strach przed rownowaznia

no własnie, jak go przelamac? niby w zeszlym semestrze mialam rownowaznie zaliczona ale przyszedl nastepny i znowu to samo. Boje sie na niej wstac! teraz mamy trudniejsze rzeczy do wykonania na niej niz samo przejscie, kocie skoki czy kroki, waga. Ciekawe jest ze nie mam problemu ze strachem zeby skonczyc na rownowaznie po odbiciu z odskoczni(!) tylko samo wstanie.. Równowaznie mamy na dosyc duzej jak dla mnie wysokosci Moze 50 wodki przed wejsciem starszy ma zrobic mi rownowaznie na takiej samej wysokosci jak na uczelni ale szczerze mówiac nie widze tego..

Niech ci zrobi równoważnie poćwiczysz.Powiem ci tak Oska też bym się bał ćwiczyć, głównie o krocze.Dasz rade!!!

tylko czemu o krocze? jak lecisz to raczej sie nie kraczysz i to w sumie malo prawdopodobne zebys spadl tak jak mówisz

To instynkt i przeczucie

Jak byłem mały to zawsze chodziłem po płocie, wzdłuż jego i spowrotem, aż spadłem kiedyś na jajca i tak sie skończyła moja przygoda z płotem

generalnie to jawiem ze trening czyni mistrza, tylko mialam nadzieje ze moze ktos mial ten problem i rozwiazal go w jakis cudowny sposob i troche szybciej niz mozolnymi treningami

To jest w sumie kwestia równowagi - czyli koncentracja, punkt, i właściwe ustawienie cięzaru ciała, + trzymanie centrum; nie wiem jak to powiedzieć, chodzi o wyczucie tego wszystkiego 'od środka', chociaż to pewnie wiesz.
Dobrze jest nie mieć nawyku patrzenia na podłogę, bo nasza głowa trochę waży (a właściwie to jest nawet ciężka), i trzeba się nauczyć trzymać równowagę z głową wyprostowaną. Poza tym jest dużo łatwiej, jak się wstaje on razu z prostą, 'punktem', mozna sobie dodatkowo pomoc i wyobrazac ze cos ciagnie za nitke do gory za czubek glowy, a i nie przechylac korpusu do tylu - ma byc lekko nad nogami, tak aby nie 'osadzac' sie na swoich biodrach.

Jak masz bardzo dobrze opanowane wszystkie elementy na płaskim, wykonywane w swojej własnej dynamice, to potem łatwiej je zrobić w innej dynamice (np. narzucone liczenie, itd.), czy na równoważni.
Na równoważni też trzeba te elemnty poćwiczyć w swojej własnej dynamice, czyli tak jak pasuje, zwolnić, gdzie się czujesz niepewnie, przeanalizować, itd.

Osobiście polecam jeszcze często ćwiczenie rzeczy na równowage z zamkniętymi oczami, na płaskim - oczywiście, nie wszystko się da, ale co można

A tak w ogóle to najwyżej spadniesz
Generalnie najważniejsza jest zawsze świadomość i wyczucie tego, co się robi, nawet w momencie upadania.

bez patrzenia na podloge to nie wiem czy sie da bo wtedy na pewno zlece a to nie bedzie najwyzej tylko najnizej nie chce miec zadnej kontuzji nie no trzeba bedzie wycwiczyc, po roku czasu tam wiem ze wszystko jest kwestia czasu i pracy.. ale jak mówilam myslalam ze moze istnieje blizej mi nie okreslona droga na skroty

Cwicz na niskiej równowazni, nawet na samej belce połozonej na ziemi.
jak bedziesz juz umiała zrobic to co potrzebujesz to bedziesz pewna ze sie uda i nie bedzie obawy ze spadniesz

thx, bede cwiczyc bede, na niskiej nie ma sensu bo ja sie nie boje samej rownowazni, moze źle napisalam, jasie boje tej wysokosci. Ona siega mi jak stoje wyprostowanacentralnie do klaty jak dla mnie to niejest nisko, jeszcze doliczyc to ze jak wstane na niej to jest jeszcze wyzej

bez patrzenia na podloge to nie wiem czy sie da bo wtedy na pewno zlece

No kiedy wlasnie jest dokladnie na odwrot - zlecisz, jak bedziesz patrzyla na podloge
A jak od razu bedac nisko zlapiesz wzrokiem punkt, i bedziesz miala prosto glowe, to potem bedzie juz ok - glowa swoje wazy i jak ja bedziesz pozniej probowala wstawic na swoje miejsce, to po prostu stracisz rownowage. To jest w sumie dosc latwo skorygowac - trzeba sie skupic na tym, gdzie patrzec.

Moim zdaniem najwazniejsze jest wyczuc linie (relacje) "glowa - kosc ogonowa", i wtedy wywazyc srodek ciezkosci (centrum). Nogi i rece dojda wtedy same