Mikrocykl dopingowy: dieta na masę

W pierwszej części tekstu „Mikrocykl dopingowy, maksymalna masa?” scharakteryzowałem środki (sterydy anaboliczno-androgenne, hormony tarczycy, hormony peptydowe) stosowane w trakcie dopingowego cyklu przez pewnego zawodnika.

Teraz pora przyjrzeć się jego diecie:

Wyglądała ona następująco:

Posiłek 1

Posiłek 2

Posiłek 3

Posiłek 4 (łącznie przed i po treningu):

glukoza 60 gr na 2 litry wody podczas treningu / po treningu makaron plus dodatki

Posiłek 5

Posiłek 6

Posiłek 7

Suma

Uwagi odnośnie diety

Po pierwsze, rzuca się w oczy bardzo mała ilość tłuszczów, a kolosalna ilość węglowodanów. Posiłek 4 to tak naprawdę dwuczęściowa uczta – przed treningiem 150 g ryżu, 250 g indyka, 100-150 g buraczków, a po treningu 100 g makaronu lub kaszy, 60 g izolatu, truskawki i borówki. Z pewnością nikomu nie doradzałbym w trakcie treningu glukozy, nie ma takiej potrzeby (chyba, że to dlatego, iż zawodnik bierze przed treningiem insulinę – a krótko działająca insulina będzie oddziaływać przez 3-5 h). Jeśli komuś zależy na jakości zdobywanej masy z pewnością ograniczyłbym ilość węglowodanów na rzecz tłuszczów.

Po drugie – zdecydowanie brakuje tu większej ilości jabłek, śliwek, gruszek i innych owoców które mogłoby mieć pozytywny wpływ na równowagę kwasowo-zasadową, funkcjonowanie przewodu pokarmowego (ilość błonnika) itd. Zdecydowanie za dużo jest produktów zakwaszających takich jak mięso, ryż, ryby, a za mało odkwaszających (warzyw, owoców). Z drugiej strony jest to zrozumiałe, gdyż przy tej ilości pokarmu i tak ciężko będzie to „przejeść”.

Największy wpływ na zakwaszenie mają:

• steki i polędwice wołowe,
• kurczak (pierś, udko itd.)
• sery (parmezan, brie, mozzarella),
• jajka,
• granola,
• płatki owsiane,
• tuńczyk,
• krewetki,
• makrela,
• homar,
• ostryga,
• łosoś,
• sardynki,
• migdały,
• orzechy nerkowca,
• orzechy brazylijskie,
• groch włoski,
• groszek,
• ryż brązowy,

Największy wpływ na zmniejszenie zakwaszenia mają:

• sałata,
• kapusta biała,
• suszona śliwka,
• banany,
• wiśnie,
• rodzynki,
• granat (owoc, nie uzbrojenie z materiałem kruszącym np. heksogenem),
• brzoskwinie,
• kiwi,
• pomarańcze,
• lychee,
• limonka,
• jabłko,
• papaja,
• mango,
• ziemniaki,
• buraki,
• marchew (lepsza w tym kontekście jest surowa),
• szpinak (surowy),
• ogórek,
• chrzan,
• awokado,
• ananas,

Po trzecie: wątpliwe są produkty rodzajów brzoskwini w syropie oraz glukoza w trakcie treningu. W rozpisce brakuje za to jajek, a są one jednym z najcenniejszych źródeł białka i tłuszczów jakimi dysponuje sportowiec. Z kolei łosoś może być kontrowersyjnym składnikiem diety, szczególnie jeśli jest to łosoś hodowlany (istnieją duże wątpliwości odnośnie rodzaju karm i środków „wspomagających” jakie otrzymują ryby, szczególnie w krajach gdzie podejście do antybiotyków czy „promotorów wzrostu” jest bardziej liberalne niż w Polsce).

Po czwarte: istnieją nikłe przesłanki by dostarczać w diecie aż tyle protein, szczególnie iż w momencie zjadania białka serwatkowego po treningu nie zakończyło się jeszcze wcale przyswajania poprzedniego posiłku (zawierającego np. 250 g indyka).

Jest to modelowa dieta, bez wątpienia przynosząca efekty, tym bardziej iż przy tym zakładane jest przy tym dostarczanie 30 IU insuliny dziennie (i ponad 2 g SAA tygodniowo). Czy warto ją stosować? Z pewnością warto obejrzeć, przemyśleć i wdrożyć u siebie niektóre z prezentowanych tu rozwiązań, nie zapominając, iż gigantyczna podaż węglowodanów od początku była planowana z myślą o insuliny (która ułatwi transport składników odżywczych do mięśni). Czy sportowcom potrzeba aż tyle węglowodanów i protein? Moim zdaniem, nie, ale każdy musi sam ocenić kwestię indywidualnie, gdyż ludzie różnią się. Niektórzy ludzie osiągają efekty dopiero po dostarczeniu kolosalnej nadwyżki energii.