Nie dać się czasowi

Ładny piesek. Ale faktycznie wygląda na takiego który urośnie.

Taki fajny misiek, przypomina akitę amerykańską.

Oj Viki - jesteś profesjonalistą w każdej dziedzinie:)


Zmieniony przez - Paatik w dniu 2023-01-24 11:52:02

23.01.2022 DT
Szybki trening na niedoczasie, w zatłoczonej siłce. A tyle razy obiecałam sobie nie robić treningu w poniedziałki!!
Konieczne modyfikacje w planie bo inaczej bym nic nie zrobiła - wszystko zajęte. I trudno było się wbić bo było kilku trenerów ze swoimi klientami w wersji 1 trener +3 klientki. I weź teraz wymieniaj sie z 3 osobami na maszynie albo ławeczce.
Bok barków - jak mnie kolega ustawi to na końcu te malutkie hantelki same z rąk lecą i ani jednego powtórzenia więcej bym nie zrobiła. Sama nie umiem się tak ustawić, zawsze jakoś oszukuje - a to za wysoko, a to zarzucę, a to kapturki zrobią, a to przód barku....
Z pompek nie jestem zadowolona - nie mogłam ich robić rozgrzewkowo bo po znajomości już dla mnie ławkę pod WL trzymali, zaraz jak przyszłam. Ledwo 5 min orbitka, kilka gumek, podciągnięcia i już biegłam na WL. Pompki za płytko na końcu wchodziły, czułam że zmęczone mam łapki. Za to brzuch jak na mnie nawet spoko zrobiony:)
Dzisiaj będzie off bo idę się ukulturalnić. W sobotę też kultura, a w niedzielę psiula zawita. I armagedon czas start!

Nie mogę się doczekać relacji z armageddonu

Heśka - też się boję! Ale nie powtórzę błędów wychowawczych, które pozwoliłam sobie i synowi popełnić - bo takie małe takie słodkie jest. Juz teraz wiem, ze słodkie moze i będzie nadal, ale UROŚNIE. Kojec już zamówiony, mieszkanie malutkie - więc w domu śpimy, bawimy się na dworze. Ilość kroczków drastycznie wzrośnie. No i trzeba będzie socjalizację ze starszą kuzynką zacząć.

Wahałam się między 2 suczkami - jedna bardzo konfrontacyjna do rodzeństwa, ale słodka i hurra odważna do ludzi (przyleciała jako pierwsza i nie dawała się odkleić). Druga, lekko zachowawcza do ludzi (dała mi się tulic dopiero na drugim spotkaniu), ale zabawowa do rodzeństwa (bez agresji, podgryzania, warków). Ta druga jedzie do nas. W przypadku akity to i tak cholera będzie.

Też bym wybrała tę drugą i w sumie z exem mieliśmy bardzo podobną sytuację, a Jaga to była ta mniej konfrontacyjna i bardziej uległa. No, ale o błędach wychowawczych exa to lepiej nie mówić, zniszczył psychikę temu biednemu zwierzątku. A uczenie, że dom=spanko to świetny pomysł. Wymaga dużo samozaparcia, ale to się przydaje, gdy pies urośnie i nagle każda zabawa w domu to jest właśnie armageddon ;)
Ach, szkoda, że Trójmiasto tak daleko, wpadłabym na socjalizację z obcym ludziem

Paatik a pod względem cech rasy to jest jakaś znaczącą różnica między tymi i rudymi? Czy charakter podobny?
Dla mnie ładniejsze takie niż rude wyglądają jak duże, puchate miśki

Wpadaj.
Na szczęscie szczeniaki akit sa takie słodkie, ze ludzie się garną do tej socjalizacji. I to też jest problem, zeby nie nauczyć psa tego, ze z każdym człowiekiem trzeba się witać. Ruda tak się witała i teraz trzeba odciągać bo leci z jęzorem i łapami do każdego przechodnia. A niektórzy się boją, nie mówiąc już o wyjściowych płaszczykach elegantek w lesie i brudnych łapkach Królowej.

Viki - niby domieszki owczarków i mastifów powinny trochę wpłynąć na charakter. Lekko zakłócić tą japońską dumę i niezależność. Co do zasady ta sama cholera - kochają ludzi (w szczególności swoich) i polują na każdego zwierzaka (za wyjątkiem własnych kotów i psów). Każda zwierzyna to wyzwanie - traktujemy jako wroga do godnego pojedynku lub posiłek, jesli wróg mniejszych rozmiarów. W domu wylegujemy się i nie zawracamy głowy ludziom. Niech karmią i głaskają. Koty takie.

Paatik to życzę konsekwencji bo przy takich puchatych kulkach bywa ciężko a akity potrafią się wylewnie witać i przy okazji przypadkiem sprowadzić człowieka do parteru