radosuaf
Już melduję...
Przygotowania? Bez większego planu - starałem się biegać po 3 razy w tygodniu, na początek były to w zasadzie marszobiegi, bo na początku redukcji bawiłem się jeszcze w treningi na 65% tętna maksymalnego (~125). Czasy od 25 min na samiutkim początku, które dość szybko wzrosły do 45-50 minut. Po pierwszym biegu na 11km wiedziałem już, że nie tędy droga, prawie wszyscy biegli szybciej ode mnie. Przestałem więc się stresować katabolizmem, i zacząłem odpalać treningi w zakresie powyżej 150, potem powyżej 160. Biegałem te same trasy, więc czasy skróciły się do 35-40 minut. Jakiś miesiąc przed półmaratonem powoli przestawało mi się chcieć i częstotliwość spadła do 2 razy w tygodniu, za to starałem się wtedy biegać dłuższe trasy, po 50 minut, bywało i godzinę 20 minut.
Półmaraton. Nie biegłem na pulsometr w zasadzie, na szczęście co kilometr były ustawione tabliczki z informacją, więc biegłem na czas. Na przebiegnięcie miałem 2 i pół godziny, bo po tym czasie zamykali trasę
. Ponieważ był to mój pierwszy w życiu półmaraton, a przygotowania, szczerze pisząc, niezbyt intensywne, chciałem się po prostu zmieścić w tym limicie. Trasa składała się z 3 pętli po 7km, więc przyjąłem 50 minut na pierwszą pętlę, czyli jakieś 7 minut na km. Po pierwszym km stwierdziłem, że mogę spokojnie biec szybciej, przyspieszyłem do jakichś 6 minut z okładem na kilometr... Pod sam koniec pierwszej pętli zaczęli mnie dublować pierwsi zawodnicy 
. Przebiegłem w czasie 45 minut z sekundami. Tętno średnie, jeśli dobrze pamiętam, w okolicach 162. Po tych 7km byłem rześki i wypoczęty, w zasadzie jak bym dopiero startował. Na drugiej pętli więc przyspieszyłem, zszedłem do 42 minut z hakiem (tętno ciut wyższe). Mniej więcej w połowie dystansu, po około godzinie, zacząłem mocno odczuwać łydki, wydolnościowo nadal było bezproblemowo, mijałem dyszących ludzi i zastanawiałem się, dlaczego u mnie tak spokojnie...
Przy wbieganiu na trzecią pętle wiedziałem już, że niedługo będzie słabooo... Tętno mi spadło, momentami schodziło nawet poniżej 150, ale wypruwałem już z siebie wszystko, żeby tylko biec mimo tego cholernego palenia w łydkach, w dodatku zaczęły mnie łapać jakieś skurcze między dużym i następnym palcem prawej stopy. Km 18 - 20 w lekkim amoku, ostatni na rezerwie, ale z perspektywą wpadnięcia na metę. Dość ostry (jak na możliwości ) finisz, bo udało mi się dojść jakiegoś starszego pana, ale jakieś 10m przed metą złapał mnie taki skurcz, że musiałem zwolnić, żeby dobiec. Wygrał ze mną o sekundę. Czas ostatniego kółka - 40 minut z sekundami.
na mecie nie byłem nawet szczególnie zmęczony, tylko ten straszny ból łydek, ledwo mogłem chodzić... 10 minut po biegu było już ekstra, tylko starałem się unikać schodów.
Na przyszły rok obiecałem już startować w marcowym półmaratonie w Poznaniu. Plan jest taki, żeby zejść poniżej 2 godzin - jeśli się porządnie przygotuję, to 1:59 jest możliwe. Zobaczymy...
Jest również plan odpalenia przynajmniej jednego cross-duathlonu ( http://www.poznantriathlon.net/ ), może uda mi się trochę podgonić rowerem słabsze bieganie.
Ogólnie kierunek wytrzymałościowy daje mi chyba większą frajdę niż machanie na siłowni, szczególnie po fakcie, kiedy można usiąść na piwku i podzielić się wrażeniami z innymi. Polecam wszystkim.
Wyczerpująco?
i Twoj poprzedni awatar byl ladniejszy
Zmieniłem, bo Ola pisała, że się lansuję.
Zmieniony przez - radosuaf w dniu 2009-11-25 09:28:32
Przygotowania? Bez większego planu - starałem się biegać po 3 razy w tygodniu, na początek były to w zasadzie marszobiegi, bo na początku redukcji bawiłem się jeszcze w treningi na 65% tętna maksymalnego (~125). Czasy od 25 min na samiutkim początku, które dość szybko wzrosły do 45-50 minut. Po pierwszym biegu na 11km wiedziałem już, że nie tędy droga, prawie wszyscy biegli szybciej ode mnie. Przestałem więc się stresować katabolizmem, i zacząłem odpalać treningi w zakresie powyżej 150, potem powyżej 160. Biegałem te same trasy, więc czasy skróciły się do 35-40 minut. Jakiś miesiąc przed półmaratonem powoli przestawało mi się chcieć i częstotliwość spadła do 2 razy w tygodniu, za to starałem się wtedy biegać dłuższe trasy, po 50 minut, bywało i godzinę 20 minut.
Półmaraton. Nie biegłem na pulsometr w zasadzie, na szczęście co kilometr były ustawione tabliczki z informacją, więc biegłem na czas. Na przebiegnięcie miałem 2 i pół godziny, bo po tym czasie zamykali trasę
. Ponieważ był to mój pierwszy w życiu półmaraton, a przygotowania, szczerze pisząc, niezbyt intensywne, chciałem się po prostu zmieścić w tym limicie. Trasa składała się z 3 pętli po 7km, więc przyjąłem 50 minut na pierwszą pętlę, czyli jakieś 7 minut na km. Po pierwszym km stwierdziłem, że mogę spokojnie biec szybciej, przyspieszyłem do jakichś 6 minut z okładem na kilometr... Pod sam koniec pierwszej pętli zaczęli mnie dublować pierwsi zawodnicy . Przebiegłem w czasie 45 minut z sekundami. Tętno średnie, jeśli dobrze pamiętam, w okolicach 162. Po tych 7km byłem rześki i wypoczęty, w zasadzie jak bym dopiero startował. Na drugiej pętli więc przyspieszyłem, zszedłem do 42 minut z hakiem (tętno ciut wyższe). Mniej więcej w połowie dystansu, po około godzinie, zacząłem mocno odczuwać łydki, wydolnościowo nadal było bezproblemowo, mijałem dyszących ludzi i zastanawiałem się, dlaczego u mnie tak spokojnie...
Przy wbieganiu na trzecią pętle wiedziałem już, że niedługo będzie słabooo... Tętno mi spadło, momentami schodziło nawet poniżej 150, ale wypruwałem już z siebie wszystko, żeby tylko biec mimo tego cholernego palenia w łydkach, w dodatku zaczęły mnie łapać jakieś skurcze między dużym i następnym palcem prawej stopy. Km 18 - 20 w lekkim amoku, ostatni na rezerwie, ale z perspektywą wpadnięcia na metę. Dość ostry (jak na możliwości
) finisz, bo udało mi się dojść jakiegoś starszego pana, ale jakieś 10m przed metą złapał mnie taki skurcz, że musiałem zwolnić, żeby dobiec. Wygrał ze mną o sekundę. Czas ostatniego kółka - 40 minut z sekundami.
na mecie nie byłem nawet szczególnie zmęczony, tylko ten straszny ból łydek, ledwo mogłem chodzić... 10 minut po biegu było już ekstra, tylko starałem się unikać schodów
.
Na przyszły rok obiecałem już startować w marcowym półmaratonie w Poznaniu. Plan jest taki, żeby zejść poniżej 2 godzin - jeśli się porządnie przygotuję, to 1:59 jest możliwe
. Zobaczymy...
Jest również plan odpalenia przynajmniej jednego cross-duathlonu ( http://www.poznantriathlon.net/ ), może uda mi się trochę podgonić rowerem słabsze bieganie.
Ogólnie kierunek wytrzymałościowy daje mi chyba większą frajdę niż machanie na siłowni, szczególnie po fakcie, kiedy można usiąść na piwku i podzielić się wrażeniami z innymi. Polecam wszystkim.
Wyczerpująco?
i Twoj poprzedni awatar byl ladniejszy
Zmieniłem, bo Ola pisała, że się lansuję
.
Zmieniony przez - radosuaf w dniu 2009-11-25 09:28:32
Półmaraton w 1:57:11! :)
Wuchta34
bolek1970
Anonim
. Gdzieś uciekła cała siła, trzeba to odrobić.
Patka_00
.
.
. Oby do weekendu...
