Lennox Lewis: "Szpilka to zakopany w piasku diament"
Lennoxa Lewisa poznałem dawno, w bo w 1994 roku w Atlantic City, kiedy przygotowywał się do walki z Philem Jacksonem. Wtedy w USA nikt nie traktował go serio, więc na 24 godziny przed pojedynkiem z 15 minut rozmowy zrobiła się godzina, poświecona rozmowie nie o boksie, tylko szachach i jego ukochanym reggae. Drugi raz mieliśmy okazję pogadać dużej kiedy był już gwiazdą, przed rewanżową walką z Hasinem Rahmanem w kasynie Mandalay Bay w Las Vegas. Lennox namawiał mnie, żebym "postawił wszystko co mam", że wygra przez nokaut przed ósmą rundą. Nie postawiłem, więc mi to na konferencji po ciężkim znokautowaniu Rahmana w czwartym starciu zaraz wypomniał. Kiedy zdzwoniliśmy się tuż przed wylotem Lennoxa z Warszawy gdzie był na gali Tomasza Babilońskiego, miało być o walce Mayweathera Jr. z Davidem Ortizem (Lennox dokładnie przewidział co się stanie w Las Vegas, stwierdzając, że "nie możesz zranić czegoś, czego nie możesz trafić"), a zeszło... na Artura Szpilkę (7-0, 5 KO).
- Słyszę, że Polska ugościła cię po 24 latach znakomicie...
Lennox Lewis: Wszystko jest pierwsza klasa. Pan Babiloński, cała ekipa 12round Knockout Promotions robiła wszystko, żebym czuł się dobrze. Nie miałem od tamtej mojej pierwszej wizyty żadnego boksersko-biznesowego kontaktu z Polakami, nie licząc tego kilkudziesięciosekundowego w Atlantic City z Andrzejem Gołotą, więc nie za bardzo wiedziałem czego się spodziewać. Teraz chciałbym przyjechać tutaj jeszcze raz.
- Gościowi nie wypada mówić źle o gospodarzach?
LL: Nie, dlaczego? Jakby coś było nie tak, zaraz byś to ode mnie usłyszał. Ja zawsze mówię to co myślę.
- Jak już jesteśmy przy szczerych, a nie tylko kurtuazyjnych wypowiedziach, to Andrzej Wasilewski, polski promotor mówił w wywiadach, że bardzo spodobał ci się Artur Szpilka. Przyznam, że potraktowałem to jako maksymalną kurtuazję, bo co ostatni niekwestionowany mistrz świata wagi ciężkiej może wiedzieć o polskim bokserze, który ma siedem walk w karierze?
LL: Do pobytu na gali w Warszawie nie wiedziałem nic, masz rację. Wasilewski zaczął mi opowiadać o tym waszym talencie, nie wszystkie walki na gali były interesujące, więc poprosiłem go, żeby mi napisał jego nazwisko na kartce, wyjąłem iPada, poszukałem wideo. Znalazłem i obejrzałem chyba ze trzy filmiki. I wtedy wiedziałem, że to czysty talent, który będę obserwował. Nie zmarnujcie go tylko.
- Co przekonało cię do Szpilki?
LL: Naturalność uderzenia, jego rytm w trakcie walki. Tego się nie nauczysz - to masz albo nie. Wytłumaczę: dla zdecydowanej większości pięściarzy świata, nawet tych z pierwszych dziesiątek rankingów, każde uderzenie to wynik jakiegoś przygotowania: ustawienie nóg, pozycja rąk, odległość od rywala. To wszystko gdzieś tam się przerabia w głowie i wychodzi cios. Są tacy - jak Szpilka - którzy mają te elementy naturalnie, jakoś podświadomie zawsze są w takiej pozycji z której może wyjść bomba. To bezcenne w każdej kategorii wagowej, ale w ciężkiej nie do przecenienia. On to ma, to od razu widać i dlatego na ten temat chętnie rozmawiam.
- Jak Artur przeczyta te słowa, to woda sodowa mu uderzy do głowy...
LL:... i jeśli tak się stanie, to znaczy, że się nie nadaje do boksu. Ja miałem takich kolegów, którzy bili na treningach dwa razy mocniej ode mnie i pewnie też więcej umieli, ale to ja jestem mistrzem świata, a ich nazwisk nikt nie zna. Bo nie mieli głowy do boksu. Ja wierzyłem w każdą krytykę, jeśli pochodziła od ludzi, których ceniłem. Jak zaczynałem walczyć w Stanach, to się ze mnie śmiali w telewizji, że nie mam lewego prostego. Siedziałem przed telewizorem i tego słuchałem, oglądałem moje wygrane walki, ale patrzyłem tylko na mój
lewy prosty. Zgadza się, trzeba poprawić, więc tylko nad tym pracowałem. Później było, że nie mam silnej szczęki, to było po porażce z McCallem, i łatwo padam. Więc poprosiłem HBO, żeby mi dali takiego, po które strzale padnę. Zrobiłem to dla siebie i dla nich, była walka z Shannonem Briggsem, który wtedy uchodził za bestię, niszczył wszystkich w pierwszych rundach. O co mi w tym wszystkim chodzi - zawsze musisz wiedzieć, że doskonały nigdy nie będziesz. Bez tego daj sobie spokój z marzeniami, będziesz tylko utalentowanym przeciętniakiem o który będą mówić, że mógł coś zrobić. Jest takie określenie w angielskim "wannabe" - to jest tak naprawdę słowo obraźliwe, takiego przegranego, któremu się wydaje, że tylko potencjał wystarczy do szczęścia.
- Rada do Artura Szpilki, żeby tak się nie stało?
LL: Nie tylko do niego, także do jego promotorów, trenerów. Dawajcie mu na treningach dwa razy lepszych od niego. Niech go okładają przy zamkniętych drzwiach, bez kamer. A on niech wyciąga z tego wnioski. Szpilka to taki zakopany w piasku diament. Jak on sam nie będzie chciał zabłysnąć, wybić się, to ktoś kopnie ten diament, zakopie głębiej i nikt nie będzie wiedział, że istniał. Brzmię jak kaznodzieja, ale ten dzieciak ma w sobie coś specjalnego. Nie ma w moich słowach kurtuazji. Nazywam się Lennox Lewis, wiesz, że nie będę się ośmieszał i mówił publicznie rzeczy w które nie wierzę, tylko dlatego, że byłem na dobrej kolacji.
Rozmawiał: Przemek Garczarczyk
ringpolska.pl
JOVOVlCH
. Ale prawda jest taka, że chłopak ma talent i to, że ktoś widzi w nim nadzieje, nie oznacza, że IDZIE NOWY MIKE TYSON. Niektórych łapie przesadyzm w drugą strone. Wole oglądać i słuchać Szpile który chce co raz to lepszych rywali niż niektóre polskie perełki bokserskie, nabijające sobie rekord na bumach walcząc na Wojakach czy innych imprezach ze swoimi piekielnie dobrymi statystykami. A to, że rywal ma więcej porażek niż zwycięstw jest nieistotne... Tak więc wole patrzeć na narwanego chłopaka z talentem który go wykorzystuje(choć tego do końca jeszcze nie wiemy) niż na kogoś kto go marnuje i walczy dalej z bumami.
Xyz69
Don_Alex
jarzynek
cynik75
