Konkurs ,Natalijka : Prehistoria kulturystyki : kult siły i piękna w cywilizacjach

Twój temat

Wersja dla zapracowanych, którzy nie mają czasu na czytanie całości (praca w formie szybkiej prezentacji):
https://www.emaze.com/@AFFRIQRI/prehistoria



Wersja rozszerzona dla ludzi którzy mają czas poczytać:
slajdy jak wyżej plus rozszerzenie o tekst.


Słowem wstępu.



Czym jest Prehistoria Kulturystyki?
To okres zanim pojawili się kulturyści we współczesnym tego słowa znaczeniu. Czyli osoby które świadomie i celowo zajmują się treningiem budującym mięśnie.
Za pierwszego kulturystę uznaje się Eugena Sandowa. To on jest protoplastą kulturystyki.
Okres przed pojawieniem się Sandowa to właśnie Prehistoria Kulturystyki.
I tym okresem zajmę się w niniejszej prezentacji.

Zapraszam:)



Sandow Eugen.
(źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Eugen_Sandow )



Z Wikipedii:
"(ur. 2 kwietnia 1867 w Królewcu, zm. 14 października 1925 w Londynie) – siłacz ery wiktoriańskiej, uznawany za pioniera nowoczesnej kulturystyki. Od jego nazwiska jest nazywana sztanga Sandowa. Statuetka z jego sylwetką i sztangą Sandowa jest od 1965 roku wręczana zwycięzcy najbardziej prestiżowych zawodów kulturystycznych na świecie - Mr. Olympia.

Eugene Sandow (właściwe nazwisko Friedrich Wilhelm Muller) urodził się 2 kwietnia 1867 r. w Królewcu w Prusach Wschodnich (obecny Kaliningrad). Jego ojciec był zamożnym jubilerem, więc Friderick mógł poświęcać czas na swoje młodzieńcze pasje. Natchnieniem dla późniejszej profesji była wizyta w muzeach Florencji i Rzymu, gdzie zobaczył doskonale umięśnione sylwetki antycznych herosów.

Obrazy muskularnych figur wywarły na nim wielkie wrażenie, więc po powrocie do Królewca zapisał się do miejscowego klubu sportowego.

Przełom nastąpił w wieku lat 18, gdy zaczął studiować anatomię."



Ciekawostki z życia Sandowa
(żródło: http://www.logo24.pl/Logo24/1,125389,15284549,Eugen_Sandow__czlowiek__ktory_nauczyl_cie_pakowac.html )
Jego perfekcyjną sylwetkę studiowali naukowcy i artyści. Kiedy był u szczytu sławy setki tysięcy osób pisało do niego listy z prośbą o radę. Do jego zaleceń stosowali się wielcy politycy, m.in. prezydent Stanów Zjednoczonych Franklin Delano Roosevelt czy jeden z ojców polskiej niepodległości Ignacy Jan Paderewski.

Eugen Sandow trafił do Wielkiej Brytanii w 1889 r., po kilku latach cyrkowych występów w Europie. Wystarczyło kilka wieczorów, by podbił londyńskie deski sal koncertowych. Gdy wchodził na scenę i zdejmował płaszcz, odsłaniając rzeźbę swojego ciała, zebrani na widowni jęczeli z zachwytu. Korespondenci prasy codziennej donosili o niezwykle silnym młodym człowieku, który właśnie pojawił się nad Tamizą.



Już podczas pierwszego wieczoru nikomu nieznany dziewiętnastolatek udowodnił, że nie ma sobie równych, gdy podczas rywalizacji siłaczy blisko 30-kilogramowe odważniki podnosił za pomocą jednego palca. Kilka miesięcy później ustanowił światowy rekord, podnosząc z przysiadu ponad 120 kg. „Od głowy po stopy nie znajdziesz nic złego w jego ciele” - pisała ówczesna gazeta. „Jego rysy twarzy są klasyczne, jego głowa jest zgrabna i wyważona, wznosi się nad białą i naprężoną szyją, jego ramiona są ogromnie rozległe, i na każdej kończynie - od rąk po łydkę - prężą się muskuły”.

Po zdobyciu scen londyńskich przyszedł czas na deski Broadwayu. „Sandow jest cudowną kreaturą” - opisywał jego amerykański debiut „New York Times”. Po występie, zakończonym owacją na stojąco, w hotelowym pokoju czekał na kulturystę profesor Harvardu, który chciał osobiście zrozumieć jego fenomen.



„Pierwszą rzeczą - dzielił się naukowiec wynikami badań z zebranymi w hallu dziennikarzami - którą zauważyłem, gdy ujrzałem Sandowa, była wyjątkowa wielkość mięśni w stosunku do długości kończyn.” Swoją kilkunastominutową prezentację uczony zakończył słowami: „Biorąc wszystko to pod uwagę, muszę powiedzieć, że Sandow jest najdoskonalszym człowiekiem, z jakim kiedykolwiek się spotkałem. To typ Apolla, Herkulesa. Nie ma żadnej skazy”.

Jego pierwszy klub fitness powstał z myślą o arystokracji. Najsłynniejszy sportowiec końca XIX w. gwarantował efekty w trzy miesiące - zwiększenie obwodu bicepsów o kilka centymetrów. Wystarczyło przychodzić na zajęcia dwa razy w tygodniu i stosować się do diety. Obok klubu była nawet restauracja, gdzie serwowano dania według przepisów pruskiego siłacza.

„Przed nim nikt nie powtarzał danego ćwiczenia więcej niż dwa razy” - tłumaczy zasady treningu w pierwszej na świecie siłowni Arnold Schwarzenegger. „Sandow był pierwszym, który kazał ćwiczyć po 50 razy to samo. Zamiast ciężkich odważników, wprowadził lżejsze, by móc robić całe serie”. W oparciu o doświadczenie dziewiętnastowiecznego Herkulesa powstał cały osiemnastopunktowy system ćwiczeń.

Najsilniejszy z mężczyzn zaproponował brytyjskiej koronie, że wyszkoleni przez niego instruktorzy będą nieodpłatnie prowadzić codziennie zajęcia z kultury fizycznej podczas kilkutygodniowego rejsu do Afryki. To sprowokowało jednego z dziennikarzy do zadania pytania, czy Sandow naprawdę może uczynić Wielką Brytanię silniejszą. Ten odpowiedział, że może jedynie uczynić silniejszym człowieka.

Powstają kolejne kluby. Po kilku latach jest ich już 120 i są rozsiane po całym świecie. Kulturysta wspiera organizację Igrzysk Olimpijskich w Londynie w 1908 r., finansuje ekspedycję, której celem zdobycie bieguna południowego.



Skoro już wiemy kim jest Sandow, zobaczmy jak wyglądał kult siły i ciała przed pojawieniem się pierwszego kulturysty.
Zrobimy krótki przekrój przez epoki świata i zobaczymy jak to było kiedyś.
Zapraszam!



Prehistoria - zacznijmy od tradycyjnej prehistorii z wielkimi gadami - dinozaurami.


Jak prehistoria to i dinozaury. Każdy je kojarzy. Jakie były dinozaury? Przeważnie ogromne, czasem małe i szybkie, ale w większości to wielkie gady. Wielkie i diabelnie silne. Musiały takie być aby przetrwać.


Ciekawostka
Tyranozaur był zdolny do zaciskania szczęk z siłą ok. 44.940 N s (ponad 4 tony!) , a siła szczęk współczesnych aligatorów to max 13.400N. Widać różnicę w sile? Tyranozaur był 3 krotnie silniejszy niż aligator. Można dodać , że siła nacisku szczęk człowieka to zaledwie 730N czyli 73kg.
Inny dinozaur Megalodon miał siłę nacisku 11'000-18'600 K/cm2 czyli 1,1t do 1,8t na cm2. Wynik imponujący.

Z pewnością czasy prehistoryczne były czasami gdzie królowała siła. Sprawność, szybkość - pochodne siły - były tak samo ważne. Dzięki nim można było żyć lub zginąć. Zjeść lub zostać zjedzonym. U dinozaurów nie można mówić o kulcie siły, gady nie były na tyle rozwinięte, aby cokolwiek kultywować.. Jednak ich siła, była najważniejsza i świadczyła o tym czy przeżyją czy nie.

Gady i neandertalczyki.

Czy praludzie mogliby przetrać w niesprzyjających warunkach gdyby nie byli silni? Oczywiście nie. To od ich siły fizycznej. wytrzymałości, zależało czy upolują i zjedzą kolację. Biegając wśród dinozaurów, musieli być szybcy i wytrzymali. Czasem polowali, a czasem to na nich polowano, dlatego ich szybkość i zwinność była najważniejsza, aby przeżyć. Szybko uciekając, mogli szybko schować się przed atakującym np. raptorem.



Ciekawostki:
1. Neandertalczykom można za to przypisać najstarszy znany przypadek przyklejenia grotu do drzewca. Francuscy archeolodzy odkryli niedawno pozostałości bitumenu na neandertalskim kamiennym ostrzu sprzed 70 tysięcy lat, które znaleziono w Syrii. Opublikowane w najnowszym „Antiquity” odkrycie przesuwa o 30 tysięcy lat najstarszy znany przypadek takiego mocowania ostrza.

Zatem neandertalczycy miotali drzewcami z grotem, by wykonać precyzyjny rzut, musieli posiadać odpowiedni poziom siły.

2.Źródła archeologiczne świadczą, że w społecznościach kromaniończyków zawsze panował podział pracy ze względu na płeć – kobiety pilnowały ognia, troszczyły się o dzieci, zbierały zioła i grzyby, a mężczyźni wyruszali na polowanie. Wśród neandertalczyków panowało natomiast „równouprawnienie” – dorośli płci obojga uganiali się za reniferami, ogromnymi łosiami, żubrami i innym grubym zwierzem. A łowy odbywały się w czasie, gdy najgroźniejszą bronią człowieka był zaostrzony krzemień osadzony na kiju. Podczas niebezpiecznych polowań wiele neandertalek, także ciężarnych, z pewnością straciło życie, inne zostały tak ciężko poturbowane, że nie mogły już zostać matkami. Także mężczyźni, przedstawiciele obu form człowieka, spotykali śmierć na polowaniu. Ale strata samców nie jest dla populacji hominidów tak dotkliwa jak znikanie samic w wieku rozrodczym. W rezultacie reprodukcja neandertalczyków była niższa niż ich rywali. (źródło: http://www.tygodnikprzeglad.pl/zagadki-neandertalczyka/)


O ile w przypadku praludzi: neandertalczyków, australopiteków, homo erectusów i innych przodków homo sapiens - nie można mówić o kulcie piękna i kulcie siły - to z pewnością siła była najważniejszym czynnikiem determinującym przeżycie.

Czy istniał kult piękna w czasach prehistorycznych?

(źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Religie_prehistoryczne )
Na pewno istniał kult matki rodzicielki, czy też rodzicielki. W pewien sposób jest to kult piękna, bo oznacza że właśnie kobiety 'płodne' o szerokich biodrach - były uznawane za piękne i wartościowe.


Jak widzimy na rysunkach rzeźb (5500 - 6000lat p.n.e ) tak przedstawiano boginię matkę, a więc czczoną kobietę. Tym samym można wyciągnąć wniosek, że była ona ideałem piękna prehistorycznych ludzi.

Dinozaury i Ludzie

Jak wiemy w czasach prehistorycznych losu ludzi i dinozaurów się krzyżowały.

Starożytność


Na słowo starożytność przed oczami mamy: starożytną Grecję, z całym panteonem bogów, wojnę Trojańską o piękną Helenę, rydwany, Igrzyska, filozofów. Widzimy też Rzym z cesarzami, wojskami, charakterystycznymi zbrojami, rydwanami i Koloseum. Na słowo starożytność reagujemy wyobrażeniem Egiptu z czasów faraonów; piramidy, sfinks, piękna Kleopatra, klata Tutenchamona. Niektórzy też skojarzą Mezopotamię z cudem świata: wiszącymi ogrodami, wieżą Babel , wojskami asyryjczyków i pismem klinowym.

Tak, czasy starożytne, to piękne czasy które każdy z nas po części kojarzy i lubi. Z pewnością każdy kiedyś, lub nawet teraz, interesował się starożytnością i czasami herosów. Nawet nieświadomie poznajemy czasy starożytne poprzez gry komputerowe pełne antycznych zapożyczeń ; nazwy wojsk, bogów, lokalizacje, mitologię. Oglądamy też filmy z Galach walczących z Rzymianami lub z Kleopatrą.

Czasy starożytne kojarzymy również z kultem piękna i kultem siły.

O tym poniżej. Przedstawię jak poszczególne antyczne kraje kultywowały piękno i siłę.

1. Antyczna Grecja

(źródło: http://www.edukacja.edux.pl/p-547-historia-sportu-i-kultury-fizycznej.php )
"Starożytna Grecja dzieliła się na wiele państw, z których największe to były Ateny i Sparta.

Spartanie przygotowywali swoje dzieci i młodzież przede wszystkim do służby wojskowej natomiast Ateńczycy szkolili dzieci pod okiem nauczyciela ćwiczeń fizycznych w palestrze /boisko sportowe/ przygotowując młodzież raczej do życia społecznego, publicznego. Ideałem wychowania w tym czasie był człowiek piękny i dobry /kalokagathia/. Młodzież uprawiała musztrę wojskową, jazdę konną, żeglarstwo, czyła się posługiwania bronią. Uprawiano także pięciobój, który obejmował: biegi, skoki, rzut dyskiem, oszczepem i zapasy.

Przeważnie co 4 lata odbywały się starożytnych państwach greckich Igrzyska Sportowe, jak igrzyska w miejscowości Olimpia, igrzyska pytyjskie w Delfach czy igrzyska nemejskie w Nemei. Igrzyska były połączone również z ofiarami bogom, pełniły więc funkcje sakralne.

Zawodnicy występowali na igrzyskach nago, bez okrycia głowy, mimo że panował upał."

2. Starożytny Rzym

(źródło: http://www.edukacja.edux.pl/p-547-historia-sportu-i-kultury-fizycznej.php)
"Również podobnie jak w państwach greckich, igrzyska olimpijskie odbywały się w Rzymie.

Młodzi rzymianie ćwiczyli ciało, gdyż uważali, że sprawne ciało to najlepsze zabezpieczenie na starość. Podstawowe ćwiczenia to strzelanie z łuku, polowanie, rzucanie dzidą. Rozpowszechnione było pływanie, które było uznawane za sport o dużych walorach zdrowotnych. Palestry, czyli czworokątne boiska, na których odbywały się rozmaite ćwiczenia połączone często były z łaźniami. Igrzyska na wzór greckich odbywały się np. w Neapolu czy na Kapitolu. W późniejszym okresie cesarstwa rzymskiego konkurencje sportowe na igrzyskach zostały zastąpione walkami gladiatorów. Gladiatorzy to byli niewolnicy szkoleni do walk w specjalnych koszarach. Często gladiatorzy walczyli z dzikimi zwierzętami, co upamiętnił Henryk Sienkiewicz w swojej powieści Quo vadis."


3. Starożytny Egipt


Egipt nieodzownie kojarzy się z piramidami i Sfinksem, a z tego co wiemy piramidy były budowane siłą ludzkich mięśni. Oczywiście znano i używano podstawowych urządzeń, oraz siły zwierząt pociągowych. Co nie zmienia faktu że to budowniczowie, w pocie czoła, ciosali wielkie bloki kamienne a następnie transportowali układając w kształt piramid. Musiała to być bardzo ciężka praca wykonywana w wysokich temperaturach na pustyni. Rodzaj tej pracy wymagał niebywałej siły i wytrzymałości, oraz odpowiedniego odżywienia pracowników. Siła była bardzo ważna - kluczowa.


Nie musiano celowo ustalać 'kultu siły' i rytuałów chwalących siłę. Siła - sama z siebie - była wartościową cechą. A silny pracownik był cennym pracownikiem. Mamy 99% pewność że piramidy powstały dzięki mozolnej, fizyczne pracy - możliwej tylko dzięki sile, odpowiednim zaplanowaniu pracy i optymalnym wyżywieniu pracowników.


Oczywiście są różne teorie obudowie piramid. Tak ekstremalne że zbudowali je kosmici. Jeżeli odrzucimy pomoc UFO, pozostaje nam nic innego jak siła ludzkiego mięśnia.

Egipskie ciekawostki

(źródło: http://www.edukacja.edux.pl/p-547-historia-sportu-i-kultury-fizycznej.php )

"Starożytni Egipcjanie odznaczali się tężyzną fizyczną,, o czym świadczą zachowane płaskorzeźby. Również kobiety były smukłe i wysportowane. Wśród dziewcząt popularne były gry w piłkę, przerzucanie piłki rękami. Także chłopcy grali w piłkę, lecz ich piłki były mniejsze niż dziewcząt. Popularne były także walki na kije, ćwiczenia atletyczne a także zapasy. Jednym z elementów uroczystości dworskich były wyścigi rydwanów, czyli zaprzęgów konnych, oraz strzelanie z łuku. Uprawiano także podnoszenie ciężarów, lecz nie były to sztangi, ale worki z piaskiem, oraz boks i hokej a także pływanie i wioślarstwo.

Istniały już wtedy, w czasach starożytnych szkoły wojskowe, w których chłopcy uczyli się sztuki walki ale nie tylko, bo także tańców
wojennych, które później upowszechniały się także i wśród ludności cywilnej. Starożytni Egipcjanie do mistrzostwa doprowadzili sztukę pływania. Istnieją także przypuszczenia, że w starożytnym Egipcie odbywały się zawody sportowe, w których brali udział zawodnicy także z innych krajów, nie tylko z Egiptu. Była to jakby forma dzisiejszych Igrzysk Olimpijskich."

Faraon i ideał piękna


W czasach faraonów silnie rozwijano kult piękna. Zarówno piękna męskiego jak i kobiecego.
Myśląc o Kleopatrze - kojarzymy ją z piękna. Ja zaproponuję analizę piękna na przykładzie mniej znanej królowej Nefretete.


Jednym z wielu obiektów, które budzą zachwyt, mimo upływu czasu, jest z pewnością popiersie Nefretete. Delikatna, lecz niezwykle kształtna głowa, smukła, łabędzia szyja, idealnie skrojone usta, zgrabny nos i wreszcie niezwykłe spojrzenie nie pozostawią nikogo obojętnym. Każdy zwiedzający Neues Museum, w którym znajduje się obecnie słynne popiersie, przyznać musi, że modelką tego dzieła była kobieta niezwykła. Nefertete, wdzięczna modelka sławnego popiersia. Naukowcy nie mają pewnych informacji dotyczących pochodzenia Egipcjanki. Zakłada się jednak, że była córką Aii, generała z armii Echnatona. Po ślubie z Echnatonem zmieniono jej imię z Nefretete (Piękność, która nadchodzi) na Neferferuaton (Pięknością jest uroda Atona).

Wiemy zatem że Egipcjanie czcili pięknego kobiety, posiadali swój ideał kobiecego piękna. Jak to było z mężczyznami?

Przyjrzyjmy się sylwetkom faraonów: smukły, wysoki, umięśniony, wyrzeźbiony, harmonijnie zbudowany, z piękną twarzą, o regularnych rysach i symetrycznej budowie. W skrócie - piękny mężczyzna. Jak wiemy faraonowie byli czczeni jak bogowie, ich wygląd był niedoścignionym wzorem. Kult piękna męskiego przejawiał się w kulcie faraona. Stąd prost wniosek, że Egipcjanie posiadali swój ideał męskiego piękna i go kultywowali.

Ciekawostka


Król Tutanchamon był schorowany i zdeformowany: miał dziewczęce biodra, wystające zęby i szpotawą stopę – wykazała wirtualna autopsja najsłynniejszej mumii na świecie. Stworzony przez naukowców trójwymiarowy model ciała faraona to efekt wnikliwej analizy genetycznej i skanów wykonanych za pomocą tomografii komputerowej.
Młody faraon miał zdeformowane ciało – jego lewa stopa była szpotawa, co zmuszało go do poruszania się z pomocą laski.
Analizy genetyczne Tutanchamona potwierdziły to, co już wcześniej odkryli naukowcy: był on owocem związku faraona Echnatona z jego własną siostrą. To mogło być przyczyną schorzeń genetycznych i deformacji, na które cierpiał młody władca Egiptu.

4. Starożytna Mezopotamia


Analizując mitologię mezopotamską spotykamy bogów: Enlil, Ea, Anu, Isztar. Na zachowanych rzeźbach widać ich podobizny - i co ciekawe, wszyscy bogowie przedstawiani sa jako szczupli, zdrowi i silni. W mitologi chwalono ich za ich siłe i inne ponadludzkie zdolności. Żaden bóg nie jest brzydki ani słaby.
Można stad wyciągnąć wniosek że mezopotamczycy cenili piękno i siłę. Ciężko jest mówić o kulcie siły i piękna, bo na to dowodów nie ma. Jednak siła i uroda były czymś w sposób 'naturalnie cenionym ' i wartościowym.

PIĘKNO - Postrzeganie piękna

Z Mezopotamią kojarzą nam się wiszące ogrody Semiramidy. Był to cud świata, zachwycający swoim pięknem i rozmachem wytwór architektury. By coś takiego stworzyć potrzebny był zmysł artystyczny, umiłowanie piękna i chęć tworzenia rzeczy ładnych. Sumerowie z pewnością cenili więc piękno otaczającego świata.

SIŁA - Niezwyciężona armia

Armia asyryjska największe triumfy święciła od XI do połowy VII wieku p.n.e. Była wówczas najnowocześniejszą i najsprawniejszą siłą zbrojną na świecie. Składał się głównie z formacji: piechota, kawaleria, rydwany, dodatkowo: tarczownicy i łucznicy
Żołnierze wcielani do armii od najmłodszych lat ćwiczył się w określonej sztuce walki. Ponadto działał sztywny podział armii, gdzie poszczególnymi oddziałami dowodzili przygotowani do tego i odpowiednio wyszkoleni oficerowie. Broń jakiej używali, np. tarcze, dzidy, miecze sporo ważyła. Zatem każdy żołnierz musiała być odpowiednio silny i wytrzymały. Silny mężczyzna zapewniał przewagę walce. Wyciągamy stąd niosek, że kult siły istniał i był ogromnie ważny. To sprawność i siła dawały zwycięstwo w walce, chwałę i przetrwanie.


Średniowieczne społeczeństwo

(źródło: http://www.edukacja.edux.pl/p-547-historia-sportu-i-kultury-fizycznej.php)
"Sport w dobie średniowiecza.

Okres średniowiecza datujący się od upadku Cesarstwa Rzymskiego tj. roku 476 do końca XV wieku jest okresem rozkwitu chrześcijaństwa, a zarazem upadku kultury fizycznej. Kościół głosił, że dbałość o rozwój fizyczny ciała i o jego piękno jest rzeczą grzeszną. Zdrowie duszy a nie ciała było w surowej ideologii chrześcijańskiej rzeczą najważniejszą. Człowiek posiada jednak naturalną potrzebę ruchu i ta potrzeba nie była kwestionowana. Młodzi i starsi uprawiali biegi, pływanie i polowanie. Popularna była gra w piłkę, kości , żeglarstwo i rybołówstwo."

Rycerstwo wieków średnich

Mity że zbroje rycerskie ważyły po sto ton można włożyć między bajki. Choć rycerze i niewiasty ieków średnich niewątpliwie musieli być silni!
W Krzyżakach Henryka Sienkiewicza czytamy:
"A mocarni są z rodu wszyscy książęta mazowieccy — jako jest wiadomo, że nawet i dzieweczki z tej krwie łacnie podkowy łamią."
"Często u nas przy biesiadach takie rzeczy czynią, a zdarzy się, że mniejszy tasak, to ci i poniektóra dziewka zwinie."
Sienkiewicz opisuje kobiety jako bardzo silne, łamiące podkowy i tasaki.

Pamiętajmy że Jagienka ze Zgorzelic, była tak silna, że pomagała młodemu rycerzowi zapolować na niedżwiedzia: „to dopiero niewiasta, co niedźwiedzia oszczepem w boru podeprze, a orzechów nie potrzebuje gryźć, jeno je na ławie ułoży i z nagła przysiędzie, to ci się wszystkie tak pokruszą, jakobyś je młyńskim kamieniem przycisnął”

Jagienka polowała z oszczepem na niedźwiedzie i łamała orzechy pośladkami :)


Zbroje i turnieje

(źródło: http://www.edukacja.edux.pl/p-547-historia-sportu-i-kultury-fizycznej.php)
"Rycerze na dworach pana średniowiecznego zaprawiali się w ćwiczeniach w bieganiu, mocowaniu, w skakaniu i pływaniu a przede wszystkim uczyli się jeździć konno w pełnej zbroi i z bronią. Rycerze lubili popisywać się swoimi umiejętnościami, sprawnością i siłą. Stąd popularność w tym czasie turniejów rycerskich. Turnieje odbywały się na dworach książąt i królów , były uroczyste, starannie przygotowane a o ich terminach wiedziano kilka miesięcy naprzód. Mógł wziąć w nich udział każdy rycerz. Najbardziej atrakcyjnym punktem turnieju była walka dwu przeciwnych ugrupowań. Każda drużyna liczyła od 20 do 30 osób. Byli to rycerze na koniach. W takich walkach często zdarzały się wypadki śmiertelne. Mniej niebezpieczne były walki dwu rycerzy, z których każdy chciał ugodzić przeciwnika kopią w głowę lub tułów. Walki rycerskie w niektórych krajach w okresie średniowiecza odbywały się również na wodzie, w łodziach zazwyczaj pięcioosobowych.

W średniowieczu rozwijają się niektóre sporty wywodzące się z dawnych zapasów o charakterze rytualnym jak na przykład sumo w Japonii czy odbijanie drewnianą rakietą piłki z piórami/odpowiednik dzisiejszego badmintona. "

Renesans - czyli powrót do antycznego piękna


W XVI wieku na dworze królów francuskich z wielkim zamiłowaniem oddawano się rozgrywkom sportowym. Wtedy to właśnie swoją karierę rozpoczynały takie dyscypliny sportowe jak: krykiet, kręgle, tenis ziemny, piłka. Trochę inne były reguły, zasady tych gier.
Grano również w kule i kręgle oraz w bilard (uderzeniami kija wprowadzano bile do otworów w stole). „Świnka” była grą w kule, a „baranie jądra” odmianą dzisiejszego rugby. Grano też w „piłkę kopaną” (franc: „soule”, „soulle”). Skórzana piłka była miękka, wypchana sianem, otrębami lub mchem. Rzucano ją i kopano lub tylko kopano, bądź przemieszczano zakrzywionym kijem (tak jak w polo). Były to więc początki dzisiejszej piłki nożnej.


Barok i jego rubensowskie kształty


Kult piękna
Barok rządził się swoimi kanonami. Z barokiem kojarzą się rubensowskie kształty i to właśnie rubensowskie kształty uznawane były za piękne. W kobietach ceniono szerokie biodra i pośladki oraz nadmiar tkanki tłuszczowej, duży biust - figurę dziś uznawaną, za otyłą.

Kult siły
Barok trwający między XVI a XVIII nie charakteryzował się świadomym kultem siły.

Nowożytność - prawie jak współczesność

(źródło: http://www.edukacja.edux.pl/p-547-historia-sportu-i-kultury-fizycznej.php )
"Sport w dobie Oświecenia

W wieku XVII i XVIII szczególnie w Europie następuje szybki rozwój nauki, tak szybki, że okres ten zaczęto nazywać okresem Oświecenia. Powstają szkoły i nawet podręczniki do ćwiczeń fizycznych i specjalne place do uprawiania sportu zwane boiskami. Zajęcia sportowe prowadzą przygotowani do tego nauczyciele.

Sport w Polsce
W Polsce reforma szkolnictwa dokonana została w 1773 r przez Komisję Edukacji Narodowej, która to sprawować miała nadzór nad wszystkimi szkołami. Jednak lekcje sportu na specjalnych placach, czyli boiskach pod okiem nauczycieli w Polsce dopiero zaczynają być prowadzone w XIX wieku.

Szermierka
W XVIII wieku w Europie dawne formy sportu o charakterze użytecznym przekształcają się w dyscypliny sportowe w rozumieniu dzisiejszym. Walka na miecze i szpady przekształca się w szermierkę, w której to zamiast ciężkich mieczy i tarcz zaczyna być używana broń lekka jak szpady a zawodnicy walczą w skórzanych maskach na twarzach. Szermierka staje się sztuką potrzebną nie do zabicia wroga, lecz do ćwiczenia sprawności.

Jeździectwo
Podobny rodowód ma jeździectwo. Umiejętność jazdy na koniu była podstawową umiejętnością potrzebną nie tylko rycerzom w okresach wojen, ale wszystkim ludziom, gdyż koń był głównym środkiem lokomocji. Sztuka jeździecka zaczyna być bardziej popisowa dopiero w XVIII wieku, kiedy to odbywały się pokazy jazdy na koniu z użyciem broni – lancy, dzidy, szabli albo pistoletu.

Łyżwiarstwo
Łyżwiarstwo rozwijało się najpierw w krajach Europy północnej gdzie panowała długa zima a rzeki i jeziora przez dłuższy czas były skute
lodem. Pierwsze łyżwy były zbudowane z kości zwierzęcych, dopiero później oprawiano je w żelazo. Łyżwy stalowe pojawiają się dopiero w XVII i XVIII wieku. W Anglii powstaje w 1642 roku pierwszy klub łyżwiarski a we Francji obok gier w piłkę właśnie łyżwiarstwo staje się w tych czasach ulubioną zabawą na dworach.

Swój rozkwit łyżwiarstwo przeżywa w wieku XIX, kiedy to powstaje szereg szkół i klubów łyżwiarskich a w miastach, na placach zakładane są tzw. ślizgawki.

Pływanie
Pływanie związane było od dawien dawna z żeglarstwem i połowem ryb. Dopiero pisarze odrodzenia mówią o pływaniu jako o właściwym dla młodzieży sposobie ćwiczenia ciała. Pierwszy opis techniki pływania pochodzi z XVI wieku. Opisane jest pływanie żabką, na plecach i na boku. Zachęca się wtedy także młodzież do nurkowania, gdyż przydaje się ono w ratowaniu tonących."

Oświecenie - pochwała intelektu

„Kobieta ma być nieco brzydsza od anioła, mężczyzna nieco ładniejszy od diabła" — twierdzi znany aforysta francuski la Rochefoucault. I tak już ma być - kobieta musi być piękna…
W oświeceniu istniał kanon kobiecego piękna.
Ideałem kobiety tego okresu jest markiza de Pompadour, faworyta i kochanka króla Francji Ludwika XV.
Powrócono w stronę natury i wolności, harmonii i proporcji. ten sposób portretowano ówczesne kobiety. Właśnie swoboda, lekkość, zwiewność, najlepiej opisują wizerunek oświeceniowej damy.Wraca kobieta szczupła, wysoka,smukła, o proporcjonalnej sylwetce. Największy nacisk kładziono na eksponowanie pełnego biustu, przestano jednak podkreślać talię.


O kanonie piękna męskiego - z okresu oświecenia - możemy powiedzieć :
miał być wszechstronny, inteligentny, umiejące czytać, a przy tym modny i szarmancki wobec kobiet.
Moda męska okresu oświecenia charakteryzowała się:
noszeniem krótkich spodnie culotte oraz kamizelki i szlafroka z tego samego materiału. Nakryciem głowy był trójgraniasty kapelusz, ozdabiany czasem piórami. Modnym dodatkiem do stroju był zegarek na łańcuszku, a także artystycznie zdobiona tabakierka. Tę często wykonywano w komplecie z guzikami do szustokoru lub habit. Obowiązkowe było noszenie dobrze skrojonych, dopasowanych, skórzanych rękawiczek. Do tego dochodziły : kamizelki, fraki, lub długie kaftany, białe pończochy i płytkie trzewiki ze sprzączkami.
Obowiązkowo - peruki.
Moda i wygląd ubioru był okresie oświecenia bardzo ważny. Zarówno u kobiet jak i mężczyzn.a

Romantyzm (niepoprawny)

W romantyzmie można jasno określić kanon kobiecego piękna.
Piękno w romantyzmie nie zawsze oznaczać musiało zewnętrzną urodę. A jednak, zewnętrzna uroda była sygnałem tego, że wnętrze także jest piękne. Zapowiadała więc niejako bogactwo duchowe, była dowodem dobroci kobiety. Szczupłe, wychudzone wręcz ciało było bowiem znakiem jej pozytywnych cech.
Widziano ją jako stworzenie czyste, ulotne, porównywano do białego kwiatu lilii, do anioła stróża. Miała być diwą i natchnieniem. Czymś do czego się dąży, wzdycha i zdobywa.

Cóż można powiedzieć o sile i pięknie mężczyzn epoki romantyzmu?
Niestety niewiele. Nie wykształcić się jasny kult męskiej siły i urody.
O modzie wiemy natomiast że mężczyźni nosili: cylinder czy frak oraz ozdabiali swoje marynarki ozdobnymi zegarkami na złotym lub – jak to było u mniej zamożnych – pozłacanym łańcuszku, modne były też ażurowe parasolki.
Siła i muskulatura nie odrywała ważnej roli, najważniejszy był umysł i poglądy danej jednostki.


Wiek pary - przełom - kolej i igrzyska

Wiek pary - XIX w - okres wielkiej rewolucji przemysłowej i światopoglądowej. Zmieniło się niemal wszystko.
Pojawia się celowe trenowanie, aby być najlepszym w swojej dyscyplinie. Boks, łyżwy, piłka nożna.
Co ciekawe w:
-1863-zalozono Zwiazek Piłki Nożnej w Londynie; wkrótce potem zaczęły powstawaą pierwsze zawodowe kluby
-1888-utworzono Angielska Ligę Piłkarska


Opublikowano oficjalne zasady współczesnego boksu - wywodzą się od 1867 roku w Wielkiej Brytanii - po raz pierwszy wprowadzono wymóg zakładania rękawic.
Boks, rozkwita, publika się nim interesuje, a sportowcy trenują. Starają się być silniejsi, bardziej szybcy, wytrzymalsi. Pojawia się swoisty kult silnego boksera.

I co najważniejsze: w XIX w (Wieku Paru) przywrócono Igrzyska Olimpijskie!
O igrzyska poniżej.

Pierwsze nowożytne Igrzyska i uznanie wagi sportu

Pierwsze nowożytne Igrzyska odbyły się w 1896r w Atenach. Trwały od 6 do 15 kwietnia. Na stadionie Panathinaiko zebrało się około 80 tysięcy ludzi. W igrzyskach uczestniczyło 245 zawodników z 14 reprezentacji ( liczba uczestników i krajów jest sporna).

Rywalizowano w dziewięciu dyscyplinach: gimnastyce, kolarstwie, lekkoatletyce, pływaniu, podnoszeniu ciężarów, strzelectwie, szermierce, tenisie i zapasach.
Było to z pewnością wiekowo wydarzenie, które wywarło wpływ na całe przyszłe wydarzenia historyczne. sposób postrzegania sportu, zdrowia, żywienia. Wywarło ogromny wpływ na cały dzisiejszy świat jaki widzimy.

W każdej z rozgrywanych dyscyplin potrzebna była odpowiednia sprawność i wytrenowanie. W szczególności 3 dyscypliny: podnoszeniu ciężarów, zapasy i gimnastyka wymagały wprost siły fizycznej.

Podnoszenie ciężarów


Do zawodów przystąpiło tylko siedmiu zawodników z pięciu państw oraz rozegrano dwie konkurencje. Nie było podziału na kategorie wagowe!
Konkurencje: Podnoszenie oburącz i podnoszenie jednorącz.
Dwóch zawodników podniosło oburącz ten sam ciężar 111,5 kg ale Król Jerzy I przyznał pierwsze miejsce Duńczykowi, uznając, iż podnosił ciężary w lepszym stylu. Po proteście sztangiści dostali kolejną próbę poprawienia swoich wyników, żadnemu jednak nie udało się podnieść większego ciężaru i ostatecznie zwycięzcą ogłoszono Jensena Viggo.
Brytyjczyk Elliot podniósł jednorącz 71kg. Tym samym został mistrzem dwuboju w podnoszeniu ciężarów.

Zapasy

Wystąpiło jedynie pięciu zawodników. Były to zawody w stylu klasycznym bez podziału na kategorie wagowe (choć dozwolone były niektóre chwyty poniżej pasa). Nie było limitów czasowych, zawodnicy walczyli do momentu, w którym jeden z nich znajdzie się na piasku lub nie będzie mógł kontynuować walki. Mistrzem został: Carl Schuhmann, który dodatkowo został mistrzem w gimnastyce.

Gimnastyka


Na zawody gimnastyczne przewidziano osiem konkurencji. W zawodach wystartowało 71 zawodników z9 krajów.
Odbyły się konkurencje:
Ćwiczenia na drążku
Ćwiczenia na poręczach
Ćwiczenia na koniu z łękami
Ćwiczenia na kółkach
Wspinaczka po linie
Skok przez konia
Ćwiczenia na drążku (drużynowo)
Ćwiczenia na poręczach (drużynowo)
Drużynowo wygrali Niemcy,l zgarniając 5 złotych medali, 3 srebrne, 2 brązowe.

Nowożytne igrzyska były zatem niebywałym przełomem. Udowodniły że ciało i sprawność zaczęły być ważne. Kult siły zaczął się rozwijać. Igrzyska bardzo się do tego przyczyniły - ludzie zachwycili się siłą i sprawnością. Świadomy 'kult siły' przeżył swój renesans - ponowne narodziny.

Ciekawostki
Kobiety nie mogły brać udziału w pierwszych nowożytnych igrzyskach olimpijskich . W proteście wobec dyskryminacji kobiet Greczynka Stamata Rewiti z Rodos przebiegła niemal całą trasę maratonu w czasie ok. pięciu i pół godziny (dzień po oficjalnym biegu mężczyzn), jednak nie została wpuszczona na stadion, kiedy finiszowała. Według historyków Rewiti miała wysłać pismo do Greckiego Komitetu Olimpijskiego z podpisami świadków, by uznano jej bieg za oficjalny. Nie przetrwał jednak żaden dokument potwierdzający jej udział w maratonie, nieznane są także jej losy po zakończeniu olimpiady

Zakończenie


Czas na wniosku i podsumowanie.
W historii świata wydzielić można wiele epok i okresów. Każdy okres charakteryzował się specyficznym podejściem do siły i piękna. W niektórych epokach siła i piękno otoczone były swoistym kultem. W części okresów świata ; piękno i siła, nie były czczone, jednakże stanowiły ważny integralny element.

W prehistorii - czasach dinozaurów - siła była najważniejsza aby przetrwać, dla ludzi jak i zwierząt. Piękno stało na ostatnim planie, choć czasach praludzi zaczął się rozwijać pierwszy kult bogini matki, kult rodzicielki. Tym samym jest to zalążek kultu kobiecego piękna. Ceniono szerokie biodra u kobiet, świadczące o płodności. Ludzie musieli być silni by przeżyć.

W czasach starożytnych kult siły i piękna przeżywa swój rozkwit. Kobiety się malują, poddają zabiegom pielęgnacyjnym, dbają o szczupłą budowę, zdrowie i uprawiają sport. Mężczyźni ćwiczą tężyznę fizyczną, startują w Igrzyskach, noszą ciężkie zbroje, polują, biegają Ideałem są antyczni bogowie o muskularnych i pięknych sylwetkach. Do takiego ideału dąży społeczeństwo. Powstają wielkie budowle, jak piramidy dzięki sile ludzkich mięśni.

Czasy średniowieczne, to również czasy siły. Wiele wojen wymaga od ludzi bycia silnymi i sprawnymi. Rycerze noszą ciężkie zbroje, startują w turniejach, ćwiczą w walce mieczem. Kobiety muszą być zdrowe i płodne, oraz dbać o swój wygląd.

W czasach nowożytnych: barok, renesans, oświecenie - podejście do ciała: siły i piękna ulega zmianie. Powstają pierwsze szkoły gdzie celowo naucza się sportu , tym samym świadomie dba o siłę i sprawność. Ideał kobiecego piękna zmienia się od otyłej kobiety (barok i rubensowskie kształty) aż do smukłej i eterycznej (oświecenie i ideał kobiety będącej muzą i natchnieniem). Jednakże kult piękna , pomimo zmian, zawsze istnieje i kobiety starały się go osiągnąć. Mężczyźni również mają swój kult urody: objawia się on w modnym strzyżeniu brody, noszeniu modnych ubrań i dodatków jak np. kapelusze.

Wiek pary - podobny czasom współczesnym. Powrót do organizacji Igrzysk. Pojawiają się fitness kluby, miejsca gdzie w sposób ukierunkowany można trenować nad siłą i sprawnością. Sportowcy biją i ustanawiają rekordy. Sport staje się częścią dnia codziennego. W zapasach, boskie, podnoszeniu ciężarów - sportowcy stają się celebrytami, zachwycającymi siłą. Piękno również jest kultywowane, przemysł kosmetyczny kwitnie. Produkuje się szminki i pudry dla kobiet, panie starają się być piękne, jak również szczupłe i sprawne.

Pojawienie się Sandowa i jego celowe budowanie muskulatury - pierwsze występy siłacza w 1886r - było poprzedzone wieloma wiekami kultu siły i piękna. Zauważano już wcześniej zależność między trybem życia, sportem, dietą a sylwetką. Wiedziano że sport to zdrowie i pod wpływem sportu zmienia się wygląd. Choć przed Sandowem nie było kulturystów którzy celowo budowaliby mięśnie dla samego celu budowania muskulatury. Jednakże trenowano siłę i sprawność - choćby podczas trenowania bosku, zapasów, gimnastyki , podnoszenia ciężarów.
Sandow jest ojcem kulturystyki - niezaprzeczalnie. Ale pomysły na zachowanie urody i swoisty kult siły i piękna był znany już przed wieloma wiekami.

Za zakończenie - jako ciekawostkę - pokażę jak kultywowano siłę w średniowiecznych ludach - w Szkocji i u Wikingów.








Pomocnicy


Dziękuje!













Zmieniony przez - natalijka w dniu 2016-01-27 12:17:09

Witam, fajnie się czyta ale jest jedno ale - dinozaury i jakikolwiek gatunek człowieka nigdy nie współistniały (dinozaury wymarły 70mln lat temu, a człowiek wg róznych źródeł pojawił się od 3 mln do 100 tys lat temu), przynajmniej nie wg oficjalnej historii - jest co prawda coś co się nazywa zakazana archeologia ale jej dowody pochodzą głównie z XIX wieku. Było kilka prehistorycznych stworzeń z którymi różne gatunki człowieka współistniały, np mamut który wymarł ok 15 tys lat temu, ale jedyne co zostało po współczesnych dinozaurach to współczesne gady.
Oczywiście mogę się mylić