkach 400mg/tydzień. Długi półokres rozpadu Deca-Durabolinu sprawia, że nie jest on odpowiedni do krótkotrwałego zmiennego cyklu, ponieważ efekty utrzymują się tygodnie po przyjęciu ostatniego zastrzyku.
Boldenone (Equipoise)
Ten lek jest porównywalny pod względem jego mocy do nandrolone. Brakuje mu jednak możliwości nandrolone do metabolicznej dezaktywacji za pomocą 5-alfa-reduktazę. Nie potrafię jednak stwierdzić, czy efekt jaki produkuje jest spowodowany silnym wiązaniem z receptorami androgennymi, czy tym, że jest zupełnie nieefektywny w mechanizmach, w których nie pośredniczą receptory androgenne.
Methenolone (Primobolan)
Ten steryd jest w przybliżeniu porównywalny do nandrolone w ich anabolicznej sile, jednak nie wiąże się z receptorami androgennymi tak dobrze, i jest podobnie nieefektywny w mechanizmach, w których nie pośredniczą receptory androgenne. Z drugiej strony, dawki wyższe, niż na przykład estrów nandrolone, są dobre, i niekoniecznie są mniej efektywne, biorąc pod uwagę, że kogoś na to stać. Lek ten powoduje mniejsze zahamowanie niż Deca czy testosteron przy jakimkolwiek poziomie efektu anabolicznego, dlatego, że nie może zamienić się w estrogen. W przeciwieństwie do Deca, nie jest metabolicznie dezaktywowany przez 5-alfa-reduktazę i przez to nie jest tak korzystny dla skóry i włosów - jednak przez zahamowanie produkcji naturalnego testosteronu i silnego DHT, można poprawić jakość skóry, tak jakby się nie stosowało AAS.
Methandriol Dipropionate
Ta substancja powinna być unikana przez męskich kulturystów chyba, że celowo chcą użyć coś estrogennego. Alternatywną opcją jest Pentabol. To jest ten sam związek chemiczny, ale bez estru do doustnego stosowania (przy niskiej biodostępności).
Stanozolol (Winstrol)
Jedną z oczywistych różnic między Winstrol Depot a innymi wstrzykiwanymi sterydami, które nie są estryfikowane, jest to, że jest sprzedawany jako wodna zawiesina stanozololu (nie powinien być nazwany rozpuszczalnym w wodzie: w rzeczywistości żaden ze składników nie jest rozpuszczalny w wodzie). Oznacza to, że nie ma klasycznego cyklu rozpadu połowicznego, gdzie w czasie x jego poziom jest ? początkującego, w czasie 2 x jest na poziomie ?, w czasie 3 x na poziomie 1/8, etc. Zamiast tego, mikrokryształy powoli się rozpuszczają i kiedy osiągną swoją możliwości rozpuszczania, poziom leku spada drastycznie.
Dla zastosowania weterynaryjnego, Upjohn uważa, że jedna dawka w tygodniu dostarcza stałego poziomu. Nie jestem pewien, czy to na pewno prawda, czy też nie - może być to prawdą w odniesieniu do praktyki klinicznej, ale nie do rzeczywistości. Jeżeli jest to prawda, wtedy obserwacja kulturystów, jest wymagana, z powodu wysokich dawek, które stosują, np. 350 mg/tydzień, niż ze względu na potrzebę codziennego wstrzykiwania. Niestety kulturyści często robią nielogiczne porównania, co kończy się codziennymi zastrzykami, jako że 50 mg na tydzień nie daje rezultatów! Oczywiście, że nie: dawka jest za niska. Dla przyszłych artykułów: powinno się przeprowadzić badania moczu, aby uzyskać bardziej specyficzne dane, jako że ten temat budzi duże zainteresowanie.
W niektórych przypadkach, kobiety miały problemy z wirylizacją przy przyjmowaniu tylko 2mg/dzień. Jednak nie można założyć, że nawet pojedyncza tabletka jest zupełnie bezpieczna dla kobiet, które dbają o zachowanie swojego głosu, uniknięcie nadmiernego owłosienia etc.
Stanozolol ma unikalne właściwości biochemiczne, które zostaną omówione w kolejnym artykule.
Methandrostenolone (Dianabol)
W przeciwieństwie do tego, co można oczekiwać, ten związek chemiczny jest właściwie słabym agonistą receptorów androgennych ze słabym wiązaniem. Więc jego wartość pochodzi z efektów, w których nie pośredniczą receptory androgenne. Nie jest on więc efektywny w aktywowaniu receptorów androgennych, co oznacza, że musi być połączony z AAS, który jest efektywny. Przy średnich dawkach (20-50 mg/dzień) ustny methandrostenolone jest (w mojej opinii) dwa razy skuteczniejszy na miligram (dwa razy silniejszy) niż wstrzykiwane estry testosteronu.
Lek ten przemienia się w estradiol w procesie aromatyzacji. Ilość tej przemiany może zostać zredukowana przez użycie Cytadrenu (porównaj poprzednie artykuły omawiające dawkowanie).
Nieodwracalne zachrypnięcie głosu zostało zauważone po zastosowaniu już niewielu tabletek Dianabolu: jedna dziennie przez kilka tygodni. Z tego powodu, w latach 60-tych lekarze zadecydowali o zakończeniu zapisywania tego leku (jedna tabletka dziennie) jako "tonik".
Jak już wcześniej wspomniałem, wszystko zależy od danej jednostki, niektóre kobiety są w stanie uzyskać pożądaną anaboliczna aktywność przed osiągnięciem osobistego limitu powodującego wirylizację, inne nie.
Oxymetholone (Anadrol®)
Tak jak methandrostenolone, oxymetholone nie wiąże się dobrze z receptorami androgennymi i najprawdopodobniej wywiera anaboliczny efekt poprzez działania, w których nie pośredniczą receptory androgenne. Nie jest pewne, czy te efekty są te same jak te, które powoduje Dianabol. Istnieje jedna różnica: uważam, mimo braku dowodów za lub przeciw w literaturze naukowej, że oxymetholone jest progestogenny. Powoduje ból sutków lub/i pogarszającą się ginekomastię nawet w obecności wysokiej dawki antyestrogenów, sugerując, że efekt nie jest estrogenny. Co więcej, ten efekt nie może zostać pominięty przez użycie stanozololu, który jest antyprogestogenny. Nie jest to jasne czy blokowanie aktywności progestogennej przez Winstrol powoduje spadek wagi, czy nie.
Anadrol® nie przemienia się w estrogen, a przynajmniej nie ma na to dowodu, ani zupełnie wiarygodnego mechanizmu, mimo że antyestrogeny nie są wymagane, w przypadku stosowania niearomatycznych AAS. Jednak, w połączeniu z takimi lekami jak testosteron, Anadrol® charakteryzuje się tym, że pogarsza symptomy "estrogenne", prawdopodobnie poprzez produkowanie progestagennych symptomów, które kulturysta myli z estrogennymi, albo poprzez zmiany metabolizmu estrogenu, albo też poprzez rozregulowaną aromatazę.
W porównaniu z tym, co kulturyści oczekują, lek jest zupełnie łagodny, kiedy aromatyczne sterydy nie są obecne. Uważam, że jego siła jest mniej więcej porównywalna z Dianabolem.
Oxandrolone
Mogłoby się wydawać, że w przeciwieństwie do oxymetholone i methandrostenolone, oxandrolone dobrze łączy się z receptorami androgennymi. Jednak, samodzielnie jest uznany za słaby anabolik. Powodem tego jest to, że kulturyści czynią nieszczęśliwe i nierozsądne porównania, kiedy osądzają AAS. Jeśli 20mg/dzień oxandrolone, (czyli 8 tabletek - czy to nie jest dużo?) niewiele działa, wtedy lek uznany jest za bezużyteczny albo słaby przez jego użytkowników. Ale to tylko 140mg/tydzień. Czy 140mg/tydzień testosteronu daje jakieś ogromne rezultaty? Nie. Niewiele AAS daje dramatyczne rezultaty przy takiej dawce.
Z powodu swojej wysokiej ceny, niewielu kulturystów bierze duże dawki oxandrolone. Znany jest jeden przypadek w literaturze medycznej (Forbes et al.), gdzie zanotowano, że atleta sam zaaplikował sobie 80 mg oxandrolone na dzień wierząc w niesamowite rezultaty. Nie wiem, czy mogę dać tej informacji wiarę, ponieważ badania moczu nie zostały wykonane, aby sprawdzić, czy jakikolwiek inny lek nie był stosowany. Mimo wszystko, przy obecnych cenach, tylko całkiem bogaci mogą sobie na taką dawkę pozwolić.
Oxandrolone nie aromatyzuje się i nie przemienia się z DHT, ma dłuższy okres półrozpadu niż Dianabol - 8 godzin kontra 4 godziny. Średnie dawki przyjmowane rano są w większości usunięte z organizmu do wieczora, jednak dostarczają umiarkowane dawki androgenu w ciągu dnia i wczesnym wieczorem.
Uważam to za trudne, aby dokonać porównania siły z jakimkolwiek innym steroidem, ponieważ nie znam żadnego kulturysty, który korzystał jedynie z tego leku.
Norethandrolone (Nilevar)
Ten lek doustny jest aktywny progestogennie. Nie posiadam informacji, czy Winstrol przeciwdziała skutkom ubocznym, jak jest w przypadku Anadrol®, ale w żadnym przypadku nie jest uznany za zbyt przydatny lek dla kulturystów. Dla kobiet jest to jednak prawdopodobnie przeciętny syntetyk, porównywalny do Dianabolu.
Fluoxymesterone (Halotestin)
W przeciwieństwie do tego, co można by oczekiwać, ten lek ma kiepskie wiązania z receptorami androgennymi. Prawdopodobnie jest efektywny w działaniach, w których nie pośredniczą receptory androgenne. Jest to raczej toksyczny lek i uważam, że go za kiepski wybór, chyba, że przed konkursem, dla chętnych, cierpieć od toksyczności, albo dla wytrzymałościowych atletów w nie - testowanych konkursach.
Mesterolone (Proviron)
Ten lek dobrze wiąże się z receptorami androgennymi, ale w tkance mięśniowej większość nie dociera do receptorów androgennych, ponieważ jest enzymatycznie przemienione na diol. Jednak nie jest to skuteczny anabolik. Jednak w miarę skutecznie przeciwdziała ginekomastii, i redukuje estrogenne wzdęcia, jeżeli taki problem się pojawił.
Łączenie
Jest to temat, który omówimy bardziej szczegółowo w późniejszym czasie, szczególnie w odniesieniu do współdziałających efektów w pewnych kombinacjach, gdzie ? x mg A plus ? y mg B daje większe korzyści niż x mg A czy y mg B.
Ale w skrócie, tak abyście mogli uzyskać praktyczne informacje z tego artykułu, to, co powinniśmy zrobić to łączyć sterydy, które się wzajemnie uzupełniają: tam gdzie jeden jest efektywny, drugi nie jest.
Na przykład, problemem Dianabolu jest to, że nie wiąże receptorów androgennych zbyt dobrze. Jednak daje bardzo dobre efekty, w których nie pośredniczą receptory androgenne. W przeciwieństwie do nandrolone który, wiąże receptory androgenne bardzo dobrze, ale właściwie jest nieefektywny przy większości działań, w których nie pośredniczą receptory androgenne. Jeśli połączyć oba leki, efekt będzie współdziałający, jako że uzupełniają się wzajemnie. Nie tylko teoria to przewiduje, także zostało to zauważone.
Łączenie Deca z Promo, jednak, nie będzie współdziałające, i nie zostało to również zaobserwowane. Oba mają ten sam typ aktywności: oba są dobrymi agonistami receptorów androgennych i są nieefektywne podczas działań, w których nie pośredniczą receptory androgenne. Można zamiast tego użyć albo tylko Deca, albo tylko Primo, niż łączyć je.
Te same zasady można zastosować do leków opisanych powyżej. W polu zainteresowań są współdziałające efekty w kombinacjach zawierających testosteron, trenbolon, i/lub stanozolol. Odniesienia do literatury popierają argument za efektami, w których nie pośredniczą receptory androgenne, jednak naoczne dowody z kulturystyki, wystarczające, aby dać rzetelne odpowiedzi, są niekompletne. Spodziewam się jednak, że przyszłe artykuły odpowiedzą na te pytania.
źródło: http://www.kulturystyka-online.pl/
Żaden ze środków omówionych w tym artykule nie jest przeznaczony do stosowania bez specjalistycznej medycznej porady. Skonsultuj się z lekarzem przed przyjęciem jakichkolwiek z tych leków.
Stosowanie sterydów anabolicznych/androgennych (AAS) jest zagmatwanym tematem, gdy przychodzi do uzyskania pożądanych efektów, tego jak powinny być łączone i dlaczego, i do ich wad i zalet. Mimo, że wiele pojedynczych punktów zostało omówionych wcześniej w innych artykułach, po raz pierwszy wszystkie te informacje są opisane w jednym miejscu, aby ułatwić szybkie odwołanie się do nich. Ponadto dodane zostały nowe informacje.
Porównanie AAS
Porównanie różnych leków musi być przeprowadzone w sposób racjonalny. Niestety, w kulturystyce jest to rzadkość. Ludzie mówią mi "Winstrol jest bezużyteczny! Jeśli wstrzyknę sobie Sustanon dwa razy w tygodniu, osiągam rezultaty za każdym razem. Spróbowałem brać Winstrol dwa razy w tygodniu i rezultaty były znikome. On nie jest dobry."
Ale spójrzmy na to porównanie z bliska: dwie ampułki Sustanonu to 500mg estrów testosteronu. Dwie ampułki Winstrolu to 100mg stanozololu. Czy to nie oczywiste, że 500mg pierwszego z leków przewyższa skutecznością 100mg drugiego? Czy to oznacza, że ostatni z leków jest bezużyteczny? Oczywiście nie.
Istnieją trzy racjonalne formy porównania - pierwsza ekonomiczna, kolejna dotycząca chemii leków i trzecia z klinicznego punktu widzenia.
Po pierwsze, musimy porównać oba leki dolar po dolarze. Jeśli cena jest naszym głównym problemem, jest to rozsądne, aby porównać rezultaty mając, powiedzmy, około $27 na tydzień na Sustanon kontra $27 na tydzień na Winstrol Depot. W tym porównaniu przegrywa Winstrol, przynajmniej dla masowych cykli.
Po drugie, możemy porównać równe ilości leku. Tak naprawdę powinniśmy porównać wagę molekularną (estry podnoszą wagę), jednak tutaj to pominiemy i porównamy miligram po miligramie. W ten sposób, możemy porównać 350 mg/tydzień Sustanonu z 350 mg/tydzień Winstrol Depot. W tym porównaniu, Winstrol nie ma sobie równych i z całą pewnością wygra, jeśli będziemy porównywać te ilości w pewnych układach niż w odosobnieniu.
Ostatecznie możemy porównać skutki uboczne tak samo działających dawek, a lek z mniejszą ilością skutków ubocznych i z tym samymi terapeutycznymi efektami zostaje uznany za lepszy. W tym porównaniu, Winstrol bezsprzecznie wygrywa, przynajmniej przy rozsądnym dawkowaniu.
Dwa ostatnie typy porównania są typami, które wykorzystam w tym artykule. Sposoby porównania, które można znaleźć w wielu książkach, gdzie niskie dawki oxandrolone są porównywane z 50g Anadrol®, albo średnie dawki testosteronu propinate porównywane są z większymi ilościami testosteronu prolongatum, etc. nie będą tutaj użyte, ponieważ są bezużyteczne i nie dają wystarczająco informacji.
Lek odniesienia: Testosteron
Testosteron, jako naturalny lek i jeden z najczęściej używanych AAS, jest najwygodniejszym wyborem jako lek, do którego będziemy się odnosić w tych porównaniach.
Do szczególnych właściwości testosteronu, które warte są zanotowania, zalicza się to, że enzymatycznie przekształca się w DHT i w estradiol (estrogen). Podczas gdy przy normalnym poziomie testosteronu te zmiany są pożądane, to przy ponadfizjologicznym poziomie, spowodowanym przez podawanie leku, nie są. DHT działa przynajmniej trzykrotnie silniej (efektywność na miligram) niż testosteron jako receptor androgenny (AR): dlatego w tych tkankach, które zmieniają testosteron na DHT, jest trzy razy więcej androgenu niż w jakimkolwiek innym miejscu w organizmie. Jednak w skórze i prostacie poziom androgenu jest zwiększony trzykrotnie lub nawet więcej od poziomu obecnego w tkance mięśniowej. Poziom ten może być zbyt wysoki. Użycie Proscar może znormalizować poziom DHT, pomimo podwyższonego przyjmowania testosteronu.
Nadmierna przemiana na estrogen jest także niepożądana, jako że przyczynia się do zahamowania pracy układu podwzgórze/przysadka/jądra, co powoduje albo zaostrza ginekomastię, może powodować wzdęcia, i niekorzystny rozdział tłuszczu. Ta przemiana może być zredukowana poprzez użycie inhibitorów aromatazy takich jak Cytadren, a efekty wyprodukowanego estradiolu mogą być zablokowane w wielu tkankach, między innymi w podwzgórzu i tkance piersiowej przez Clomid.
Wśród najbardziej znaczących różnic pomiędzy syntetycznymi AAS w porównaniu z testosteronem jest to, że mogą uniknąć jednego lub wszystkich enzymatycznych zmian. Kolejna różnica wynika z faktu, że nie każde działanie androgenów jest pośredniczone przez receptory androgenowe, a nie wszystkie AAS dają podobne efekty w tych działaniach.
Testosteron użyty samodzielnie jako bardzo skuteczny, szczególnie przy dawkach powyżej 1 grama na tydzień, może dać znaczące rezultaty z tylko przy zastosowaniu 500 mg/tydzień. Jeżeli jednak żadne inne leki nie są stosowane, skutki uboczne, takie jak ginekomastia, są całkiem możliwe. Powiększenie prostaty, pogarszający się trądzik i powiększająca się łysina (u genetycznie podatnych) są szczególnie poważne poprzez podwyższony poziom androgenu, zauważalny w tych tkankach jako rezultat przemiany na silniejszy DHT. Syntetyki, które nie zamieniają się na DHT dają taki sam poziom androgenu zarówno w tkankach, jak i w całym organizmie, zamiast trzykrotnie wyższego poziomu. To jest zauważalna zaleta.
Szczególnie interesującą cechą testosteronu, wyłączając wyżej wymienione skutki uboczne, jest jego niska toksyczność. Dwu- lub cztero- gramowe dawki na tydzień są normalne w kulturystyce, i nie są szczególnie szkodliwe dla wątroby. Nikt nie chce jednak przyjmować dawek żadnego innego pojedynczego steroidu w podobnie skutecznych dawkach, i wydaje się, że jeżeli ktoś by spróbował, efekt mógłby być bardziej toksyczny. Na przykład, hepatotoksyczność Winstrol Depot wynikająca z jego grupy metylowej - 17 nie jest poważna przy dawkach około 350 mg/tydzień, ale może równie dobrze być problematyczna przy dawce 2 gram na tydzień - są to oczywiście spekulacje, ponieważ nikt nie stosuje takich dawek Winstrolu. Jednak przy rygorze większych dawek testosteron okazuje się mieć przewagę w kategoriach toksyczność kontra efektywność nad wieloma syntetykami. Są jednak dawki w skali kulturysty. Bowiem w skali dawek odpowiednich dla większości osób, zwykle chodzi o odwrotność.
Nandrolone (Deca Durabolin)
Ten lek odznacza się (na tyle ile wiem) 5-alfa-reduktazą, enzymem, który zamienia testosteron na silniejszy DHT, właściwie to zmienia nandrolone na słabszy związek chemiczny. Dlatego ten AAS dezaktywuje się w skórze, skalpie i prostacie, a te tkanki doświadczają niższego efektywnego poziomu androgenu niż reszta ciała. Więc Deca daje mniej aktywności w skalpie, skórze i prostacie, przy takim samym poziomie aktywności na receptory androgenu w tkance mięśniowej. To jest, więc najlepszy wybór dla tych, którzy o to dbają.
Jego efektywność na receptor androgenny tkanki mięśniowej jest wyższa niż testosteronu: łączy lepiej. Jednak, rezultaty są o połowę mniejsze (na miligram). Uważam, że to jest rezultatem tego, że jest mniej efektywny albo zupełnie nieefektywny w mechanizmach budowy mięśni, w których nie pośredniczą receptory androgenne.
Jest on także mniej lub zupełnie nieefektywny na komórki nerwowe, szczególnie na te odpowiedzialne za erekcję. Stosowanie Deca jako jedynego AAS często powoduje zupełną impotencję.
Te problemy mogą zostać rozwiązane przez połączenie z lekiem, który dostarczy brakującego składnika, np. testosteronu.
Do pewnego stopnia nandrolone aromatyzuje się do estrogenu, i nie wydaje mi się, że może być zupełnie zablokowany przez użycie inhibitorów aromatazy - właściwie, aromataza nie musi uczestniczyć w tych procesach (nie ma dowodów na ludziach o takich zdarzeniach) z enzymem CYP 2C11 będącym, moim zdaniem, bardziej prawdopodobnym kandydatem do tego zadania. Jakkolwiek, Cytadren, inhibitor aromatazy, jest w stanie uchronić nandrolone od aromatyzacji.
Ten lek jest stosunkowo efektywny przy dawkach 400mg/tydzień. Długi półokres rozpadu Deca-Durabolinu sprawia, że nie jest on odpowiedni do krótkotrwałego zmiennego cyklu, ponieważ efekty utrzymują się tygodnie po przyjęciu ostatniego zastrzyku.
Boldenone (Equipoise)
Ten lek jest porównywalny pod względem jego mocy do nandrolone. Brakuje mu jednak możliwości nandrolone do metabolicznej dezaktywacji za pomocą 5-alfa-reduktazę. Nie potrafię jednak stwierdzić, czy efekt jaki produkuje jest spowodowany silnym wiązaniem z receptorami androgennymi, czy tym, że jest zupełnie nieefektywny w mechanizmach, w których nie pośredniczą receptory androgenne.
Methenolone (Primobolan)
Ten steryd jest w przybliżeniu porównywalny do nandrolone w ich anabolicznej sile, jednak nie wiąże się z receptorami androgennymi tak dobrze, i jest podobnie nieefektywny w mechanizmach, w których nie pośredniczą receptory androgenne. Z drugiej strony, dawki wyższe, niż na przykład estrów nandrolone, są dobre, i niekoniecznie są mniej efektywne, biorąc pod uwagę, że kogoś na to stać. Lek ten powoduje mniejsze zahamowanie niż Deca czy testosteron przy jakimkolwiek poziomie efektu anabolicznego, dlatego, że nie może zamienić się w estrogen. W przeciwieństwie do Deca, nie jest metabolicznie dezaktywowany przez 5-alfa-reduktazę i przez to nie jest tak korzystny dla skóry i włosów - jednak przez zahamowanie produkcji naturalnego testosteronu i silnego DHT, można poprawić jakość skóry, tak jakby się nie stosowało AAS.
Methandriol Dipropionate
Ta substancja powinna być unikana przez męskich kulturystów chyba, że celowo chcą użyć coś estrogennego. Alternatywną opcją jest Pentabol. To jest ten sam związek chemiczny, ale bez estru do doustnego stosowania (przy niskiej biodostępności).
Stanozolol (Winstrol)
Jedną z oczywistych różnic między Winstrol Depot a innymi wstrzykiwanymi sterydami, które nie są estryfikowane, jest to, że jest sprzedawany jako wodna zawiesina stanozololu (nie powinien być nazwany rozpuszczalnym w wodzie: w rzeczywistości żaden ze składników nie jest rozpuszczalny w wodzie). Oznacza to, że nie ma klasycznego cyklu rozpadu połowicznego, gdzie w czasie x jego poziom jest ? początkującego, w czasie 2 x jest na poziomie ?, w czasie 3 x na poziomie 1/8, etc. Zamiast tego, mikrokryształy powoli się rozpuszczają i kiedy osiągną swoją możliwości rozpuszczania, poziom leku spada drastycznie.
Dla zastosowania weterynaryjnego, Upjohn uważa, że jedna dawka w tygodniu dostarcza stałego poziomu. Nie jestem pewien, czy to na pewno prawda, czy też nie - może być to prawdą w odniesieniu do praktyki klinicznej, ale nie do rzeczywistości. Jeżeli jest to prawda, wtedy obserwacja kulturystów, jest wymagana, z powodu wysokich dawek, które stosują, np. 350 mg/tydzień, niż ze względu na potrzebę codziennego wstrzykiwania. Niestety kulturyści często robią nielogiczne porównania, co kończy się codziennymi zastrzykami, jako że 50 mg na tydzień nie daje rezultatów! Oczywiście, że nie: dawka jest za niska. Dla przyszłych artykułów: powinno się przeprowadzić badania moczu, aby uzyskać bardziej specyficzne dane, jako że ten temat budzi duże zainteresowanie.
W niektórych przypadkach, kobiety miały problemy z wirylizacją przy przyjmowaniu tylko 2mg/dzień. Jednak nie można założyć, że nawet pojedyncza tabletka jest zupełnie bezpieczna dla kobiet, które dbają o zachowanie swojego głosu, uniknięcie nadmiernego owłosienia etc.
Stanozolol ma unikalne właściwości biochemiczne, które zostaną omówione w kolejnym artykule.
Methandrostenolone (Dianabol)
W przeciwieństwie do tego, co można oczekiwać, ten związek chemiczny jest właściwie słabym agonistą receptorów androgennych ze słabym wiązaniem. Więc jego wartość pochodzi z efektów, w których nie pośredniczą receptory androgenne. Nie jest on więc efektywny w aktywowaniu receptorów androgennych, co oznacza, że musi być połączony z AAS, który jest efektywny. Przy średnich dawkach (20-50 mg/dzień) ustny methandrostenolone jest (w mojej opinii) dwa razy skuteczniejszy na miligram (dwa razy silniejszy) niż wstrzykiwane estry testosteronu.
Lek ten przemienia się w estradiol w procesie aromatyzacji. Ilość tej przemiany może zostać zredukowana przez użycie Cytadrenu (porównaj poprzednie artykuły omawiające dawkowanie).
Nieodwracalne zachrypnięcie głosu zostało zauważone po zastosowaniu już niewielu tabletek Dianabolu: jedna dziennie przez kilka tygodni. Z tego powodu, w latach 60-tych lekarze zadecydowali o zakończeniu zapisywania tego leku (jedna tabletka dziennie) jako "tonik".
Jak już wcześniej wspomniałem, wszystko zależy od danej jednostki, niektóre kobiety są w stanie uzyskać pożądaną anaboliczna aktywność przed osiągnięciem osobistego limitu powodującego wirylizację, inne nie.
Oxymetholone (Anadrol®)
Tak jak methandrostenolone, oxymetholone nie wiąże się dobrze z receptorami androgennymi i najprawdopodobniej wywiera anaboliczny efekt poprzez działania, w których nie pośredniczą receptory androgenne. Nie jest pewne, czy te efekty są te same jak te, które powoduje Dianabol. Istnieje jedna różnica: uważam, mimo braku dowodów za lub przeciw w literaturze naukowej, że oxymetholone jest progestogenny. Powoduje ból sutków lub/i pogarszającą się ginekomastię nawet w obecności wysokiej dawki antyestrogenów, sugerując, że efekt nie jest estrogenny. Co więcej, ten efekt nie może zostać pominięty przez użycie stanozololu, który jest antyprogestogenny. Nie jest to jasne czy blokowanie aktywności progestogennej przez Winstrol powoduje spadek wagi, czy nie.
Anadrol® nie przemienia się w estrogen, a przynajmniej nie ma na to dowodu, ani zupełnie wiarygodnego mechanizmu, mimo że antyestrogeny nie są wymagane, w przypadku stosowania niearomatycznych AAS. Jednak, w połączeniu z takimi lekami jak testosteron, Anadrol® charakteryzuje się tym, że pogarsza symptomy "estrogenne", prawdopodobnie poprzez produkowanie progestagennych symptomów, które kulturysta myli z estrogennymi, albo poprzez zmiany metabolizmu estrogenu, albo też poprzez rozregulowaną aromatazę.
W porównaniu z tym, co kulturyści oczekują, lek jest zupełnie łagodny, kiedy aromatyczne sterydy nie są obecne. Uważam, że jego siła jest mniej więcej porównywalna z Dianabolem.
Oxandrolone
Mogłoby się wydawać, że w przeciwieństwie do oxymetholone i methandrostenolone, oxandrolone dobrze łączy się z receptorami androgennymi. Jednak, samodzielnie jest uznany za słaby anabolik. Powodem tego jest to, że kulturyści czynią nieszczęśliwe i nierozsądne porównania, kiedy osądzają AAS. Jeśli 20mg/dzień oxandrolone, (czyli 8 tabletek - czy to nie jest dużo?) niewiele działa, wtedy lek uznany jest za bezużyteczny albo słaby przez jego użytkowników. Ale to tylko 140mg/tydzień. Czy 140mg/tydzień testosteronu daje jakieś ogromne rezultaty? Nie. Niewiele AAS daje dramatyczne rezultaty przy takiej dawce.
Z powodu swojej wysokiej ceny, niewielu kulturystów bierze duże dawki oxandrolone. Znany jest jeden przypadek w literaturze medycznej (Forbes et al.), gdzie zanotowano, że atleta sam zaaplikował sobie 80 mg oxandrolone na dzień wierząc w niesamowite rezultaty. Nie wiem, czy mogę dać tej informacji wiarę, ponieważ badania moczu nie zostały wykonane, aby sprawdzić, czy jakikolwiek inny lek nie był stosowany. Mimo wszystko, przy obecnych cenach, tylko całkiem bogaci mogą sobie na taką dawkę pozwolić.
Oxandrolone nie aromatyzuje się i nie przemienia się z DHT, ma dłuższy okres półrozpadu niż Dianabol - 8 godzin kontra 4 godziny. Średnie dawki przyjmowane rano są w większości usunięte z organizmu do wieczora, jednak dostarczają umiarkowane dawki androgenu w ciągu dnia i wczesnym wieczorem.
Uważam to za trudne, aby dokonać porównania siły z jakimkolwiek innym steroidem, ponieważ nie znam żadnego kulturysty, który korzystał jedynie z tego leku.
Norethandrolone (Nilevar)
Ten lek doustny jest aktywny progestogennie. Nie posiadam informacji, czy Winstrol przeciwdziała skutkom ubocznym, jak jest w przypadku Anadrol®, ale w żadnym przypadku nie jest uznany za zbyt przydatny lek dla kulturystów. Dla kobiet jest to jednak prawdopodobnie przeciętny syntetyk, porównywalny do Dianabolu.
Fluoxymesterone (Halotestin)
W przeciwieństwie do tego, co można by oczekiwać, ten lek ma kiepskie wiązania z receptorami androgennymi. Prawdopodobnie jest efektywny w działaniach, w których nie pośredniczą receptory androgenne. Jest to raczej toksyczny lek i uważam, że go za kiepski wybór, chyba, że przed konkursem, dla chętnych, cierpieć od toksyczności, albo dla wytrzymałościowych atletów w nie - testowanych konkursach.
Mesterolone (Proviron)
Ten lek dobrze wiąże się z receptorami androgennymi, ale w tkance mięśniowej większość nie dociera do receptorów androgennych, ponieważ jest enzymatycznie przemienione na diol. Jednak nie jest to skuteczny anabolik. Jednak w miarę skutecznie przeciwdziała ginekomastii, i redukuje estrogenne wzdęcia, jeżeli taki problem się pojawił.
Łączenie
Jest to temat, który omówimy bardziej szczegółowo w późniejszym czasie, szczególnie w odniesieniu do współdziałających efektów w pewnych kombinacjach, gdzie ? x mg A plus ? y mg B daje większe korzyści niż x mg A czy y mg B.
Ale w skrócie, tak abyście mogli uzyskać praktyczne informacje z tego artykułu, to, co powinniśmy zrobić to łączyć sterydy, które się wzajemnie uzupełniają: tam gdzie jeden jest efektywny, drugi nie jest.
Na przykład, problemem Dianabolu jest to, że nie wiąże receptorów androgennych zbyt dobrze. Jednak daje bardzo dobre efekty, w których nie pośredniczą receptory androgenne. W przeciwieństwie do nandrolone który, wiąże receptory androgenne bardzo dobrze, ale właściwie jest nieefektywny przy większości działań, w których nie pośredniczą receptory androgenne. Jeśli połączyć oba leki, efekt będzie współdziałający, jako że uzupełniają się wzajemnie. Nie tylko teoria to przewiduje, także zostało to zauważone.
Łączenie Deca z Promo, jednak, nie będzie współdziałające, i nie zostało to również zaobserwowane. Oba mają ten sam typ aktywności: oba są dobrymi agonistami receptorów androgennych i są nieefektywne podczas działań, w których nie pośredniczą receptory androgenne. Można zamiast tego użyć albo tylko Deca, albo tylko Primo, niż łączyć je.
Te same zasady można zastosować do leków opisanych powyżej. W polu zainteresowań są współdziałające efekty w kombinacjach zawierających testosteron, trenbolon, i/lub stanozolol. Odniesienia do literatury popierają argument za efektami, w których nie pośredniczą receptory androgenne, jednak naoczne dowody z kulturystyki, wystarczające, aby dać rzetelne odpowiedzi, są niekompletne. Spodziewam się jednak, że przyszłe artykuły odpowiedzą na te pytania.
źródło: http://www.kulturystyka-online.pl/
Krzysztof Piekarz
