Zdrowe kości umożliwiają człowiekowi funkcjonowanie w środowisku, warunkują też prowadzenie jakiejkolwiek bardziej wymagającej aktywności fizycznej. W trakcie treningu siłowego, skoków czy biegania pojawiają się kolosalne przeciążenia, które absorbuje m.in. układ-kostno mięśniowy.

  1. Eksperyment naukowy
  2. Wnioski
  3. Co to znaczy?

Dieta zachodnia charakteryzuje się wysoką zawartością sodu i niską zawartością potasu i co wiąże się z chorobami, takimi jak nadciśnienie tętnicze, choroby układu krążenia, przewlekłe choroby nerek oraz zaburzenia mineralne i kostne.

kości

W licznych badaniach potwierdzono, iż wysokie spożycie sodu i niskie spożycie potasu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych i podwyższoną śmiertelnością.

Naukowcy wiedzą, że spożycie potasu i sodu w diecie może wpływać na metabolizm fosforanów oraz wapnia, czyli pośrednio na zdrowie kości. W ostatnich latach odkryto, iż czynnik wzrostu fibroblastów 23 (FGF23) może być odpowiedzialny za utratę fosforanów.

Czy FGF23 ma jakikolwiek związek z dostarczaniem sodu i potasu?

Eksperyment naukowy

Badani z nadciśnieniem tętniczym, niestosujących leków przeciwnadciśnieniowych, otrzymywali kapsułki zawierające:

  • chlorek potasu (3 g / dobę)
  • chlorek sodu (3 g / dobę), czyli sól kuchenną
  • placebo.

Wnioski

Suplementacja potasem doprowadziła do obniżenia stężenia FGF23, czemu towarzyszył wzrost stężenia fosforanów w osoczu i zmniejszenie wydalania wapnia. Suplementacja sodu zmniejszyła FGF23, ale towarzyszyło temu zmniejszenie stężenia fosforanów i wzrost frakcjonowanego wydalania wapnia. Nasze wyniki wskazują na wyraźny wpływ spożycia potasu i sodu na parametry mineralne kości, w tym FGF23.

Co to znaczy?

FGF23 uznaje się za czynnik w rodzaju fosfatoniny, czyli powodujący utratę fosforanów (dodatkowo przyczynia się do spadku stężenia witaminy D, hamuje kluczowy proces związany z jej powstawaniem).

Niedobór fosforanów powoduje hipofosfatemię, czyli zaburzenia w mineralizacji kości. Przykładami takich nieprawidłowości w budowie macierzy kostnej mogą być krzywica u dzieci i osteomalacja u dorosłych. Źródła fosforanów to np. mleko, nabiał, mięso, fasola. Ciężka hipofosfatemia jest przyczyną 4-krotnego wzrostu śmiertelności.

Jak widać, podaż soli przynosi przykre skutki dla człowieka (ponadto u licznych osób indukuje nadciśnienie, a więc niszczy serce i nerki). Należy maksymalnie ograniczyć podaż soli, gdyż człowiek potrzebuje jej kilkukrotnie mniej, niż dostarcza się we współczesnej diecie. Z kolei w większości rozwiniętych społeczeństw powszechne są niedobory np. potasu, a więc suplementacja (np. cytrynianem potasu) jest uzasadniona.

Pośrednio potas wpływa na stężenie fosforanów, a więc przyczynia się do utrzymania zdrowia kości.

Sól wpływa na utratę wapnia oraz fosforanów, więc jest to kolejny argument, by maksymalnie ograniczyć podaż chlorku sodu w diecie.

Referencje, badania:

Sonia Kaniuka-Jakubowska „Onkogeniczna osteomalacja czyli hipofosfatemia, bóle kostne i złamania patologiczne” http://www.phmd.pl/api/files/view/28931.pdf

Jelmer K Humalda i in. „Effects of Potassium or Sodium Supplementation on Mineral Homeostasis: A Controlled Dietary Intervention Study” https://academic.oup.com/jcem/article/105/9/e3246/5854371

U. Buczek i in. „Hipofosfatemia -opis przypadków” https://journals.viamedica.pl/forum_medycyny_rodzinnej/article/download/10043/8544

Zawarte treści mają charakter wyłącznie edukacyjny i informacyjny. Starannie dbamy o ich merytoryczną poprawność. Niemniej jednak, nie mają one na celu zastępować indywidualnej porady u specjalisty, dostosowanej do konkretnej sytuacji czytelnika.
Komentarze (0)