Magdalena Suwińska - ocena sylwetki

Każdy z nas ma jakieś cechy osobowości, które dysponują nas bardziej lub mniej do poszczególnych działań. Wrodzona skromność lub słabe przygotowanie sceniczne może zakłócić odbiór nawet świetnie przygotowanej pod względem sportowym zawodnika czy zawodniczki. Jak ważna jest prezentacja wie każdy, kto brał świadomie udział w zawodach. Zwłaszcza w kategorii bikini, gdzie forma startowa może „zniknąć”- pozostać niezauważona wśród błyszczących konkurentek. Prezentacji można się nauczyć, można ją wytrenować, znam zawodniczki, które zaczynały od przysłowiowego zera, obecnie scena jest ich żywiołem. Jednym z „niekonwencjonalnych elementów” prezentacji dość rzadko prezentowanych i nie łatwym do opanowania jest …. „rzut włosami”. Wygląda to bardzo efektownie, nie pasuje każdemu i nie każde włosy się do tego nadają. Zapewne także temperament zawodniczki odgrywa rolę. Pamiętam Magdy T-walking z Mistrzostw Polski juniorek 2016, jej „nieśmiałość sceniczna” objawiającą się skromnym uśmiechem, powagą, dystansem, przełamał właśnie ten element. Magdalena, jako zawodniczka, ma dobre proporcje pionowe i poziome, drobny układ kostny.

W “postawie przodem”: szerokie barki w stosunku do bioder, wąska talia, w obrębie której widać mięśnie proste brzucha, a tuż nad biodrem skośne zewnętrzne (niepotrzebnie), dość wąskie biodra, smukłe nogi, na których widać „cienie” mięśni czworogłowych i krawieckich.

“Postawa bokiem” jest bardzo dobra: barki i talia tworzą trójkąt podstawą zwrócony do góry, ładna linia bioder i nóg, które są dość gładkie.

“Tyłem” - plecy w kształcie V, zaznaczają się tylne aktony barków, wąski pas, połączenie ud i pośladków należy dopracować.

Forma startowa dobra, głębsze odtłuszczenie nóg (szczególnie tył uda) wpłynęłoby pozytywnie na ogólny wygląd sylwetki. To bardzo ciekawa zawodniczka o „wielkiej urodzie”, która w moim odczuciu jeszcze nie „rozwinęła w pełni skrzydeł”, duży potencjał, który dojrzewa „depcząc po piętach” czołowym polskim zawodniczkom.