Hormon wzrostu i IGF-1 skracają życie?

• Z pewnością GH i IGF-1 stosowane w dopingu mogą znacząco skrócić życie. GH podawany w dużych dawkach, przez dłuższy czas, jest w stanie wywołać przerost serca i innych narządów, co w ciągu kilku-kilkunastu lat prowadzi do śmierci.

Całkiem możliwe, iż jedną z przyczyn śmierci Richa Piany było nadużywanie właśnie rhGH, IGF-1, SAA (oraz narkotyków), co doprowadziło do zmian w układzie sercowo-naczyniowym, przerostu serca, nadmiernego pogrubienia jego ścian i innych zmian patologicznych (na pewno nie pomogły mu amfetamina oraz kokaina). Rich powiedział, że to, co robi, jest szkodliwe dla zdrowia i przyjdzie zapłacić mu za to cenę. Przyznał się, iż stosował hormon wzrostu nieprzerwanie przez 10 lat, a kilka lat przed swoją śmiercią opowiadał, iż hormon wzrostu z reguły sprawia, iż ludzie umierają przedwcześnie. Ostrzegał, iż hormon wzrostu może spowodować śmierć w wieku 40-50 lat z powodu przerostu serca. Sam przeżył tylko 46 lat (zmarł 25 sierpnia 2017 r.), a stosował hormon wzrostu co najmniej przez 10 lat.

Kilka lat przed śmiercią Piany Ric Drasin mówił, że tacy, jak Rich, nie żyją długo. Amit Sapir opowiadał, że gdy ważył ~ 110 kg przy (162-165 cm) miał problem z płytkim oddechem, zadyszką przy wchodzeniu po schodach oraz nawet z zawiązywaniem butów! Nawet seks stanowił dla niego wyzwanie.

Ogólnie, ograniczenie podaży pokarmów wiąże się z długowiecznością, regularne, obfite odżywianie paradoksalnie często skraca życie.

Wydzielanie hormonu wzrostu (GH), a co za tym idzie insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (IGF-1), zmniejsza się z upływem czasu, do momentu aż wykrycie GH czy IGF-1 jest trudniejsze u osób powyżej 60 roku życia.

Schemat osi GH-IGF-1 wygląda następująco:

• podwzgórze => GHRH => przysadka mózgowa => STH (hormon somatotropowy, somatotropina, GH – hormon wzrostu) => wątroba => somatomedyny np. odmiana C (IGF-1; insulinopodobny czynnik wzrostu)

Wpływ na zwiększenie się poziomu IGF-1 mają:

• dieta wysokotłuszczowa i bogata w białko (ilość IGF-1 spada pod wpływem węglowodanów),
• wydzielanie hormonu wzrostu GH,
• estradiol – niezależnie od GH ma wpływ na syntezę i uwalnianie IGF-1,
• niski poziom tkanki tłuszczowej (osoby otyłe mają mniej IGF-1, co w sumie nie powinno dziwić, gdyż wykazano także związek z mniejszym poziomem testosteronu u otyłych),

rhGH często stosuje się do „kuracji odmładzających”, mimo iż na przypisywane mu działanie, jako eliksiru młodości, brak jakichkolwiek dowodów. Przeciwnie, kilka mutacji, które zmniejszają aktywację osi GH / IGF-1, wiąże się z przedłużoną długością życia u myszy. U ludzi zidentyfikowano analogiczne (lub podobne) mutacje, ale nie ustalono jeszcze, czy mają one wpływ na długowieczność. Silny wpływ zmniejszonej aktywności GH na wydłużenie długości życia u myszy doprowadził do zmiany poglądów niektórych naukowców. Sformułowano hipotezę, zgodnie z którą hamowanie zamiast zwiększania działania GH może opóźniać proces starzenia. Co więcej, zarówno myszy, jak i ludzie o zmniejszonej aktywności osi GH / IGF-1, są chronieni przed rakiem i cukrzycą (dwoma głównymi chorobami związanymi ze starzeniem). Uważa się, że IGF-1 ma ogromne znacznie dla rozwoju nowotworów. „Peptyd ten sil­nie wpływa zarówno na inicjację, jak i progresję karcynogenezy. Jego obecność stwierdzono w komórkach blisko 20 różnych typów nowotworów”. Zresztą dokładnie te same szlaki, które odpowiadają za wzrost mięśni, mogą sprzyjać rozwojowi nowotworów (przykładowo IGF-1 pełni niezwykle ważną rolę w mięśniach, ale jednocześnie promuje VEGF – czynnik krytyczny dla rozwoju nowych naczyń, co jest niezbędne dla przeżycia guzów). Tak samo trening powoduje silny wyrzut IL-6, a ta cytokina także wpływa na VEGF. Z hormonem wzrostu związane jest stosowanie insuliny (rhGH jest diabetogenny). Insulina egzogenna pobudza wzrost komórek wprost proporcjonalnie do dawki. Im większa dawka insuliny, tym większe ryzyko rozwoju raka. Sama insulina nie inicjuje rozwoju raka, ale może pobudzać obecne komórki nowotworowe do wzrostu.

Podsumowanie

Wydaje się więc, iż nadmierna aktywacja osi GH-IGF-1 może skracać życie, a nadużywanie insuliny i IGF-1 jest kluczowe dla rozwoju wielu typów nowotworów.

Referencje:

Riia K. Junnila,# Edward O. List, Darlene E. Berryman, John W. Murrey, and John J. Kopchick “The GH/IGF-1 axis in ageing and longevity” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4074016/

Alicja Filus, Zygmunt Zdrojewicz „Insulinopodobny czynnik wzrostu-1 (IGF-1) – budowa i rola w organizmie człowieka”

Marek Z. Wojtukiewicz1, 2 , Ewa Sierko „Podstawy terapii antyangiogennej u chorych na nowotwory” https://journals.viamedica.pl/oncology_in_clinical_practice/article/download/9233/7853

Dorota Łukasiewicz, Iwona Jakubowska, Magdalena Pędich-Czaban „Analiza występowania nowotworów złośliwych u chorych na cukrzycę typu 2” https://journals.viamedica.pl/clinical_diabetology/article/download/19345/15998