Trzymanie nogi w górze

OloKK, yoko-geri-fumikomi na jodan już nie będzie tą techniką nożną, a yoko-geri-kekkomi :)

zostało wywołane yoko-geri-fumikomi..a zatem o nim dziś :

Yoko-geri-fumikomi (kopnięcie bokiem wbijające w dół):

charakterystyka:
yoko-geri-fumikomi w tsuru-ashi-dachi (nazwijmy pozycją żurawia) - noga powinna być uniesiona bardzo blisko tułowia. Musi być prostopadła do podłoża, a zwłaszcza kolano tej nogi musi być blisko tułowia. Stopa tej nogi powinna prawie dotykać (krawędzia stopy/teisoku)kolana nogi podporowej. Stopa jest napięta.

- Noga uniesiona w tsuru-ashi-dachi (TAD)musi być ugięta w kolanie. Im bardziej ugniemy tę nogę tym silniejsze wyprowadzimy kopnięcie. Przez zgięcie nogi w kolanie uzyskuje się do szybkiego i silnego kopnięcia.

- noga podporowa musi być całkowicie wyprostowana w kolanie

- stopa nogi podporowej może leżeć płasko, całą powierzchnią lub też być uniesiona na palcach. Jeżeli stopa będzie uniesiona na palce, to równowaga i stabilność ciała nie tylko nie zmniejszy się lecz przeciwnie. Resorem dla ciała będzie nie tylko staw kolanowy, ale także bardziej ruchliwy staw skokowy i stopa. Ponadto, jeżeli stopa będzie leżeć płasko na podłożu wówczas w razie mocnego trafienia możemy - będąc odrzuconym - łatwo przewrócić się w tył, jeśli zaś stopa jest uniesiona na palce, to chwytamy bez problemu równowagę stawiając całą stopę na podłożu.

- w chwili wyprowadzania YGF w stronę celu wskazane jest lekkie uniesienie ciała na palcach stopy podporowej.

- w chwili uderzenia mięśnie nogi trafiającej muszą być silnie napięte (zwłaszcza zablokowany musi być mocno staw kolanowy, skokowy, oraz stopa/krawedź.

- w momencie trafienia opadamy na stopę nogi podporowej a następnie lekko ją jeszcze uginamy w stawie kolanowym - zwiększając tym samym dynamikę, zasięg oraz siłę.

- po wykonaniu kopnięcia nogę trafiającą musimy bezwzględnie i szybko ściągnąć z powrotem do pozycji wyjściowej TAD, a dopiero potem ewentualnie postawić ją na podłożu przechodząc do odpowiedniej pozycji.Reakcja ta pozwala na kontrolę całkowitą naszego działania.

ot tak, :)

Czym się to różni od yoko geri gedan?

pewnie nazwą :)

Yoko-geri-kekomi (jap. kopniecie przebijające bokiem)

1. Wykonanie kopnięć z grupy yoko-geri:
 silny skręt tułowia poprzedzony zmianą ułożenia rąk
 unosimy nogę do pozycji wyjściowej tsuru-ashi-dachi yoko-geri,
 uderzamy (trafienie w cel),
 wymach ręką jednoimienną do nogi kopiącej,
 ściągamy nogę i rękę do pozycji wyjściowej tsuru-ashi-dachi yoko-geri,
 ustawiamy nogę w pozycji na podłożu lub uderzamy po raz drugi.


2. Charakterystyka:
1. Tsuru-ashi-dachi (TAD) yoko-geri-kekomi (YGK)- noga uniesiona powinna być bardzo blisko tułowia – musi być prostopadła do podłoża, a zwłaszcza kolano tej nogi musi być blisko tułowia. Stopa tej nogi powinna prawie dotykać (powierzchnią teisoku) kolana nogi podporowej. Stopa jest napięta.
2. Noga uniesiona w TAD musi być ugięta w kolanie. Im bardziej ugniemy tę nogę tym silniejsze wyprowadzimy kopnięcie. Przez zgięcie nogi w kolanie uzyskuje się dźwignię do szybkiego i silnego kopnięcia.
3. Im wyżej uniesiemy kolano tej nogi tym wyżej będziemy mogli wykonać kopnięcie. Ponieważ przy kekowi kolano w trakcie kopnięcia obniża się, dlatego też – chcąc trafić w odpowiedni punkt ciała przeciwnika – musimy kolano tej nogi unieść wyżej. W przeciwnym przypadku albo nie trafimy w punkt albo technika będzie słaba (brak dynamiki i energii).
4. W TAD YGK znajdować się musimy zupełnie bokiem do przeciwnika. Jest to warunek niezbędny do prawidłowego wykonania yoko-geri-kekomi. Yoko – znaczy bokiem.
5. Noga podporowa musi być lekko ugięta w kolanie (w tsuru-ashi-dachi). Noga ta (podporowa) działa jak amortyzator łagodnie przyjmując ruch bioder o dużym zakresie i silny wstrząs spowodowany trafieniem. Noga ta w trakcie trafienia prostuje się w stawie kolanowym.
6. W trakcie wykonywania techniki następuje skręt na palcach nogi podporowej w kierunku uderzenia. Skręt ten jest bardzo duży (prawie do kąta 180° w stosunku do kierunku trafienia). W chwili ściągania nogi do TAD występuje skręt na tej nodze w odwrotnym kierunku.
7. W trakcie trafienia biodra przy yoko-geri-kekomi unoszą się. Przy tej technice jest to objaw korzystny i konieczny dla prawidłowej pracy bioder. Miedzy innymi stąd bierze się duża siła i dynamika tej techniki w porównaniu do innych technik nożnych. Po wykonaniu techniki biodra są ściągane razem z nogą do pozycji wyjściowej TAD.
8. Przy YGK biodro nogi uderzającej jest bardzo dynamicznie wypychane w przód – kekomi. Powinno odnosić się wrażenie, że kopie biodrem , a nie nogą. Im większą drogę (w kierunku celu) pokona biodro jednoimienne do nogi uderzającej, tym silniejsze będzie kopnięcie. Dlatego też wskazane jest przy TAD YGK cofnąć biodra w przeciwnym do uderzenia kierunku, aby uzyskać w ten sposób większą drogę i tym samym rozpęd bioder.
9. YGK rozpoczynamy najpierw ruchem bioder, aby po pewnym czasie – w miarę uzyskiwania przez biodro rozpędu i szybkości – włączyć do akcji nogę prostując ją gwałtownie. Noga ta powinna się całkowicie wyprostować w stawie kolanowym dopiero w momencie najdalszego zasięgu tj. wypchnięcia bioder. Dzięki temu wykorzystujemy bardzo ważne w karate prawa biomechaniki – kolejne, naturalne włączanie się do akcji różnych mięśni oraz nakładanie się ich ruchu na siebie. Najpierw wyzwalamy siłę mięśni brzucha i bioder, potem siłę mięśni nóg nakładając je stopniowo na siebie i wreszcie kumulując w momencie trafienia.
10. Siła YGK wypływa nie tylko z dalekiego i dynamicznego wypchnięcia bioder w bok, w kierunku uderzenia, ale także z ich specyficznego ruchu w kierunku prostopadłym do kierunku uderzenia.
11. W chwili uderzenia mięśnie nogi trafiającej muszą być silnie napięte (zwłaszcza zablokowany musi być mocno staw kolanowy, skokowy oraz stopa – sokuto).
12. Podczas uderzenia tułów należy trzymać mocno – napięte powinny być mięśnie brzucha, grzbietu oraz międzyżebrowe. Tułów nie powinien być pochylony w tył, lecz utrzymywany możliwie najbardziej prosto – wręcz rzucony w kierunku ataku. To samo tyczy się głowy. Wzrok powinien być skierowany w stronę przeciwnika.
13. Po wykonaniu kopnięcia nogę trafiającą musimy bezwzględnie i szybko ściągnąć z powrotem do pozycji wyjściowej TAD, a dopiero potem ewentualnie postawić ją na podłożu przechodząc do odpowiedniej pozycji. Reakcja ta pozwala na całkowitą kontrolę naszego działania.
14. W trakcie ściągania nogi kopiącej do pozycji TAD, dynamicznie uginamy nogę podporową w stawie kolanowym. Działanie to ma na celu zachowanie naszej równowagi i stabilności pozycji.
15. Działanie rąk przy YGK skoordynowane jest z działaniem nóg i całego tułowia. Ręka jednoimienna do nogi podporowej powinna cały czas znajdować się w pozycji hikite przygotowana zawsze do wykonania odpowiedniej techniki. Ręka jednoimienna do nogi trafiającej wykonuje silny wymach (ułożenie seiken) w kierunku prostopadłym do ataku i przeciwnym kierunku do ruchu biodra nogi trafiającej. Dzięki temu ruchowi tułów może wykonać odpowiedni przeciwskręt do ruchu bioder i utrzymać prawidłową pozycję – równowagę. Jednocześnie ruch ten przeciwdziała pochyleniu się tułowia w tył.

prawda jest jednak, że w tym kt. mało kto wie i zna te zasady, stąd mamy to co mamy. Nieliczni co tą wiedzą mogli się podzielić lub ją nawet przekazać, spoczeli na laurach, lub nie są zainteresowani ani dyskusją, ani podzieleniem się tym. ;)