Sztuki walki/Sporty walki jako narzędzie rescocjalizacji

Markos...do programu ( w szkole) jak już pisłem wytypowane były dzieciaki , które sprawiały najwięcej kłopotów. Jak się potem okazało to największa część pochodziła z rodzin patologicznych następnie chłopcy wychowywani tylko przez matki a trzecią grupę tworzyły dzieci z domu dziecka.
Głównym celem programu było
*Dostarczenie pozytywnego wzorca męskiego,wzmocnienie własnego poczucia wartości , nauka odpowiedzialności, polepszenie koncentracji, nauka pracy poprzez wielokrotne powtarzanie tych samych technik z przełożeniem tego na codzienne życie i obowiązki...itp...itd...
Jeżeli chodzi o metodykę treningu to zaczerpnięta była z tradycyjnego systemu kung fu modliszki...dzieciaki ćwiczyły podstawy stylu (jibengong- to coś ala kichon) oraz ćwiczenia w parach na wzmocnienie i rozwijanie ciała
co do zawodów to były w planach ale tak jak pisałem nasz ośrodek nie dostał kasy i wszystko padło..

Super, a nie wiesz czy ktoś jeszcze poszedł w kierunku SW w reso.? A jak było z agresją u tych osób? Czy to były osoby z natury agresywne, czy agresję wykorzystywali jako narzędzie do demonstrowania swojej osobowości czy pozycji (agresja instrumentalna). Jakie zauważyłeś zmiany u nich? Czy próbowaliście sparingów? Jeśli tak, to w jakiej formie? Jeśli nie to czy nie chcieli walczyć? Jak odbierali to inni pedagodzy, wychowawcy inne ośrodki?

oj....słowo pisane tego wszystkiego nie oddaale...o innych nic mi nie wiadomo...jeśli chodzi o agresję to (jeżeli chodzi o dzieci) był to sposób na zapewnienie sobie pozycji w grupie rówieśniczej ale także na zwrócenie uwagi na siebie ...co do programu to już po jakimś czasie widać było, że dzieciaki się wyciszają...uczą się żelaznych zasad uczestnictwa w zajęciach , kto jest dla nich wzorem i autorytetem i kto tu rządzi jednym słowem odnajdywały swoje własne miejsce w tym wszystkim
Co do walk...to oczywiście chiały od samego początku...i trzeba było długo tłumaczyć, że to troszkę jak z nauką pisania...najpierw trzeba poznać literki, potem składać je w wyrazy itd
Co do ciała pedagogicznego...to było różnie od głośnego sprzeciwu po ironiczne uśmieszki i pukanie się palcem w czoło...
natomiast z czasem było już ok dlatego , że oprócz treningów raz w miesiącu były spotkania z nauczycielami gdzie omawialiśmy jak i czy zmieniają się zachowania dzieci...Po 10 miesiącach dyrekcja szkoły była bardzo zadowolona i napisała pozytywną ocenę programu na podstawie obserwacji wychowawców klas ...ale jak już wcześniej pisałem nie udało im się pozyskać kasy z gminy na realizację dalszej części programu

Cholera powiem Ci szczerze, że popsułeś mi tu dyskusje, bo już nikt nie będzie miał ochoty pisać, że SW dla młodocianych przestępców to głupota Może ktoś ma jednak inne zdanie?

O agresję pytałem, dlatego że jeśli ktoś jest (mówiąc potocznie) z natury agresywny, to ciężko z nim pracować.

Kiedyś na kursie instruktorskim, trener kadry zapaśniczek powiedział coś co mi na lata zapadło w pamięci - sport jest dla ludzi agresywnych - co myślicie o tym?

wuxia uważasz, że SW są dobrym narzędziem w wychowywaniu trudnej młodzieży? Dlaczego?

Chcę trochę rozruszać dyskusję, mam co prawda już jakąś wiedzę na ten temat, ale bardzo zależy mi na poznaniu opinii ludzi z branży.

ups...przepraszam
według mnie jest to jedna z najlepszych metod jakie istnieją, ponieważ kanalizuje agresję w tę stronę co trzeba
pozdrawiam i już się zamykam

Kiedyś na kursie instruktorskim, trener kadry zapaśniczek powiedział coś co mi na lata zapadło w pamięci - sport jest dla ludzi agresywnych - co myślicie o tym?

Myślę ,że to nie prawda. Według zasady tego trenera osoby nie agresywne nie mogą uprawiać sportu? Sport jest dla wszystkich. Obojętne czy to sztuki walk ,czy gra w piłkę nożną. Jak ktoś chce spróbować to niech próbuje. Co do resocjalizacji poprzez sztuki walki/sporty walki należy pamiętać ,że każdy kij ma dwa końce. Myślę ,że przed taką resocjalizacją dobrze byłoby jednak poznać te osoby bliżej żeby stwierdzić. Że nauka, która zostanie w nich wpojona nie obróci się przeciwko nam.

PurePower - niezgadzam się z toba całkowicie! Do uprawiania sportu jako takiego agresja nie jest niezbedna (o ile nie chce się uzyskać wysokich wyników) - w SW osoby spokojne i flegamtyczne niewiele moga zdziałać. To jest Sztuka walki a nie sadzenia marchewek, oraz ma cel jaki jest robienie komuś krzywdy czy w obronie czy w ataku. Aby trenowac SW trzeba mieć chęć i parcie ku konfrontacji oraz rozwoju. ktoś kto ma to parcie i ten rozaj agresji albo bedzie trenował SW i będzie mial gdzie tą energię włożyć, bedzie mial z kim w sposób w miare bezpieczny się konfrontować, albo będzie to robil pod blokiem. To jest duże uproszczenie ale tak jest. Sam "grzeczny" za bardzo nie byłem i dzięki tej pasji ktorą mam mogłem to po cześci okiełznać. Do dzisiaj mam tak że jak ktoś mnie atakuje to zamiast się zgodnie z logiką bać i starać zalagodzić sytuację czasem po mimo starań budzi się we mnie rodzaj zlości i konieczności wymierzenia kary. Jak gdzieś już pisałem mialem zły dzień i tych trzech co mnie wtedy spotkało i chcialo przetrzepać kieszenie też miało - dobrze że to wszystko stalo się w miejscu publicznym i miałem świadków że to oni mnie napadli - ale i tak skończylo się w sadzie.
Gdybym nie mial tego rodzaju agresji i checi wyżycia się to nie wiem czy bym ćwiczył bo nie wiem czy to mialoby dla mnie sens.
Dla SW tacy ludzie są cenni bo mają tą energię i determinację, a dla takich ludzi SW jest tym co pozwala się realizować, poczuć swoją wartość oraz kanalizować i rozladowywać w bezpieczny sposób ta energię i złość.

Yang zgadzam się z Tobą, ale nie mogę z jednym zdaniem -
Sztuka walki [...] ma cel jaki jest robienie komuś krzywdy czy w obronie czy w ataku - tylko zły człowiek chce krzywdzić, sztuka walki uczy jak walczyć, kiedy walczyć i czy w ogóle walczyć, Nieraz wystarczy zrobić małą dźwignie na nadgarstek i posadzić na tyłku niż od razu łamać nos, nogę i rękę - bo wtedy by to było krzywdzenie. A nieraz wystarczy tylko, że machniesz nogą i potencjalnemu napastnikowi odechcieć się walczyć.

Ja o robieniu komuś krzywdy pisałem w kontekście tego po co one powstały, a powstały po to co czołgi i kałasznikowy. Każdy wielki mistrz dowolnej SW nie jest znany z tego ze się powstrzymywal przed walką, ale wlaśnie z tego że walczył wszędzie i z każdym w celu podniesienia swoich umiejetności, w celu obrony ludzi i dobytku. Obecnie ten rodzaj walki zostal zastąpiony przez sparingi oraz zawody sportowe, wpaja się ćwiczącym pewne zasady moralne oraz pokazuje ćwiczacym że cięzką pracą można coś osiągnąć i że efekty wysiłku moga być widoczne. Docenienie własnej wartości, a takze innych, systematyczność oraz rygor ćwiczeń i sparingów SW, wyładowanie energii i emocji powoduje że ćwiczacy są bardziej zrównoważeni, spokojni od ludzi nie ćwiczących.

Docenienie własnej wartości, a takze innych, systematyczność oraz rygor ćwiczeń i sparingów SW, wyładowanie energii i emocji powoduje że ćwiczacy są bardziej zrównoważeni, spokojni od ludzi nie ćwiczących.

Bullshit ! Nie generalizuj. Nie zgodzę się z Tobą ,że agresja jest potrzebna w sporcie."Sportowa złość" to co innego. To chęć wygrania ale trzymając się pewnych złości. To znaczy ,że jak ktoś z natury jest spokojny to ma grac w bierki? Zastanów się. .

Masz przejaw agresji w sporcie i to na ostatniej olimpiadzie :

http://pl.




Z mojej strony koniec offtopu.

Jak już pisałem pomysł z resocjalizacją dzięki nauce sztuk walki/sportów walki jest dobry ale należy pamiętać ,że każdy kij ma dwa końce.

Zmieniony przez - PurePower w dniu 2008-11-25 12:30:28