trening-motywacja i cel

„Nie od razu Kraków zbudowano" - to popularne powiedzenie nadzwyczaj dobrze obrazuje stosunek nas ćwiczących do sportu (kulturystyki, trójboju, strong man…). Leżałem sobie ostatnio, bo nie mogłem zasnąć i myślałem, co jest lepsze: To, że dążymy do celu i zdobywamy powoli, ciężką pracą, kolejne centymetry, kilogramy mięśni…
Czy może samo osiągnięcie głównego celu, jakim jest - no właśnie, Co? Czy lepiej jest od razu postawić sobie poprzeczkę wysoko, tak wysoko, że osiągnięcie naszego postanowienia zajęło by nam kilka, kilkanaście lat a może w ogóle się nie spełni ponieważ życie nie zawsze układa się po naszej myśli.
Moim zdaniem w głównej mierze sprawa powodzenia w treningach zależy od naszej PSYCHIKI. Machanie ciężarkami bez ładu i składu nie ma sensu na dłuższą metę. Najpierw trzeba nauczyć się odpowiednio psychicznie podchodzić do treningu z motywacją, skupieniem i zakodowanym celem, jaki chcemy osiągnąć. Ale cel ten według mnie powinien być dwojaki. Jeden możliwy do zrealizowania w możliwie szybkim czasie, kilku tygodni czy miesięcy (np. osiągnięcie 1cm w bicepsie, zwiększeniu obciążenia o 10kg w jakimś ćwiczeniu) a kiedy go osiągamy stawiamy sobie następny również „krótkoterminowy" a drugi cel powinien być „długoterminowy", (np. zwiększenie masy mięśniowej o 10kg).
Pierwszy „krótkoterminowy" cel powinien być ważniejszy, o wiele ważniejszy od „długoterminowego" po to żeby czuć, że się coś osiąga, że wysiłki nie idą na marne, żeby jeszcze bardziej przykładać się do treningów, żeby w głowie były pozytywne myśli, żeby psychicznie mieć ochotę na następny trening…
„Długoterminowy" cel nie powinien odgrywać głównej roli, dlatego, że, na co dzień spotykamy się z różnymi przeciwnościami, które oddalają nas od niego powodując tym samym niechęć do treningu, przygnębienie a co za tym idzie zrezygnowanie z siłowni czy co gorsze sięgnięcie po doping.
Najlepiej można to zauważyć u początkujących, którzy od razu chcą być „wielcy" stawiając sobie - chyba trochę nieświadomie - cel, który szybko okazuje się nie do zrealizowania w miesiąc, rok. A rezygnacja z treningów pojawia się właśnie w psychice.
Każdy potrzebuje się poczuć czasem dowartościowany i to właśnie w głowie jest ukryty nasz sukces czy porażka, dlatego podejście do treningu powinno być takie, żebyśmy na następną sesję szli z jeszcze większym entuzjazmem.
Według mnie najpierw trenuje psychika a potem dopiero ciało. Niech przemyślą to ci, którzy często mówią „ja tego nie mogę zrobić". W rzeczywistości jest tylko „nie chce mi się" a dalej pojawia się usprawiedliwienie.
>>tom<<

ja tez czasem mam tak ze zygam juz silownia, wtedy poprostu z tydzien dwa przerwy i czuje jak mi brakuje tego zelastwa i zaczynam trenowac z lepsza motywacja

...i o to właśnie chodzi. Wszystko siedzi w naszej głowie.

pozatym nie raz sobie tak mysle ze cwicze cwicze staram sie trzymac diete, nie chlac itp. i na co to wszystko co moje zycie sie zmieni jak bede miec te 3 cm wiecej w bicepsie?
Poprostu jak ma sie takie mysli i nie ma sie ochoty na silke to lepiej odpuscic na jakis czas. Bo wydaje mi sie ze takie cwiczenie na od******l to nic nie daje, jak chodzimy na silke bo musimy, nie o to w tym chodzi

Chodzenie na siłkę "nie wiadomo po co" z reguły szybko siękończy
A poza tym o ile lepiej się ćwiczy jak się ma naprawdę ochotę na trening.

Ja kiedyś obrałem sobie cel - nie chcę być wielki, ale mieć bardzo proporcjonalną budowę, rzeźbę i dość dobre wymiary. Psychicznie jestem nastawiony tak, że jeśli nie uda to się dziś, za rok, dwa to na pewno za kilka, kilkanaście lat. Nie mam żadnych krótkoterminowych celów, po prostu ćwiczę i patrzę od czasu do czasu w lustro, często robię sobie zdjęcia dla porównania i dzięki temu wiem, czy trening jest dobry czy potrzebna jest modyfikacja. Drugą rzeczą jest wiedza - ucząc się na temat treningu i diety coraz bardziej chce się wprowadzać te rzeczy w życie dzienne, eksperymentować ze swoim ciałem, podejmować decyzje które mogą się sprawdzić lub nie. DLatego lubię siłownię nie tylko jako formę relaksu lub samej idei budowania ciała - dzięki kulturystyce zmieniłem całkowicie podejście do życia, mam cel, do którego dążę, nie szlajam się z piwem po bramach jak niektórzy moi znajomi, ciągle eksperymentuję z dietą i treningiem. Tym bardziej trening aerobowy sprawia mi przyjemność jeśli widzę, że tracę tkankę tłuszczową bez spadku mięśni. Moim zdaniem im więcej wie się nt kulturystyki, tym bardziej rośnie twoja motywacja. Powodzenia w treningach

...no racja, racja odpowiednie nastawienie, wiedza i doświadczenie w tym sporcie to podstawa.
Również powodzenia w treningach.
>>tom<<