Trening aerobowy, choć często polecany jako skuteczny sposób na utratę tkanki tłuszczowej, nie jest jedynym ani najważniejszym narzędziem w walce z nadmiarem kilogramów. W rzeczywistości najistotniejszym elementem, który decyduje o sukcesie w redukcji masy ciała, jest odpowiednia dieta oraz ujemny bilans energetyczny. Oznacza to, że musisz spalać więcej kalorii, niż spożywasz. 

  1. Czy aktywność to zbyt mało?
  2. Starzenie się a stan zapalny
  3. Wpływ aktywności fizycznej na stan zapalny
  4. Czynnik martwicy nowotworów i jego znaczenie
  5. Korzyści z aktywności fizycznej w starszym wieku
  6. Podsumowanie i wnioski

Czy aktywność to zbyt mało?

senior na kanapie

Ćwiczenia aerobowe, takie jak bieganie, jazda na rowerze czy pływanie, mogą wspomóc ten proces, ale same w sobie nie przyniosą pożądanych efektów, jeśli codziennie spożywasz niezdrową żywność, taką jak fast foody, i spędzasz dużo czasu na kanapie bez ruchu. Aeroby są więc jednym z wielu narzędzi, ale nie rozwiązaniem samym w sobie.

Starzenie się a stan zapalny

Z wiekiem organizm człowieka ulega zmianom, które wpływają na wiele procesów biologicznych, w tym na stan zapalny. Badania wykazały, że starzenie sprzyja zwiększonej produkcji tzw. czynników prozapalnych, takich jak cytokina IL-6 oraz prostaglandyna E2. IL-6 to substancja, która ma związek z rozwojem miażdżycy i choroby niedokrwiennej serca, a PGE2 jest głównym mediatorem stanu zapalnego w chorobach takich jak reumatoidalne zapalenie stawów czy choroba zwyrodnieniowa stawów. W wyniku tych procesów, osoby starsze są bardziej narażone na problemy zdrowotne wynikające z przewlekłego stanu zapalnego.

Badanie naukowe

Naukowcy, badając wpływ starzenia się na stan zapalny w organizmie, porównali trzy grupy: młodych mężczyzn w wieku 25 lat, osoby w wieku 75 lat, które nigdy nie ćwiczyły oraz osoby starsze, które przez całe życie były aktywne fizycznie. Zbadano stężenie cytokin prozapalnych (takich jak IL-6, TNF-α) oraz insulinopodobnego czynnika wzrostowego (IGF-1) zarówno przed, jak i po ćwiczeniach.

Wyniki

Wyniki pokazały, że starzenie powoduje wzrost ekspresji czynników prozapalnych, co zwiększa ryzyko chorób układu krążenia. Osoby, które regularnie trenowały przez całe życie, miały niższe poziomy tych związków oraz lepszą odpowiedź na wysiłek fizyczny, co wskazuje na pozytywny wpływ aktywności fizycznej na zdrowie w starszym wieku.

Wpływ aktywności fizycznej na stan zapalny

senior na treningu

Badania wykazały, że osoby, które były nieaktywne przez większość życia, po wykonaniu prostych ćwiczeń siłowych, takich jak prostowanie nóg, doświadczały silnych reakcji zapalnych. Zwiększało się u nich stężenie związków prozapalnych, co jest dowodem na to, że organizm nie jest przyzwyczajony do wysiłku. U tych osób stężenia czynników zapalnych, takich jak TNF-α czy IL-8, były wyraźnie wyższe po treningu. Co ciekawe, osoby, które przez całe życie regularnie trenowały, miały nieco wyższe poziomy TNF-α przed wysiłkiem, ale po treningu stężenie tego czynnika spadało, co oznacza, że ich organizm lepiej radził sobie z reakcjami zapalnymi po wysiłku fizycznym.

Co daje regularna aktywność?

Jednym z wniosków z tych badań jest to, że osoby aktywne przez całe życie mają podobne reakcje na trening jak osoby młode, co sugeruje, że regularna aktywność fizyczna opóźnia procesy starzenia się mięśni i układu odpornościowego. Dzięki temu seniorzy, którzy przez wiele lat byli aktywni, mogą lepiej radzić sobie z wysiłkiem fizycznym i unikać przewlekłych stanów zapalnych, które mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych.

Czynnik martwicy nowotworów i jego znaczenie

Jednym z głównych związków zapalnych, który odgrywa kluczową rolę w procesach chorobowych, jest czynnik martwicy nowotworów (TNF-α). Związek ten jest powiązany z wieloma chorobami, takimi jak miażdżyca, choroba niedokrwienna serca, a także choroby autoimmunologiczne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów czy choroba Crohna.

Badania sugerują również, że TNF-α może odgrywać pronowotworową rolę w rozwoju raka piersi i powstawaniu przerzutów. W związku z tym, obniżenie poziomu TNF-α poprzez regularną aktywność fizyczną może mieć pozytywny wpływ na zdrowie i zmniejszyć ryzyko wielu poważnych schorzeń.

Korzyści z aktywności fizycznej w starszym wieku

seniorzy na spacerze

Regularna aktywność fizyczna, zwłaszcza trening aerobowy, może pomóc w utrzymaniu zdrowia mięśni i stawów w starszym wieku. Badania wykazały, że osoby, które przez całe życie były aktywne, mają większe mięśnie, większą siłę oraz lepsze wyniki w testach sprawnościowych w porównaniu do osób, które nie ćwiczyły. Co więcej, regularne treningi siłowe pomagają poprawić skład ciała, zwiększają masę mięśniową oraz zapobiegają urazom i upadkom.

Zalecenia

Zaleca się, aby osoby starsze wykonywały co najmniej 300 minut marszu tygodniowo oraz trenowały siłowo przynajmniej 3 razy w tygodniu po 45 minut na sesję.

Polecamy również: Czego najbardziej nie lubi nasz mózg?

Podsumowanie i wnioski

Z przedstawionych badań wynika kilka prostych wniosków:

  1. Ludzie różnią się reakcją na trening aerobowy i siłowy. Osoby aktywne przez całe życie mają lepszą odpowiedź na wysiłek fizyczny niż osoby, które dopiero zaczynają ćwiczyć w starszym wieku.
  2. Regularna aktywność fizyczna, szczególnie aerobowa, jest korzystna dla zdrowia i pomaga zmniejszać stan zapalny w organizmie, co zmniejsza ryzyko wielu chorób.
  3. Utrata zbędnej masy ciała, zwłaszcza tkanki tłuszczowej, obniża stan zapalny, co przekłada się na poprawę zdrowia i samopoczucia.
  4. Trening siłowy jest równie ważny, jak aerobowy – pomaga poprawić skład ciała, zwiększa siłę i zapobiega kontuzjom.

Podsumowując, aktywność fizyczna powinna być stałym elementem naszego życia, niezależnie od wieku. Trening aerobowy i siłowy przynosi liczne korzyści zdrowotne, zwłaszcza gdy jest wykonywany regularnie przez wiele lat. Dzięki temu możemy cieszyć się lepszą kondycją, zdrowiem oraz dłuższym życiem.

Referencje:

Lavin, K. M., Perkins, R. K., Jemiolo, B., Raue, U., Trappe, S. W., & Trappe, T. A. (2020). Effects of aging and lifelong aerobic exercise on basal and exercise-induced inflammation. Journal of Applied Physiology, 128(1), 87-99.

Park JY, Pillinger MH, Abramson SB. Prostaglandin E2 synthesis and secretion: the role of PGE2 synthases. Clin Immunol. 2006 Jun;119(3):229-40. doi: 10.1016/j.clim.2006.01.016. Epub 2006 Mar 15. PMID: 16540375.

Kowal K, Silver R, Sławińska E, Bielecki M, Chyczewski L, Kowal-Bielecka O. CD163 and its role in inflammation. Folia Histochem Cytobiol. 2011;49(3):365-74. doi: 10.5603/fhc.2011.0052. PMID: 22038213.

Olakowski M. Review paperThe role of growth factors in pathogenesis of pancreatic cancer. Part II: Transforming growth factor beta (TGF- β), fibroblast growth factor (FGF), nerve growth factor (NGF). Gastroenterology Review/Przegląd Gastroenterologiczny. 2007;2(4):175-180.

Forsythe LK, Wallace JM, Livingstone MB. Obesity and inflammation: the effects of weight loss. Nutr Res Rev. 2008 Dec;21(2):117-33. doi: 10.1017/S0954422408138732. PMID: 19087366.

Phillips, C. L., & Grayson, B. E. (2020). The immune remodel: Weight loss-mediated inflammatory changes to obesity. Experimental Biology and Medicine, 245(2), 109-121.

 

 

Zawarte treści mają charakter wyłącznie edukacyjny i informacyjny. Starannie dbamy o ich merytoryczną poprawność. Niemniej jednak, nie mają one na celu zastępować indywidualnej porady u specjalisty, dostosowanej do konkretnej sytuacji czytelnika.
Komentarze (0)