Istnieje wiele wariantów wiosłowania, oburącz, jednorącz; sztangą oburącz równolegle i prostopadle do ciała, obciążonym końcem sztangi (oburącz i jednorącz), przy wykorzystaniu odważnika kulowego (kettlebells). Można też nieco wyizolować ruch i np. zastosować wiosłowanie w podparciu nogą o ławkę. I o tym wariancie parę słów.
Wiosłowanie hantlem jednorącz w podporze o ławkę - zaangażowane mięśnie
- Mięsień czworoboczny (szczególnie część środkowa i dolna)
- Mięsień równoległoboczny
- Mięsień najszerszy grzbietu
- Mięsień obły większy
- Tylny akton mięśnia naramiennego
- Mięsień podgrzebieniowy
- Mięsień obły mniejszy
- Mięsień ramienny
- Mięsień ramienno-promieniowy
- Mięsień piersiowy większy
- Mięsień dwugłowy ramienia (stabilizacja)
- Mięsień trójgłowy ramienia (stabilizacja: głowa długa)
- Mięsień prosty i skośny brzucha
Wiosłowanie hantlem jednorącz w podporze o ławkę - prawidłowe wykonanie
Przyjmij pozycję na ławce, ręka, która nie jest angażowana do ruchu wiosłowania (np. prawa), jest usztywniona i ustawiona na ławeczce, jedna z nóg (w tym przypadku prawa) również znajduje się na ławce, stabilizuje pozycję. Tułów jest wyprostowany i zablokowany. Chwytamy ciężar w wygodny dla nas sposób, neutralnie.
Istnieją dwa główne sposoby wykonania wiosłowania, bardziej w tył, w kierunku biodra i bardziej w górę, do boku. W prezentowanym wariancie łatwiej jest kierować ciężar nieco w tył.
Przyciągamy hantel lewą ręką, w kierunku biodra. W fazie ekscentrycznej należy skupić się na pracy mięśni, wolniejszym opuszczaniu ciężaru. Jest to ważne dla przyrostów masy mięśniowej. Po zakończeniu ćwiczenia lewą ręką zamieniamy kończyny podporowe i pracujące ramię.
Uwagi i sugestie
Tułów powinien być zablokowany, mięśnie brzucha napięte (nabranie powietrza, wykorzystanie tłoczni brzusznej), sylwetka usztywniona. W fazie opuszczania stosujemy wolne, kontrolowane tempo (2-3 sekundy). Praca w fazie ekscentrycznej ma kluczowe znaczenie.
Nieco szybciej można pracować w fazie koncentrycznej (podnoszenia). Jeśli stosujemy niewielki ciężar, możemy go na chwilę zatrzymać w najwyższym punkcie (izometryczne spięcie). Opisany wariant znacząco ogranicza możliwość pracy z większym ciężarem, jest to raczej odmiana kosmetyczna.
