Najbardziej znane ćwiczenie, większość ludzi utożsamia je z siłownią, mimo iż na treningach kulturystycznych ćwiczy się wszystkie partie mięśniowe. Wyciskanie sztangi leżąc ma swoje zalety, jak i rozmaite wady. Do zalet należy zaliczyć dobrą kontrolę ciężaru, co ma duże znaczenie dla osób początkujących. 

  1. Wyciskanie sztangi leżąc - zaangażowane mięśnie
  2. Wyciskanie sztangi leżąc - prawidłowe wykonanie
  3. Wyciskanie sztangi leżąc - najczęściej popełniane błędy
  4. Uwagi i sugestie

Do wad mniejszy wpływ na rozwój muskulatury klatki piersiowej w porównaniu do zastosowania hantli. Niemniej warto, by wspomniane ćwiczenie znalazło się w planie treningowym.

Wyciskanie sztangi leżąc - zaangażowane mięśnie

  • Mięśnie klatki piersiowej
  • Przedni akton mięśnia naramiennego
  • Mięsień trójgłowy ramienia (Triceps)
  • Głowa krótka mięśnia dwugłowego ramienia (Biceps)

Wyciskanie sztangi leżąc - prawidłowe wykonanie

wyciskanie sztangi leżąc

Układamy się na ławce, wyginając plecy w lekki łuk („mostek”), ściągamy łopatki. Głowa i pośladki stale mają kontakt z ławką, a stopy są mocno wbite w ziemi lub zablokowane przy ławce.

Wyciskanie sztangą rozpoczyna się od powolnego ruchu opuszczania ciężaru w rejon środka klatki piersiowej – mostka. Należy dotknąć, ale nie odbijać gryfu od ciała i nie zmieniając pozycji ciała, równomiernie wyciskać ciężar w górę (niekoniecznie do momentu zablokowania łokci).

Ściśle rzecz ujmując - gryf nie jest wyciskany pionowo, ale po lekkim skosie w kierunku stojaków (asekuranta). Jeśli ktoś musi pracować pośladkami, odrywając je od ławki, wystarczy poprawić pozycję na ławce i zmniejszyć ciężar roboczy.

Wyciskanie sztangi leżąc - najczęściej popełniane błędy

Najczęściej popełniane błędy to:

  • Pomijanie fazy opuszczania (ciężar spada na klatkę piersiową, może uszkodzić żebra, mostek, jest trudny do kontroli: zbyt szybkie tempo powoduje, iż praca mięśni jest znikoma).
  • Nierówne wyciskanie ciężaru (np. najpierw prawa, a później lewa ręka).
  • Opuszczanie ciężaru w kierunku brzucha (często powoduje brak możliwości wyciśnięcia sztangi).
  • Opuszczanie ciężaru w kierunku szyi (kontuzjogenne).
  • Odrywanie pośladków od ławki, w celu przejścia najtrudniejszego momentu wyciskania.
  • Odrywanie nóg od podłoża.
  • Brak kontroli zakresu ruchu (np. ciężar zatrzymuje się wysoko, przed klatką piersiową).
  • Zmiana pozycji ciała na ławce, błędne ustawienie stóp (stopy powinny być zablokowane, co w połączeniu z pozycją na ławce powoduje, iż ciało jest stabilne i nie przemieszcza się).

https://www.youtube.com/watch?v=4xlULmt0EUA

Uwagi i sugestie

W trakcie wyciskania sztangi pozycja powinna być stabilna, ciało jest wygięte w lekki łuk (mostek), pośladki i górna część grzbietu mają stale kontakt z ławką. Nie należy odrywać głowy. Najlepiej korzystać z pomocy asekuranta, aby uniknąć niespodzianek. Warto też nagrywać i konsultować ćwiczenie z zaawansowanymi zawodnikami, gdyż w ten sposób można uniknąć wielu miesięcy bezproduktywnego treningu.

Zawarte treści mają charakter wyłącznie edukacyjny i informacyjny. Starannie dbamy o ich merytoryczną poprawność. Niemniej jednak, nie mają one na celu zastępować indywidualnej porady u specjalisty, dostosowanej do konkretnej sytuacji czytelnika.
Komentarze (0)